Αναρωτιέμαι για άλλη μια φορά διαβάζοντας στο site της Ρίτσα Μασούρα γιατί απορούμε? Είναι λογικές οι επιθέσεις με κάθε (βρώμικο) τρόπο απέναντι στη μοναδική (και μάλιστα παρότι εξαιρετικά συντηρητικών ιδεολογιών) πολιτικό που στήριξε μια ανοιχτή στα προσφυγικά ρεύματα Ευρώπη. Πραγματικά στην περίφημη selfie, νομίζω, ότι βλέπουμε ξεκάθαρα την προσπάθεια να κατηγορηθεί (όχι τόσο η Μέρκελ αυτή καθέ αυτή όσο) η πολιτική της των ανοιχτών συνόρων, της Ευρώπης της φιλοξενείας. Αν συνδεθούν οι επιθέσεις με την κύρια (ή τουλάχιστον τη με μεγαλύτερο πολιτικό εκτόπισμα αυτή τη στιγμή στην Ευρώπαϊκή Ένωση) εκπρόσωπο των ανοιχτών συνόρων προσφέρεται το απόλυτο άλλοθι στους υπερασπιστές των αγίων και οσίων (των κλειστών συνόρων και της μη προσφοράς ασύλου) της γηραιάς ηπείρου.
Έτσι στήνεται ένας τριπλός ιστός που συνδέει κατ αρχάς τους (τωρινούς) πρόσφυγες/μεταναστες με την τρομοκρατία (παρ' ότι αποδεδειγμένα οι βασικοί υπεύθυνοι των τρομοκρατικών επιθέσεων είναι χρόνια κάτοικοι της Ευρώπης και οι περισσότεροι κάτοχοι ευρωπαϊκών διαβατηρίων) δικαιολογώντας έτσι την εμμονική (και εκπηγάζουσα για μένα ΠΑΝΤΑ από την άρνηση και αδυναμία κατανόησης του άλλου/ετέρου, γεγονός που τον αναγάγει στο "τέρας" και την απειλή του dasein/εγώ) άρνηση των χωρών να τους δεχθούν στα (ιερά μην πω τίποτα) χώματά τους. Εν δευτέροις, συνδέει (αδιακρίτως) την ήδη κατοικούσα στην Ευρώπη (θρησκευτική, πολιτική, κοινωνικής οργάνωσης) ετερότητα (η οποία σπουδάζει, εργάζεται, διαβιει κατά βάση και ευκταία αποκομένη από το κεντρικό κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι) με τις τρομοκρατικές (που μεταφράζονται και από τις δύο πλευρές σε) επιθέσεις σε ένα φαντασιακό κοινωνικό γίγνεσθαι με υψιπετείς (ελληνοϊδουαϊκοχριστιανικής εμπνεύσεως και καπιταλοπροτεσταντικής συνέχειας) παραδόσεις. Τέλος, συνδέει την οποιαδήποτε πολιτική προσπάθεια κοινωνικού ανοίγματος πολιτιστικής σύγκλισης και θρησκευτικής συμβίωσης με (χαμηλής ικανότητας και) αδυναμία υπεράσπισης της νομιμότητας των (περιοριζόμενων σε χριστιανικές και κατοικούμενες από λευκούς χριστιανούς) Ευρωπαϊκές χώρες και της ασφάλειας του ίδιου του (περιοριζόμενου, επίσης, στον γηγενή, λευκό και χριστιανό) Ευρωπαίου πολίτη. Καλλιεργώντας και υπερτονίζοντας, παράλληλα, μια μανιχαϊστική (αλλά πάντα ετεροβαρή) αντίπαλότητα πολιτισμών (η αφέλεια της Μέρκελ απέναντι στον υποχθόνιο μετανάστη που την παγιδεύει στη selfie) αποσιωπά ότι (ο πλέον αλλά και πάντα, πολύμορφος και μεταφέρομενος παντού) πόλεμος απαιτεί τουλάχιστον δύο αντιμαχόμενους και μια (συνήθως οικονομικοπολικτική και κακής εκτίμησης ώς προς την αντίδραση) αφορμή ή αιτία έναρξης εχθροπραξιών.
Η περίφημη selfie με όλα τα συνέκδοχα του φόβου των νομιμοποίηση της γκετοποίησης, του απομονωτισμου και της αστυνομοφρούρησης των ζωών και των χωρών μας δίνει το άλλοθι να γυρίσουν όλοι ήσυχα ήσυχα στις κλεισττοφοβικές ζωούλες τους αναρωτώμενοι και παραπονούμενοι ενίοτε για τις συν8ήκες διαβίωσης των "προσφύγων/μεταναστών στα γκέτο (Elis Islands τα αποκάλεσε θρασύτατα ο "αξιωματούχος") που ελπίζουν να δημιουργηθούν (και να ξεχαστούν) στην (χρεωκοπημένη οικονομικά και πολιτικοκοινωνικά αλλά που έσωσε την τιμή της Ευρώπης με τεράστιο κόστος) Έλλάδα.
Έτσι στήνεται ένας τριπλός ιστός που συνδέει κατ αρχάς τους (τωρινούς) πρόσφυγες/μεταναστες με την τρομοκρατία (παρ' ότι αποδεδειγμένα οι βασικοί υπεύθυνοι των τρομοκρατικών επιθέσεων είναι χρόνια κάτοικοι της Ευρώπης και οι περισσότεροι κάτοχοι ευρωπαϊκών διαβατηρίων) δικαιολογώντας έτσι την εμμονική (και εκπηγάζουσα για μένα ΠΑΝΤΑ από την άρνηση και αδυναμία κατανόησης του άλλου/ετέρου, γεγονός που τον αναγάγει στο "τέρας" και την απειλή του dasein/εγώ) άρνηση των χωρών να τους δεχθούν στα (ιερά μην πω τίποτα) χώματά τους. Εν δευτέροις, συνδέει (αδιακρίτως) την ήδη κατοικούσα στην Ευρώπη (θρησκευτική, πολιτική, κοινωνικής οργάνωσης) ετερότητα (η οποία σπουδάζει, εργάζεται, διαβιει κατά βάση και ευκταία αποκομένη από το κεντρικό κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι) με τις τρομοκρατικές (που μεταφράζονται και από τις δύο πλευρές σε) επιθέσεις σε ένα φαντασιακό κοινωνικό γίγνεσθαι με υψιπετείς (ελληνοϊδουαϊκοχριστιανικής εμπνεύσεως και καπιταλοπροτεσταντικής συνέχειας) παραδόσεις. Τέλος, συνδέει την οποιαδήποτε πολιτική προσπάθεια κοινωνικού ανοίγματος πολιτιστικής σύγκλισης και θρησκευτικής συμβίωσης με (χαμηλής ικανότητας και) αδυναμία υπεράσπισης της νομιμότητας των (περιοριζόμενων σε χριστιανικές και κατοικούμενες από λευκούς χριστιανούς) Ευρωπαϊκές χώρες και της ασφάλειας του ίδιου του (περιοριζόμενου, επίσης, στον γηγενή, λευκό και χριστιανό) Ευρωπαίου πολίτη. Καλλιεργώντας και υπερτονίζοντας, παράλληλα, μια μανιχαϊστική (αλλά πάντα ετεροβαρή) αντίπαλότητα πολιτισμών (η αφέλεια της Μέρκελ απέναντι στον υποχθόνιο μετανάστη που την παγιδεύει στη selfie) αποσιωπά ότι (ο πλέον αλλά και πάντα, πολύμορφος και μεταφέρομενος παντού) πόλεμος απαιτεί τουλάχιστον δύο αντιμαχόμενους και μια (συνήθως οικονομικοπολικτική και κακής εκτίμησης ώς προς την αντίδραση) αφορμή ή αιτία έναρξης εχθροπραξιών.
Η περίφημη selfie με όλα τα συνέκδοχα του φόβου των νομιμοποίηση της γκετοποίησης, του απομονωτισμου και της αστυνομοφρούρησης των ζωών και των χωρών μας δίνει το άλλοθι να γυρίσουν όλοι ήσυχα ήσυχα στις κλεισττοφοβικές ζωούλες τους αναρωτώμενοι και παραπονούμενοι ενίοτε για τις συν8ήκες διαβίωσης των "προσφύγων/μεταναστών στα γκέτο (Elis Islands τα αποκάλεσε θρασύτατα ο "αξιωματούχος") που ελπίζουν να δημιουργηθούν (και να ξεχαστούν) στην (χρεωκοπημένη οικονομικά και πολιτικοκοινωνικά αλλά που έσωσε την τιμή της Ευρώπης με τεράστιο κόστος) Έλλάδα.
1 σχόλιο:
...Αναζητώ μιαν ακτή να μπορέσω να φράξω
με δέντρα ή καλάμια ένα μέρος
του ορίζοντα....
Ν.Βρεττάκος (Ένας μικρότερος κόσμος)
Δημοσίευση σχολίου