Γράφω ποιήματα μέσα στα πλαίσια που ορίζουν οι υπεύθυνες υπηρεσίες
Που δεν περιέχουν τη λέξη Ελευθερία, τη λέξη Δημοκρατία
Δεν φωνασκούν: κάτω οι τύραννοι ή: Θάνατος στους προδότες
Που παρακάμπτουν επιμελώς τα λεγόμενα φλέγοντα γεγονότα
Γράφω ποιήματα άνετα και αναπαυτικά για όλες τις λογοκρισίες
Αποστρέφομαι τετριμμένες εκφράσεις όπως: σαπίλα ή καθάρματα ή πουλημένοι
Εκλέγω σε πάσα περίπτωση την αρμοδιότερη λέξη
Αυτή που λέμε "ποιητική": στιλπνή, παρθενική, ιδεατώς ωραία
Γράφω ποιήματα που δεν στρέφονται κατά της καθεστηκυίας τάξεως....
(Μανώλης Αναγνωστάκης: Απολογία νομοταγούς)
18 σχόλια:
Στο παιδί μου δεν άρεσαν ποτέ τα παραμύθια
.............................
Του δείχνω με το χέρι τους κακούς, του μαθαίνω,
Ονόματα σαν προσευχές, του τραγουδώ τους νεκρούς μας
Α, φτάνει πια! Πρέπει να λέμε την αλήθεια στα παιδιά.
(Μανώλης Αναγνωστάκης: Στο παιδί μου)
Πολυαγαπημένος και πάντα επίκαιρος - στην έκθεση που άνοιξε το Σάββατο για τον αντιστασιακό τύπο, επιμελήθηκα ένα σχετικό βίντεο με αυτόν - περισσότερα απόψε!
Μεσα στα μαύρα μου ποιητικά μεσάνυχτα, έχω την αίσθηση πως πέρα από ποίημα αντικαθεστωτικό, αυτό είναι και ένα ποίημα επικριτικό μιας μορφής ποίησης, της ίδιας μορφής που επικρίνανε, χρόνια μετά τον Αναγνωστάκη, κι οι Ορα Μηδέν, στο θρυλικό πανκ άσμα τους "Θανατος στους ποιητές, που τα σκατά τα κάνουν ήλιο και θάλασσα".
Και να με συμπαθάτε που βεβήλωσα τους υπέροχους στίχους με τις πανκικες καφρίλες μου.
@sandman, θα περιμένω το ποστ
@πανωκ, έννοια σου και καθόλου δε χαλάστηκε το ποιητή, που πρώτος δήλωσε την αγανάκτησή του λέγοντας αρκετά πια με όλη αυτή την αιθρία του Αιγαίου (χατζηδάκια μ' θοδουράκια μ' ισείς τρωτε κι πίνιτι κι μενα μι τρούοει η αρκούδα...). Και ναι φυσικά δεν είναι τόσο αντικαθεστωτικό, όσο είναι καταγγελτικό της ποίησης τύπου Δημουλά (δ(η)ειγματοληπτικά αναφερόμενη), όπου καιγόταν η Ελλάδα και οι στίχοι που γράφονταν ήταν για φωτογραφίες κυριακάτικων εκδρομων
Υ.Γ. Λυτρωτικό το βρίσκω που σε όλη αυτή την κουλτουροποιητικοποιοτικοκαταιγίδα των βλόγων παραδέχεται και κάποιος ότι ΔΕΝ διαβάζει ποίηση
και εδώ ένας δεύτερος που ούτε διαβάζει και (κυρίως) ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ
(αρχικά θα άφηνα αυτό που έγραψε ο ΠάνωςΚ, αλλά πρόλαβε)
κι εγώ λέω στο παιδί μου
παιδί μου
πότε θα φύγεις;
ακόμη;
λίγο πιο πέρα από μένα είναι η ελευθερία...
:)
Στο παιδί σου, στο δικό μου,
σε όλα
αγαπημένα, και τα 2
(εγώ διαβάζω λίγο, καταλαβαίνω λιγότερη ποίηση -αλλά "νιώθω" αρκετή)
Φιλιά
και στο παιδί σου
**αυτή η - από πάνω..
αχ..!
:)
Τι μου κάνεις τώρα
(όχι τίποτα άλλο... έχω κι εγώ τώρα πια παιδιά...!!)
Πολύ αγαπημένος ποιητής
(αααααχχχχ, έχω να διαβάσω από το καλοκαίρι... Που χρόνος....)
Μeniek,
περιμένω, κάτι είπαμε, ε;!
Φιλάκια!!
H μεγαλύτερη αδικία γιά την ποίηση είναι να μιλάω για αυτή .
Δεν μπορώ να μιλήσω γιά αυτή χωρίς να την καπελώσω .
Μου αρέσει πού την αφήνεις στο post μόνη της...
Μετά από αυτά δεν έχω τί να πω. Είναι αγαπημένος ποιητής (ο μόνος που μου αγαλιάζει τα μέσα). Καίριος και με τις λέξεις που ματώνουν πριν από τα νοήματα.
Μια καλησπέρα μόνο.
Marea, γεια! Χε, χε, χε! Τίποτ άλλο.
'γράφω ποιήματα ωραία και αναπαυτικά για όλες τις λογοκρισίες' Τέλειο χχχ
p.s θα ανεβάσω την αναπαυτική κριτική σου στο βλογ μoυ is that ok with ?
@ινδικτέ, η ποίηση, καλέ μου, αν είναι κατανοητή (για κάποιον μυστήριο σ' εμέ λόγο) δεν θεωρείται καν ποίηση :-(
@-, δύσκολο αυτό το βήμα και ακόμα δυσκολότερη η παραδοχή για εμάς τις μαμάδες, ότι έξω από τα φουστάνια μας είναι η ελευθερία (και η δική μας πρωτίστως αν και παραδόξως)
@νατασσάκι, πρώτα βρήκα το ποίημα του τίτλου και με ήρθε στο μυαλό ο αστερΆκης (αντιλαμβάνεσαι γιατί δεν με ήρθε η Ν.). Πολύυυυυυυυ μετά μου ήρθε η ιδέα και για το υπόλοιπο ποστ. Είχα πει βλέπεις να μη γράψω τίποτα φέτος φοβούμενη την αμετροέπεια των δηλώσεων και την ασύμβατη με αυτή ασημαντότητα των γενομένων
Υ.Γ. όντως αυτή η @-, μοναδική :-ο
@μετεωρίτη/μάνα, δεν το ξέχασα
@habilis, έχεις ΑΠΟΛΥΤΟ δίκιο... κι όμως όλοι φροντίζουν να συμπληρώνουν (μη σου πω και διορθώνουν) τον ποιητή :-(
@island, πολύ καίριο αυτό που είπες, όντως οι λέξεις του ματώνουν πριν τα νοήματα (δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι...)
καλησπέρα και σε σένα
@νικόλα μου, γεια σου κι εσένα
@penelope, θα το θεωρούσα μεγάλη μου τιμή
Κάτι για αλήθεια προς τα παιδιά ψέλλισα κι εγώ στη δική μου σχετική ανάρτηση...
Επιτέλους, ειδα Φουκώ και ηρέμησα γιατί είχα αρχίσει να ανησυχώ με τα φαινόμενα.
φιλια και αγάπη
χα χα χα
αχ ναι, κορίτσια, είμαι πολύ μοναδική! απελπιστικά! με πολλά χαχανητά και στο τέλος χά θηκα...
βάλε το θηκάρι στο τραπέζι
όχι, λάθος, κάτι άλλο είναι που δεν έχει θήτα. θυσία και έλεος έχει..
βάλε κι άλλο πιάτο στο τραπέζι...
και μετά μάζεψε τα πιάτα κι άστα τα τραγούδια και την ποίηση!
τα κεφάλια μέσα!
εσύ παιδί μου προχώρα μόνο σου! άντε...
@ritsmas, ε, όχι και ψελλίζεις καλή μου :-)
@-, τι δύσκολο ψευδώνυμο που έχεις επιλέξει... ίσα ίσα που φαίνεται όταν γράφεις εσύ και καθώς έχεις επιλέξει να μην χαρακτηρίζεσαι από άβαταρ, γίνεσαι μια φωνή που αντηχεί εντός του άλλου, δανείζεται το σώμα του και με μια απότομη κίνηση το οικειοποιείται και γίνεσαι σκέψη του... Ταυτόχρονα, δημιουργεί μεγάλη αμηχανία σ' αυτόν που το ξαναγράφει για να σου απαντήσει καθώς σημειώνει μια στάση στη σκέψη του. Βλέπεις, δεν υπάρχει σώμα υπόσταση (substance που λένε και οι φίλοι μας οι Φραγκογαλάτες -και τώρα που το σκέπτομαι με την ίδια ακριβώς γραφή και οι Αγγλοσάξονες) απέναντι να αντηχήσει και να νοηματοδοτηθεί κι έτσι μένει μετέωρη στο μυαλό του, ανάμεσα στο δίκιο και το άδικο το σωστό και το λάθος... Είσαι μια πολύ δύσκολη γυναίκα για να ελευθερωθεί κανείς από εσένα ;-)
Δημοσίευση σχολίου