"H ομορφιά του παρελθόντος είναι το αποτέλεσμα, όχι ο λόγος της νοσταλγίας"
Μ. Foucault

Δευτέρα 28 Ιουλίου 2008

...everybody knows

Δευτέρα 21 Ιουλίου 2008

... δεν αφορούν εσένα πια αυτοί οι στίχοι...

Ίσως να έχει δίκιο ο Ίνδικτος και το blogging (και εγώ ως blogger πολύ περισσότερο) να περνά κρίση...

Σκέπτομαι πώς δυο τρεις μήνες πριν θα τοποθετιόμουνα (τη παλαιοπολιτική λέξη φοιτητικών αμφιθεάτρων Θεέ μου!!) με διαφορετικό τρόπο (ως συνήθως πολύ πιο φλύαρο) γύρω από τα όρια της γνώσης του εαυτού (όχι της αυτογνωσίας που είναι άλλο πράγμα) και της ετερότητας (όχι του άλλου που επίσης είναι άλλο πράγμα...), γύρω από οριζόντιες (ρητές και υπόρρητες) σχέσεις εξουσίας που αναπτύσσονται κατά τη χρήση των πολιτειακών (εφόσον είναι κοινόχρηστοι) στρατηγικών και μηχανισμών (όπως είναι το ιστολογοχωριό) και γύρω από τις προσδοκίες και τις διαψεύσεις τους....

Επειδή όμως υπάρχει η θάλασσα... ο ήλιος... το πιώμα, το προολυμπιακό (σε λίγο και οι Ολυμπιακοί σε όλη τους τη φαντασμαγορία) και η θερινή ραστώνη.... το μόνο που μου ΄ρχεται να γράψω ως απάντηση στη (για δεύτερη φορά, μέσα σε λίγους μήνες) αιτίαση ότι είμαι εγωκεντρική και ναρκισευόμενη είναι αυτό ...

....Θέλω να δείξω στους συνανθρώπους μου έναν άνθρωπο σε όλη τη φυσική του αλήθεια, κι ο άνθρωπος αυτός θα είμαι εγώ. Μόνο εγώ. Την καρδιά μου τη νιώθω και τους ανθρώπους τους ξέρω. Δεν μοιάζω με κανέναν από όσους συνάντησα. Τείνω να πιστεύω πως δεν μοιάζω με κανέναν από όσους υπάρχουν. Κι αν δεν είμαι καλύτερος, είμαι οπωσδήποτε αλλιώτικος.....
«Εξομολογήσεις» Ζ.Ζ. Ρουσσό











(Η αυτοπροσωπία φυσικά έργο του μεγαλύτερου νάρκισου στην ιστορία: του Νταλί)

Τρίτη 8 Ιουλίου 2008

...l’œuvre inouïe……

O αγαπημένος μου Derrida, σε μια συνέντευξή του στον "Le Monde", πολλά χρόνια πρίν, δηλώνει ότι δυσκολεύεται να παίξει το ρόλο του διανοούμενου, ο οποίος παίζει τον πολιτικό του ρόλο σε συμφωνία με τις συνήθεις σκηνογραφίες. Εγώ πάλι (κι ας με συγχωρήσει ο φιλόσοφος για τον αυθαίρετο και αναιδή παραλληλισμό), όχι απλώς δυσκολεύομαι να παίξω τη σοβαρά προβληματισμένη blogger σε έναν ιστοχώρο με παγιωμένα σκηνικά αναζήτησης, ζυμώσεων, ιεραρχήσεων, αξιολογήσεων και ταξινομήσεων επί πλέον (έχω επανειλλημμένα δηλώσει ότι) δεν το θέλησα και ποτέ...
Άρα, στην παρατήρηση ότι τα ποστ μου είναι "απογοητευτικά" και στην ερώτηση "τι σχέση έχουν με τον Derrida", η μόνη απάντηση που ταιριάζει (εφ' όσον διανύουμε ένα καλοκαίρι ποδοσφαίρου και Ολυμπιακών αγώνων -αν και τώρα που το σκέφτομαι η ρήση ισχύει γενικότερα) είναι:


Καλός ο Derrida.....

















Καλύτερος ο Vieira