"H ομορφιά του παρελθόντος είναι το αποτέλεσμα, όχι ο λόγος της νοσταλγίας"
Μ. Foucault

Σάββατο 17 Μαρτίου 2012

...που ήσαν λόγια αυτά και θεατρικά.

Σκηνικό ένα (κάποια μεταμεσονύχτια στιγμή στην κουζίνα):
Η σακούλα με τα σκουπίδια δίπλα στη σακούλα για την ανακύκλωση.
Μέσα στη σακούλα με τα σκουπίδια, διάφορα απομεινάρια από delivery, αποτσίγαρα κι ότι άλλο απομεινάρι από μια βραδιά με φίλους με πολύ πιώμα, παιχνίδια και χαζοκουβέντα.
Μέσα στη σακούλα για την ανακύκλωση μια κονσέρβα γατοτροφής, ΠΛΥΜΕΝΗ (διότι έχω γίνει και πολύ συνειδητή, η οικολόγα) και κάποιες συσκευασίες και μπουκάλια από την ίδια κρεπαλοβραδιά.

Σκηνικό δύο (κάποια μεταπρωινή στιγμή στην ολόιδια κουζίνα):
Εγώ, με ένα γάλα στο χέρι, τα μαλλιά της Τρελλής του Σαγιό, το μάτι μισάνοιχτο, κοιτώ με απορία:
Η σακούλα με τα σκουπίδια παραμένει δίπλα στη σακούλα για την ανακύκλωση.
Μέσα στη σακούλα με τα σκουπίδια παραμένουν τα διάφορα απομεινάρια από delivery, αποτσίγαρα κι ότι άλλο απομεινάρι από την προηγούμενη βραδιά με φίλους με πολύ πιώμα, παιχνίδια και χαζοκουβέντα.
Μέσα στη σακούλα για την ανακύκλωση, ωστόσο, δίπλα στην ΠΛΥΜΕΝΗ (διότι έχω γίνει και πολύ συνειδητή, η οικολόγα, το είπαμε) γατοκονσέρβα και τις συσκευασίες και τα μπουκάλια από την ίδια κρεπαλοβραδιά, μια συσκευασία από πατατάκια ΜΕ ΤΑ ΜΙΣΑ ΠΑΤΑΤΑΚΙΑ ΜΕΣΑ.
Εκτός από το μαλλί της Τρελλής του Σαγιό, αρχίζω να αποκτώ και το μάτι του Φρέντι Κρούγκερ.
-Εεεε, Μ..ηηηη, καμάρι μου, για έλα μου λίγο.

Σκηνικό τρία (κάτι λεπτά μετά την προηγούμενη μεταπρωινή στιγμή στην ολόιδια κουζίνα):
Ο Μ. σε σαφώς καλύτερη κατάσταση από μένα (αλλά πάλι αυτοί οι άντρες, πάντα καταφέρνουν να είναι σε καλύτερη κατάσταση από εμάς), με έναν καφέ στο ένα χέρι και ένα τσιγάρο στο άλλο, σκύβει από πάνω από το κεφάλι μου και κοιτά αυτό που κοιτώ με τόση αφοσίωση.
Τη σακούλα με τα σκουπίδια και δίπλα της τη σακούλα για την ανακύκλωση.
Η σακούλα με τα σκουπίδια με τα διάφορα απομεινάρια από delivery, αποτσίγαρα κι ότι άλλο απομεινάρι από την προηγούμενη βραδιά με τους φίλους το πολύ πιώμα, τα παιχνίδια και τη χαζοκουβέντα.
Και φυσικά η σακούλα για την ανακύκλωση, όπου (το τονίσαμε) δίπλα στην ΠΛΥΜΕΝΗ (διότι έχω γίνει και πολύ συνειδητή, η οικολόγα, το ξαναματαείπαμε) γατοκονσέρβα και τις συσκευασίες και τα μπουκάλια από την ίδια κρεπαλοβραδιά βρίσκεται μια συσκευασία από πατατάκια ΜΕ ΤΑ ΜΙΣΑ ΠΑΤΑΤΑΚΙΑ ΜΕΣΑ.
Ανίκανος, φυσικά, να αντιληφθεί το τόσο ενδιαφέρον μου ή το γιατί κινδυνεύει η πρωινή οικογενειακή μας ηρεμία, λέει με τη γνωστή ανδρική ευφράδεια:

-Ε, τι?
-Γιατί, παιδί μου, μέσα στη σακούλα με τα ανακυκλώσιμα είναι και αυτό το σίχαμα?
-Ε, (κάνοντας τον χαζό και μη θέλοντας να παραδεχτεί τη χθεσινή του κατάσταση και σημερινό του λάθος) συσκευασία για ανακύκλωση ήταν και αυτό!
- Μα, τι λές, τώρα, παιδάκι μου? ΜΟΝΟ τις συσκευασίες, όχι τα ΟΡΓΑΝΙΚΑ προϊόντα!!!!

Και ο ΘΕΟΣ, αλήθεια, Ο ΘΕΟΣ Ο ΙΔΙΟΣ, σκύβει πάνω από το κεφάλι μου, άλλη μια φορά, επιθεωρεί τις σακούλες για άλλη μια φορά και ξεστομίζει το απίστευτο:

-ΣΩΠΑ ΒΡΕ, ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΡΓΑΝΙΚΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΤΑΤΑΚΙΑ. ΓΕΜΑΤΑ ΟΡΜΟΝΕΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΑ ΕΙΝΑΙ!!!!

Νομίζω εκεί είμαι ακόμη κοιτάζοντας τις δυο σακούλες.....