"H ομορφιά του παρελθόντος είναι το αποτέλεσμα, όχι ο λόγος της νοσταλγίας"
Μ. Foucault

Δευτέρα 25 Ιουνίου 2012

... η δίνη του θεού...

Γιατί καμιά φορά οι θεοί, αναλαμβάνοντας το βάρος των επιλογών τους δικαιώνονται, δημιουργώντας ελπίδες ότι ΝΑΙ, ο καλύτερος κερδίζει...

Κυριακή 6 Μαΐου 2012

...πάντα λέει την αλήθεια....



Χρόνια τώρα ο Χάρρυ Κλύνν (και άλλες συναφείς Κινγκινάτιες δυνάμεις) στοιχειώνει με τον καταγγελτικό του λόγο την πολιτική (λέμε τώρα) σκέψη μου με το δίκιο που πάντα είναι βέβαιον ότι κατέχει... 
Λέω σήμερα, μέρα εκλογών, να θυμηθώ τα πολλά τα δίκια του Χάρρυ αν και μπορεί να μου ξεφύγει και κανένα μπας και ξεστοιχειώσω η γυναίκα και πάω να ψηφίσω με τη συνείδησή μου ήσυχη:
Παιδίσκη στη μεταπολίτευση (ξεύρετε, όταν τρέχαμε από προοδευτικό θέατρο σε αριστερό θίασο και από ανατρεπτική περφορμάνς σε ανυπότακτο σατυριστή για να κατευνάσουμε τις τύψεις μας που εφτά χρόνια τα περάσαμε στη μούγκα μαθαίνοντας από την ΝτόιτσεΒέλε για τους Παναγούληδες και τους Μουστακλήδες που έλιωναν στα μπουντρούμια  και τους αγγέλους μας που χάνονταν στις καγκελόπορτες και τα πεζοδρόμια των πανεπιστημιοπολυτεχνικών σχολών) έμαθα ότι  ο Χάρρυ είχε δίκιο που υποστήριζε το ΚΚΕ.  
Φοιτήτρια στην ώρα της μεγάλης αλλαγής, της σοσιαλιστικής αναδιανομής του πλούτου, της ανατροπής των συντηρητικών κοινωνικών δομών και του επαναπροσδιορισμού της πολιτικής και πολιτισμικής ταυτότητας του έθνους (όταν ήγγικεν η ώρα εξαργύρωσης των πολιτικοπολιτισμικών  αντιστασιακών δαφνών πλαστών τε και γνησίων) ήξερα ότι ο Χάρρυ είχε δίκιο που υποστήριζε το ΠΑΣΟΚ.
Νεαρή εργαζόμενη στους χρόνους της αποκάλυψης ότι η σοσιαλιστική αναδιανομή  δεν αφορούσε παρά τη μικροαστική τάξη που εμετατρέπονταν με τάχιστους ρυθμούς σε νεοαστική τάξη ενόσω η ελληνικής κατασκευής  μεσαία(?) τάξη μετατρέπονταν σε μια εγχώριας έμπνευσης μπουρζουαζία, η δε κοινωνική ανατροπή δεν αφορούσε παρά μόνο στην αλλαγή του επιθέτου των παντρεμένων γυναικών (αναδεικνύοντας, παράλληλα, αστέρες του βεληνεκούς του -κατά τα άλλα συμπαθούς- νεολαϊφστιλάτου Κωστόπουλου, αλλά αφήνοντας την παραδοσιακά αριστερίζοσοσαλίζοντα αισθητική του μύστακος και του άρβυλου εκτός νυμφώνος και μετατρέποντάς τη σε αισθητική του παρωχημένου και της συντήρησης) κατάλαβα ότι ο Χάρρυ είχε δίκιο να στραφεί προς τη Νέα Δημοκρατία.
Χαμένη στη μητρότητα στους χρόνους της αναδιάρθρωσης της ελληνικής κοινωνίας με την οικονομική ένταξή μας στο γενικότερο καπιταλιστικό οικονομικό και πολιτικό γίγνεσθαι (όταν η αδυναμία  μετατροπής μιας παραδοσιακά μεταπρατικής  εξαρτημένης οικονομικά και ηγεμονευμόμενης πολιτισμικά κοινωνίας σε αστικό κράτος έφερε στο προσκήνιο όλα τα φοβικά, ρατσιστικά χαρακτηριστικά και τον αλυτρωτισμό μας) βεβαιώθηκα ότι  ο Χάρρυ είχε δίκιο να υποστηρίζει την (μα καλά υπήρξε αυτό το κόμμα?) Πολιτική Ανοιξη.
Χαρακτηριστική περίπτωση ταξιτζούς από μπαλέτο σε φροντιστήριο από σχολείο σε αγγλικά και από παιδικά πάρτυ σε εφηβικούς χορούς την εποχή της παγκοσμιοποίησης του κοινού νομίσματος και της δανειστικά υποστηριζόμενης κατανάλωσης μεταφραζόμενης ως " βελτίωση του βιωτικού επιπέδου" με κυριότερο  μέλημα της χώραςτην αντιγραφή του στύλ της Βογκ και του Νίτρο (όπου η λειψή και φαντασιακή επανα-ανακήρυξή μας στον περιούσιο λαό των ολυμπιακών αγώνων και των γιούρων χωρίς αισθητική, πολιτισμική και -όπως θα ανακαλύπταμε μελλοντικά- οικονομική θεμελίωση μας έστελνε πίσω στην αναζήτηση μιας φαντασιακής εθνοτικόπολιτισμικής ρίζας για να νομιμοποιήσουμε τις υπάρξεις μας) αντιλήφθηκα ότι ο Χάρρυ είχε δίκιο που αναζήτησε τη στήριξη στην ιδεολογία(?) του ΛΑΟΣ.
Και τώρα? στα μεσοδύσματα (καλά δεν υπάρχει αυτή η λέξη αλλά θα έπρεπε να με έχετε συνηθίσει πια) μου στην ώρα της απόδοσης της σάρκας που υποθήκευσαν αυτοί που διαλέξαμε να διαπραγματευτούν με τον Σάιλοκ,σητν ώρα της αναζήτησης  ενός προστατευτικού κράτους-εθνους κουκουλιού ώστε να μπορέσεις να αρνηθείς του\ μεριδιο που σου αντιστοιχεί στον λογαριασμό (αφού υπέθαλψες τη διαφθορά με το φακελάκι σου,  επέτρεψες την ανικανότητα του Δημοσίου με τη συναίνεσή σου στη μη αξιολόγηση, νομιμοποίησες το επίπεδο των πολιτικών συνωστιζόμενος στα γραφεία τους για τη μετάθεση του γιου από την Αλεξανδρούπολη στο ΓΝΑ και τον διορισμό της κόρης στη δημοτική επιχείρηση νέας Κουσκουνίτσας,  επέτεινες την ημιμάθεια αντικαθιστώντας τους στρατώνες με ΤΕΙ και ΑΕΙ για την ανάπτυξη της πόλης σου,συνέβαλλες στα οικονομικά αδιέξοδα υπερδανειζόμενος για το ταξίδι ζωής στους Παπούα - Νέα Γουινέα ) δεν δύναμαι να αμφισβητήσω ότι ο Χάρρυ έχει δίκιο να στηρίζει τους Ανεξάρτητους Έλληνες.
Αυτό βέβαια, τόσα χρόνια αφήνει εμένα χωρίς δίκιο, αλλά τι να πώ? Υποχωρώ μπροστά στο δίκιο του Χάρρυ κι όλων αυτών των αυτοδιοριζόμενων κηνσόρων...
Χαίρεσθε και λέω να πηγαίνω σιγά σιγά ν' ασκήσω το εκλογικό μου δικαίωμα(?)

Σάββατο 17 Μαρτίου 2012

...που ήσαν λόγια αυτά και θεατρικά.

Σκηνικό ένα (κάποια μεταμεσονύχτια στιγμή στην κουζίνα):
Η σακούλα με τα σκουπίδια δίπλα στη σακούλα για την ανακύκλωση.
Μέσα στη σακούλα με τα σκουπίδια, διάφορα απομεινάρια από delivery, αποτσίγαρα κι ότι άλλο απομεινάρι από μια βραδιά με φίλους με πολύ πιώμα, παιχνίδια και χαζοκουβέντα.
Μέσα στη σακούλα για την ανακύκλωση μια κονσέρβα γατοτροφής, ΠΛΥΜΕΝΗ (διότι έχω γίνει και πολύ συνειδητή, η οικολόγα) και κάποιες συσκευασίες και μπουκάλια από την ίδια κρεπαλοβραδιά.

Σκηνικό δύο (κάποια μεταπρωινή στιγμή στην ολόιδια κουζίνα):
Εγώ, με ένα γάλα στο χέρι, τα μαλλιά της Τρελλής του Σαγιό, το μάτι μισάνοιχτο, κοιτώ με απορία:
Η σακούλα με τα σκουπίδια παραμένει δίπλα στη σακούλα για την ανακύκλωση.
Μέσα στη σακούλα με τα σκουπίδια παραμένουν τα διάφορα απομεινάρια από delivery, αποτσίγαρα κι ότι άλλο απομεινάρι από την προηγούμενη βραδιά με φίλους με πολύ πιώμα, παιχνίδια και χαζοκουβέντα.
Μέσα στη σακούλα για την ανακύκλωση, ωστόσο, δίπλα στην ΠΛΥΜΕΝΗ (διότι έχω γίνει και πολύ συνειδητή, η οικολόγα, το είπαμε) γατοκονσέρβα και τις συσκευασίες και τα μπουκάλια από την ίδια κρεπαλοβραδιά, μια συσκευασία από πατατάκια ΜΕ ΤΑ ΜΙΣΑ ΠΑΤΑΤΑΚΙΑ ΜΕΣΑ.
Εκτός από το μαλλί της Τρελλής του Σαγιό, αρχίζω να αποκτώ και το μάτι του Φρέντι Κρούγκερ.
-Εεεε, Μ..ηηηη, καμάρι μου, για έλα μου λίγο.

Σκηνικό τρία (κάτι λεπτά μετά την προηγούμενη μεταπρωινή στιγμή στην ολόιδια κουζίνα):
Ο Μ. σε σαφώς καλύτερη κατάσταση από μένα (αλλά πάλι αυτοί οι άντρες, πάντα καταφέρνουν να είναι σε καλύτερη κατάσταση από εμάς), με έναν καφέ στο ένα χέρι και ένα τσιγάρο στο άλλο, σκύβει από πάνω από το κεφάλι μου και κοιτά αυτό που κοιτώ με τόση αφοσίωση.
Τη σακούλα με τα σκουπίδια και δίπλα της τη σακούλα για την ανακύκλωση.
Η σακούλα με τα σκουπίδια με τα διάφορα απομεινάρια από delivery, αποτσίγαρα κι ότι άλλο απομεινάρι από την προηγούμενη βραδιά με τους φίλους το πολύ πιώμα, τα παιχνίδια και τη χαζοκουβέντα.
Και φυσικά η σακούλα για την ανακύκλωση, όπου (το τονίσαμε) δίπλα στην ΠΛΥΜΕΝΗ (διότι έχω γίνει και πολύ συνειδητή, η οικολόγα, το ξαναματαείπαμε) γατοκονσέρβα και τις συσκευασίες και τα μπουκάλια από την ίδια κρεπαλοβραδιά βρίσκεται μια συσκευασία από πατατάκια ΜΕ ΤΑ ΜΙΣΑ ΠΑΤΑΤΑΚΙΑ ΜΕΣΑ.
Ανίκανος, φυσικά, να αντιληφθεί το τόσο ενδιαφέρον μου ή το γιατί κινδυνεύει η πρωινή οικογενειακή μας ηρεμία, λέει με τη γνωστή ανδρική ευφράδεια:

-Ε, τι?
-Γιατί, παιδί μου, μέσα στη σακούλα με τα ανακυκλώσιμα είναι και αυτό το σίχαμα?
-Ε, (κάνοντας τον χαζό και μη θέλοντας να παραδεχτεί τη χθεσινή του κατάσταση και σημερινό του λάθος) συσκευασία για ανακύκλωση ήταν και αυτό!
- Μα, τι λές, τώρα, παιδάκι μου? ΜΟΝΟ τις συσκευασίες, όχι τα ΟΡΓΑΝΙΚΑ προϊόντα!!!!

Και ο ΘΕΟΣ, αλήθεια, Ο ΘΕΟΣ Ο ΙΔΙΟΣ, σκύβει πάνω από το κεφάλι μου, άλλη μια φορά, επιθεωρεί τις σακούλες για άλλη μια φορά και ξεστομίζει το απίστευτο:

-ΣΩΠΑ ΒΡΕ, ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΡΓΑΝΙΚΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΤΑΤΑΚΙΑ. ΓΕΜΑΤΑ ΟΡΜΟΝΕΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΑ ΕΙΝΑΙ!!!!

Νομίζω εκεί είμαι ακόμη κοιτάζοντας τις δυο σακούλες.....