"H ομορφιά του παρελθόντος είναι το αποτέλεσμα, όχι ο λόγος της νοσταλγίας"
Μ. Foucault

Κυριακή 9 Ιουλίου 2017

...Όταν οι λέξεις βγαίνουν....

Εδώ και καιρό ΑΠΑΡΆΔΕΚΤΗ απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας για το αν παραβιάζεται η ισονομία με την εξέταση του μαθήματος της Νεοελληνικής Γλώσσας στις Πανελλήνιες εξετάσεις (με αφορμή νομίζω την προσφυγή κάποιου υποψηφίου για την ιατρική) πλανάται πάνω από τα κεφάλια μας (όχι μόνο εμάς των εκπαιδευτικών) κι όλοι κάνουμε πως δεν βλέπουμε τον ελέφαντα στο δωμάτιο. Απαράδεκτη γιατί 
Πρώτον: δεν έχει καμία εκπαιδευτική γνώση το δικαστικό σώμα περί της παιδευτικής αξίας του κάθε γμομαθηματος στο σχολείο ώστε να γνωμοδοτεί για τη βαρύτητα που αυτό πρέπει να έχει στις εξετάσεις. 
Δεύτερον: γιατί είναι υποκριτικό να ωρύεσαι για τη λεξιπενία των Ελλήνων νέων και λιγότερο νέων, να χτυπιέσαι για την αδυναμία που επιδεικνύουν οι Έλληνες μαθητές σε έρευνες τύπου Pisa να κατανοήσουν ένα κείμενο και να εκφραστούν πάνω σε αυτό και από την άλλη να θεωρείς ότι δεν χρειάζεται να αποδείξουν τη σχετική ικανότητα τους να ερμηνεύουν ένα κείμενο, να κατανοούν τη δομή της γλώσσας μας και να επιχειρηματολογούν αυτοί/ες που θα κληθούν να ανταποκριθούν σε (όσο είναι αυτό, που δεν είναι και λίγο) υψηλού επιπέδου πανεπιστημιακές σπουδές για να σου εξηγήσουν μεθαύριο ως γιατροί από τι πάσχεις και πως θα το θεραπεύσουν ή ως βιολόγοι ποιο είναι το περιβαλλοντολογικό πρόβλημα που θα ζήσει η γη ή ως φυσικοί ποια είναι η νέα ανακάλυψη που θα αλλάξει τη ζωή μας ή ως οικονομολόγοι ποιο είναι το οικονομικό μοντέλο, στο οποίο (θα) αποτυγχάνει η (αυτή ή επόμενη) κυβέρνηση. 
Τρίτον: δεν αντιλαμβάνομαι πως μπορεί να παραβιάζεται η ισονομία όταν ΟΛΑ τα παιδιά που εξετάζονται για τις ΊΔΙΕΣ σχολές δίνουν τα ΊΔΙΑ μαθήματα με τις (καλές κακές /άριστες άθλιες δεν έχει σημασία πάντως) ΊΔΙΕΣ συνθήκες. 
Και τέταρτον και προσωπικό: ως μανούλα παιδιού με βαριά δυσλεξία (το αστείο στο σπίτι μας, όταν μετά από μέρες προσπαθειών και ώρες αγωνίας συμβιβαστηκαμε με την κατάσταση, ήταν: πες ή γράψε Ασουρμπανιμπάλ) είδα και ξέρω τον κόπο και τη διπλή προσπάθεια αυτών των παιδιών για να ανταποκριθούν σε ένα σύστημα που δεν είναι σχεδιασμένο να συμπεριλαμβάνει οποιον/οτιδήποτε εκτός νόρμας, που είδα και ξέρω τον αγώνα αυτών των παιδιών κατά κύριο λόγο με την (αυτο)αμφισβήτηση (το τι θες να κάνω? δεν είμαι σαν τα άλλα παιδιά! εγώ είμαι βλάκας εκφρασμένο σε στιγμή κούρασης καυγά κι απογοήτευσης θα σε κυνηγά ως το τέλος της ζωής σου) αλλά και την αμφιβολία και την καχυποψία εκπαιδευτικών και συστήματος. Κι έτσι, μετά από την εμπειρία μου σε ένα σύστημα όπου οι υποψήφιοι με μαθησιακές δυσκολίες έχουν παραπάνω χρόνο στις εξετάσεις, υπολογιστές (αν χρειάζεται) ή προσαρμοσμένη διατύπωση θεματων χωρίς κανείς να διαμαρτύρεται για αδικία των υπολοίπων υποψηφίων (το αντίθετο, μάλλον) η παράγραφος της απόφασης για τις προφορικές (ανεπαρκείς εντελώς ως διαδικασία αλλά αυτό είναι άλλο θεμα) εξετάσεις των υποψηφίων που ανήκουν σε ειδικές κατηγορίες με βγάζει από τα ρούχα μου ως ρατσιστική το λιγότερο, ως επίκληση ενός νέου Καιάδα (αν δεν τα καταφέρνουν ας γίνουν... ξέρω 'γω... αμόρφωτοι?) το περισσότερο. Και για άλλη μια φορά (τον τελευταίο και όχι μόνο καιρό) καταδεικνύει την απόσταση της δικαιοσύνης (?) από το δίκαιο και των τύπων από την ουσία. 
Σ αυτόν τον χορό (φοβάμαι ότι μπαίνουν) κι αρθράκια (hoaxes) σαν αυτό με την ντεμέκ αγανακτισμένη (και φυσικά αδικημένη) μαθήτρια για το μάθημα της έκθεσης που γίνονται σε δευτερόλεπτα βίραλ (εννοείται ότι δεν βάζω λινκ. Ακόμα με βρίζει το νατασσάκιον για το προηγούμενο. Βάζω όμως τον αντίλογο που η ίδια η Natassa εντόπισε και ο οποίος λέει τα αυτονόητα, αυτά που όποιος όχι είναι εκπαιδευτικός αλλά κι απλά έχει παιδί αντιλαμβάνεται με την πρώτη ανάγνωση της "έκθεσης"). Σε συνδυασμό με την ύποπτη συγκυρία έκδοσης της απόφασης (σχεδόν όσο και το περιεχόμενό της) λίγες μέρες πριν την έναρξη των εξετάσεων, πέφτω στην παγίδα(?) να διακρίνω/υποπτεύομαι /φαντάζομαι μια καταστροφολογική προσπάθεια ολικής απαξίωσης της σημερινής (ήδη χάλια) ελληνικής πραγματικότητας, αυτή τη φορά με μοχλό την ελληνική (τόσο σωστή αν και συχνά εκτός ορίων) ευαισθησία για το ακαδημαϊκό (και όχι μόνο) μέλλον των παιδιών μας. Η Χαρούλα (που τι να κάνει? έχει μπλέξει με ένα σωρό εκπαιδευτικούς οπότε έχει μάθει κι) επαναλαμβάνει το εκπαιδευτικό (όχι τόσο, αν σκεφτείς τι υπονοεί) αστείο "στην Ελλάδα για δύο πράγματα είσαι σίγουρος Για την ανατολή του ήλιου και τις πανελλήνιες". Ε, κάποιοι προσπαθούν (άραγε?) για άλλη μια φορά να δυναμιτίσουν το δεύτερο. 
Το πρόβλημα είναι ότι η λογική του ολοκληρωτικού "πολέμου", της καμένης γης και του εμφυλιοπολεμικού κλίματος στο τέλος αφήνει βαθιά διχασμένες κοινωνίες με δύσκολα να επουλωθούν τραύματα συνοχής. 
#ΒοηθειαΜουΚυριακατικα #ΣταματαΝαΓραφειςΣτοΚινητοΣεντονια#ΕγωΤωραΕπρεπεΝαΑσχολουμαιΜεΤοOutnesting