"H ομορφιά του παρελθόντος είναι το αποτέλεσμα, όχι ο λόγος της νοσταλγίας"
Μ. Foucault

Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2008

...ωχ......

Με βρήκατε στην υποχρεωτική χιονοαργία και με εκμεταλλεύεστε... Αλλά χαλάλι σας/σου Sandman (για να γίνομαι πιο σαφής και για να ξέρουν όλοι ότι η δική σου πρόσκληση είναι η αιτία που ταλαιπωρούνται...)

Λοιπόν βήμα πρώτον: Απλώνω το χέρι μου ακριβώς δίπλα μου και πάνω στο πολυμηχάνημα (το οποίο παρεμπιπτόντως αρνείται να επικοινωνήσει με τον υπολογιστή και έτσι ο μόνος ρόλος του πια -τουλάχιστον μέχρι να έρθει ο συνήθης σωτήρας μου ο Γ.- είναι του ραφιού/βιβλιοαποθήκης) βρίσκω το πάνω πάνω βιβλίο....

Βήμα δεύτερον: Το ανοίγω στη σελίδα 123 (τι χαρά καινούργιο κεφάλαιο το 11, ζευγάρια του άσσου, με εντελώς ύπουλο τίτλο: la douceur des peines... Τι σημαίνει? Ας πούμε η ηδύτης των ποινών...)

Βήμα τρίτον: πάω στην πέμπτη πρόταση.... και την περιφρονώ, τη χρησιμοποιώ ως σημείο για να ορίσω τις επόμενες τρεις (η μοίρα του ενδιαμέσου: χωρίς αυτόν δε γίνεται τίποτα, αλλά στο τέλος κανείς δεν μπορεί να θυμηθεί ποιος ακριβώς ήταν)

Βήμα τέταρτον: αντιγράφω τις τρεις επόμενες (έκτη, έβδομη και όγδοη) προτάσεις (Ξύνω το κεφάλι μου... Ο όρος του παιχνιδιού λέει από τελεία σε τελεία. Ναι... Αλλά αν ενδιάμεσα υπάρχουν άνω και κάτω τελείες, οπως εδώ? αν υπάρχουν αποσιωπητικά? αν υπάρχει πρόταση σε εισαγωγικά? Προκρίνω τη λύση που με βολεύει. Η πρόταση με τις άνω τελείες αφού δεν έχει κεφαλαίο ΔΕΝ θεωρείται πρόταση, αυτή όμως μέσα στα εισαγωγικά μετράει ως πρόταση - αφού κοιτώντας την επομενη διαπιστώνω ότι είναι από τις αγαπημένες του συγγραφέα... Τεράστια, με άπειρα κόμματα και άνω τελείες, παρεκβάσεις και παρενθέσεις... α πα πα πα!)

Trouver pour un crime le châtiment qui convient, c’est trouver le désavantage dont l’idée soit telle qu’elle rende définitivement sans attrait l’idée d’un méfait. Art des énergies qui se combattent, art des images qui s’associent, fabrication de liaisons stables qui défient le temps : il s’agit de constituer des couples de représentation à valeurs opposées, d’instaurer des différences quantitatives entre les forces en présence d’ établir un jeu de signes-obstacles qui puissent soumettre le mouvement des forces à un rapport de pouvoir. « Que l’idée de supplice soit toujours présente au cœur de l’homme faible et domine le sentiment qui le pousse au crime »

Ωραίαααααα! Άντε και το αντέγραψα... Τι λέει? Να το αφήσω αμετάφραστο? θα με πουν ψώνιο, που νομίζω ότι όλοι αντιλαμβάνονται την γαλλικήν... Να το μεταφράσω? θα με πούν επιδειξία γνώσεων... Μιλάμε για εντελώς lose lose κατάσταση... αποφασίζω να αποδεχτώ το δεύτερο σκώμμα και το μεταφράζω ή μάλλον το αποδίδω (διότι θυμηθείτε: η μετάφραση είναι σαν τη γυναίκα. Όσο ωραιότερη τόσο λιγότερο πιστή -να βρε! γι αυτό εγώ είμαι πιστή, ως Πηνελόπη μη σου πω...)

Το να βρεθεί για ένα έγκλημα η αρμόζουσα τιμωρία, έγκειται στο να βρεθεί εκείνο το μειονέκτημα του οποίου η ιδέα είναι τέτοια ώστε να αποστερεί οριστικά από την ιδέα του αδικήματος τα θέλγητρα της. Είναι μια τέχνη αλληλοσυγκρουόμενων ενεργειών, τέχνη συνδεόμενων εικόνων, δόμηση σταθερών συνδέσμων που να περιφρονούν το χρόνο: συνίσταται στη δημιουργία αναπαραστατικών εικόνων με αντιτιθέμενες αξίες, στην καθιέρωση ποσοτικών διαφορών ανάμεσα στις υπάρχουσες δυνάμεις, στην εγκατάσταση ενός παιχνιδιού σημείων-εμποδίων που μπορούν να υποβάλουν την κίνηση των δυνάμεων στον συσχετισμό της εξουσίας. «Ότι η ιδέα της τιμωρίας είναι πάντα παρούσα στην καρδιά του αδύναμου ανθρώπου εξουσιάζοντας το συναίσθημα που τον ωθεί στο έγκλημα»

Άντε και το μετέφρασα... Τι θέλει όμως να πει ο ποιητής? Η αρχική μου σκέψη είναι να σας κάνω μια ανάλυση περί τιμωρίας, επιτήρησης και εξουσίας, για να το σκεφτεί πολυυυυυυυ καλά ο Sandman (ή οποίος άλλος θελήσει) πριν να με ξανακαλέσει σε blogoπαίχνιδο, αλλά λυπάμαι τους αποδέλοιπους. Έτσι θα προσπαθήσω να το νοηματοδοτήσω ώστε να μην παραμείνει ένα ακατανόητο, άρα απωθητικό κείμενο στο blog μου, αλλά πολύ συνοπτικά ώστε να μην προσθέσω και μια ακατανόητη ανάλυση επιπλέον...

Μη νομίζετε, δε, ότι ξέχασα τον τίτλο του βιβλίου... απλώς σας τον κρατούσα για το τέλος... για να μη μου τρομάξετε από την αρχή.... Ειναι το Surveiller et Punir (από τους Φουκούς μου, που λέει και η αγαπημένη μου Α. όταν με πειράζει επειδή, πραγματικά, όπου και να απλώσεις το χέρι σου σ' αυτό το σπίτι σε έναν ρημαδο Foucault θα πέσεις, όχι τόσο γιατί είναι πολλοί -οι Φουκοί- αλλά επειδή εγώ είμαι τσαπατσούλα....) τι σημαίνει? ας πούμε... επιτήρηση και τιμωρία... και πραγματεύεται ακριβώς αυτό το πολύπλοκο (που εμείς θεωρούμε αυτονόητο, χωρίς να είναι) ερώτημα: τι είναι έγκλημα? και πώς τιμωρείται?

Ο καλός παππούς Foucault, σ' αυτό το κεφάλαιο και μ' αυτές τις σειρές, ανοίγει το ζήτημα της εξουσίας που υφίσταται στον ορισμό του τι είναι έγκλημα και του ποια είναι η δέουσα ποινή Πρεσβεύει ότι το πρώτο βήμα ορισμού και αντιστοίχισης είναι να αφαιρεθεί από την πράξη η ιδεολογία που της επιτρέπει να τελείται και παράλληλα η συνέπεια να είναι τέτοια ώστε η παραβατικότητα να καθίσταται ασύμφορη. Η εξουσία (είτε με τη μορφή του κράτους, είτε με τη μορφή των θεσμών και των μηχανισμών) επιτυγχάνει τον ορισμό του σύστήματος έγκλημα-τιμωρία μέσα από τη δημιουργία ενός συστήματος αλληλοσυγκρουόμενων εικόνων (καλό-κακό, σωστό-λάθος), διαφοροποιήσεων ανάμεσα στις δυνάμεις (το θετικό είναι ισχυρότερη δύναμη, το αρνητικό λιγότερο ισχυρή, το αίσθημα ηθικότητας είναι εντονότερο-η ανηθικότητα είναι υποτασσόμενη δύναμη) και της κινητοποίησής τους ανάλογα με τις επιθυμίες της (καθώς αυθαίρετα ορίζει αυτό το κακό και το καλό, το σωστό και το λάθος το θετικό και το αρνητικό). Η βασική δε νομιμοποίηση της εγκαθίδρυσης του συστήματος πρόερχεται από την επιβολή της θρησκειοψυχαναλυτικής προσέγγισης ότι ο φόβος και η γνώση της τιμωρίας είναι εμπεδωμένα στο άτομο ώστε να τον καθοδηγούν στο να αποφύγει ή να αποπειραθεί (και συνήθως να αποκρύψει) το έγκλημα.

Σταματώ εδώ, γιατί ξαφνικά έχω την αίσθηση ότι αυτό που έγραψα εγώ είναι πιο δυσνόητο ακόμα κι από αυτό που έγραψε ο σοφός μακαρίτης διανοητής και κρίμα είναι... Και περνώ στο πέμπτο και αγαπημένο μου βήμα... Αν και ο Sandman με πρόλαβε και έδωσε πάσα στη ritsmas (η οποία κάθολου δε με απογοήτευσε, δε θα μπορούσε να διαβάζει κάτι άλλο) υπάρχουν ένα σωρό άλλοι για τις αναγνωστικές συνήθειες των οποίων είμαι περίεργη κι έτσι οι πέντε πρώτοι που μου έρχονται στο μυαλό (ο αγαπημένος μου adaeus, που τη γλίτωσε στο προηγούμενο παιχνίδι, η απρόσμενη single mamma, η χειμαρρώδης just me, o σκωπτικός Alexis B και ο νεοφερμένος menteur) δεν είναι δύσκολη επιλογή (το αν θα ανταποκριθούν, είναι μια άλλη θλιβερή ιστορία -και γι αυτούς και για μένα!)


22 σχόλια:

MenieK είπε...

λέω συνοπτικά κι εδώ τους κανονισμούς του παιχνιδιού:
1. πιάνουμε το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά μας αυτή τη στιγμή
2. το ανοίγουμε στη σελίδα 123 (αν είναι μικρό, παίρνουμε το επόμενο κοντύτερα σε μας, που έχει τουλάχιστον 123 σελίδες)
3. βρίσκουμε την πέμπτη πρόταση
4. Αντιγράφουμε τις επόμενες τρείς δλδ την έκτη, έβδομη και όγδοη και
5. Βρίσκουμε άλλους πέντε ατυχείς να τους πασάρουμε το παιχνίδι...

Stratos Bacalis είπε...

Άντε παραπονιάρα άντε... αντί να μας ευχαριστείς που σου δίνουμε και θέμα...

mamma είπε...

βρε παλιόπαιδο... σελίδα 123!
δεν θα το πιστέψεις αλλά ο αριθμός που σημαίνει για μένα ΠΟΛΛΑ είναι το 23, με το εκατό μπροστά γίνεται απλά ΥΠΈΡΟΧΟΣ... υπόσχομαι πως μόλις παω στην οικόσιτη σύνδεση, θα ανοίξω το βιβλίο που είναι δίπλα και θα γράψω (αξιοσημείωτοι άνθρωποι ή η ζωή του Σεμπάστιαν Ναίτ, δεν θυμάμαι πιο είναι πιο κοντά)
Σε γλυκοφιλώ και ανυπομονώ να πάω σπίτι!!!!

indictos είπε...

Ωραία. Είναι το μόνο βιβλίο του Φουκώ που έχω διαβάσει (έχω άλλα δύο, αλλά δεν...)

Κακώς το μετέφρασες για δύο λόγους:
α) διάβασα την μετάφραση και ΔΕΝ μου θύμισε τίποτε (σαν να μην το έπιασα ποτέ στα χέρια μου)
β) εγώ το δικό μου απόσπασμα ΔΕΝ το μετέφρασα και τώρα θα φαίνομαι τεμπέλης (που είμαι αλλά το κρύβω καλά ΣΕ λέω)

Ανώνυμος είπε...

Τώρα άμα πω ότι ΚΑΙ αυτό το περίμενα...θα με περάσετε για ψωνάρα.....
...Αλλά έλα που και εδώ τον περίμενα τον Φουκό!!!!
:))

Τελικά δεν ξέρω, αν ΣΕ ξέρω τόσο καλά, αλλά μερικά πραγματάκια.... τα 'χω μάθει καλά!!! ;-)

just me είπε...

για τις αναγνωστικές συνήθειες των οποίων είμαι περίεργη


Εγώ ν' ανταποκριθώ (εν ευθέτω...) για να μη σε χρεώσω με "μια θλιβερή ιστορία", καλή μου, αλλά η πιο πάνω αποστροφή σου, σε συνδυασμό με τους κανόνες του παιχνιδιού με μπερδεύει, καθόσον το μονίμως πλησιέστερό μου βιβλίο, όταν βρίσκομαι στον υπολογιστή (όπου με βρήκε -φυσικά- η πρόσκλησή σου) είναι το 4.ΣΕ.1, Βασικές ένοιες πληροφορικής, Windows XP κλπ, κλπ., εκδόσεις Β. Γκιούρδας Εκδοτική, στο οποίο προσφεύγω κατ' επανάληψιν (καθώς η επανάληψις παύει να είναι μήτηρ μαθήσεως, στη ζώνη του λυκόφωτος... εε, του Αλτσχάιμερ)και αυτό ουδέν έχει να κάνει με τις αναγνωστικές μου συνήθειες, όπως υποθέτω ότι τις εννοείς (άλλο πλησιέστερο; o Μπάμπης κατά κόσμον κ. Γεώργιος Μπαμπινιώτης, το οποίον εμπίπτει στις αναγνωστικές μου συνήθειες, αλλά και πάλι όχι όπως υποθέτω ότι τις εννοείς).

Τι να κάνω τώρα, το "φυτόν"; Να επιμορφώσω τους αγαπημένους μου αναγνώστες (sic) για το πώς ανοίγει και αποθηκεύει κείμενα το Σημειωματάριο των Windows XP (αυτή είναι η έκτη πρόταση της σελ. 123, άσε που έχει δύο σέλίδες 123, γιατί χωρίζεται -άτυπα- σε δύο υποβιβλία) ή να τον ενημερώσω ότι "εφόσον η αλλαγή αποβαίνει εις βάρος της ποιότητας της αρχικής μορφής, μιλούμε για αλλοίωση..." (6η πρόταση, σελ. 123. λεξικό της νεάς ελληνικής γλώσσας) και να (ξανα)πάθω τενοντίτιδα συνεχίζοντας με το λ. αλλάζω (έβδομη πρόταση _τελείες δεν "παίζουν" μέσα στα λήμματα ως καταληκτικά σημεία στίξης);
Ή να "κλέψω", επινοώντας μια κατάσταση; (αλλά εγώ δεν είμαι καλή κλέφτρα στα παιχνίδια και με καταλαβαίνουν όλοι).

Αυτό, βέβαια, δεν είναι σχόλιο είναι... χείμαρρος, ίνα πληρωθούν οι γραφές της φιλτάτης οικοδέσποινας _μήπως "πιάνεται" και για συμμετοχή;
:))))
Σε φιλώ (δεν έγραφα-δεν έγραφα...)

MenieK είπε...

@sandman, μα τι λες τώρα... σε ευχαριστώ, σε ευχαριστώ, σε ευχαριστώ...

@mamma, λυπάμαι που το νούμερο της σελίδας δεν ήταν δική μου ιδέα, ήταν αυτών που ξεκίνησαν το παιχνίδι, χαίρομαι που κάτι σημαίνει για σένα. Θα περιμένω το ποστάκι σου...

@indictε, τώρα προβληματίστηκα πολύ... Δε ΣΕ θύμισε τίποτα επειδή α) η μετάφρασή/απόδοσή μου είναι κακή? β)η μετάφραση που έχεις εσύ είναι κακή? γ) είτε το διάβασες είτε όχι, ένα και το αυτό? δ) δε βγάζεις νόημα και η ανάλυση από κάτω κάνει τα πράγματα χειρότερα?
και στο ζήτημα μεταφράζω δε μεταφάζω δλδ, προστέθηκε και τρίτη επίπτωση (που δεν την είχα καθόλου υπολογίσει) και έκανε το δίλημμα -τρίλλημα...
(χάλια ΣΕ λέω ΜΕ έκανες μεσημεριάτικα)

@jo, αυτό σου έλειπε...

@just me, καλή η προσπάθεια να ξεφύγεις, αλλά δενννννν... ακόμα κι αν αναρτήσεις ποστάκι με αποσπάσματα από τον οδηγό για το πνευματικό παιδί του Gates, είναι σίγουρο ότι θα είναι ενδιαφέρον κι εγώ θα περιμένω...

Stratos Bacalis είπε...

χα χα χα...εξουσιάστριά μου εσύ!

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

:))) Την καλήμέρα μου! :))

Nikos Goudanakis είπε...

Ουφ. Κοίτα να δεις, ποιό βρέθηκε! Τον χαιρετισμό μου, κυρία.

adaeus είπε...

Πάρε μια πρόσκληση (εύκολη) χιονόμπαλλα στη μάπα :)

afrodiet είπε...

Κοίτα που όλο το ζουμί βρίσκεται στην 123.
Καλέ, μήπως είναι στην 122 και μας κάνεις πλάκα;

:)

MenieK είπε...

@sandman μου, έχω και μια φήμη να διαφυλάξω!!!!

@ανεμοσκορπίσματα, καλησπέρα πια :)

@ν. γουδιανάκη, έλα ντε?

@adaeus, μπρρρρ! χιονίστηκε η μυτούλα μου :)

@afrodiet, λες να έπρεπε να ψάξω την 122?

νατασσΆκι είπε...

Λοιπόν, τόσες μέρες,
(που είχα..διάφορα "κουλά")
ο blogger δεν με άφηνε να καταθέσω το βαθυστόχαστο -όπως πάντα, άλλωστε!- σχόλιό μου
(για να δεις ότι υπάρχουν κι άλλα ψώνια, τς!)

Τώρα,(που είμαι λίγο καλύτερα) να καταθέσω μόνο ότι χάρηκα που δεν έχω ξεχάσει τα γαλλικά μου -απίστευτο, μα το κατάλαβα το απόσπασμα!
:)

Φιλιά πολλά
:)

adaeus είπε...

Εγώ το έπαιξα το παιχνιδάκι μου κυρία γκρινιάρα... εσύ να δούμε πότε?

MenieK είπε...

@νατασάκι, ως γνωστόν είμεθα μια παρέα υψηλοτάτου...

@adaeus, σύντομα, πολύ σύντομα

Μετεωρίτης είπε...

ΒΡΕ!
ΔΕΝ ΝΤΡΕΠΕΣΑΙ να βάζεις τόσο κόσμο στο λούκι;!
Χα, χα, χαααα!!!

Καταρχήν, πετάω από χαρά γιατί
πρώτον
μόλις αποκλείστηκε ο βρωμερός εχθρός
και βήτα...

ΚΙ ΕΣΥ ΕΧΕΙΣ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ!!

ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΑΜΟ ΜΑΣ!
(λες και δεν το ήξερες... η πρώτη ήσουν που το έμαθε, έτσι;!!!!!)

meniek,
άσχετο,
χέστηκα για τη σελίδα 123, θέλω να σου πω ότι...
είμαι πολύ happy
και... σε αγαπώ βρε!!

(θα το κάψουμε!!)

(πρώτο τραπέζι πίστα σε βάζω!)

MenieK είπε...

@μετεωρίτες αγαπημένοι μου, ήταν το πιο σουρεαλιστικό σχόλιο που είχα ever... αλλά και το ωραιότερο...

indictos είπε...

αρκετές μέρες (και μλογκ-ο-παίχνιδα μετά) να ΣΕ πώ ότι το διάβασα στα 15 μου που πάει να πεί πολλά χρόνια, πολλά ποτά και πολλά καμμένα εγκεφαλικά κύτταρα πρίν.

MenieK είπε...

@indictε, στα 15 Foucault????? Μήπως ήσουν emo και δεν το ήξερες????

indictos είπε...

μα ακόμα είμαι (μα γιατί δεν το πιστεύει κανένας; )

ritsmas είπε...

Τα σέβη μου. Νομίζω ότι επιστρέφω. Αν πάλι είναι ιδέα μου, συγγνώμη.
φιλια
ριτς