"H ομορφιά του παρελθόντος είναι το αποτέλεσμα, όχι ο λόγος της νοσταλγίας"
Μ. Foucault

Δευτέρα 3 Μαρτίου 2008

... Οι φίλοι μου φεγγάρια ήταν, νησιά...


Μέχρι πρόσφατα, οι φιλίες μου (ανάλογα με το υλικό πλαίσιο μέσα στο οποίο εμφανίστηκαν στη ζωή μου) συγκροτούνταν σε δυο κατηγορίες: στο χώμα και τον καπνό....
Οι φιλίες του χώματος είναι αυτές που συστάθηκαν στην πρώτη φάση της ζωής μου (κατά κανόνα στα εκπαιδευτικά χρόνια) και ορίζονται από τη σωματική πραγματικότητα της σχέσης. Αυτές που σχηματοποιήθηκαν σε σκάμματα και τσουλήθρες με γδαρμένα γόνατα και ματωμένους αγκώνες σκουπισμένους σε λευκά μπλουζάκια και τζιν σορτσάκια, (τα οποία απέλπιδες μανάδες μούλιαζαν και έτριβαν τα βράδια με λευκαντικά και μαλακτικά προσπαθώντας να βγάλουν το πράσινο του γρασιδιού, το καφέ της λάσπης και το κόκκινο των ξεραμένων αιμάτων). Αυτές που τις οριοθέτησαν ιδρωμένες ποδηλατοδρομίες σε μακρινούς δρόμους, μουσκεμένα ποδόσφαιρα σε αλάνες, ξέπνοα λάστιχα, σχοινάκια και γερμανικό σε εξοχικές αυλές γιαγιαδοπαπούδων (που μας έτριβαν μετά κάτω από λάστιχα ποτίσματος με παγωμένο νερό και σαπούνι Μασσαλίας προσπαθώντας να διώξουν όλο το χώμα απ’ τα μαλλιά και τα πετραδάκια από τα νύχια). Αυτές που δομήθηκαν με μοιρασμένα σε πάρκα λιωμένα παγωτά, με συνεταιρικά αγορασμένα σε κοπάνες χάμπουργκερ (με το κέτσαπ να στάζει σε παπούτσια και τσάντες), με κρυμμένες κάτω από την ποδιά στην τάξη σοκολάτες (που γίνονταν μια μάζα σε μελανωμένα χέρια), με γεύματα κουπονιών σε φοιτητικές εστίες (που κατέληγαν ζουληγμένα σε τσάντες για τα γατιά και τα σκυλιά μας). Αυτές που τελειώθηκαν με βομβαρδισμούς από τραπουλόχαρτα (χαμένων δηλωτών) πιόνια από τρίβιαλ (λανθασμένων απαντήσεων) και γραμματάκια σκράμπλ (ανορθόγραφων διασταυρώσεων). Είναι οι φιλίες που συγκροτήθηκαν μέσα από ύπνους (μεθυσμένους, με εμετούς και δάκρυα) σε αμμουδιές της άγονης γραμμής όπου η θάλασσα μας δέχονταν σερνάμενους στις πρώτες ακτίνες του ήλιου (που διαπερνούσαν σαν τρυπάνια κρανία και εγκεφάλους) για να ξεπλύνει από πάνω μας υγρά και αύρες άτυχων ερώτων.... Κι ενώ είναι ασήμαντη η πραγματολογική συνθήκη της σκέψης, είναι αδιάφορη η ιδεολογική συμφωνία ή διαφωνία, και είναι αμελητέο το πόσο συχνά αναζητάμε ο ένας τον άλλο, όταν συναντηθούμε κρεμιόμαστε ο ένας στην αγκαλιά του άλλου και ξαναπιάνουμε μια κουβέντα με χαζόγελα και σκουντιές από ένα ασαφές σημείο, όπου είχε μείνει εκκρεμής την προηγούμενη φορά....
Οι φιλίες του καπνού (που τις συνάντησα στην ενήλικη φάση της ζωής μου), με συναδέλφους, συνοδοιπόρους και συν-ιδεαζόμενους προσδιορίζονται από την πραγματικότητα του λόγου. Είναι οι φιλίες που συστάθηκαν σε άπειρες ώρες συνδιαλέξεων (με αλκοόλ φιστίκια και τσιγάρα σε καναπέδες και σκαμπό) για νοηματοδοτημένες ζωές, ιδεατά φαντασιακά, εξουσιαστικές πολιτικές, ψυχαναλυτικές ερμηνείες και παιδοψυχολογικές και γνωσιακές θεωρίες ανατροφής παιδιών. Είναι αυτές που συγκροτήθηκαν σε θέατρα και σινεμά, ρεμπετάδικα και τζαζ μπαρ με έντονες διαφωνίες για αισθητικές αξίες, οντολογικά υπονοούμενα και φιλοσοφικές υποκειμενικότητες. Δένονται με την ανταλλαγή βιβλίων και CD, συνταγών και διαίτων. Πληρούνται σε τηλέφωνα που λύνουν ερωτικά, οικογενειακά και επαγγελματικά ερωτήματα, σε e-mail με τα καινούργια hot της πόλης, και τα κουτσομπολιά του γραφείου και σε sms που διαβάζονται στο γόνατο σε σεμινάρια και meetings, για ραντεβού σε καφέ και τσιπουράδικα (αφού σίγουρα θα αισθανθείς μια ξαφνική αδιαθεσία και θα πρέπει να φύγεις σε κάνα μισάωρο...). Οι φιλίες του καπνού είναι με αυτούς που δε θα μοιραστείς ποτέ ένα σάντουιτς αλλά τα έξοδα της βραδινής εξόδου ή της μεσημεριανής οινοποσίας. Δε θα ανοίξετε τα κεφάλια σας με βουτιές σε νυχτερινές θάλασσες ξορκίζοντας φόβους και έρωτες αλλά θα ανοίξετε τις καρδιές σας βουτώντας σε λίμνες αλκοόλ (ξανα)αναλύοντας φόβους και έρωτες. Δεν θα ιδρώσετε σε αλάνες και χωματόδρομους κυνηγώντας μια μπάλα αλλά θα ιδρώσετε σ’ ένα πινγκ πονγκ επιχειρημάτων (ισορροπώντας ίιιιισα ίσα, ανάμεσα στο διάλογο και την πολεμική) κυνηγώντας την ορθότερη ιδεολογικοφιλοσοφικοπολιτική προσέγγιση.
Σταδιακά, ανάμεσα σ’ αυτές τις φιλίες (οι οποίες ενίοτε αλλάζανε θέση διασχίζοντας η μία τα όρια της άλλης), που τις στήριζα (και με στήριζαν) ή τις παραμελούσα (και με παραμελούσαν), αναδύθηκε άλλη μια κατηγορία φιλιών, που δομήθηκαν στον blogoχωριό, από άτομα που δεν τα ορίζει ούτε το σώμα ούτε ο (προφορικός σε πρώτη φάση) λόγος τους, αλλά που τα αισθάνομαι οικεία, και τη σχέση μου μαζί τους (εργαλειακά σχεδόν) πολύτιμη. Και μόλις πρόσφατα (διαβάζοντας για τα υπομνήματα στον Φαίδρο), κατάλαβα... Αυτές είναι οι φιλίες του μολυβιού (του πληκτρολογίου θα ταίριαζε περισσότερο, αλλά υποπτεύομαι ότι πολλοί γράφουν χειρόγραφα και μετά πληκτρολογούν, οπότε θα διατηρήσω το συμβολισμό), οι οποίες προσδιορίζονται από την πραγματικότητα του κειμένου. Είναι οι φιλίες που συγκροτούνται με τα ποστ, τα οποία λειτουργούν ως υλική μνήμη (αυτών που έχει διαβάσει, έχει δει, έχει ακούσει, έχει σκεφτεί, έχει βιώσει ο καθένας από εμάς) και με τα σχόλια που λειτουργούν ως ερμηνευτική ανταπόκριση ακριβώς σε αυτή την υλική μνήμη. Είναι οι φιλίες οι οποίες προσδιορίζονται τόσο με την ανάρτηση των ποστ που (αν και προσωπική διαδικασία στη βάση της) λειτουργεί ως έκθεση του εαυτού, όσο και με τα σχόλια των αναγνωστών (άτυπα και υπόρρητα αναγορευθέντες σε συνδιαχειριστές του εαυτού) που αλληεπιδραστικά οδηγεί στη συγκρότηση του εαυτού. Είναι οι ιδιότυπες αυτές φιλίες που δομούνται από κάθε ποστάκι που φωτίζει τις κινήσεις της σκέψης μας και διαλύει το εσωτερικό σκοτάδι με το οποίο μας απειλούν οι εσ(ξ)ωτερικοί εχθροί και από κάθε ανταπόκριση σχολίου που προσφέρει το μάτι του άλλου (του σχολιάζοντα), αναζητώντας να χρησιμέψει (ακούσια ή εκούσια) σαν καθρέφτης του εαυτού. Είναι οι φιλίες όπου, όπως λέει και ο Foucault (όχι που θα τον γλιτώνατε), ψάχνουμε να ατενίσουμε τον εαυτό μας σε μια άλλη ψυχή ώστε να αναγνωρίσουμε εκεί το θεϊκό στοιχείο της, την αλήθεια μας. Αυτή η επαφή μέσω των γραπτών, είναι η ασφαλιστική δικλείδα που επιτρέπει να φτάνουμε ο καθείς/μια στον εαυτό μας (χωρίς να βυθιζόμαστε σ’ αυτόν) να ζούμε με τον εαυτό μας (χωρίς να απομονωνόμαστε), ν’ αρκούμαστε στον εαυτό μας (χωρίς να αποξενωνόμαστε) να επωφελούμαστε από τον εαυτό μας (χωρίς να ολισθαίνουμε στην αυταρέσκεια).
Ζω σ’ έναν κόσμο που αλλάζει μορφές και πλαίσια λειτουργίας με ιλιγγιώδεις ρυθμούς και (έχω την αίσθηση ότι) καταβάλω εργώδεις προσπάθειες για να προσαρμοστώ στα καινούργια συμβολικά και πραγματολογικά πεδία στα οποία πρέπει να προσδιοριστεί ακόμη και η καθημερινότητα των σχέσεών μου. Κι ενώ, έχω πια αντιληφθεί ότι κάθε φιλία που διατηρώ είναι πολύτιμη, όσο περνά ο καιρός (και ο χρόνος μου γίνεται είδος εν ανεπαρκεία) η προστασία τους γίνεται όλο και δυσκολότερη.
Αναρωτιέμαι, λοιπόν, μήπως αυτές οι πρόσφατες άυλες φιλίες του μολυβιού είναι εξ ίσου πολύτιμες με τις ενσώματες, καθώς (στο υποχρεωτικά μοναχικό πεδίο όπου διαχειρίζομαι το εγώ) μού επιτρέπουν να διατηρώ μια ισορροπία στη σχέση με τον εαυτό μου???

35 σχόλια:

Stratos Bacalis είπε...

Υποκλίνομαι...

adaeus είπε...

Μικρή μου τι να πω??? Καταπληκτικό (κι ας έχει και Φουκό μέσα)...
Αλλά δεν φταίει κανείς άλλος, φταίω εγώ που σε τραβούσα από το χέρι να σε παραδώσω από τις αλάνες στη μάνα σου... ;)
Θέλω να συμπληρώσω, να μη βιαστείς να πεις για πολυτιμότερες ή μη, είναι άλλου τύπου, άξιες λόγου και συναισθημάτων και ο καιρός θα δείξει...
Κι αν σε πειράξει κανείς, πάλι εγώ θα σε πάρω από το χέρι... ;)

Ανώνυμος είπε...

Τι να πω εγώ τώρα???

Για πρώτη φόρα θα παρασυρθώ και θα πω απλά....
Είσαι υπέροχη, είσαι καταπληκτική και απόλυτα κατανοητή (διαδικτυακή) φίλη μου... Τι άλλο να σχολιάσω?

Υ.Γ. Μια χαρά τα λες μόνη σου, τον Φουκό και τους άλλους τι τους θες??? (που λέει και ο adaeus δηλαδή, για μη λες ότι γκρινιάζω μόνο εγώ!)

ΤΑΣΟΣ είπε...

Ωραίο κείμενο καλή και η αλλαγή.

MenieK είπε...

@sandman, κι εγώ χειροκροτώ...

@adaeus & @Jo, τόση φασαρία πια για έναν τόσο δα Φουκούλι.... όσο για την ανησυχία σου @adaeus μου(φαντάζομαι σου έχει γίνει συνήθεια να με φροντίζεις τόσα χρόνια...), εννοούμε ακριβώς το ίδιο "εντός πλαισίου" μη φοβάσαι καθόλου...

@τάσο, όπως βλέπεις είμαι εξαιρετικά ευέλικτη....

Penelope είπε...

Το σίγουρο είναι ότι γράφεις ωραία και γραφεις και πολύ! Τώρα για τη φιλία πολλά έχουν ειπωθεί ο Φουκώ δεν ήξερε από blogoσφερα... here you are then πρωτοπόρος...

νατασσΆκι είπε...

(μετά από 2 φορές προσεκτικής ανάγνωσης) να πω μόνο ότι είναι από τα κείμενα που θα ήθελα να είχα γράψει (και δεν με πειράζει ο Φουκώ)
(κόκκινα να μην έχει μόνο -αν και είσαι πια από αυτούς που τους τα συγχωρώ)

Χαίρομαι τόσο που σε γνώρισα,(κι εδώ και έξω) που δεν μπορώ να γράψω τίποτε παραπάνω!

Φιλιά

habilis είπε...

!!!.Υπεροχο.Μια πολυτιμη επενδυση ειναι μια φιλια ,καποιες φορες γινεται κανοντας πολλα γιατι σου βγαινει μια ανεξελεκτη δυναμη για αυτο.Σαν παιδια ειχαμε μια δυναμικη η οποια πηγε περιπατο. [πολυτιμες και καποιες αναμνησεις].Τωρα δεν εχουμε χρονο για να νοιωσουμε αυτον που μας μιλαει ,οταν μπορουμε να το κανουμε δεν εχει χρονο ο αλλος .Το πληκτρολογιο σου λεει οποτε γουσταρεις επικοινωνεις και για την ωρα οπως θες,κατι ειναι και αυτο, αλλα η ζωη ειναι εξω απο το γυαλι στο τετ ατ τετ...

MenieK είπε...

@penelope, οι άλλοι λογοφλυαρούν εγώ γραφωφλυαρώ η πρωτοπόρα(!)

@νατασάκι, δε φτάνει που παίρνετε το πρωτάθλημα (άντε μη φωνάξω τον Αdaeus), θα μας την πείτε κι από πάνω... (για τα υπόλοιπα η αμοιβαιότητα είναι δεδομένη)

@habilis, η ζωή είναι όπου τη φτιάχνεις...

A.F.Marx είπε...

Σιγά που θα πάρουν πρωτάθλημα τα πρασινοβαζελάκια...
Πάνω από το πτώμα μας (που εδώ που τα λέμε,μόνο πτώμα θυμίζουμε στο ελληνικό πρωτάθλημα)
------
Ωραίο ποστ... Aφιέρωμα στις φιλίες και στις e-φιλίες...
:)

gatti είπε...

"Του χώματος, του καπνού και του μολυβιού".

Πραγματικά υπέροχο ποστ! Γαυράκι γράφεις τέλεια!

MenieK είπε...

@a.f.marx, καλώς τις ενισχύσεις...

MenieK είπε...

@gatti πράσινη, εγώ καλά (λέμε τώρα) γράφω... ο Θρύλος δε λέει να παίξει καλά και μου κουνιέστε (κι έρχεται και η Τσέλσι, ωχ, ωχ ωχ!)

mamma είπε...

Καλημέρα!
Με μάγεψε το κείμενό σου. Πόσο σωστός μου φαίνεται ο διαχωρισμός στις δύο κατηγορίες "χώμα" και "καπνός". Με βρήκα μέσα και στις δύο... σπασμένα κεφάλια, αίματα, τραπουλόχαρτα, σκουντιές από ένα ασαφές σημείο που είχαμε μείνει.... αλκοόλ, θεωρίες, επιχειρήματα, προσεγγίσεις.
Ζηλεύω το ύφος σου, ποτέ δεν κατάφερω να γράψω δοκίμιο (δοκίμιο λέγεται, ναι;).

Η τρίτη και νεώτερη κατηγορία φιλίας με οδήγησε στην εύρεση της εσωτερικής μου ισορροπίας, μερικές τέτοιες φιλίες με βοηθούν στη διατήρησή της.

Και ζηλεύω που άκουσες τη Φλέρυ!!!

γ.κ. είπε...

και τώρα τι;


και τώρα μπράβο ωραίο κείμενο!

ritsmas είπε...

Εχω και εγώ την ιδια απορία και τον ίδιο έμμεσο φόβο. Τοζησα στο κάτω κατω σε προσωπικό επίπεδο τον τελευταίο καιρό. Μου αρέσει στη ζωή να κράτω μικρό καλάθι, ώστε αν έλθει η καποια απογοήτευση ( αν και δεν απογοητεύομαι γενικά ως αντιληψη εννοώ) να μην μπερδευτώ. Το τί είναι πολυτιμο και τί όχι μπορεί ο καθένας από μας να το κρίνει ανάλογα με την κοσμοθεωρία του για τους ανθρώπους και τις προσλαμβάνουσες στη ζωή του παραστάσεις.
Βλέπουμε,λοιπον, αλλά ως θέση με καλύπτει
φιλια
ριτς

dgalanis είπε...

δεν υπάρχουν φίλοι και φιλία είναι κάτι που δύο άνθρωποι νομίζουν ότι τους δένει μέχρι τη στιγμή που τα συμφέροντά τους θα έρθουν σε ρήξη

Ανώνυμος είπε...

ΜΕΝΙΕΚ μου επιτρέπεις???? (καλά και όχι να πεις τώρα!!!! :) )

@newManifesto Τι κρίμα που δεν έχεις γνωρίσει ποτέ σου φίλους.... Πραγματικά δεν ξέρεις τι έχεις χάσει στη ζωή σου.
(και βέβαια εννοώ όλων των ειδών τις φιλίες που τόσο όμορφα περιγράφει η φίλη ΜΕΝΙΕΚ)...

Κούκος είπε...

Δεν είναι άυλες οι φιλίες του μολυβιού. Πίσω από την οθόνη υπάρχουν πραγματικοί άνθρωποι, με παρόμοιους προβληματισμούς. Απλά βοηθάει η ανωνυμία στο να ανοίξει πιο εύκολα η καρδιά. Και βοηθάει επίσης ανέξοδα (από την άποψη του ψυχικού κόστους) να απομακρυνθείς όταν οι προσδοκίες δεν αποδειχτούν οι αναμενόμενες. Όταν όμως ο "απέναντι" ξεπεράσει τις προσδοκείες (ναι, ναι συμβαίνει και αυτό!) τότε η ανάγκη να τον συναντήσεις (και το άυλο να γίνει χειροπιαστό) είναι ακατανίκητη.

YΓ: Kαταπληκτική η γραφή!

afrodiet είπε...

Πάλι έγραψες!
Να μια έκφραση που ταιριάζει πολύ στις μπλογκοφιλίες, αντικαθιστώντας π.χ. το: «θα είμαστε φίλοι για πάντα».

Άκου φιλίες του χώματος και του καπνού!
Πολύ μου άρεσε η ανάλυση. Στην πρώτη ευκαιρία θα το χρησιμοποιήσω, (αναφέροντας βέβαια την πηγή).

Και κάτι προσωπικό! Επειδή τις φιλίες τις ορίζει ένα κοινό σημείο αναφοράς, ίσως η «εξέλιξη» φίλων που έχασα γιατί η ζωή μας σταμάτησε να έχει εκείνα τα κοινά που μας έδεναν (παιχνίδια, στόχοι, ασχολίες, προβλήματα) να προσωποποιείται στα ‘μολύβια’ νέων μπλογκοφίλων που εκεί βρίσκω κοινό …περιβάλλον.

Και κάτι ομαδικό! Η ομάδα μας σήμερα θα …δοξαστεί! :-)

Alexis B είπε...

Σου βγάζω τό καπέλο
Καταπληκτικό.
Καλημέρα

just me είπε...

Καπνισμένα φιλιά!
:)
(...δεν είναι "οι πολυτιμότερες"· το χώμα είναι χώμα και μένει στη θέση του, ο καπνός αργά ή γρήγορα χάνεται, εκτός κι αν γίνει στάχτη, _δηλαδή χώμα_ ωστόσο είναι, συμφωνώ, πολύτιμες)

Καλό τριήμερο, καλή επιστροφή

just me είπε...

Ξέχασα να πω, το κείμενο από το ωραιότερά σου!

MenieK είπε...

@mamma, ας έχω κι εγώ μια χαρά η τσελσοχαμένη... (αλλά δοκίμιο? έ, όχι και δοκίμιο!!)

@ψουξ, και τώρα ευχαριστώ...

@ritsmas μου, καταλαβαίνω τους ενδοιασμούς σου (όπως και του Adaeus) διότι έτσι όπως έχει διατυπωθεί το κείμενο, ίσως φαίνεται να έχω περισσότερες απαιτήσεις και προσδοκίες απ' όσες (πραγματικά) έχω. Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ (όπως κι εσύ, φαντάζομαι) έχω πάψει από καιρό να εμπιστεύομαι (και να έχω σοβαρές απαιτήσεις από) τους ανθρώπους. Λέγοντας πώς αυτές οι φιλίες (και προσδι-)ορίζονται, εννόω ότι αυτό που σου χρησιμεύει (εντελώς εργαλειακά σε τελική ανάλυση) είναι αυτό ακριβώς το κείμενο. Αυτή είναι η επαφή σου και αυτό που σου προσφέρει (ανεξάρτητα του ποιος είναι από πίσω) είναι το πολύτιμο.

@manifesto, παρ' ότι διαφωνεί τόσο έντονα η Jo, εγώ φοβάμαι πώς δεν έχεις και εντελώς άδικο, για την πλειονότητα αυτών που ονομάζουμε φιλίες. Πάντως (ίσως να μη βρεθούν εύκολα εδώ, ίσως να μη βρεθούν ούτε εκεί έξω) αλλά υπάρχουν και οι εξαιρέσεις :)

γεια σου @jo με την ορμητικότητά σου :)

@κούκο, αυτό που ειοπράτεις εσύ είναι άυλο, η επαφή γίνεται μεσω του κειμένου, άρα είναι ασήμαντη η φυσική υπόσταση.

@afrodiet, όταν λέμε "θα δοξαστεί"??? αυτό είχαμε στο νού μας????? (αχ, βαχ...)

@alexi, thnx, αλλά χωρίς καπέλο, χάνει τη μισή γοητεία του ο Φονζι... Γρήγορα ξανά το καπέλο στο κεφαλάκι :)

@just me, όχι, επ' ουδενί δεν αντικαθιστούν τη φυσική υπόσταση της φιλίας. Η λειτουργία τους γίνεται σε εντελώς άλλο πλάισιο. Τhnx και καλά να περάσεις κι εσύ :)

ritsmas είπε...

Μενιεκ συμφωνώ απολύτως
ριτς

Ανώνυμος είπε...

ΜΕΝΙΕΚ μου, να σου πω ότι αυτή τη φορά δεν έχεις και τόσο δίκιο....

Δεν αφορά μόνο την ορμητικότητα μου η βιασύνη μου να απαντήσω στον/ην @manifesto, αλλά η προσωπική μου καθαρά αποψή μου, ότι το θέμα που έχεις ανοίξει είναι μεγάλο και σοβαρό....
Και γράφεις γι' αυτό τόσο όμορφα...

indictos είπε...

Με τους περισσότερους φίλους μου του καπνού με χωρίζουν 504 χλμ (μίνιμουμ)
Τους ξέρω και με ξέρουν καλά.
Τούς βλέπω μιά δυό φορές τον χρόνο. Χαίρομαι όταν τους βλέπω. Συνήθως δεν μιλάμε. Δεν χρειάζεται να πούμε τίποτα.

Με τους περισσότερους φίλους μου του χώματος με χωρίζουν λίγα στενά.
Τους ξέρω και με ξέρουν καλά.
Τούς βλέπω μιά δυό φορές τον χρόνο. Χαίρομαι όταν τους βλέπω. Συνήθως δεν μιλάμε. Δεν έχουμε να πούμε τίποτα.
Με τους φίλους του πληκτρολογίου (δεν λέω του μολυβιού, γιατί κανείς δεν "βγάζει" τα γράμματα μου οπότε δεν θα είχα φίλους)τα πράγματα είναι πιό περίπλοκα.
Δεν τους ξέρω και δεν με ξέρουν καθόλου. Δεν τους βλέπω συνήθως ποτέ και όταν τους βλέπω μιλάμε πολύ (σαν να πρέπει να καλύψουμε ένα κενό) αλλά και πάλι δεν χρειάζεται. Όσους γνώρισα μπήκαν αυτόματα στην κατηγορία του καπνού.

mamma είπε...

@indictos
Από τα πιο ευαίσθητα σχόλια που έχω διαβάσει...

ΥΓ. η μεταξύ μας σχέση ήταν κατηγορίας "μολυβιού" (που την έκανες "πληκτρολογίου"), γνωριστήκαμε και την αναβάθμισες σε "καπνού" και πολύ έχω συγκινηθεί. Είναι τιμή μου να είμαι σε μια κατηγορία που ..."μιλάμε πολύ (σαν να πρέπει να καλύψουμε ένα κενό) αλλά και πάλι δεν χρειάζεται".

νατασσΆκι είπε...

@ να σας πω εσάς, παλιοκαπνιστές -εμάς που δεν έχουμε σχέση με "καπνό" σε ποια κατηγορία μας βάζετε, ε;
:pp

MenieK είπε...

@jo, δεν είναι κακό, χαρά μου, που είσαι ορμητική όταν υπερασπίζεσαι τις φιλίες σου...

@ίνδικτε, θεωρώ ότι ήσουν η πύλη για τις φιλίες μου του μολυβιού (και ειδικα για αυτές που αναβαθμίστηκαν σε καπνού ή που αιωρούνται ανάμεσα στον καπνό και το μολύβι) και γι' αυτό σε ευχαριστώ από καρδιάς :)

@νατασσάκι (παραπονιάρικο και άκαπνό) μου, σε νοιώθω σε αυτές τις αιωρούμενες φιλίες (τουλάχιστον προς το παρόν...) και (ευελπιστώ ότι) επίκειται αναβάθμιση

@mamma, ενώνω τη φωνή μετά του Νατασακίου (κι ας είμαι καπνιστρια) μας κάνεις και ζηλεύουμε :-):-):-):-)

Μετεωρίτης είπε...

καλησπέρα!!

δεν έχω να πω τίποτα. Είναι φοβερός ο τρόπος που γράφεις, αλλά κύρίως, άυτά που λες-ο τρόπος που τα βλέπεις.
Συγχαρητήρια και από μένα,
εξαίρετο κείμενο.

Από το πιο-πιο-πιο-πιο καλύτερότερά σου!!

πολλά φιλιά

MenieK είπε...

καλώς την bride-to-be :)

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Γεια

roula karamitrou είπε...

Λέω, λέω εξαιρετικό κείμενο!!!
Αυτόν τον ολυμπιακό να μην είχες ρε παιδάκι μου :)

MenieK είπε...

ΑΑΑΑ! όλα κι όλα!! Σεβασμό στο Θρύλο, μη σας αφήσω να τα πίνετε μόνες σας την επόμενη φορά (ναι, σιγά...)