"H ομορφιά του παρελθόντος είναι το αποτέλεσμα, όχι ο λόγος της νοσταλγίας"
Μ. Foucault

Πέμπτη 20 Μαρτίου 2008

...περνά ο στρατός της Ελλάδος φρουρός....

"Κάθε παρέλαση είναι ένα δημόσια εκτεθειμένο ψέμα" είπεν ο σοφός παππούς Έκο. Ένα σωματικά δομημένο ψέμα, έμφορτο με εθνικιστικές συμπαραδηλώσεις επιθετικότητας και απόλυτα συνδεδεμένο με ιδεολογίες σωματικής πειθάρχησης, πνευματικής υποταγής και στρατιωτικής ετοιμότητας.
Το θυμήθηκα αφού ήρθε πάλι ο καιρός της παρελάσεως (ο εφιάλτης στο δρόμο με τα δίευρα...) και η εμμονή σε αυτήν της ελληνικής (ομού μετά τινών ανατολικασιαστικών δικτατοριών) πολιτείας και κοινωνίας (ειδικά στις μαθητικές). Άλλη μια απόδειξη (για μένα) της υλικής πραγματικότητας που συνιστούν η πολιτική και η ιδεολογία και (καθώς, εδώ και πολλά χρόνια μάς έχει τελειώσει η παραδοσιακή καρτεσιανή διχοτομική προσέγγιση πνεύματος/σώματος) της αποδοχή; της σωματικοποιημένης έννοιας του ανθρώπινου όντος, ότι δλδ το άτομο είναι τα βιολογικά όρια του σώματος του, αφού (πολύ σχηματικά) χωρίς αυτό δεν υπάρχει (η σκέψη) το έξω από αυτό. {Ο εγκεφαλικός θάνατος -θάνατος της (έδρας της) σκέψης επέρχεται πριν ακόμα και τον καρδιακό θάνατο, ενώ το ζήτημα της (ύπαρξης ή ανυπαρξίας της αθάνατης) ψυχής άπτεται του πεδίου της παραψυχολογίας (ει μη και της θρησκειολογίας, ετέρου παράγοντα του μεταφυσικού) οπότε δεν αναιρεί το παραπάνω. (μιλάμε έχω αρχίσει να βάζω παρενθέσεις στις παρενθέσεις... Η κατάστασή μου επιδεινώνεται....)}. Άρα οι λειτουργίες (και οι χρήσεις) του σώματος (όπως η παρέλαση) σε ένα κοινωνικά δομημένο περιβάλλον, καταδεικνύουν τη σημασία του, ως παράγοντα στις λειτουργίες της αμοιβαιότητας και της ανταλλαγής ανάμεσα στα άτομα, και αποκαλύπτουν τις διασυνδέσεις ανάμεσα στη διαμόρφωση του σώματος και τη δόμηση του κράτους, στη νοηματοδότηση του σώματος και τις ιδεολογίες της εξουσίας (στις θεσμικά ιεραρχημένες αλλά και στις οριζόντια διαχεόμενες μορφές της).
Οι πρώτες διαφοροποιημένες από το καρτεσιανό μοντέλο αναφορές στην έννοια του σώματος παρατηρούνται στη νεωτερική κοινωνία στα τέλη του 18ου και τις αρχές του 19ου αι. Την περίοδο που μεταβάλλεται ο γεωπολιτικός και κοινωνικός χάρτη της Ευρώπης, λόγω των ναπολεόντειων πολέμων και της βιομηχανικής επανάστασης. Η οικονομική σημασία του σώματος, στην αλυσίδα παραγωγής, αλλά και η χρησιμότητα του για την κυριάρχηση πάνω σε άλλες πληθυσμιακές και εθνικές ομάδες, οδήγησε στην ανάπτυξη ενός διαφοροποιημένου λόγου (διάβαζε ιδεολογία) σώματος, πνευματικής και σωματικής υγείας, και φυσικής άσκησης. Έτσι, ανατίθεται (ή αναλαμβάνει, η σχέση δεν είναι τόσο ντετερμινιστική όσο ακούγεται, αλλά φυσικά ούτε τόσο συμπτωματική και αθώα...) η διάδοση του αθλητισμού και της Φ.Α., στη δημόσια εκπαίδευση, έναν από τους θεσμούς που συνέβαλε και στην εγκαθίδρυση των εθνικών κρατών.
Σε ένα παράλληλο χρονικά (και νοηματικά) επίπεδο, αν διαβάσουμε προσεκτικά τους λόγους του Κουμπερτέν (εις την αλλοδαπήν), του Βικέλα (εις τα καθ' ημάς) ή των τεχνοκρατών του αθλητισμού (σήμερα), θα διακρίνουμε το υπονοούμενο (και λιγότερο υπονοούμενο) ότι κάθε αθλητικό (σωματικό) επίτευγμα είναι απόδειξη πως έχει προοδεύσει η ίδια η ανθρωπότητα, τόσο ως προς τη σωματική κατάσταση συνολικά των ατόμων, αλλά, κυρίως (πέφτοντας στην ύπουλη παγίδα ότι αφού κάθε επιτυχία, επιτυγχάνεται μέσω της θεϊκής επιθυμιάς τότε η νίκη αποκτά μια ηθική πλευρά- εφόσον -ελέω- δεν μπορεί να αποδοθεί στους αήθεις), ως προς το ήθος (να μην ξαναναφέρω ως χαρακτηριστική την αντιμετώπιση των ατόμων με "προβλήματα βάρους", ως παρεκκλίνοντων όχι απλά του σωματικά φυσιολογικού, αλλά του πνευματικά, συναισθηματικά και ψυχολογικά "κανονικού"). Ένα ήθος που αξίζει την επιβράβευση (μετάλιο), αλλά και υποχρεούται στην επίδειξη (παρέλαση πριν την έναρξη των αγώνων, και μετά από αυτούς) επιβεβαίωση της ανωτερότητας του έθνους (αφού γέννησε τον) νικητή.
Έτσι, λοιπόν ήταν (είναι) επόμενη η σύνδεση της προόδου του έθνους, έμμεσα (ή λιγότερο έμμεσα), με την καλή φυσική κατάσταση, την υγεία και τη δύναμη των πολιτών και από εκεί (ο εκφυλισμός) σε αυτό που ο σεβάσμιος αθλοερευνητής ο Alter ονομάζει σωματικό εθνικισμό. Συνεπαγωγικά, λοιπόν (μιλάμε μέσα στον ντετερμινισμό είμαι σήμερα) τα μέσα του 19ου αι. δημιουργούν της κατάλληλες συνθήκες ένταξης της Φυσικής Αγωγής (τότε Γυμναστικής ή Σωματικής Αγωγής) στην εκπαίδευση (για τη δημιουργία του ικανού προς εργασιακή απόδοση και επίτευξη των ιμπεριαλιστικών στόχων ατόμου, μέσω του ελέγχου και την πειθάρχηση του σώματος) με συστήματα μαζικής γύμνασης με μιλιταριστικό σχεδιασμό, όπως το γερμανικό, το οποίο συνίστατο στην άσκηση σε πυκνές παρατάξεις, με δοσμένες ομαδικές εντολές, με απόλυτο συγχρονισμό, τη χρήση πολεμικών οργάνων, ακόμη και την εξάσκηση σε πρακτικές πολέμου. Είναι επίσης η εποχή όπου προκύπτουν οι πρώτες (στρατιωτικές) παρελάσεις ως εκφοβιστικές εκ(και συμπαρά- μη σου πω)δηλώσεις αποφασιστικότητας και (εργασιακής και μιλιταριστικά ερμηνευμένης) επιθετικότητας, επίγονοι των ρωμαϊκών θριάμβων, όπου ο νικητής τροπαιοφόρος στρατηγός παρήλαυνε με το στρατό του στους δρόμους της πόλης (πιστοποιώντας την κατοχή της από αυτόν, άρα και την υποχρέωση των κατοίκων της να του προσφέρουν τις προσόδους τους) περιφέροντας μαζί σιδηροδέσμιους τους ηττημένους (πιστοποιώντας έτσι την κατωτερότητά τους άρα και τον λόγο για τον οποίο έχασαν -τη δυνατότητα- της ελευθερίας και των προσόδων τους...).
Αλλά εκεί που η παρέλαση (και το περίφημο βάδισμα της χήνας) βρήκε τη χαρά της ήταν η επιβολή των φασιστικών (όλων των χρωμάτων, καθότι μόλις μου ήρθε στο νου και η Κόκκινη Πλατεία με τους κομμισάριους της να περνούν καμαρωτοί με γόνατο τεντωμένο και κουντεπιέ στητό, μπροστά από τον Στάλιν, στον Χρουτσόφ, τον Μπρέζνιεφ κ.ο.κ...) και εθνικοσοσιαλιστικών κομμάτων στην Ευρώπη που απέβλεπαν στη δημιουργία του πνευματικά, σωματικά και ηθικά «χαλύβδινου ανθρώπου», στην υπηρεσία του αρχηγού και του κράτους, και πρέσβευαν τη διαμόρφωση του πολεμικά πρόθυμου υποκειμένου, του στρατιωτικά έτοιμου σώματος...
Στην Έλλάδα, η διδασκαλία της Φυσικής Αγωγής (η μάνα της παρέλασης, ενώ και η παρέλαση σε μια κυκλικά ανατροφοδοτούμενη σχέση παράγει τη Φυσική Αγωγή) ανατίθεται αρχικά σε στρατιωτικούς (καθηγητές εκπαιδεύονται πολύ αργότερα και πάντα η εκπαίδευσή τους γίνεται μέσα σε μιλιταριστικά πλαίσια και συμφραζόμενα) και μάλιστα εκτός του σχολικού ωραρίου. Αποκτά έτσι μια λειτουργία επέκτασης του σχολικού χρόνου, σε μια γενικευμένη προσπάθεια υπόρρητου ελέγχου των σωμάτων των μαθητών, τονίζοντας τη συμπληρωματική προς την εκπαίδευση (η οποία -στη θεσμική της έκφραση το σχολείο- με μια σειρά μηχανισμών χώρου -όπως η στενότητα των διαδρόμων στην τάξη, η τοποθέτηση της έδρας ψηλότερα από τα θρανία, οργάνων -όπως τα θρανία, ειδικά τα παλαιότερα, ένα μέγεθος από την πρώτη μέχρι την τελευταία τάξη του σχολείου που υποχρεώνει τα παιδιά σε μια αφύσικα καμπουριασμένη ή τεντωμένη στάση, μεθόδους και τεχνικές -όπως η Φ.Α., η σωματική τιμωρία, ή η παρέλαση- τυποποιεί και κανονικοποιεί τα παιδιά διασφαλίζοντας την υποταγή των σωμάτων και των δυνάμεών τους) λειτουργία της, όσον αφορά στην πειθάρχηση των μαθητών αλλά και στην ελεγχόμενη ανάπτυξη της επιθετικότητάς τους (όπως λέει και ο σοφός αθλοκοινωνιολόγοθεωρητικός Dunning), ώστε μελλοντικά να λειτουργήσουν ως υπερασπιστές του κράτους. Κι εκεί στη δεκαετία του τριάντα, με την άνοδο του Μεταξά στην εξουσία... η Σωματική Αγωγή γεννά την μαθητική παρέλαση ώς απόδειξη αυτής της υπερασπιστικής δεινότητας, αυτής της πολεμικής ετοιμότητας, αυτής της ομόθυμης υποταγής στον άριστο. Οι κυβερνήσεις που ακολούθησαν τη διατήρησαν αποζητώντας την ιδεολογική και κοινωνική ενσωμάτωση μιας μαθητικής νεότητας που προερχόταν από τα παιδιά του πολέμου και της εμφύλιας σύγκρουσης, η χούντα των συνταγματαρχών τη διατράνωσε και τη συμπλήρωσε με γιορτές τύπου "Ελληνική αρετή".... και δε γλιτώσαμε από δαύτη ποτέ....
72 χρόνια αργότερα εξακολουθούμε να επιδεικνύουμε (μέσα από) τη σωματική ρώμη των παιδιών μας την πνευματική τους ενάργεια, να αποδεικνύουμε (μέσα από) τον συγχρονισμό στο βήμα τους την πειθάρχησή τους στον φορέα της αλήθειας, να αναδεικνύουμε (μέσα από) την τιμητική περιφορά των λαβάρων την ετοιμότητά τους να πολεμήσουν κάθε (πραγματικό και προπάντων) φαντασιακό εχθρό.
Ωστόσο, αναρωτιέμαι....
Είναι σκόπιμο να συζητιούνται θέσεις για την κατάργηση των παρελάσεων, όταν ακόμα μέσα από συλλαλητήρια (με εθνοκεντρικές ομιλίες και πολιτειοφοβικές αγορεύσεις) για το όνομα της όμορης χώρας, που είναι αμφίβολο αν θα υπάρχει σε 15 χρόνια, μέσα από προσκυνήματα εικόνων ειδικά φερμένων (για την ενίσχυση του θρησκευτικού αισθήματος του λαού) από ιερά βουνά και λαγκάδια αποδεικνύουμε ότι ο χρόνος μας παραμένει παγιδευμένος σε μια προνεωτερικότητα?
Μήπως γίνονται γραφικοί όσοι θεωρούν ότι ήρθε ο καιρός διαφοροποίησης των πανηγυρισμών για την εθνική παλιγγενεσία, όταν ακόμα μέσα από σταυροφορίες (με ανοικείες επιθέσεις και αμφισβητήσεις της ιθαγένειάς τους και λοιδώρησης) για την απόσυρση (ει μη και καύση) ενός βιβλίου, όταν με την περιφορά ιερών λαβάρων (ώστε η εθνεγερσία -σοφά αποκομμένη από την κοινωνική της διάσταση- να εγείρει συνδέσεις και συνειρμούς) για την εμπέδωση του δικαιώματος της θρησκείας να παρεμβαίνει στη λειτουργία της πολιτείας (όσον αφορά ατον καθορισμό της ταυτοτήτας των πολιτών) καταδεικνύεται ο προ-αστικός χαρακτήρας της ελληνικής πολιτείας?
Μήπως είναι ανοησία να αμφισβητείται η συμβολή των παρελάσεων στην υγιή ανάπτυξη των προσωπικοτήτων των μαθητών/τριών, όταν μέσα από τα καναλοπαράθυρα (που βρίσκουν θέμα στις χαλεπές -ειδησεογραφικά- μέρες των αργιών), για τις φουστίτσες των μαθητριών και τα αθλητικά των μαθητών, όταν μέσα από τους καυγάδες (των ίδιων εκείνων ελλήνων γονιών, που βρήκαν τον Πικάσσο τολμηρό και το "Λεωφορείον ο πόθος" ανήθικο) για την ελληνικότητα των σημαιοφόρων αναδεικνύεται η υπόρρητη συντηρητικότητα και η ξενοφοβία της ελληνικής κοινωνίας?
Βρε μήπως το παρακάνω με τις αναρωτήσεις μου και εκνευριστεί ο Ζουράρις και οι συν αυτώ?

26 σχόλια:

adaeus είπε...

έχω μια φωτογραφία μου ως τσολιαδάκι σημαιοφόρος, περιστοιχισμένος από αμαλίες σε ενδιαφέρει???? :)

ritsmas είπε...

Η ανάλυσή σου είναι υψηλοτάτου επιπέδου και μη επιδεχόμενη σχολιασμού. Στο κάτω κάτω και να θέλει κάποιος να σχολιάσει, από πού να πιάσει και πού να τελειώσει; Μου αρέσει όμως πολυ το σημείο που αναφέρεις για την προβολή του σώματος τον 18ο ,αρχές 19 ου αιώνα. Αυτό το τμήμα του κειμένου φυσάει.
Πάντως οι παρελάσεις εξακολουθούν , πέραν όλων των άλλων εθνικοπατριωτικών, να ασκουν μια γοητεία τους ανθρώπους. Προφανώς πρέπει να σχετίζονται με τη διέγερση της μνήμης και τις παιδικές αναμνήσεις. Ισως πάλι να σχετίζονται με την ανάγκη του πολίτη να αισθανθεί εθνικά υπερήφανος,όχι γιατί το χρειάζεται , αλλά γιατί εδω πράγματι λειτουργεί η συλλογική συνείδηση.
Οταν ημουν στο δημοτικό και ήμουν ψηλή για την ηλικία μου ( πώς έμεινα στούμπα, δεν το κατάλαβα) συμμετείχα σε ολες τις παρελάσεις και μάλιστα προβεβλημένη. Ηταν, πώς να το κάνουμε, ένα γεγονός.
φιλιά , μην χάνεσαι κυρία προισταμένη
ριτς

habilis είπε...

Mια ακομα βαρετη παρελαση .Τα ιδια βαρετα λογυδρια απο τους επαγκελματειες που φυλανε τα πατροπαραδοτα.Σε καποιους θα λειπει και ο Χρυστοδουλας .Μια απο τα ιδια ,και ο καθε ενας μας θα τσιμπολογισει και κατι, απο κατι μεγαλο που εγινε ...

Ανώνυμος είπε...

Όπως πάντα η φίλη μου τα λέει πολύ ωραία, και εγώ είμαι απέναντι στο κείμενο ανίκανη να σχολιάσω οτιδήποτε πάνω στο γραπτό της και στις αναλύσεις της….


Με αφορμή αυτό, απλά μόνο προσωπικές αναδρομές και σκέψεις μπορώ να κάνω.
Από πιτσιρίκα που παρήλαυνα, είχα μόνιμα το ίδιο άγχος τις μέρες τις παρέλασης: ντρεπόμουν, γιατί θα μας κοροϊδεύανε τα αγοράκια της τάξης με τις γελοίες πλισέ φούστες ή τις τιράντες ή τα ηλίθια καλσόν ή τα άσπρα καλτσάκια ή τέλος πάντως πως θα μας έντυνε κάθε φορά η Γυμνάστρια ανάλογα τα κέφια της…… Από το σπίτι δε, ποτέ δεν είχαν καμιά πρεμούρα να αισθάνονται περήφανοι επειδή κάνουμε παρέλαση (αν και πάντα ερχόταν να «καμαρώσουν το καμάρι τους»)….. Μέχρι και το Γυμνάσιο ήμουν στην πρώτη σειρά!!! Στο Λύκειο τη – τι διάολο???? – έφτασα στην τέταρτη / πέμπτη σειρά!!!
Η αδερφή (τη θυμάμαι και αυτήν να κάνει παρέλαση!!!) έκανε παρέλαση με την ποδιά του σχολείου, και κάθε χρόνο έβριζε τους δικούς μου καθηγητές γιατί «μας υποχρέωναν να αλλάζουμε στολές και να τις πληρώνουμε από την τσέπη μας….» και άλλα τέτοια επαναστατικά!!!!
Όπως καταλαβαίνετε, ποτέ και κανένας δεν μου εξήγησε γιατί υπάρχει αυτό το…έθιμο!!! Μεγάλωσα….. ανενημέρωτη!!!! Δεν ήξερα ΠΟΤΕ γιατί γίνεται η παρέλαση!!!!

ΜΕΝΙΕΚ….Μου άνοιξες τα μάτια πουλάκι μου, έστω κι αργά!!!!

Ανώνυμος είπε...

Το τι τεράστια ποσά, και πόσα έξοδα χρειάζεται να κάνει η χώρα, κάθε φορά που πρέπει να παρέλαση ο στρατός, για να "τονωθεί η εθνική μας περηφάνια" και να "καμαρώνουν" εκεί 2-3 ώρες "επίσημοι" και μη, το σκέφτεται κανείς???
Για να προετοιμαστεί ο στρατός, να σηκωθούν τα αεροπλάνα και ότι τέλος πάντων χρειάζεται για να αναδείξουμε...."πολεμική ετοιμότητα"????

mamma είπε...

Θα ξανάρθω με ζεστό τσάι και κουλούρι... νηστικό αρκούδι δεν χορεύει και το κείμενό σου είναι απαιτητικό σε βαθμό που φοβάμαι μήπως η πρώτη ανάγνωσή του, μου έκαψε φλάντζα:-)))

Πεστα χρυσόστομη!!!! Επιτέλους...

ΥΓ. Τώρα αν αυτό δεν είναι δοκίμιο, εγώ ξανακάνω όλο το Λύκειο από την αρχή.

Suspect είπε...

δεν θεωρω οτι το προβλημα μας ειναι 2 παρελασεις τον χρονο...

Alexis B είπε...

Μου θύμισες την σημαιοφόρο στό σχολίο...Μάτια έβγαζε!!!!Αχ βάχ!!!!!!!!!!!!!

Stratos Bacalis είπε...

Καταπληκτικό το κείμενό σου, μπράβο! Εγώ πάντα ήμουν ενάντια στις παρελάσεις (αν και ψηλός, ποτέ δεν έκανα, τη γλύτωνα με διάφορες δικαιολογίες) και η μοναδική που έκανα ήταν στο στρατό, σα νεοσύλλεκτος, στην ορκωμοσία μας. Μετά ξανά ποτέ. Πρέπει να βρεθεί ένας άλλος τρόπος εορτασμού τέτοιων επετείων.

ΤΑΣΟΣ είπε...

Τόσα πολλα γραπτά γιά μιά φθαρμενη υπόθεση

gatti είπε...

Oπως είπε και η mamma το κείμενό σου δεν διαβάζεται στα πεταχτά. Γι΄ αυτό και μένα μου πήρε καιρό, για να βρω τον κατάλληλο χρόνο και να το διαβάσω. Και με αποζημίωσε. Τι να πω... Πραγματικά εκπληκτικό. Εμπεριστατωμένο, τεκμηριωμένο, με πολλά στοιχεία που δεν μου ήταν γνωστά. Το πρόβλημα είναι αυτό που ανέφεραν και οι προηγούμενοι σχολιαστές. Οτι σε ένα τόσο "γεμάτο" κείμενο δεν υπάρχει κάτι να σχολιάσεις, μόνο να το απολαύσεις.

ΥΓ. Εκπλήσσομαι, ωστόσο, πώς μπορεί ένα ...γαυράκι να γράφει τέτοια κείμενα. Καλά, εσείς σύμφωνα με το παλιό καλό, γνωστό ανέκδοτο με τον Αϊνστάιν, δεν έχετε IQ κάτω του 5;
:-p

Καλημέρα και πολλά φιλιά! :-)

indictos είπε...

!!!

(Άνθιμος θα πέσει και θα μας κάψει)

MenieK είπε...

@adaeus, περιέγραψες με μια φράση το μόνο που αποκομίζει κανείς από την παρέλαση :)

@ritsmas, εγώ ήμουν (και παρέμεινα) στούμπα, μονίμως στην οπισθοφυλακή (και παραμένω απ' ότι βλέπεις...)

@habilis, και με πολλές ακόμα βαρετές παρελάσεις να καραδοκούν....

@jo, αυτό με την πέμπτη σειρά το έγραψες για να κομπλάρω έ??? Αμ δε θα σου κάνω τη χάρη, όοοοοχι κυρά μου όοοοχι!!! Εκεί θα παραμείνω στην τελευταία σειρά μου να αναρωτιέμαι τη χρησιμότητας αυτής της παράτας.....

@mamma, μαζί να το ξανακάνουμε πουλάκι μου, αλλά χωρίς τις παρελάσεις :)

@suspect, ούτε εγώ.... Το υπόβαθρο τους είναι που μ' ενοχλεί

@alexis, εγώ πάλι (που πήγαινα σε θηλέων), γιατί να ενδιαφερθώ για τη σημαιοφόρα? Να μας έφερναν ένα αγόρι για σημαιοφόρο... να αναθεωρούσαμ :)

@sandman, τι χάνω η χριστιανή, τι χάνω....

@τάσο, το κείμενο είναι μεγάλο (σωστό) η υπόθεση δεν είναι φθαρμένη (λάθος)

@gatti μου, ούτε καν 5 δεν μας χρειάζεται, βρε.... και με 3-1 IQ παίρνουμε πρωτάθλημα:)

@ιντι, τι? μας κάρφωσε κάποιος????? Να κατεβάσω την ανάρτηση να γλιτώσουμε την αιώνια κόλαση?

και που να μάθει ότι ήμουν και τετραήμερο στην (ακόλαστη) Μύκονο, για την οποία ένα έχω να πω... Μόνο τα παιδιά του Κούγια έλειπαν... όλα τα άλλα (καλά, πού βρεθήκαν τόσοι ασυνείδητοι γονείς? Τον Κούγια δεν τον συμβουλεύεται κανείς πια???) ελληνόπουλα κάτω των 12 ήτο εκεί!!! Αντε μετά να ζήσεις την ακολασία, στον παράδεισό του ανηλίκου.... Δεν υπάρχει κράτος ΣΕ λέω!!!!!)

Ανώνυμος είπε...

Ναι καλή μου, για να κομπλάρεις ανέφερα την πέμπτη σειρά...

Αλλά εγώ τώρα που (φυσικά!) ξαναδιαβάζω το κείμενο σου, σκέφτομαι και το άλλο....
Λες μεταξύ άλλων: «…..72 χρόνια αργότερα εξακολουθούμε να επιδεικνύουμε (μέσα από) τη σωματική ρώμη των παιδιών μας την πνευματική τους ενάργεια, να αποδεικνύουμε (μέσα από) τον συγχρονισμό στο βήμα τους την πειθάρχησή τους στον φορέα της αλήθειας, να αναδεικνύουμε (μέσα από) την τιμητική περιφορά των λαβάρων την ετοιμότητά τους να πολεμήσουν κάθε (πραγματικό και προπάντων) φαντασιακό εχθρό..."

Δηλαδή, οι Τούρκοι π.χ., την δικιά μου....."κορμάρα" και "σωματική ρώμη" έβλεπαν τόόόσα χρόνια και σκιαζόταν?????


Όχι, πες βρε φίλη, μη μείνω με την απορία....

Stratos Bacalis είπε...

@ meniek: τι έχασες βρε? Εμένα να κάνω παρέλαση? Για κλάματα μιλάμε.. η καλύτερα για γέλια...

afrodiet είπε...

Οι μεν που φωνάζουν για τη διατήρηση των παρελάσεων συντηρούν μάλλον ανεπίκαιρα ιδανικά, κι οι δε, που φωνάζουν για την κατάργησή τους, ηγούνται μάλλον μιας άκυρης αντίστασης.
Έτσι κι αλλιώς ο φανατισμός και των δύο πλευρών είναι πολύ ύποπτος.
Θα προτιμούσα μια κοινωνία – πολιτεία που επενδύει στη ‘σωματική ρώμη’ των παιδιών ως δείγμα – αποτέλεσμα πολιτισμού και ποιότητας ζωής που οφείλει να έχει ένας σύγχρονος πολιτισμός, γιατί η κουλτούρα του αθλητισμού του, της διατροφής του, η συμμετοχή του στο ‘νους υγιής εν σώματι υγιεί’, που αποβλέπει σε έναν αποδοτικό, για τη ψυχική ισορροπία κυρίως, συγχρονισμό πνεύματος και σώματος ενθαρρύνουν και συμπορεύονται με την πνευματική και διανοητική του ανάπτυξη.
Θα ήθελα να βλέπω τα παιδιά με τη σωματική διάπλαση του εφήβου που ζει άφοβα την ηλικία του, με όλη τη χαρά του σωματικού παιχνιδιού και της σωματικής αναζήτησης, τη δυναμικότητα της άθλησης και της κοινωνικοποίησης του σώματός τους. Και όχι σε παράταξη. Όσο όμως τα σώματα των νέων σήμερα αντιμετωπίζονται μόνο ως μετρήσιμα και αξιολογήσιμα μεγέθη σε μια κοινωνία εικόνας που εξυπηρετούν την χειραγωγήσιμη εξομοίωση, όσο όμως τα παιδιά θα στριμώχνονται σε πρότυπα - καρικατούρες ενήλικων εξαθλιωμένων (προς απόσυρση) σωμάτων των γονιών τους που θέλουν να εκδικηθούν την κοινωνία που αντιμετώπισε το σώμα τους ως λεμονόκουπα για στύψιμο και για αντίσταση στην επανάληψη ‘λεμονοκουποποίησης’ των παιδιών τους τα αποστρέφουν από τη φυσική τους πορεία στη γνώση, εκείνα θα παίρνουν έτοιμα μεν, αλλά αμφίβολα και αναξιόπιστα συμπεράσματα, λύσεις, φαγητά, παρελάσεις και αντιστάσεις.

MenieK είπε...

@jo αγάπη μου, η Ελλάδα σου χρωστά εικοσί τόσα χρόνια ειρήνης και ευμάρειας :)

@sandman άμα ΣΕ λέω έχασα.... έχασα!!!

@afrodiet, επενδύει ναι επιδεικνύει όχι (συμφωνούμε απόλυτα).
Το μόνο που επιτρέπεται να επιδεικνύεται είναι το κύπελλο που θα σηκώσει ο θρύλος σήμερα :)

ΠανωςΚ είπε...

Γραφικός: Πώς να νιώσεις κάτι διαφορετικό όταν βλέπεις στην τηλεόραση, πέρα από τις παρελάσεις, τις ανιστόρητες και διαστρεβλωτικές αναπαραστάσεις της "ευλογίας των αγωνιστών του 21 από την εκκλησία μας", οι οποίες -κατά δηλώσεις των διοργανωτών- έχουν εκπαιδευτικό χαρακτήρα;

Ανώνυμος είπε...

Άμα ΣΕ λέω εγώ ότι έχω προσφέρει Κοινωνικό Έργο στην Πατρίς!!!!

:)))

Ανώνυμος είπε...

Δείτε και

http://www.omhroi.gr/parelash/

MenieK είπε...

πολύ ενδιαφέρον @ανώνυμε

MenieK είπε...

@πανωκ, εγώ πάντως νοιώθω ηλίθια

η πατρίς ευγνωμονούσα @jo μου

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα ...καλώς όρισα (!) :)
Το ότι είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα η προσέγγισή σου, το είπαν όλοι οι προλαλήσαντες, να μην τα επαναλαμβάνω.
Ενστάσεις στην ιστορική διαδρομή που παραθέτεις, πιθανόν να έχω, αλλά μάλλον αμελητέες.

Ας έρθω επί του προκειμένου.
Αναλύεις λοιπόν εξαιρετικά τα της παρέλασης και τις αφορμές που την γέννησαν.
Ε και;
Να την καταργήσουμε;
Να την καταργήσουμε!!
Γιατί;
Λες, και ορθά, ότι οι παρελάσεις είναι μέρος της διευρυμένης λογικής της εκπαίδευσης, που έχει θεσμοθετηθεί ώστε να αναπαράγεται η κυρίαρχη αντίληψη στην κοινωνία.
Εμείς, (διευρυμένα τα όρια του εμείς) τι θέλουμε;
Θέλουμε να αλλάξουμε αυτή την κυρίαρχη αντίληψη;
Απάντηση, για την προαγωγή της σκέψης μου, Ναι θέλουμε.

Σ αυτή την περίπτωση τίθεται το ερώτημα (σαφώς όχι τόσο απλά και με αυτό το μηχανιστικό τρόπο) ποια είναι τα κεντρικά στοιχεία της αντίληψης που θα θέλαμε να κυριαρχήσει;
Μέσα από ποια δυναμική θα εντοπισθούν, με ποιες (συγκρουσιακές ή συνθετικές) διαδικασίες θα αναδειχθούν, πώς θα επιβληθούν (ή απλώς θα γίνουν αποδεκτές)

Ένας τρόπος βέβαια είναι να αρχίσεις να "χαλάς" και μετά να σκεφτείς τι θα φτιάξεις.
Για να μην έχεις τεράστιες αντιδράσεις στο "χάλασμα" είναι πολύ σημαντικό να αναδείξεις, για όσους δεν τους γνωρίζουν, τους πραγματικούς σκοπούς των κοινωνικών λειτουργιών.
Χρειάζεται όμως να έχεις, έστω και αχνό και εντελώς χαλαρό το όραμα του νέου "εποικοδομήματος".
Και να πείσεις ότι θα καλύψει τις κάθε είδους ανάγκες των ανθρώπων που αποτελούν το κοινωνικό σύνολο και που έχουν αποδεχτεί την μέχρι τότε κυρίαρχη αντίληψη..
(Με ενοχλεί εξαιρετικά ο όρος "άτομο")

Φτάσαμε λοιπόν, η αφεντιά μου έφτασε δηλαδή, στο ότι το πρόβλημα δεν είναι οι παρελάσεις, αλλά η συζήτηση έχει να κάνει με το ποια κοινωνία θέλουΜΕ.
(το ποιοι τη θέλουΜΕ είναι κι αυτό ένα τεράστιο πρόβλημα)
Προσωπικά δεν έχω απαντήσεις που θα μπορούσα να τις καταγράψω με τη μορφή ενός σχολίου (ήδη έχω κάνει τεράστια κατάχρηση του χώρου και ζητώ συγνώμη)
Αφήνω λοιπόν τα ερωτήματα να αιωρούνται...

Καλή σου ημέρα
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία και συγνώμη για την κατάχρηση του χώρου.

MenieK είπε...

@sotiri, το τελικό ερώτημα αυτό είναι... Αν η ελληνική κοινωνία είναι έτοιμη να καταργήσει την παρέλαση, όχι για να την αντικαταστήσει με κάτι άλλο, αλλά για να αλλάξει τη νοηματοδότηση της παιδείας της.
Καλως όρισες, όντως, και καθόλου μα καθόλου δεν καταχράστηκες το χώρο μας, ίσα ίσα τον αξιοποίησες με τον καλύτερο δυνατό τρόπο...

Δημητρης Καμπερος είπε...

τόσο άχρηστη κατασπατάληση πόρων η παρέλαση... Για φανταστείτε να έκαναν αθλητισμό όλοι όσοι συμμετέχουν στην παρέλαση για όσες ώρες συμμετέχουν σε αυτήν! - λιγότερα τα έξοδα και περισσότερα τα οφέλη.

Πόσο μάλλον αν έκαναν επισκευές σε ένα παιδικό χωριό SOS αντί να περπατάνε συγχρονισμένα!

MenieK είπε...

αγαπητέ @Δ. Καμπέρο, έτσι όπως τα έκαναν και με τον αθλητισμό....