Κάποια στιγμή μέσα στην αδιάλειπτη επαναληπτικότητα του χρόνου γεννήθηκαν 25 μιλιταριστικά παιχνίδια προκαθορισμένα μορφικά και υλικά (αφού ενουσιώθηκαν από το ίδιο παλιό μολυβένιο κουτάλι). Η πρώτη οντογενετική εμπειρία τους, που δομήθηκε με το άνοιγμα του κουτιού που υποκαθιστούσε το στρατοκρατικής έμπνευση κατάλυμα τους, ήταν η μη-συνωμοσιολογική έκπληξη (ενθουσιασμός θα μπορούσαμε να πούμε) ενός παιδιού. Καθώς θέτονταν εν παρατάξει, διαπιστώθηκε ότι η μορφική ομοιοστασία τους διαταρασσόταν από το τελευταίο (που μπήκε στο καλούπι) στρατιωτάκι που ίστατο (κατά ένα πόδι) ελλιπές υλικά, ωστόσο χωρίς καμιά διαταραχή της συναισθηματικής (μηδέ της σωματικής) του ισορροπίας.
Στο πεδίο τοποθέτησής τους, παρατήρησαν ένα απαρτισμό παιχνιδο-υποκειμενικοτήτων με εξέχουσα παρουσία έναν πύργο χάρτινο, στη θύρα του οποίου στέκονταν μια υπερβατικού κάλλους μπαλαρίνα. Ο ΑΜΕΑ μολυβένιος στρατιώτης, μην εντοπίζοντας το δεύτερο (σηκωμένο en arabesque attitude) πόδι της χορεύτριας νόμισε ότι διέκρινε σε αυτή μια ασυμμετρική αμοιβαιότητα, που δημιουργούσε μια ανεπίγνωστη δυνατότητα συμβιωτικής ταύτισης και ελλοχεύοντας πίσω από μια ταμπακέρα επικέντρωσε την προσοχή του σε αυτή.
Με το επερχόμενο της νύχτας, δημιουργήθηκε στο πεδίο των παιχνιδιών ένας ενεργός αλλοτροπισμός, όπου όλα τα παιχνιδο-όντα με μια παμμορφιστική αντίδραση στον ιθυφαλλισμό της εξουσίας των ανθρώπων, άρχισαν να διασκεδάζουν. Οι μόνοι που διατήρησαν ένα principium individuationis ήταν ο στρατιώτης, που δεν άφηνε την χορεύτρια από το οπτικό του πεδίο και εκείνη που παρέμενε σε μια αναστοχαστική παθητικότητα.
Κατά τη σημειολογικά χρονική εμπέδωση της αλλαγής της μέρας, με μια ιρασιοναλιστική κίνηση (που ανέτρεπε τη φαινομενολογικά χρηστική υπόστασή της), από την ταμπακέρα πετάχτηκε ένα τρολ το οποίο με χαρακτηριστικό βατταρισμό, επιδόθηκε στον φρονηματισμό του ΑΜΕΑ στρατιώτη απαγορεύοντάς του να επικεντρώνεται στην μπαλαρίνα, επισείοντας ρεβανσιστικές απειλές.
Την επόμενη ημέρα, ο άνεμος, επιδεικνύοντας έναν ασυγχώρητο (και εν πολλοίς αδικαιολόγητο) φαβοριτισμό προς το τρολ, παρέσυρε τον στρατιώτη από το ανοιχτό παράθυρο. Ο στρατιώτης βρέθηκε με έντονο αλλοκεντρικό πρόβλημα, αφού η ξιφολόγχη σφηνώθηκε στα πλακάκια και το μοναδικό πόδι βρέθηκε στον αέρα.
Το αγοράκι και η ταξικού προκαθορισμού προλετάρια που υπηρετούσε στο σπίτι κατέβηκαν να το αναζητήσουν, αλλά καθώς ο (μενσεβικικά οριοθετημένος) στρατιώτης (εμφορούμενος από έναν λανθάνοντα, στρατιωτικό γκομπινισμό) δεν τους κάλεσε, τον προσπέρασαν, με αποτέλεσμα να παραμείνει επί μακρώ (και εν μέσω βροχής) σε μια διαιρετότητα του μη αποφασιστού....
Όταν, ωστόσο, κόπασε η καταιγίδα, δυο σταχανοβιτικής προέλευσης ανήλικοι τον εντόπισαν και (σε μια προδήλως λανθασμένη εμπειριοκριτική ερμηνεία της στολής του) τον μπάρκαραν σε μια χάρτινη βάρκα. Ο στρατιώτης διατηρώντας τον ναρκισσιστικά κατευναστικό ιντιβιντουαλισμό του (άρα χωρίς επικλήσεις βοηθείας), αποδέχτηκε το γεμάτο κλυδωνισμούς ταξίδι μέσα στο ρεύμα που είχε δημιουργήσει η βροχή διατηρώντας πάντα την επικέντρωσή του μπροστά και σφίγγοντας (με λιβιδινική σχεδόν εμμονή) το όπλο του.
Η βάρκα σύντομα μπήκε στο άνοιγμα μιας πλάκας τοσούτως σκοτεινής ώστε ο στρατιώτης ανασύνθεσε κατηγορητικά τον αμοραλισμό του τρολ και σε μια σενσουαλιστική ανάμνηση της μπαλαρίνας, ευχήθηκε να ήταν μαζί του. Με συγγνωστή αδιαφορία και πίστη στις αρχές του διεθνισμού και της παγκοσμιοποίησης, προσπέρασε τον οριοθετικό εθνικισμό του αρουραίου, που (αυτοπροσδιοριζόμενος ως υπονομοφύλακας) τον κατεδίωξε ζητώντας του διαβατήρια και διόδια και συνέχισε να ακολουθεί το ρεύμα ωσότου αντιμετώπισε τον (συγκριτικά προς το μέγεθός του) καταρράχτη, όπου το ρυάκι ενώθηκε με τον υπόνομο.
Η βάρκα διαλύθηκε εις τα εξ ων συνετέθη και ο στρατιώτης (παράλληλα με την οντολογική πραγματικότητα) βυθίστηκε σε μια ρελατιβιστικά ανώτατη θλίψη για την απώλεια της μπαλαρίνας. Εκείνη την στιγμή η ποσιβιτιστική μεταφυσικότητα των παραμυθιών, του πρόσφερε καταφύγιο στο στομάχι ενός ψαριού.
Η ασυνεχής τονικότητα των κινήσεων του ψαριού (που δημιουργούσε έντονο πρόβλημα ναυτίας στον στρατιώτη) κάποια στιγμή διεκόπη και ο ιντετερμινισμός του σκοταδιού αντικαταστάθηκε από την περφεξιονιστική υλικότητα του φωτός. Η μαγείρισσα, που άνοιξε την κοιλιά του ψαριού, με μια επανιδιοποιητική κίνηση τον μετέφερε στην αίθουσα των παιχνιδιών ώστε να επιδειχθεί η επιτελεστικά γόνιμη γενναιότητά του. Αυτό δημιούργησε ρηγματώσεις στη μετριόφρονη υποκειμενικότητα του στρατιώτη κάνοντάς τον να παρατηρεί αμήχανα τον περιβάλλοντα χώρο, όπου διαπίστωσε ότι είχε επιστρέψει στο γνωστό δωμάτιο, ενώ μπροστά του βρισκόταν το αντικείμενο του πόθου του, η μπαλαρίνα.
Ωστόσο το ευτυχές τέλος παρακάμφθηκε καθώς, σε μια αιφνιδιαστικά αφιλότεχνη πράξη, ένα από τα αγόρια τον έριξε στη φωτιά αποδομώντας την φυσική και πνευματική υπόστασή του. Ο στρατιώτης, εγκλωβισμένος σε μια αμφιθυμικότητα, αδυνατούσε να προσδιορίσει αν η θέρμη που τον κατέτρωγε προερχόταν από την πυρά ή τον έρωτα.
Η διατάραξη της διπολικότητας αποκαταστάθηκε καθώς η χορεύτρια, εξ’ αιτίας της παρεμβατικότητας του αέρα (που αντελήφθη την ενδογενή απελπισία της), βρέθηκε φλεγόμενη δίπλα του.
Την επαύριο του συμβάντος, στο τζάκι ο υπερπροσδιορισμός της εμμένειας του έρωτά τους είχε σχηματίσει μια μολυβένια καρδιά με μια πούλια στο κέντρο της...
(Σήμερα είναι η παγκόσμια ημέρα παιδικού βιβλίου, ακριβώς στα γεννέθλια του μεγάλου παραμυθά Άντερσεν και είπα να κάνω μια αποδομιστική μεταφορά του γνωστού παραμυθιού. Έτσι, τώρα, όλοι ξέρουμε γιατί ο Βέλτσος γράφει ποίηση, ο Derrida φιλοσοφία, η Πάνια παρουσιάζει τα παρατράγουδα, ο Νικ Κέηβ γυρίζει δίσκους, εγώ έχω μπλογκ κι ο Άντερσεν συνοδεύει τα όνειρα όλων των παιδιών του κόσμου)
28 σχόλια:
????????????????????
Χαίρομαι να διαβάζω τέτοια κειμενα. Και ταυτόχρονα θαυμάζω την όρεξη κάποιου που αφιερώνει -όσο χρόνο τεσπά αφιέρωσε- για να γράψει κάτι τόσο γαμάτο.
Απορία ωστόσο: η παρένθεση έχει τη λογική "ο καθείς εφ' ώ ετάχθη";
Όσο περνάει ο καιρός φίλη μου... μειώνεται και η αντίληψη μου.
Δυστυχώς για μένα, πολύ φοβάμαι ότι δεν θα μπορώ να σε παρακολουθώ εύκολα από 'δω και πέρα...
:-(
,,,,,,,Και η Μένιεκ μας παρουσιάζει με τέτοιο σπανιο τρόπο - σταχανοβίτικο - ενα παραμύθι. Παιδί μου, ποιος σου ειπε οτι εισαι δευτερη ; Πρωτη και μακράν, μακράν αγαπητή μου
την αγάπη μου και την εκτίμησή μου ριτς
Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε τό όντι την διακεκριμένη δομική αντιπαλότητα πού είχε ως συνέπεια την δυάλυση της βαρκώς και την επικείμενη, υπερβατική συμπεριφορά της μαγείρησας που ανακύκλωσε τα παιχνίδια
Υποκλείνομαι
Καλημέρα
@jo, !!!!!!
@πανωςκ, οι παρενθέσεις μπορούν να παραλειφθούν (όπως σε όλα τα κείμενα του τιμίου τουτου (β)λόγου) χωρίς νοηματικές απώλειες (αφού συνήθως δε συνιστούν παρά σουρεαλιστικά ερμηνευτικές ή και αναπροσανατολιστικές παρεκβάσεις).
Eπιπλέον thnx!
@ξανάJo, πουλάκι μου, μέχρι λινκ με ερμηνευτικά σχόλια έβαλα... Τι άλλο να κάνω? (μην τολμήσεις να το κουνήσεις από εδώ... χάθηκες!!!)
@rits μου, καλή σου μέρα και thnx, thnx, thnx, thnx που έρχεσαι και που μπαίνεις στον κόπο και με διαβάζεις
@alexη, νομιζω ότι η ερμηνευτική παρατήρησή σου είναι καίρια... Μπαίνω στον πειρασμό να την ενσωματώσω στο κείμενο :))
Απίστευτη η εκδοχή σου! Ο Άντερσεν θα είχε καραφλιάσει μιλάμε αφού! :-P
"Έτσι, τώρα, όλοι ξέρουμε γιατί ο Βέλτσος γράφει ποίηση, ο Derrida φιλοσοφία, η Πάνια παρουσιάζει τα παρατράγουδα, ο Νικ Κέηβ γυρίζει δίσκους, εγώ έχω μπλογκ κι ο Άντερσεν συνοδεύει τα όνειρα όλων των παιδιών του κόσμου)"
ΜΕ αρέσει όταν βάζεις τα πράγματα στην θέση τους.
Εγώ το ξαναδιάβασα και σήμερα, με όόόόόόλα τα λινκ (αδυναμίες είναι αυτές) και πάλι δεν έχω σχόλιο να κάνω!!!
:)))
(ευτυχώς, πάντως, που εσύ έχεις blog!!!)
:))))
Φιλιά, καλό Σαββατοκύριακο
(και αποδέχομαι την πρόσκληση για καφέ, να το κανονίσουμε -θα σου φέρω και τον αστερΆκη, μα να μην του πεις τέτοιο παραμύθι..ακόμα. Γιατί ήδη έχει αρχίσει να απορρίπτει διάφορα παραδοσιακά, θα απογίνει!)
;)
Γιατί καλέ κυρία @νατασσάκι, να μη μαθαίνει το καμάρι σας τέτοια παραμύθια? Ένα ωραιότατο απροσάρμοστο θα εξελιχθεί (ακριβώς όπως το δικό μου) χεχεχε
Εσπρέσσο? Λάτε? Νες? Καπουτσίνο? Ελληνικό?
Με ολες αυτες τις παραπομπες εμπλεξα τα μπουτια μου .Θα τα ξεμπλεξω, που θα μου παει?και τα ξαναλεμε...
Παραμένω εγκλωβισμένη σε μια αμφιθυμικότητα εξαιτίας της οποίας αδυνατώ να προσδιορίσω εάν η θέρμη που με κατατρώγει προέρχεται από το καλοριφέρ ή από το "τι είν' τούτο;" που μου ήρθε κατακούτελα.
Υπέροχη η χορογραφία των λέξεων σας κυρία μου, σε κάποιες στιγμές νομίζω ότι άκουσα και τη μουσική.
Α και γέλασα πολύ
καλό σ/κ σε όλους σας
@habilis, θα περιμένω
@φωτούλα, καλό ΣΚ και thnx, για την όλη παρουσία σου στην blgoσφαιρα :)
Μωρέ δεν μου τον αποδομείς τον Άντερσεν, που να χαλάσει ο κόσμος!
Τσάμπα το ευφυέστατο και ευρηματικότατο κείμενο και ο κόπος για τόσα λινκ· η προαιώνια πίστη ότι το ανεκπλήρωτον εκπληρώνεται κάποτε έστω και με τη διαμεσολάβηση της πυράς εμμένει να συνοδεύει πάντα τα όνειρά μου.
:)))
Καλό σας ΣΚ, κυρία μου!
Μου αρέσει η εκδοχή του φίλου μας του Στράτου...θα ειχε καραφλιάσει ο δυστυχης ο συγγραφεύς....
Λοιπον, περνα από μενα ΕΠΕΙΓΟΝ, σου εχω αφιέρωση...οχι κατ αποκλειστικότητα, αλλά έτσι, μια τιμητική προσφορά του καταστήματος..
φιλια
ριτ ς
Για το ΜΕΓΑΛΟ παραμύθι του Α(θ)λητισμού όμως δεν μάς λες τίποτα, συμπαθής ποδοσφαιρόπληκτη...
Ιδού λοιπόν:
Ίσως...
Νούς υγιής εν σώματι υγιεί
βέβαιο είναι όμως ότι:
Τσέπη γεμάτη εν σώματι ντοπέ !
Φιλάκια
... έχεις πρόσκληση!!!!!!!!
και είμαι σίγουρος θα πέσει πολύ γέλιο :)
@just me, εγώ δεν προσπάθησα να αποδομήσω τον παραμυθά παππού...το αντίθετο... Ήθελα να δείξω πόσο περιττά είναι τα πολλά όταν υπάρχει πραγματική έμπνευση :)
@ritsmas, ήλθον είδον έγραψον (σιγά μην έχανα την ευκαιρία!!!)
@καραμούζα μου, είσαι άκυρη (που λέει και η κόρη μου) αλλά (επειδή είμαι και κερδισμένη, είσαι και από τις συμπάθειές μου) δεν σε αγνοώ και απαντώ: Το πόσο εκπλησσόμαστε με την αποκάλυψη ενός κοινού μυστικού (ο πρωταθλητισμός δε γίνεται χωρίς παρεμβάσεις σε όλα τα επίπεδα) σε όλες τις ομοσπονδίες, σε όλους τις χώρες, απλά δείχνει την υποκρισία της κοινωνίας μας εικόνα της οποίας είναι και ο αθλητισμός και ουχί α(θ)λητισμός (τουλάχιστον όχι περισσοτερο απ' ότι οποιοσδήποτε άλλος χώρος εργασιακός, πολιτισμικός, κοινωνικός, οικονομικός...)
Κσι μιλώντας για παραμύθια... τα περισσότερα του Άντερσεν και του Περό ΔΕΝ έχουν καλό τέλος (το καλό τέλος δεν είναι παρά προσαρμογή από ύστερους μεταγράφοντες που θεωρούσαν -λανθασμένα- ότι τα παιδιά δεν αντέχαν την αυθεντική σκληρότητα τους)
@adaeus, έλεος... Γιατί παρακαλώ δε με έβαλες να παίξω το παιχνίδι με τις ερωτήσεις που και αξιοπρεπέστερο είναι και ευκολότερο και δεν εκτίθεσαι, ε? ΓΙΑΤΙ? θα σου πώ εγώ γιατί... Γιατί μέσα στις εμμονές σου έπρεπε να βάλεις: φέρνω σε δύσκολη θέση τη Μένη, που ξέρω ότι δε μου χαλάει χατήρι....
Ο ΑΜΕΑ μολυβένιος στρατιώτης, εξ αρχής ήταν διαταραγμένος συναισθηματικά.
Όλη του η συμπεριφορά αυτό φανερώνει…
Και το γεγονός ότι πέφτοντας από το παράθυρο: …«ο στρατιώτης (εμφορούμενος από έναν λανθάνοντα, στρατιωτικό γκομπινισμό) δεν τους κάλεσε…», αλλά και: ….«Ο στρατιώτης διατηρώντας τον ναρκισσιστικά κατευναστικό ιντιβιντουαλισμό του….».
Επίσης το γεγονός ότι: «….. με συγγνωστή αδιαφορία και πίστη στις αρχές του διεθνισμού και της παγκοσμιοποίησης, προσπέρασε τον οριοθετικό εθνικισμό του αρουραίου….», ποιος, αυτός, ένας στρατιώτης!!!!
Είναι φανερό!!!! Πάσχει από Διπολική Διαταραχή… Και όχι μόνο…. Δυστυχώς… Ο στρατός, έκανε πολλά κακά όχι μόνο στο κορμί του αλλά και στην ψυχή του… Ανάπηρος σωματικά και ψυχικά.
Βέβαια καλή μου φίλη ΜΕΝΙΕΚ, την μπέρδεψες λιγάκι (η διαταραχή της διπολικότητας) αλλά δεν πειράζει!!! Όλο το υπόλοιπο είναι τόσο καλό, που οι λεπτομέρειες δεν μας απασχολούν!!! (Δεν χρειάζεται να τις ξέρεις άλλωστε.)
Αλλά γιατί η μπαλαρίνα τον ακολουθεί στην φωτιά??? Μέγα το ερώτημα! Γιατί??? Για να μην βρει πουθενά ηρεμία ο στρατιώτης! Οι τύψεις θα τον κυνηγούν… Ίσως αυτή να είναι και μεγάλη τιμωρία του….
εγώ μιλούσα για το δίπολο μπαλαρίνα-στρατιώτης... εσύ πώς έφτασες στη διπολική διαταραχή... ούτε το κατάλαβα, ούτε και με νοιάζει (αν και εμμένω να το θαυμάζω!) Εξ' άλλου (κι επειδή όπως σωστά παρατήρησες: δε χρειάζεται να τα ξέρω κι όλα!!) από τη στιγμή που το εγχάρακτο της αναγνωστικής γραμμής δια-φεύγει από τον γράφοντα, το κείμενο υπό-κειται σε οποιαδήποτε ερμηνεία, υπο-κύπτει σε πολλαπλές εκδοχές και εν τελει, α-περιόριστο, κινείται έκ-κεντρα και συνεχώς διευρυνόμενο πρός άλλες πνευματικές περιοχές...
Καλή μου θα κάψεις καμμιά φλάντζα, κατέβασε στροφές!
Μπερδεμένες καλησπέρες, το ευχαριστήθηκα πολύ!
ΥΓ. άφωνη έμεινα (να μη σου πω πως έμεινα και μαλάκας;-)
έχω μείνει αναύδου για μία ακόμη φορά!
ΜΠΡΑΒΟ ΡΕ ΜΕΝΙΕΚ, μπράβο, μπράβο!
Αφού κλείσω το σαγόνι, αφού πάρω μία ανάσα γιατί το διάβασα άσπρο πάτο και αφού σου πω πόσο πολύ χαίρομαι που βλέπω τον ΠάνωςΚ εδώ (είμαι πολύ fun του!!)... τι άλλο να σου πω; Κόβω το γλύψιμο και σου λέω απλά ότι σε ανάφέρω στο-επιτέλους-post-μου ως...
ΚΑΚΗ ΕΠΙΡΡΟΗ!!!
Φιλιά
και να είσαι πάντα δημιουργική!
Μας έχεις βάλει τα γυαλιά, Meniek, το εννοώ!
@mamma τώωωωωωωρα η φλαντζα!!!
καλώς ήρθες νιόπαντρη... Και μάλλον εγώ φορώ γυαλιά και μάλιστα πρεσβυωπίας...
μπορώ να παραγγείλω και μια αποδόμιση της Γοργόνας; ή πρέπει να σε εμπνεύσει κάτι;
@krot, all in good time... all in good time...
Τέλειο!
:)
καλημερα Μενιεκ.... Χάνεσαι και ανησυχώ. Ποιός ποδηγετεί τις σκέψεις σου ; Θαθελα πολύ να μάθω..
φιλια
ριτς
@afrodiet,thnx
@ritsmas, καλή μου, κανείς ιδιαίτερα όλοι μαζί γενικότερα...
Δημοσίευση σχολίου