Εικοσιπέντε χιλιάδες βάζελοι (βρε τι πάθαμε πρώτο πόστ του μήνα και ν' αρχίζεις με τους βάζελους, τι να σου πάει ο μήνας μετά???) διαδηλώνουν για το δικαίωμά τους να αποφασίζουν (ή έστω να κρίνουν τις αποφάσεις) για την τύχη της (λέμε τώρα!!!!) ομάδας τους. Οργανώνουν τη συλλογική τους διεκδίκηση σε έναν κριτικό λόγο πάνω στην (κακή ώς επί το πλείστον και μην ξεχνιόμαστε με ένα 4-1 στο ΑΕΚάκι) πορεία του φετιχιστικά (κακή επιλογή, αλλά τι να τους κάμεις? το δικαίμωμα στο λάθος είναι αδιαπραγμάτευτο!!) οικειοποιημένο (βρε, μήπως να ακολουθούσα την αρχική μου επιλογή και να ανέβαζα ένα πασχαλινό ποστάκι???) σύμβολο τους...
Αντίστοιχα η συγκέντρωση ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, για την Πρωτομαγιά δεν συγκεντρώνει ούτε καν δεκαπέντε χιλιάδες κόσμο (αντίθετα εις τους αγρούς, ο έλλην, πλέκοντας τον μάη, παζαρεύει - τη βοηθεία καταναλωτικού δανείου - την ψευδαισθητική καταξίωση του εξοχικού).Δεν υπάρχουν ούτε καν τόσα πολιτικά ενεργά άτομα όσα ενεργοί βάζελοι, τα οποία να αισθάνονται την ανάγκη να δηλώσουν την παρουσία τους, να εκφράσουν τη θέλησή τους να συμμετάσχουν στις αποφάσεις για το συνδικαλιστικό (και εν πολλοίς υποθηκευμένο) εργασιακό τους μέλλον (και των παιδιών τους), να δηλώσουν την βούλησή τους (και κατ' επέκταση τη δυνατότητά τους) να παρέμβουν στην πολιτειακή διαχείριση του κράτους.
Κι έτσι (αντί για ευχές και καλωσορίσματα, μετά από δεκαπέντε μέρες blogoαπεξάρτησης και αποχής) αισθάνομαι την ανάγκη να θέσω το ερώτημά μου:
Πόσο ελεύθεροι (και πόσο) πολίτες είμαστε όταν επιλέγουμε την αποχή από τη δημόσια σφαίρα, και απλώς βαυκαλιζόμαστε ότι ορίζουμε τον δημόσιο βίο με την ανατετραετία συμμετοχή μας στην (προσομοιωμένη) εκλογική διαδικασία, η οποία κοντεύει να υποκατασταθεί από τις δημοσκοπήσεις???
Είναι πραγματικά τόσο κατοχυρωμένες οι (ατομικές κυρίως, αλλά και οι πολιτικές) ελευθερίες μας, τόσο εξασφαλισμένα τα θεμελιώδη (εργασιακά, ιδιοκτησιακά και πολιτισμικής ετερότητας) δικαιώματά μας, είμαστε πραγματικά τόσο προστατευμένοι από την κρατική αυθαιρεσία και την παρεμβατικότητα της πολιτειακής εξουσίας, που μπορούμε να αποσυρόμστε σε μια εγωιστική ιδιωτικότητα, να περιχαρακωνόμαστε σε μια αδιάφορη ατομικότητα και να αναδιπλωνόμαστε σε μια απολιτική (κεκοσμημένη με άρτον και θεάματα) ουδετερότητα?
Αν, δε, αποδεχόμαστε ότι η λαϊκή (για να μην πω το παλαιομοδίτικο κυριαρχία) βούληση είναι η βάση (ακόμη και) της (αστικής) δημοκρατίας, τι είναι αυτό (και μη μου απαντήσετε οι μπλογκοδηθενοκινητοποιήσεις) που θα βγάλει τον κόσμο από το αδιέξοδο της αποπολιτικοποίησης και θα τον ξανακάνει ενεργό πολίτη, αποτινάσσοντας από πάνω του την άχλυ της αδιαφορίας που κρύβει (με τη βοήθεια ενός ωκεανού κατανάλωσης) τη σταδιακή αποστέρηση του (όχι πολιτη, μάλλον) ατόμου από το δικαίωμά του να αποφασίζει για την (πολιτική -δεν υπάρχει άλλο είδος) ζωή του????
Κι έτσι (αντί για ευχές και καλωσορίσματα, μετά από δεκαπέντε μέρες blogoαπεξάρτησης και αποχής) αισθάνομαι την ανάγκη να θέσω το ερώτημά μου:
Πόσο ελεύθεροι (και πόσο) πολίτες είμαστε όταν επιλέγουμε την αποχή από τη δημόσια σφαίρα, και απλώς βαυκαλιζόμαστε ότι ορίζουμε τον δημόσιο βίο με την ανατετραετία συμμετοχή μας στην (προσομοιωμένη) εκλογική διαδικασία, η οποία κοντεύει να υποκατασταθεί από τις δημοσκοπήσεις???
Είναι πραγματικά τόσο κατοχυρωμένες οι (ατομικές κυρίως, αλλά και οι πολιτικές) ελευθερίες μας, τόσο εξασφαλισμένα τα θεμελιώδη (εργασιακά, ιδιοκτησιακά και πολιτισμικής ετερότητας) δικαιώματά μας, είμαστε πραγματικά τόσο προστατευμένοι από την κρατική αυθαιρεσία και την παρεμβατικότητα της πολιτειακής εξουσίας, που μπορούμε να αποσυρόμστε σε μια εγωιστική ιδιωτικότητα, να περιχαρακωνόμαστε σε μια αδιάφορη ατομικότητα και να αναδιπλωνόμαστε σε μια απολιτική (κεκοσμημένη με άρτον και θεάματα) ουδετερότητα?
Αν, δε, αποδεχόμαστε ότι η λαϊκή (για να μην πω το παλαιομοδίτικο κυριαρχία) βούληση είναι η βάση (ακόμη και) της (αστικής) δημοκρατίας, τι είναι αυτό (και μη μου απαντήσετε οι μπλογκοδηθενοκινητοποιήσεις) που θα βγάλει τον κόσμο από το αδιέξοδο της αποπολιτικοποίησης και θα τον ξανακάνει ενεργό πολίτη, αποτινάσσοντας από πάνω του την άχλυ της αδιαφορίας που κρύβει (με τη βοήθεια ενός ωκεανού κατανάλωσης) τη σταδιακή αποστέρηση του (όχι πολιτη, μάλλον) ατόμου από το δικαίωμά του να αποφασίζει για την (πολιτική -δεν υπάρχει άλλο είδος) ζωή του????
21 σχόλια:
Τρεις άνθρωποι σιωπηλοί εξετάζοντες σφαίραν υδρόγειον. Πλησίον αυτών τράπεζα, και επ' αυτής σφύρα, δρέπανον, βιβλίον ανοικτόν, πυξίς.....
(Εγγονόπουλος: Δέκα και τέσσερα θέματα για ζωγραφική)
Καλώς ήλθατε πίσω :)
Θα συμφωνήσω μαζί σου, είναι θλιβερή η εικόνα που παρουσιάζουν κάποιες εκδηλώσεις...
Δεν συνέβη όμως το ίδιο με τις συγκεντρώσεις του ασφαλιστικού, που ήταν και πολυπληθείς και με παλμό...
Τελικά, μάλλον χρειάζονται θέματα για δράση ικανά να διεγείρουν ανθρώπους, και πολιτικοί ηγέτες να τους συγκινήσουν...
Μαλλον ειμαστε στον πατο της αποπολιτικοποιησης...Λες να πατησουμε για ενα νεο μαη του 68 η θα σπασει ο πατος και θα κολιμπαμε στα βαθυτερα?...
Καλώς ήρθες -μας έλειψες!!!
:)
Και είναι η απορία μου, καιρό τώρα, αυτό το "τι είναι αυτό που θα μας βγάλει από το "τέλμα" της (πολιτικής, και όχι μονο) αδιαφορίας...
Δεν ξέρω αν πιάσαμε πάτο, δεν ξέρω αν έχει παρακάτω -ξέρω ότι δεν μ' αρέσει αυτό που βλέπω γύρω μου, αλλά δεν βλέπω και τι μπορώ (εγώ) να κάνω...
Καμιά ιδέα;
Τις ευχές και τα φιλιά μας
:)
Είμαι η τελευταία που θα διαφωνήσει με τη θέση σου και η έσχατη που θα κρίνω συλλήβδην όσους (κι εμέ μαζί), μπροστά στο δίλημμα των "ΠΑΜΕ εδώ; ΠΑΜΕ εκεί; ΠΑΜΕ αλλού;" πρωτομαγιάτικων εκδηλώσεων, είπαν "ΠΑΜΕ στη Χονολουλού".
Η κουβέντα είναι ωστόσο πολύ μεγάλη και, ναι, κάποτε πρέπει να τη φτάσουμε όλοι (κόμματα, συλλογικότητες, παρέες και πρόσωπα) μέχρι το τέλος της.
Καλό σου μήνα!
@adaeus μου, καλώς σας βρήκα (όχι ότι σας έχασα, βρεγμένα μου) Ναι και αυτή η εικόνα ήταν θλιβερή, αλλά και οι εκδηλώσεις για το ασφαλιστικό ήταν θλιβερότερες, καθώς οι συμμετέχοντες ήταν οι σαρανταφεύγα... Η γενιά των 700 ευρω (ακόμη και οι του δημοσίου που ΔΕΝ θα διακινδύνευαν την εργασιακή τους ασφάλεια), η οποία κυρίως πλήτεται από τα ασφαλιστικά μέτρα ΔΕΝ συμμετείχε. Δεν ξέρω αν οι νέοι απήργησαν (και απλά δεν κατέβηκαν στην συγκέντρωση γιατί θέλουν άλλους τρόπους συλλογικής δράσης), πάντως στην πορεία είμασταν εμείς του εξήντα οι εκδρομείς...
@habilis, κάθε τόσο ακούω ότι φτάσαμε στον πάτο και όλο βλέπω ότι έχει κι άλλο κάτω :(
@νατασσάκι, να το συζητήσουμε... ιδέες έχω, εφαρμόσιμες αμφιβάλλω :)
@just me, ευχές και σε σένα... Ναι πρέπει να συζητηθεί, σοβαρά και οργανωμένα. όχι από τα ιστολόγια που (κακώς νομίζουμε ότι, επειδή καθένας γράφει τη λυπητερή και λιγότερο λυπητερή του ιστορία είναι ο ομφαλός της γης, ενώ στην πραγματικότητα) δεν είναι παρά ένα παράθυρο (στην καλύτερη των περιπτώσεων) για να πετάμε από κάτω ιδέες (κι αν περνάει το Νατασσάκι που είναι πάντα αισιόδοξο... να μαζεύει καμία) ή δυστυχώς (στην χειρότερη των περιπτώσεων) αγοραφοβικές μεταμφιέσεις όλων (μας) όσων τελικά τρέφουμε αυτή την αποπολιτικοποίηση. Ασ' τα, just μου, η ζωή είναι αλλού :)
σχετικοάσχετο (της κερασιάς, είπαμε) πολύ απαισιόδοξη γύρισα για άνοιξη δε νομίζετε???????
Το σύστημα δούλεψε μελετημένα.
Απαξιώθηκαν οι θεσμοί
Απαξιώθηκαν τα κόμματα και ο συνδικαλισμός.
Απαξιώθηκε ο πολιτισμός.
Απαξιώθηκαν οι ιδεολόγοι και οι ονειροπόλοι.
Απαξιώθηκε η συμμετοχή
Απαξιώθηκε η δράση
Θεοποιήθηκε το "κοίτα την πάρτη σου"
Θεοποιήθηκε το "κοίτα την δουλειά σου"
Θεοποιήθηκε το "καλά είσαι εσύ.Πού να μπλέκεις τώρα"
Η πορεία προς τον πάτο είναι μια διαρκής πορεία από την μεταπολίτευση μέχρι τώρα.
Δεν έγινε σε μια μέρα.
Και δυστυχώς η λάσπη είναι τόσο συμπαγής στον πάτο, που δύσκολα θα ξεκολλήσουμε.
«Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί
σπαθιά κρατούσαν οι οχτροί
κι εμείς τα πήραμε για φυλαχτά
την άλλη μέρα
Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί
μοιράσαν δώρα οι οχτροί
κι εμείς γελούσαμε σαν τα παιδιά
την πέμπτη μέρα
Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί
κρατούσαν δίκιο οι οχτροί
κι εμείς φωνάζαμε ζήτω και γεια
σαν κάθε μέρα»
Καλημέρα φιλαράκι μου. Μου έλειψες πολύ...
Έχεις μεγάλο δίκιο σε ότι λες και βρίσκω την απαισιοδοξία σου απόλυτα δικαιολογημένη...
Προσωπικά...θεωρώ ότι πιάσαμε πάτο και δεν πάει παρακάτω, αλλά μου λένε ότι δεν είναι έτσι...έχει κι άλλο...
"Πρωτομαγιά, τα λούλουδα γιορτάζουν..." - Έτσι είναι, αν έτσι νομίζουν!
Η ΠΕΙΝΑ
@a.f.marx, πειράζει που εμείς θέλουμε να είμαστε κακοί μαθητές?
@joαννάκι μου, κι εσύ μου έλειψες
@indicte καλέ μου, δυστυχώς, έχει αποδειχθεί ότι η πείνα δεν φέρνει εξέγερση αλλά εμφύλιο... Ο πεινασμένος αντί να επαναστατήσει κατά του εκμεταλλευτή του, συνήθως επιτίθεται στον διπλανό δυστυχή για να του πάρει το ξεροκόματο (βλέπε -τοσο στην εξέλιξη των αιώνων όσο και στο σήμερα- αφρικανικές, ασιατικές χώρες που σπαράζονται από αλληλογενοκτονίες, βλέπε αναπτυγμένες κοινωνίες με ρατσιστικά και ξενοφοβικά φαινόμενα να αυξάνονται, βλέπε δυτικές και καθ' ημάς εκλογές με όλο και συντηρητικότερα καθεστώτα, βλέπε... βλέπε... βλέπε...)
.... σας το είπα ότι γύρισα πολύυυυυυ απαισιόδοξη :(
Τεταρτη φορά που ξεκινώ να αφήσω κόμεντ κι ελπίζω να μην ξανασβήσω ό,τι γράψω.
Αυτού του είδους τη συζητηση -του τύπου "τι μπορούμε να κάνουμε"- αδυνατώ να την κάνω ηλεκτρονικά.
Ωστόσο, στο ζήτημα πείνας-εξέγερσης-εμφυλίου- που αναφέρεστε εσύ κι ο Ινδικτος, μπορεί να συμβεί οτιδήποτε: εξέγερση μόνο, εμφύλιος μόνο, εξέγερση που κάποιοι την βαφτίζουν εμφύλιο, εξέγερση ΚΑΙ εμφύλιος μαζί, και μέσα στην ανακατωσούρα μέχρι κι ο ΠΑΟΚ μπορεί να πάρει πρωτάθλημα. Ωστόσο ας μην κάνουμε το λάθος, στην αντιπαραβολή εξέγερσης - εμφυλίου, να βλέπουμε το ένα ελκυστικό και το άλλο αποκρουστικό.
Μια εξέγερση (έτσι όπως εγώ θα την ήθελα -εργατική, κομμουνιστική, μπλα μπλα μπλακ σάμπαθ) θα είναι το λιγότερο δυσάρεστη, ενοχλητική και ξεβολευτική, για να μην πούμε ότι θα πρέπει να ασκηθεί πολλή βία, πράγμα απευκταίο αφενός, αναγκαίο δε.
Το πώς θα φτάσουμε μέχρι εκεί είναι πολύ μεγάάάλη ιστορία, που προϋποθέτει πολλές απαντήσεις: Θέλουμε εξέγερση; Ποιοι είναι αυτοί που τη θέλουν και γιατί; Τι τους ενώνει; Τι είδους εξέγερση θέλουν; Με τι σκοπό; Με ποιους, για ποιους και εναντίον ποιων; Με πρωτοπορίες ή χωρίς; Με ξίδι ή με λεμόνι, με κέτσαπ ή με μουστάρδα και τα λοιπά...
χα, χαα!!
Γελάω με το σχόλιο του Πάνου που μου άνοιξε (πάλι) την όρεξη ρε γαμώτι! Μουστάρδες και κέτσαπ, μμμ!
Μία διόρθωση: o ΜΠΑΟΚ δεν παίρνει ποτέ πρωτάθλημα, αυτό είναι κάτι που ΔΕΝ μπορεί να συμβεί, δεν γίνεται λέμε!!
Οι συγκρίσεις καλές, δε λέω... εγώ ακόμα αναρωτιέμαι ΠΩΣ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ πέρασε αυτό το ασφαλιστικό-και πόσα θα περάσουν ακόμα... Δεν μας καταλαβαίνω βρε Meniek. Ως λαό, ως... τίποτα. Πώς τα καταπίνουμε αμάσητα όλα αυτά; Πώς είναι δυνατόν αυτή η κυβέρνηση να βγαίνει και να ξαναβγεί (έτσι το βλέπω) μετά από τόσες... φωτιές που έχει ανάψει-και που δεν έχει σβύσει;!
Προσωπικά, με τους βάζελους γελάω τώρα πια...
Καλησπέρες
Εδώ στη Γερμανία είχαν ταραχές και συλλήψεις την Πρωτομαγιά κι εδώ πέρασε αδιάφορα... τι να πω...
Καιρό δεν είχα να σε καλέσω σε παιχνιδάκι?
Καλός μας ήρθες.
Για εμένα ύψηστη πολητική πράξη, που δεν τολμώ να κάνω είναι μια βρεμένη σανίδα και........
Απλά δυστιχώς περιορίζομαι να κράζω όταν και όπου έχω την ευκαιρία
@πάνωςΚ(άτω και πλαγίως)
Α(ουτς) δεν έχω κανένα πρόβλημα με το τέσσερα (αφού ξεπερνάμε το τρίτο και φαρμακερό και εφ' όσον δεν έχουν να κάνουν με τους βρωμερούς ΑΕΚτζήδες).
Β(ουδεν) επίσης πρόβλημα με τη βία όταν απευθύνεται από τους (σ)κολασμένους στους αρ(χη)γούς.
Δ(ιάολε) σιγά μην έχει πρόβλημα με την ανακατωσούρα μια πίστη στη θεωρία του χά(λ)ους
Ε όχι όμως και να φτάσουμε να συζητάμε να πάρει ο ΜΠΑΟΚ πρωτάθλημα κύπελλο και οτιδήποτε άλλο ανήκει στη τιμημένη γαβροσύνη...
Στ(αματώ εδώ) δηλώνοντας ότι ο εμφύλιος, οι φόνοι και οι βιασμοί με κέτσαπ είναι ΟΚ, διότι αυτό σημαίνει ότι είναι και από σελιλόιντ (που ως γνωστόν αν δεν συνοδεύεται με κετσαπ και κόκα κόλα δεν τρώγεται με τίποτα). Αντίθετα είμαι παντελώς αρνητική στην εξέγερση με οποιοδήποτε συνοδευτικό (γιατί τα συνοδευτικά συνήθως καταλήγουν στο πιάτο των εστετ, που χωρίς να εξεγερθούν στο τέλος καρπώνονται τα απομεινάρια -και όχι μόνο- της μέρας)...
@μετεωριτάκι μου, όπως λέει και ο σοφός Ιντι... δεν υπάρχει κράτος ΣΕ λέω...
@sandman, έτσι, για να σπάνε μερικά στερεότυπα περί απάθειας και μεσογειακού ταμπεραμέντου και επαναστατικότητας και άλλες τέτοιες ανάδελφες εθνολατρικές ασυναρτησίες... welcome home!
@alexi, το καλό είναι ότι κράζεις με μεγάλη ευστοχία :)
@adaeus, εκεμταλλεύεσαι την αδυναμία μου (καλά κάνεις), αλλά έχεις σκεφτεί ότι όλα αυτά τα blogoπαίχνδια εκκινούν από μια αμηχανία ίσως και μια έλλειψη έμπνευσης ????
Καλώς ήρθες (δαφνοστεφανωμένη;;;), καλώς να σέ απολαμβάνουμε, καλό μήνα, καλό καλοκαίρι, καλή ψυχή...
1. Σ' εμένα τον αποδόσφαιρο {για να μην πω: εχθροποδόσφαιρο} θα εξηγήσει κανείς πως βγήκε το παρατσούκλι "βάζελος";;;
2. Ο ατομισμός/εαυτουλισμός, εκτός από ασφαλέστατη ένδειξη ανασφάλειας/φοβίας, είναι το καλλίτερο εργαλείο για να μάς κυβερνούν (και απομυζούν) άκοπα. Εφαρμόζουν το γνωστό «διαίρει και βασίλευε» γιαυτό μάς τόν καλλιεργούν.
3. Απαντήσεις (και δή εκτενέστατες...) στα ερωτηματικά σου στη σειρά των "post" μου «Για μιά αριστερή Αριστερά», ειδικά στα δύο πρώτα για παιδεία και δημοκρατία.
αγάπη(μεγάλη)-αφοπλισμός-ειρήνη
Ναπολέων
Η επανάληψις είναι μήτηρ της μαθήσεως!
(και της επισκέψεως εις μπλόγκ...)
Έφτιαξα έναν κατάλογο μεγάλων κοινωνικών, πολιτικών κλπ ψεμμάτων.
Παρακαλώ να καταγράψετε κι εσείς (στο blog μου κατά προτίμηση) όσα έχετε εντοπίσει, για να εμπλουτιστεί ο κατάλογος αυτός και να φτάσουμε σε ψηφοφορία αξιολόγησης μεγέθους/ευρύτητας.
Many thanks in advance.
Ψευτοφιλάκια.
@ναπολέων, σε παρακολουθώ κι ας μην σχολιάζω... όσο για το παρατσούκλι των βάζελων... who cares??? όσο παραμένουν πίσω από τους γάβρους... ας τους λένε και επιδέσμους, ασπιρίνη, παναντόλ, βιάγκρα ή ότι άλλο τελος πάντων βγάζει ο Γιαννακόπουλος :)
Δημοσίευση σχολίου