"H ομορφιά του παρελθόντος είναι το αποτέλεσμα, όχι ο λόγος της νοσταλγίας"
Μ. Foucault

Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2008

... χρόνια σιωπής...

Και ας τελειώσουμε...

Με την Μπλανς στον ψηλότερο πύργο σε ύπνο ατελείωτο, ένα σύννεφο θλίψης τύλιξε τη χώρα και από ευτυχία (να ξερνάς) κατέληξε σε (μελό της δεκαετίας του 60, να ξαναξερνάς) όλη τη χώρα να κλαίει και να οδύρεται και οι γιατροί (καλά, μη φανταστείτε, ούτε ένας Χάουζ, ένας Σέπαρντ, κανείς της προκοπής να κάνει μια ριζοσπαστική διάγνωση, να κλείσει το παραμύθι εδώ και να γλιτώσετε) να μπαίνουν καλήν και να βγαίνουν κακώς από το παλάτι αναζητώντας τη θεραπεία. Το μόνο, βέβαια, που κατόρθωσαν ήταν να καταγραφεί αναλυτικότατα το ιστορικό για τις επόμενες ιατρικές γενεές και όχι μόνο.


Όταν απελπίστηκαν από τους γιατρούς, οι έρμοι οι γονείς, στράφηκαν στο υπερβατολογικό και πιάσαν τους ναούς, τις μονές και της σκήτες αναζητώντας τη λύση σ’ ένα (που δεν ερχόταν) θαύμα. Τι τάματα, τι προσκυνήματα, τι αναθήματα, τι ολονυχτίες, τι εξορκισμοί, τι αφιερώματα, χωρίς να το καταλάβουν βρέθηκε το παλάτι, και οι περιβάλλοντες χώροι, που (με μια αυθαίρετη ερμηνεία από μέρους των μοναχονομομαθών) σήμαινε το σύνολο της παραμυθοχώρας, στην κυριότητα της μονής ΒατοΠΕΔΙΟΥ, που τότε έγινε ΒατοΠΑΙΔΙΟΥ (ευτυχώς που μπαίνετε στο τίμιον τούτο βλόγον και βρίσκετε τις ερμηνείες σε όλες σας τις απορίες), αφού το βασιλοΠΑΙΔΙ ήταν κι αυτό μέσα στα προς ανταλλαγή αγαθά. Οι βασιλείς πήραν έκπληκτοι μια πράξη ανταλλαγής (επικυρωμένη από το Νομικό Συμβούλιο του κράτους) όπου τους πληροφορούσε ότι κατά τη διάρκεια κάποιου προσκυνήματος, με κάποιο χρυσόβουλο, τα είχαν ανταλλάξει όλα με μια καλύβη στα όρια του βασιλείου (εκεί που εντέλει αποσύρθηκαν, αφού φίλησαν μια τελευταία φορά το αγαπημένο τους κοριτσάκι και έζησαν μέχρι το τέλος των ημερών τους) και όλοι οι υπήκοοι μπορούσαν (αν ήθελαν ας έκαναν κι αλλιώς) να εργάζονται ως κολλήγοι (από τον ηγούμενο, πρέπει να βγαίνει αυτή η λέξη) και του μανα(επειδή εκτρέφει μανάρια)στηριού.


Η μονή, από εκείνη τη μέρα και πέρα, επανειλημμένα προσπάθησε να ανταλλάξει το παλάτι με ακίνητα σε εμπορικότερα σημεία (διότι το τάμα του Εφραίμ στη Μεγαλόχαρη ήτο η δημιουργία ιερού εμπορικού κέντρου, όπου θα άνοιγαν καταστήματα πώλησης κομποσκοίνιων πολυτελείας, οίκοι ωτ-κουτύρ με την τελευταία μόδα στα ράσα –μοναχικά και ιερατικά-, εκδοτικοί οίκοι με βιούς αγίων -και λιγότερο αγίων, αλλά που ωστόσο είχαν μέσο-, μουλτιπλεξ κινηματογράφους με μεγάλα ποσοστά κέρδους από το ευλογημένο ποπ-κορν κ.λ.π –φαντάζομαι το ‘χετε το μεγαλόπνοο σχέδιο του φωτισμένου ιερομόναχου). Το εγχείρημα ωστόσο έβρισκε σοβαρό πρόσκομμα στην ύπαρξη του κλειστού δωματίου με την κοιμωμένη Μπλανς, (που όσο να πεις έδινε έναν σπούκι -μπρρρ!- αέρα στο κάστρο) κι έτσι κανένας σοβαρός κτηματομεσιτκός επενδυτής (καθώς όλοι είχαν και τα προβλήματά τους με τις επισφαλείς επενδύσεις σε σύνθετα προϊόντα στεγαστικής πίστης που είχαν καταρρεύσει, όπως το σπιτάκι της μάγισσας στο Χανς και Γκρέτελ, ή τον πύργο της κακιάς νεράιδας στη Ραπούνζελ, δημιουργώντας τεράστια προβλήματα κρίσης της αξιοπιστίας του παραμυθοκαπιταλισμού και άρα παρατεταμένης παραμυθοΰφεσης) δεν αναλάμβανε το ρίσκο μιας τέτοιας επένδυσης. Έτσι το παλάτι έμενε κλειστό με τα βάτα να το κατακλύζουν (αφού σιγά μη φρόντιζε η μονή για τη συντήρησή του, εφόσον δεν ήταν παραγωγικό) και τους αιώνες να περνούν.Και ξαφνικά, μια ωραία πρωΐα έφτασε έξω από το παλάτι νεαρός συντηρητής έργων τέχνης και αποκαταστάτης παλαιών κτηρίων (οκτάμηνης σύμβασης στο Υπουργείο Πολιτισμού αλλά που τον παραμύθιαζαν ότι θα μονιμοποιηθεί) επιφορτισμένος με τη μελέτη για την αναπαλαίωση του πύργου, ο οποίος είχε περάσει πια στην κυριότητα του Δημοσίου, αφού η μονή τον είχε ανταλλάξει με υγροβιότοπο προστατευμένο από το δίκτυο Νατούρα (που αργότερα με θαυματουργό τρόπο η Παναγία –φυσικά με τη γήινη βοήθεια επενδυτών- θα μετέτρεπε σε γήπεδα γκολφ για στελέχη με παραμυθένιες –κυριολεκτικά- αποδοχές).


Ο νεαρός, ανοίγοντας δωμάτια, καταμετρώντας έργα τέχνης, υπολογίζοντας στατικότητες και δομικούς συντελεστές, έφτασε και στη σοφίτα της Μπλανς. Έκθαμβος κοίταξε τη νεαρή που κοιμόταν (αλήθεια, τώρα που το σκέφτομαι, αυτό εννοούν τα περιοδικά μόδας και ομορφιάς όταν μιλάνε για beauty sleep? Όχι γιατί αν εννοούν αυτό, ν’ αρχίσω να το σκέπτομαι!) με ένα βίντατζ νυχτικό και είδε μπροστά του και το χοντρό βιβλίο με όλο το ιστορικό που είχαν κατά καιρούς γράψει οι γονείς αλλά και ιατροί, μοναχοί, κομπογιανίτες (και λοιποί εκμεταλευτές του ανθρώπινου πόνου) με επισυναπτόμενο το συμβόλαιο των νεράιδων. Τα διάβασε και τα δυο πολύ προσεκτικά, έξυσε το κεφάλι του στοχαστικά, και έσκυψε πάνω από τη Μπλανς: Σήκω, Μπλανς, πρέπει να γραφτείς στο Πανεπιστήμιο.... Η Μπλάνς, ω, του θαύματος (ΟΚ, το ξέρετε όλοι ότι θα ξυπνήσει, αλλά κάντε τους έκπληκτους, μου χαλάτε το σασπένς της ιστορίας) άνοιξε τα μάτια και αμέσως εμφανίστηκαν και οι δυο νεράιδες έτοιμες να βουτήξουν η μια την άλλη.


Αυτό είναι το τέλος, μανδάμ, πάρτε την κατάρα σας και ξέρετε τι να την κάνετε, έλεγε η συμβολαιογραφονεράιδα, ενώ με το bluetooth στ’ αυτί (ε, εντάξει! τι να κάνουμε? πέσαμε σε φασιον-βίκτιμ και τεκνο-φρικ νεράιδα, τι θέλετε να την απολύσω?) προσπαθούσε ταυτόχρονα να συνεννοηθεί με την παραμυθοπολεοδομία για τη νέα άδεια κατασκευής του νέου σπιτιού των τριών λυκακίων (αφού για άλλη μια φορά το προηγούμενο το εγκρέμισε ο Ρούνυ-Ρούνυ το ύπουλο κακό γουρούνι). Τι λέτε μανδάμ, διαβάσατε τα συνυπογραφόμενα? Που είναι το τέλος? Ρωτήστε να διείτε τι τσιμπήματα έχει ακόμα... φώναζε η νεράιδα του Γιατί. Α, δε θέλω να αμφισβητείτε την καλή τη πίστη λύση του συμβολαίου ανταπαντούσε η συμβολαιονεράιδα, Ποια καλή πίστη, μανδάμ, εδώ μιλάμε για σαφή καταπάτηση των δικαιωμάτων μου, θα καταφύγω στο Παραμυθοδικαστήριο Νεραϊδικών Δικαιωμάτων... Τόσο απορροφήθηκαν στην ανταλλαγή επιχειρημάτων που καθόλου δεν πρόσεξαν ότι είχαν μείνει μόνες στο δωμάτιο.


Καθώς κατέβαιναν τις σκάλες, αλήθεια, πάνε οι γυναίκες στο Πανεπιστήμιο?.... ρώτησε η Μπλανς για άλλη μια φορά τον νεαρό. Φυσικά, και στο Πολυτεχνείο και στα ΤΕΙ και μη σου πω, πιο πολλές γυναίκες πάνε πια παρά άντρες. Και, Μπλανσούλα, μην ανησυχείς, παραμύθι είναι. Θα πάρεις υποτροφία για να σπουδάσεις κι όταν τελειώσεις θα βρεις αμέσως δουλειά και θα αμείβεσαι με έναν δίκαιο μισθό και θα έχεις φτάσει στο τέλος των αναζητήσεών σου...


Η Μπλανς τον κοίταξε σκεφτική... νομίζω λαογράφος, αναλυτής τπαραμυθιών θέλω να γίνω.


Κι αυτό δεν είναι το τέλος, είναι η αρχή για καινούργια, ολοκαίνουργα παραμύθια....


(Έτσι, νατασσάκι μου, για να έχεις μια άλλη εκδοχή της -που τόσο αγαπώ- ωραίας κοιμωμένης και να σταματήσεις να τη μισείς...)

22 σχόλια:

MenieK είπε...

..........................
Περνάς τώρα εσύ από μακριά φορτωμένος χρόνια σιωπής
δειλινά φθινοπώρου σε άδειες πλατείες
χρόνια αγάπης νεκρής
.....................
(Α. Ασλάνογλου Tristis usque ad mortem)

Stratos Bacalis είπε...

Κ-Α-Τ-Α-Π-Λ-Η-Κ-Τ-Ι-Κ-Ο!

gatti είπε...

Είσαι Α-Π-Ι-Σ-Τ-Ε-Υ-Τ-Η!

Υποκλίνομαι!!!

:))))

penelope είπε...

Και γιατί δεν το κάνει Μπλάνς την τι κρατάει να γίνει λαογράφος και οσο για τη αμοιβή? πες της όλα τα bonus και free τα παίρνουν οι male εξεκιουτιβς ( το τελευταίο ετσι χωρις μεταφραση και αγγλιστί) ;)

MenieK είπε...

@sandman & @gati χαίρομαι που σας ήρεσε

@penelopιτσα μου, ακριβώς αυτό είναι το ωραίο στα παραμύθια: Η Μπλανς ΚΑΙ μπορεί ΚΑΙ θα το κάνει... και θα φάει και την θέση των male εξεκιουτιβς που θα μείνουν χωρίς μπόνους, διότι τα μπόνους και τα στοκ όπσιονς θα έρθουν (φυσικά) στη συγγραφέα του παραμυθιού ;-)

penelope είπε...

Ελα μην μου πεις!!! τώρα με εφιαξες !! τέτοια θέλω να διαβάζω και να γράφω .... ;)

νατασσΆκι είπε...

νομίζω λαογράφος, αναλυτής παραμυθιών θέλω να γίνω.

κι εγώ θέλω να γίνω η Μπλανς, τώρα!!!!

(σε αγάπησα, στο είπα; :))))))
(Φιλί)
(και κανονίστε εκείνο το "πάρτυ" που λέγαμε..)
;)

habilis είπε...

Παραμυθάκι μου ακριβό
χαμογελαστά σε αποχαιρετώ...

habilis είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
MenieK είπε...

@νατασσάκι, εσύ δε χρειάζεται να είσαι η Μπλάνς, είσαι η μαμά του αστερΑκη και φτάνει... να τον χαίρεσαι :-)

@habilis, καλή σου μέρα :-)

ritsmas είπε...

παραμυθοσυμβολαιογραφεία καιπαραμυθοπολεοδομίες και παραμυθοπιστωτικά ιδρύματα.Κομματια παραμυθένιας ζωής σε σκούρο γκρι φόντο.

Ανώνυμος είπε...

Όσο κι αν σας φαίνεται υπερβολικό,περίμενα,με κομμένη την ανάσα,όλες αυτές τις μέρες,το τέλος.Και δεν με απογοήτευσε(-ατε).Εκείνο όμως,που ανέβασε στα ύψη τον ενθουσιασμό μου,ήταν το επιμύθιο από τον Αλέξη Ασλάνογλου.
Έξοχη επιλογή.Υποκλίνομαι.


Σελιτσάνος.

MenieK είπε...

@ritsmas, και το αντίθετο, γκρίζα ζωή σε παραμυθένιο φόντο...

αγαπητέ @σελιτσάνε, ευχαριστώ. Ο Ασλάνογλου αγαπημένος μου

Unknown είπε...

να ρωτήσω κάτι;
αυτό το αγόρι με τη σύμβαση στο υπουργείο πολιτισμού ο τυχερούλης, δεν πιστεύω να μην έζησε καλά κι όλο και καλύτερα!
διότι η ιστορία έχει πολλά ποδάρια, όπως βλέπω, αλλά και το παλάτι πολλά παράθυρα και όσο να 'ναι...
μπρρρρ....

MenieK είπε...

αγαπητή @-, το ιστολόγιον, έχοντας απόλυτη συνείδηση του θεμελιακού του ρόλου στην εξέλιξη της ιστορίας, δε θα επέτρεπε να του συμβεί κάτι λιγότερο από την απόλυτη ευτυχία, αλλοίμονο! (αυτή τη στιγμή τον προαλείφουμε για δεξί χέρι του Δεληβοριά στο μουσείο Μπενάκη)

Unknown είπε...

... έτσι μπράβο! αυτό είναι παραμύθι!




καλό απόγευμα!

MenieK είπε...

δλδ, αν ΔΕΝ είχε χάπι εντ, ΔΕΝ θα ήταν παραμύθι?

Unknown είπε...

μα, επειδή έχει χάππυ έντ, γι'αυτό τουλάχιστον διαφέρει απ'τη ζωή μας...

κουρασμένα φιλακια!

Coco είπε...

Σκέψου τώρα να σε ξυπνήσει κάποιος μ΄ένα φιλί και να σου πει, ξύπνα αγάπη μου, να πας στο...πανεπιστήμιο, χαχαχαχαχα! Και γω αν ήμουν η Μπλανς θα του ΄λεγα, αργότερα Κοβάλσκυ μου, έχουμε καιρό, από Δευτέρα, που θα λυθεί η κατάληψη..!

MenieK είπε...

ώστε ο Κοβάλσκυ ήταν!!! Μπράβο βρε @Κόκο... κι έλεγα τι μου θυμίζει... τι μου θυμίζει...

@- φιλιά και σε σένα

mamma είπε...

Στεγνή και ζεσταμένη ξαναδιάβασα και κατάλαβα γιατί δεν είχα καταλάβει τίποτα. Η διαφορά θερμοκρασία [η οθόνη εκπέμπει θερμότητα] θόλωνε το τζάμι στο σκάφανδρο και δεν έβλεπα όλα τα γράμματα.

Καταπληκτικό το παραμύθι αγαπητή... θα σου στείλω τον ανώνυμο. Όταν δει με ποιούς κάνω παρέα θα ανέβω [ελπίζω] κάπως στην εκτίμησή του.

MenieK είπε...

αχ, βρε mamma, είσαι απίστευτη... έτσι σε θέλω ζεστή, στεγνή και γελαστή :-)