"H ομορφιά του παρελθόντος είναι το αποτέλεσμα, όχι ο λόγος της νοσταλγίας"
Μ. Foucault

Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2008

... θα ξαναμιλήσεις?

Πάνε χρόνια που είναι γυμνή και μόνη της....

Πάνε χρόνια που δεν ξεκινούν απ’ το Λευκώριον φέρουσες πέπλα, με ιστορημένες τiς μάχες της, οι παρθένες της πόλης...

Πάνε χρόνια που οι πολίτες της δεν έρχονται σε λιτανεία σεβαστική με παιάνες και λαμπάδες να αποθέσουν άνθη, καρπούς και αίμα στα πόδια της....

Πάνε χρόνια που δεν χαϊδεύει το πρόσωπό της καπνός θυμιάματος από σιωπηλούς ιερείς και σεμνές αυλητρίδες....

Πάνε χρόνια που δεν καταθέτουν στο βωμό της το στεφάνι της νίκης κάθιδροι εύανδροι ιππείς...

Πάνε χρόνια που δεν χορεύουν στον περίβολο για την ευλογία της έφηβοι με λάδι στον θώρακα, στα μπράτσα, στις λαγόνες...

Πάνε χρόνια που τη θλίβει ο θρήνος των θυγατέρων του Ερεχθέα για την αρπαγή των δυο αδερφών τους...

Πάνε χρόνια που μέσα από τη σκεπή, τιναγμένη στον αέρα, τα βράδια το θάμβος της πόλης την αφήνει με έναν μουντό ανάστερο ουρανό...

Πάνε χρόνια που σε πέτρες αριθμημένες αντανακλάται ένας ήλιος θαμπός και σκληρός που της καίει τα μάτια...

Πάνε χρόνια που η συλημένη περικεφαλαία δεν προστατεύει τ’ αυτιά της από ήχους, κλαγγές, βοές μιας υδροκέφαλης πόλης...

Πάνε χρόνια που βλέπει σιδηρόφρακτους στρατούς να παρελαύνουν στις θύρες του ναού της, καλύπτοντας με σκόνη και θάνατο το στήθος της...

Πάνε χρόνια που τη φυλακίζουν γελαστές και γελασμένες ορδές σε ασπρόμαυρες και έγχρωμες αναμνήσεις...

Πάνε χρόνια που ο ποιητής ακούμπησε το μάγουλο στην κολώνα της, προσπαθώντας ν’ ακούσει την ανάσα της και να της δώσει τη δική του...

Πάνε χρόνια που κάτω απ’ το χιτώνα της έκρυψε τους εφήβους που λύτρωσαν τη σάρκα της από γαμψά νύχια...

Πάνε λίγες μόνο ώρες που οι γιοί και οι κόρες αυτού του αιώνα κρέμασαν μπρος στα σανδάλια της νέο πέπλο και στείλανε το μήνυμά τους στα πέρατα της γης...

Πάνε ώρες που οι νομοταγείς και σώφρονες, θεωρώντας διασυρμό το άσεμνο πέπλο, αποκαθήλωσαν την αντίσταση...

Και την αφήσαν ακόμα πιο γυμνή... ακόμα πιο μόνη...

18 σχόλια:

MenieK είπε...

Πότε θα ξαναμιλήσεις?
Είναι παιδιά πολλών ανθρώπων τα λόγια μας.
Σπέρνουνται γεννιούνται σαν τα βρέφη
ριζώνουν θρέφουνται με το αίμα...
(Γ.Σεφέρης: Επι σκηνής Στ')

νατασσΆκι είπε...

Θα ξαναμιλήσει
Δε μπορεί, θα ξαναμιλήσει

Τόσους αιώνες σιωπηλή, θα έχει πολλά να μας "σούρει"

(άσε που, σε τούτους τους γιους και τις κόρες, θαρρώ πως μιλάει κρυφά..!)

Δε μπορεί...
:)

Ανώνυμος είπε...

www.arelis.gr
περιεχει ερωτονομικον που σοκαρε με το ανατρεπτικο του περιεχομενο
και αρθρα για νεους ελληνες καλλιτεχνες

ritsmas είπε...

Καμιά πραγματικότητα δεν πρόκειται ποτέ να είναι τόσο ευρύχωρη, ώστε να σβήσει μέσα μας ο πόθος της φυγής από την Ιστορία.

Unknown είπε...

ό,τι μένει ορθό, μιλάει με τη σιωπή του.

ΠανωςΚ είπε...

Κράνος φοράει, κρατάει λοστό(...), ας διαλέξει στρατόπεδο, κι ελπίζω αυτή τη φορά να μη διαλέξει με τα ίδια κριτήρια που είχε στον Τρωικό Πόλεμο...

Ανώνυμος είπε...

Κλαίει η Παλάδα, ΚΥΡΑ του ναού για την κατάντια των τέκνων των θαλασσοκρατόρων, σοφών αχαιών.
Το μάρμαρο ράγισε, όχι από τα σκηρά χτυπήματα του χρόνου αλλά από λύπη για την σοφία που εκείνη δίδαξε και τώρα βρήσκετε στα αζήτητα
Καλημέρα

νατασσΆκι είπε...

Σου έχω τραγούδι -από προχθές προσπαθούσα να το θυμηθώ...

(και σκέψου, είναι γραμμένο το 93!)

**(φέρνουν γούρι οι πασχαλίτσες; :pp)

Καλό ΣΚ :)

MenieK είπε...

τώρα που ξαναδιαβάζω το ποστ το βρίσκω μια μελοδραματική σαχλαμάρα (δεν το σβήνω για λόγους αρχής και φυσικά γιατί υπάρχουν σχόλια, αλλά...)
χαρά στο κουράγιο σας που σχολιάσατε!!

Unknown είπε...

ti les!
είναι πολύ ωραίο κείμενο!

ritsmas είπε...

μια χαρά είναι το κείμενο... το μελοδραματικό είναι ένα είδος έκφρασης εν ανεπαρκεία στην εποχή μας, οπου στηριζόμαστε αποκλειστικά και μονο στα δεκανίκια του ορθολογισμού...... Και να σκεφτείς ότι πασχω από δαυτον
ευχές Μενη, αν και θα τα ξαναπούμε

ριτς

Coco είπε...

Μην τολμήσεις!

Penelope είπε...

Πολύ ωραίο είναι και καταπληκτική ιδέα πολύ creative !!!
p.s εχω προσπαθήσει να αφήσω σχόλια αλλά ήταν αδύνατον

Chris είπε...

Επιβεβαιώνεται άλλη μια φορά ότι μου αρέσει η γραφή σου και οι ποιητικές επιλογές σου. Συνέχισε να μιλάς και να γράφεις. Είσαι λογοτέχνης?

mamma είπε...

Καλημέρα σαχλαμάρα :-P

Εμένα ΜΕ άρεσε πάντως:)

MenieK είπε...

@-, @ritsmas, @coco, @penelope, @mamma, thnx, για τα καλά λόγια, αλλά το κείμενο παραμένει ένας Ξανθόπουλος σε αναζήτηση της Βούρτση του, ή τέλος πάντων δεν είναι δυνατόν να μας αρέσουν όλα μας τα κείμενα :(

@chris, σε συμπλήρωση των από πάνω, μάλλον λογο-α-τέχνισα είμαι, η άθλια, λογο-α-τέχνισα ;-)

Ανώνυμος είπε...

Όχι, μη το λες...
Συνεχίζει να βλέπει, να ακούει και να μιλάει.
Κι ας θέλουν να την έχουν και να την παρουσιάζουν γυμνή από Λόγο ...

MenieK είπε...

@Sotiri, να βλέπει και ν' ακούει, ναι! Όσο για να μιλάει, δεν είμαι και τόσο σίγουρη....