"H ομορφιά του παρελθόντος είναι το αποτέλεσμα, όχι ο λόγος της νοσταλγίας"
Μ. Foucault

Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2008

τι θελκτικές στ αλήθεια...

Φίλη που αγαπώ πολύ, πολύ, πολύ μου έστειλε το εξής e-mail, με νομίζω ανάρτηση από κάποιο blog:

Πάντα το πίστευα και εξακολουθώ ακράδαντα να το πιστεύω πως εμείς, οι δάσκαλοι, μπορούμε να σώσουμε τον κόσμο. Ακόμη και μόνοι μας. Αν είμαστε δυο σε κάθε σχολείο, τότε το θαύμα φαντάζει τελειωμένο. Μην πω για τρεις ή περισσότερους, γιατί δεν είμαι ρομαντικός.
Ακούστε λοιπόν την ιστορία του κούκου.
Διδάσκει ένα μάθημα δευτερεύον ή τριτεύον. Είναι πατέρας τεσσάρων παιδιών, άρα με πολλές υποχρεώσεις στο σπίτι.
Κι όμως...
Στο γυμνάσιό του κάνει θαύματα. Στα διαλείμματα είναι στη βιβλιοθήκη και διαβάζει σε συνέχειες για όσα παιδιά θέλουν λογοτεχνία. Κι όταν η ιστορία θυμίζει τον πατέρα του, δε διστάζει να δακρύζει μπροστά στα παιδιά.
Άλλοτε πάλι στο διάλειμμα είναι στο προαύλιο και παίζει με τα παιδιά του σχολείου του.
Τις Κυριακές και τις αργίες και τις συνδικαλιστικές αργίες πάλι στο σχολείο για το θεατρικό παιχνίδι ή για να στολίσει με τα παιδιά το σχολείο.
Τα απογέματα της Κυριακής 3 ώρες θεατρικό παιχνίδι, για να αποβάλουν τα παιδιά τυχόν αναστολές, φοβίες κτλ.
Κι αμέσως έπειτα προβολές ταινιών, όπως "Σινεμά ο Παράδεισος", Ἡ ζωή είναι ωραία", "Δάσκαλος χορωδίας" και άλλες παρόμοιου επιπέδου.
Τα παιδιά τρέχουν με λαχτάρα στο σχολείο τις αργίες, τα απογέματα. Όταν τα ειδοποιήσει. Τρέχουν στο σχολείο, όπως ο καθένας μας πηγαίνει εκεί που θα ήθελε να είναι περισσότερο από οπουδήποτε αλλού. Δεν τρέχουν, για να καταστρέψουν το μισητό χώρο του σχολείου.
Αυτός είναι ένας δάσκαλος που θα βοηθήσει δεκάδες, εκατοντάδες παιδιά να αγαπήσουν τη ζωή και να αγωνιστούν με θάρρος γι' αυτήν. Και θα τα καταφέρουν. Και θα θυμούνται σε όλη τους τη ζωή το δάσκαλό τους, τον κ. Γανωτή, και θα του λένε στα όνειρά τους:
Mille merci, monsieur professeur. Mille merci.


Ξεκίνησα, λοιπόν, να της απαντώ... Μετά θυμήθηκα το από ανάλογο chain mail ποστ στης Abttha πριν από μερικές μέρες και πόσο τα είχα πάρει... Μετά μου ήρθε στο μυαλό και οοοοοοόλη αυτή η περιρρέουσα χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα περί προσφοράς, χαράς, αλληλεγγύης και καλής προαίρεσης και φυσικά εξερράγη..... Και αναρωτήθηκα (που καιρό είχα να αναρωτηθώ):

Γιατί να τα ακούει μόνο η Ν.????

Δεν είναι ευκαιρία ΚΑΙ να διώξω και από μπροστά το γλυκανάλατο, που μου χαλά τη διάθεση μόλις μπω στο βλόγον ΚΑΙ να ξαναβρώ τον παλιό κακό και είρωνα εαυτό μου????

Και έκανα την απάντηση ποστάκι (της ξεπέτας, που λέει και η just me, αλλά ΟΚ, τον τελευταίο καιρό, δεν είμαι και στις εμπνεύσεις μου και τρώγεστε κι εσείς και κυκλοφορείτε τέτοια κείμενα, ενώ θα έπρεπε να γνωρίζετε, ότι λειτουργούν ως θρυαλλίδα στον κυνισμό μου....) για τον κούκο και την ιστορία του. Και δεν αναρωτιέμαι πλέον αλλά βρίσκομαι σε φάση πλήρη; άρνησης, καθώς για μένα ο κούκος (που καλά θα ήταν να θυμόμαστε ότι ΔΕΝ φέρνει την άνοιξη), όπως και κάθε ήρωας τέτοιων γλυκανάλατων κείμενων, δε λειτουργεί παρά ως άλλοθι ώστε η συντεταγμένη πολιτεία να αποποιηθεί τις ευθύνες τις, ώστε να μπορέσει ανενόχλητη να κάνει το ΤΙΠΟΤΑ που λέει και η γελοιογραφία στο ποστάκι της mamma...

Η αδιαφορία, η απροθυμία και η ανικανότητά της να δημιουργήσει θεσμούς πρόνοιας για τα άτομα με ειδικές ανάγκες, καλύπτονται πίσω από τις ιστορίες των καλών γονιών και συμμαθητών που χειροκροτούσαν τον αυτιστικό (όχι ότι τα παιδιά με αυτισμό είναι άτομα με ειδικές ανάγκες, χρησιμοποιώ την προσέγγιση της ανάρτησης) Σέι...

Η αδιαφορία, η απροθυμία και η ανικανότητά της να δημιουργήσει σχολεία και εκπαιδευτικό σύστημα της προκοπής καλύπτονται πίσω από τις ιστορίες του δασκάλου κούκου, της καθηγήτριας κουκουβάγιας και των εκπαιδευτικών φραγκόκοτων μη ΣΕ πω, που δουλεύουν εθελοντικά και παραβλέποντας όλες τους τις προσωπικές ανάγκες....

Η αδιαφορία, η απροθυμία και η ανικανότητά της να δημιουργήσει σωστό σύστημα υγείας (με αποτέλεσμα θανάτους σαν της Αμαλίας), καλύπτονται πίσω από τις (συνήθως ψευδείς) ιστορίες πολυπληθών κινητοποιήσεων για να θεραπευτεί το άρρωστο παιδάκι από το Κάτω Λουμπουτιστάν...

Η αδιαφορία, η απροθυμία και η ανικανότητά της να δημιουργήσει κράτος πρόνοιας καλύπτονται πίσω από εκτενείς περιγραφές για φιλανθρωπικά γκαλά και εβδομάδες μόδας για αργόσχολες κοσμικές με ευαίσθητα τσιντσιλά κρεμασμένα στις πλάτες τους....

ΑΡΚΕΤΑ, λοιπόν, με όοοοολες αυτές τις προβοκατόρικες διηγήσεις, με όλα αυτά τα mail-αλυσίδες, με όλες αυτές τις αναρτήσεις ανθρωπιάς, καλοσύνης και (ειδικά τώρα τα Χριστούγεννα) προσφοράς στον συνάνθρωπο, που το μόνο που προσπαθούν να κάνουν είναι να μας πείσουν ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά γιατί ΕΜΕΙΣ οι πολίτες είμαστε ελλειμματικοί....

ΑΡΚΕΤΑ με όλα αυτά τα γλυκανάλατα κείμενα που μας βομβαρδίζουν προσπαθώντας να μας πεισουν ότι ΔΕΝ φταίει η συντεταγμένη πολιτεία, με τους (στρεβλούς) θεσμούς και τα (συμφεροντολογικά) πλέγματα μηχανισμών της που δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες των πολιτών της, αλλά οι ίδιοι οι πολίτες που δεν παρουσιάζουν περίσσευμα ψυχής..

ΑΡΚΕΤΑ, με αυτή τη διασπορά ενοχών, γιατί μέλημα μου είναι να τραφώ, να αντεπεξέλθω στις ανάγκες μου, γιατί θεωρώ τη συμμετοχή μου στον συνδικαλισμό δικαίωμα και υποχρέωση, γιατί θέλω να ζήσω το παιδί μου, αντί να προσπαθώ να συμπληρώσω τις ελλείψεις του κράτους, μέσα από μια ατομικότητα χωρίς συνέχεια και συνέπειες....

ΑΡΚΕΤΑ με αυτή την ιστορία της συλλογικής και ατομικής ευθύνης του καθενός όπου εν τέλει εγώ, ο εδικός φρουρός, ο Εφραίμ, ο Στυλιανίδης, ο Αλαβάνος, οι πακιστάνοι, ο Βουλγαράκης, ο κουκουλοφόρος, ο στρατηγός άνεμος, οι κουμπάροι, ο Προκόπης, ο Καραμανλής jr και ο Θέμος (ο γάτος μου) επιμεριζόμαστε ίσο ποσοστό ευθυνών για ένα σύστημα που απαιτεί από τον πολίτη αυτό που ΔΕΝ του παρέχει.....

ΑΡΚΕΤΑ, με αυτή την υπόρρητη προσπάθεια να φορτωθούν οι ευθύνες του κράτους στις δικές μου (πολύ μικρές, όπως έλεγε και ο Σαββόπουλος) πλάτες....



24 σχόλια:

MenieK είπε...

Τι θελκτικές στ' αλήθεια που
είναι εκείνες οι κουβέντες
οι περιπαθείς προ του μοιραίου
............................
(Γ. Βιτσαράς: Εγώ εν ζωή)

mamma είπε...

Τραβάς κανένα ζόρι με τον Στυλιανίδη; ε;

υγ. η αδελφή μου ήταν φοιτήτρια, στην Κομοτηνή, μαζί του. Δεν του έλεγε ούτε καλημέρα. Τόσο γλοιώδης και κενός ουσίας τύπος σπάνια :(
υγ2. ο σχολιασμός επί του συνόλου του ποστ θα πρέπει να περιμένει να κοιμηθεί ο Τρομερός μου

Coco είπε...

τι λέ-με; ποιος κούκος; ποιο χελιδόνι; και τα όρνια; συνήθως δεν μπορείς να κάνεις τη δουλειά σου. αλλιώς να κάνουμε το σπίτι μας σχολείο, ένα σάμερχιλ κάτι...

νατασσΆκι είπε...

Το ότι ο κούκος δεν φέρνει την άνοιξη το είπα εγώ πρώτη, 'νταξει; Ολόκληρο ποστ έγραψα επί του θέματος!
:p

Και πολύ με αρέσει που για άλλη μια φορά γράφεις εσύ αυτά που σκέφτομαι και δεν μπορώ να βάλω σε σειρά, χο χο χο!

(τι καλή που είσαι όταν είσαι "κακιά"!!!)

υγ. πολλά πολλά πολλά φιλιά :)

Penelope είπε...

Mένη έχεις e-mail ??

MenieK είπε...

@mamma, συμπαρίσταμαι a posteriori στην αδερφή
Υ.Γ. δίνε πολλά φιλιά στον Τρομερό (ποτέ δεν είναι αρκετά)

@coco, γμτ τα σαμερχίλ μου μέσα

@νατασσάκι, όταν είμαι καλή είμαι καλή αλλά όταν είμαι κακή είμαι σαφώς καλύτερη

@penelope, στο προφίλ μου έχει mail επικοινωνίας, αλλά για να μη σε ταλαιπωρώ: meniek@hotmail.com

Ανώνυμος είπε...

Μέχρι κι ο εθελοντισμός πολλές φορές καταλήγει να είναι ο δούρειος ίππος της αποπολιτικοποίησης της κοινωνίας μας.Όταν έχει για κινητήρια δύναμη όχι την κοινωνική αλληλεγγύη αλλά την φιλανθρωπία.Αντί να προσπαθήσουμε να πολεμήσουμε τις γενεσιουργές αιτίες,κουκουλώνουμε τα αποτελέσματά τους,διαιωνίζοντάς τες.
Και συλλαμβάνω τον εαυτό μου να λέει "αρκετά με τους "ραδιομαραθώνιους" και τα φιλανθρωπικά γκαλά,που κουκουλώνουν την κοινωνία των δύο(;)τρίτων και την καταλήστευση του τρίτου κόσμου και του πλανήτη".

Σελιτσάνος.

Coco είπε...

η αδελφή μου είναι φυσιοθεραπεύτρια. όταν ζήτησε επανειλημμένα να πάει εθελοντικά στους παραολυμπιακούς γιατί της άρεσε δεν την πήρανε (ήθελε μέσον φαίνεται). όταν έληξε μια ολιγόμηνη σύμβαση που είχε σε δήμο ζήτησαν εθελοντική εργασία επ΄αορίστου με την υπόσχεση ότι θα τους κρατήσουν. το σκεφτόταν, θύμωσα, της λέω χέστους και φύγε, που πας με τα πόδια από το πρωί ως τ΄απόγευμα, χρήματα για φιέστες έχουν, για τους ασθενείς δεν έχουν. οι άλλοι, κοινωνικοί λειτουργοί, ψυχολόγοι, κτλ. κάθησαν, δεν τους ανανέωσαν την σύμβαση κι έφυγαν αργότερα. κάποιοι μπήκαν σε stage σε μεγάλη ηλικία χωρίς ένσημα. η αδελφή μου τώρα τρέχει σε δυο δουλειές ολημέρα. όταν είσαι άνεργος και δεν έχεις να καλύψεις βασικές ανάγκες σου ζητάνε ...εθελοντισμό

island είπε...

Από σήμερα θα το σκεφτώ σοβαρά να σου στείλω κάποιο e-mail.

ΠανωςΚ είπε...

Μη λέμε και ό,τι θέμε! Μια χαρά είναι ο εθελοντισμός και η ανευ ανταλλάγματος προσφορά στο κοινωνικό σύνολο. Ασε που μόνον με τον εθελοντισμό θα φτάσουμε στην προσωπική ολοκλήρωση. Το λέει και το ΥΠΕΠΘ:

"Ο εθελοντισμός είναι ένα πολύμορφο και δυναμικό σύστημα όπου η ατομική ολοκλήρωση συναντιέται με τη συλλογική ευημερία. Οι μορφές που παίρνει η εθελοντική προσφορά σήμερα διευρύνονται διαρκώς και εκτείνονται σε όλο το φάσμα της κοινωνικής ζωής από την παροχή υπηρεσιών φροντίδας ως τις οργανωμένες δράσεις για την προστασία του περιβάλλοντος, κι από τη δραστηριοποίηση ομάδων πολιτών για την πρόληψη ή την αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών ως την παροχή εκπαίδευσης σε κοινωνικά αποκλεισμένα άτομα ή ομάδες. Η εθελοντική δράση, από την άλλη πλευρά, αποτελεί η ίδια μια μαθησιακή εμπειρία, αναπτύσσοντας τις κοινωνικές, επικοινωνιακές και επαγγελματικές δεξιότητες του εθελοντή. Ο ίδιος ο εθελοντής δεν είναι μόνο πομπός αλλά και δέκτης των ωφελειών που απορρέουν από την εθελοντική του δράση".

just me είπε...

Από καρδιάς ευχές για ό,τι και για όποτε επιθυμείς (παρά την ενάντια εντύπωση, δεν είναι καθόλου... ξεπέτες)!
Σε φιλώ

habilis είπε...

H πολιτεία αφύσαμε και έγινε ένα κανονικά παράλυτο κράτος που δεν έχει την παραμικρή ιδέα αλτρουισμού.
Βαρέθηκα να ακούω για λεφτά και ιδέες που δεν υπάρχουν για την παιδεία .
Βαρέθηκα να ακούω για λεφτά και ιδέες που δεν υπάρχουν γιά τον αδύναμο.
Βαρέθηκα να ακούω για λεφτά που μαζεύει στο πουγκί του κάθε λαμόγιο θεσμικός παραμυθατσής.
Ψιλοβαρέθηκα την κριτική στο μιλητό και χαμηλόφωνα , μην μας μας ακούσουν και παρα έξω.

habilis είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Nikos Goudanakis είπε...

Για τον Στυλιανίδη δεν έχω τη χειρότερη γνώμη, ως άνθρωπο τον πάω. Χώρια που είναι από τους ικανότερους στη ΝΔ. Τέλος πάντων, δεν θα κάνω στον δικηγόρο του, αλλά θα κάνω λίγη αντιπολίτευση, λέγοντας ότι η εκπαίδευση όσο κι αν είναι μια υπόθεση στην οποία την ευθύνη έχει ένα υπουργείο, μία εξουσία, άλλο τόσο είναι και προσωπική υπόθεση του καθενός που μπαίνει σε μία κλάση. Το μεγαλύτερο πρόβλημα της εκπαίδευσης είναι η έλλειψη δασκάλων που πιστεύουν σε θαύματα.

demetrat είπε...

Μιά χαρά τα λές τα θυμωμένα.
Οσο γιά τον εθελοντισμό,θέλουν μόνο μερικους σε κάθε τομέα μόνο και μόνο γιά αλλοθι,και στα επίπεδα της ελεημοσύνης.Έτσι και πας να κάνεις τίποτα εκτός πλαισίων,σε διαλύσανε πάραυτα με τη γραφειοκρατία.
νάσαι καλά.
δ

MenieK είπε...

@σελιτσάνε ανώνυμε, χωρίς να αμφισβητώ την καλή (σε συντριπτικά ποσοστά γιατί πάντα υπάρχουν και οι ιδιοτέλειες) προαίρεση των συμμετεχόντων, ο εθελοντισμός γίνεται όχι απλώς ο δούρειος ίππος, αλλά ο πολιορκητικός κριός για να απεμπολήσουμε δικαιώματά μας και να αναλάβουμε τις ευθύνες (και τις οικονομικές υποχρεώσεις που απορρέουν από αυτές) του κράτους... Βέβαια το ζήτημα μου δεν ήταν ο εθελοντισμός αυτός καθαυτός αλλά όλη αυτή η ρητορική περί εθελοντισμού...

@coco, η αλήθεια είναι ότι αυτός είναι από τους χειρότερους εκβιασμούς και από αυτά που με θυμώνουν πάρα πολύ. Ξέρεις πόσα παιδιά γνωρίζω, με απίστευτα προσόντα και κακοπληρωμένες δουλειές, που δήλωσαν εθελοντές στο 2004 ελπίζοντας κάποιος από τους γραφειοκράτες να εκτιμήσει κάτι και να τους προσφέρει μια ευκαιρία? άσε, κοριτσάκι μου, φρίκη...


@island, χαίρομαι που το σκέφτεσαι (ελπίζω και ξανασκέφτεσαι), έτσι θα έχεις καιρό να μετανιώσεις (ρώτα και το νατασσάκι :-Ρ... bad idea :-D)

@πανωκ, πες το, βρε, ότι το λέει το ΥΠΕΠΘ και ανησυχούσα (καλά κάποια μέρα θα ανεβάσω σχολιασμένα αποσπάσματα από τα έντυπα για την Ολυμπιακή Παιδεία... μιλάμε για ΜΝΗΜΕΙΑ ανοησίας)

@just me, κι από μας εδώ τις καλύτερες καλύτερες καλύτερες ευχές

@habilis, παράλυτο και με την απαίτηση να είμαστε εμείς τα δεκανίκια του...

@νικό μου, εδώ σ' αγαπάμε που είσαι ΑΕΚ (και μας αγαπάς παρόλη γη γαβροσύνη), μ' έναν Στυλιανίδη θα κωλώσουμε? Πάντως (και παρότι δεν ήταν η συζήτηση γι αυτόν, αλλά για τον θεσμό περισσότερο) εγώ τον βρίσκω, από τους χειρότερους Υπουργούς Παιδείας που έχουν περάσει, με μικροκομματικούς προσανατολισμούς σε κάθε του πράξη, με κάθε του μήνυμα (για χριστούγεννα, εθνικάς εορτάς και επετείους, την καινούργια χρονιά και δε συμμαζεύεται) μια προεκλογική μπροσούρα, με αποσάρθρωση των δράσεων, με μείωση των κτηριακών ανανεώσεων, με κατάργηση διδασκαλίων κι όχι μια απλή αδράνεια, που άντε θα μπορούσες και να την περάσεις (αλά Αβραμόπουλος στο Υγείας-που κι αυτός μπάχαλο τα έχει κάνει και απορώ κι εξίσταμαι για τις πρωτιές του στις προτιμήσεις των ψηφοφόρων) για απλή συντήρηση μιας κατάστασης. Κι αν ακόμα ξεπεράσω και αυτό, δεν μπορώ να θυμηθώ (και εργάζομαι είκοσι χρόνια στην εκπαίδευση -βάλε και 19 χρόνια μαθήτρια, φοιτήτρια, μεταπτυχιακή και λοιπές αηδίες- δεν είμαι χθεσινό φυντάνι) ποτέ συντηρητικότερη ατμόσφαιρα στα σχολεία, ποτέ δε θυμάμαι (ίσως όταν εγώ ήμουν μαθήτρια στα τέλη της χούντας, μόνο) τέτοιες γερές δόσεις κατακέφαλα του "πατρίς θρησκεία οικογένεια"

@demetrat, τότε δε μιλάμε για εθελοντισμό για πρωτοβουλία κι όπως αντιλαμβάνεσαι, οι πρωτοβουλίες τρομάζουν και ανησυχούν, καθώς μπορεί να ανατρέψουν

και σε όλους μα όλους πολλές ευχές

gatti είπε...

Τα έχει πει η Κανέλλη ότι ο εθελοντισμός είναι ο νέος δούρειος ίππος του "συστήματος", αλλά ποιος την ακούει;

Χρόνια Πολλά καλή μου meniek!

ΥΓ. Το σκέφτομαι κι εγώ όπως και το Νησί να σου στέλνω email αν είναι να έχουμε τέτοια αποτελέσματα (κι ας μας ...φοβερίζεις). :))

Nikos Goudanakis είπε...

Καλά Χριστούγεννα, φιλενάδα. Και σε όλους τους επισκέπτες σου. Φιλιά.

MenieK είπε...

@gatti, μα, εννοείται, γι' αυτό ζώ!!! για την Κανελλη και τον Βαρούχα :-Ρ

@νίκο, χρόνια πολλά και καλά και σε σένα :-)

Unknown είπε...

μένη, χρόνια πολλά για την ημέρα που είναι!
είμαστε μια χώρα που αποδεικνύει ότι υπάρχει θεός, γιατί τίποτα δε λειτουργεί σωστά εδώ: αν επιβιώνουμε, είναι όντως ένα θαύμα!
δυστυχώς σχεδόν ανέκαθεν, η παιδεία, αντί να θρέφει την ανάπτυξη των γνώσεων, των συναισθημάτων, της πρωτοβουλίας, μεταβάλλεται σε έλκος αντιθέτων φατριών: μαθητές, γονείς, καθηγητές, διευθυντές, υπάλληλοι υπουργείου παιδείας,
όλοι, αντί να συνεργάζονται, ο ένας κοιτά με δυσπιστία τον άλλον.
που να ήξερες μένη με τι ήρθα αντιμέτωπη αυτόν τον καιρό!
πόνεσα, ταπεινώθηκα, σιώπησα, μίλησα με μέτρο, γιατί βρέθηκε το παιδί μου σε δύσκολη θέση.
κι ένα παιδί σε δύσκολη θέση είναι ένας αδύναμος κρίκος που εύκολα βγαίνει από τη θέση του...
έψαξα και βρήκα χίλιους δυο...
τις περισσότερες φορές απογοητεύτηκα. κύριο αρνητικό χαρακτηριστικό: η καχυποψία.
καχυποψία για όλα.
αγάπη πού 'ναι η εκκλησιά σου; βαρέθηκα πια τα μετόχια!...
ανθρωπιά

και επι γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία.
αντί για ευδοκία, καχυποψία.
πάντως υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι που παλεύουν με τα άγρια κύματα του κατεστημένου.
και υπάρχουν και οι καρχαρίες που θέλουν να τους φάνε.

ας στο καλό! και μπήκα για ευχές!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΕΝΗ, ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΑ!

Coco είπε...

Κι αν ακόμα ξεπεράσω και αυτό, δεν μπορώ να θυμηθώ ... ποτέ συντηρητικότερη ατμόσφαιρα στα σχολεία, ποτέ δε θυμάμαι (ίσως όταν εγώ ήμουν μαθήτρια στα τέλη της χούντας, μόνο) τέτοιες γερές δόσεις κατακέφαλα του "πατρίς θρησκεία οικογένεια"

Νάτος ο λόγος που δεν αισθάνομαι καλά φέτος, κάτι με στενεύει κι έλεγα, ιδέα μου είναι;

θερμές ευχές για χρόνια πολλά με υγεία και αγάπη!

Unknown είπε...

καλημέρα και πάλι και χρόνια πολλά!
μωρέεμένα το 'θρησκις' 'πατρίς' 'οικογένεια', δε με ενοχλεί ως περιεχόμενο. με ενοχλεί δραματικά, εν ονόματι αυτών να προβάλλονται καθαρά ατομιστικές τάσεις! να στεγνώνουνε τα μαθήματα, τα παιδιά, τον εαυτό τους, κι αντί για άνθρωποι, να γίνονται στέπες...
για να περιχαρακώνουν προνόμια και περιουσίες σ'αυτούς τους ίδιους...

Akis είπε...

Χρόνια πολλά και Υγεία πρωτίστως,
Πριν μερικές μέρες είχα δει ένα αρθράκι το οποίο εξυμνούσε τους εθελοντές καθηγητές και δασκάλους που με αυταπάρνηση ζουν κάθε μέρα τον δικό τους αγώνα πίσω από την έδρα για να κάνουν την ζωή των παιδιών πιο όμορφη. Άλλοι τους διδάσκουν σεξουαλική αγωγή (ποιος διδάσκει ποιον μάλλον) άλλοι υπολογιστές κλπ.... Τώρα έχουμε και τον κούκο (κούκου, κούκου, μάλλον έγινε το τσάι μου). Αυτό δεν είναι σχολείο.... Το δάσος του Winnie the Pooh είναι εκεί που μαζεύονται όλα τα ΖΩΑ και βαυκαλίζονται.
Δώστε μου τον κούκου και αφήστε με μαζί του πέντε λεπτά. Αν μετά ξανακακαρίξει..... πείτε μου.....

MenieK είπε...

@coco μου, εδώ να δεις στένεμα :-) ευχές και σε σένα

@-, εξαρτάται τι νοεί κανείς ως πατρίδα, θρησκεία οικογένεια γιατί, πραγματικά ΣΕ το λέω, εγώ και οι πολιτικοί όχι απλώς ΔΕΝ έχουμε την ίδια οικογένεια και θρησκεία αλλά και σαφέστατα ΟΥΤΕ την ίδια πατρίδα

@ακι, πολλές ευχές και χαρά που σε ξανακούμε. Μόνο να χαμογελάσω μπορώ, δε, με το σχόλιο και να ομολογήσω ότι κι εγώ κάτι αναρωτήσεις του τύπου τρώγεται ο κούκος στα κάρβουνα? τις εξέφρασα, όταν πρωτοπήρα το e-mail :-)