"H ομορφιά του παρελθόντος είναι το αποτέλεσμα, όχι ο λόγος της νοσταλγίας"
Μ. Foucault

Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2008

.. Χριστούγεννα...

Και ξαφνικά μου 'ρθε μια φλασιά (που λεει και το καμάρι μου)! Μήπως έφτασαν τα Μεταχριστούγεννα?

Μήπως έφτασαν εκείνο το βράδυ, που φλεγόμενο το δέντρο του Κακλαμάνη ενέταξε τη γιορτή σε νέα συμφραζόμενα, και επαναπλαισίωσε την εμπειρία του γιορτινού βίου? Μήπως εκείνο το απόγευμα, που γύρω από το (περιφρουρούμενο από αμήχανους ματατζήδες) δέντρο νούμερο δύο, ξέφρενοι διαδηλωτές σ’ έναν παιδιάστικο γύρω-γύρω όλοι πετούσαν σκουπίδια, η πραγματικότητα άλλαζε από τον σπινθήρα της επαφής δυο αντίθετων πόλων και τα Μεταχριστούγεννα εγκαθιδρύονταν ως η οριστική εκδοχή της γιορτής? Μήπως εκείνο το απόγευμα κρεμώντας τα στολίδια που του έπρεπαν στο παρακμιακό δέντρο ενός δημοτικού ταγού, που (όπως είπε πάνω κάτω και ο Ε. Αρανίτσης και πολύ μου άρεσε) το μόνο του ενδιαφέρον ήταν να σβήσει από τη μνήμη των πολιτών αυτό που μόλις τους είχε σημαδέψει, οι νεαροί διαμαρτυρόμενοι ενταφίασαν για πάντα τα Νεωτερικούγεννα που βίωνε η πόλη εδώ και πολλά χρόνια?

Μήπως η στιγμή που ο Κακλαμανοδήμαρχος παρήλαυνε με την μπάντα του, επιχειρώντας να εντάξει στανικώς την πενθούσα και ανάστατη πόλη στον γνωστό προεόρτιο καταναλωτικό παροξυσμό της, γίνεται το κομβικό σημείο αποδόμησης των Νεωτερικούγεννων νοηματοδοτημένων από φωτισμένες και έμφορτες βιτρίνες? Μπορεί η παράτα και η πεισματική δήλωση «εγώ θα κάνω τα Χριστούγεννα ότι και να γίνει» γίνεται ο μηχανισμός εξάρθρωσης των Νεωτερικουγέννων της συμβολικής επαιτείας μεροκαματιάρηδων μεταναστοΑηΒασίληδων με λυμφατικά πόνυ και φτηνές ψηφιακές μηχανές?

Η εικόνα των βιαστικά επιδιορθωμένων καταστημάτων και των ωρυόμενων νοικοκυραίων καταστηματαρχών να παραινούν τους πολίτες να κατέβουν στο κέντρο της πόλης όχι για να πενθήσουν ή να διαμαρτυρηθούν, αλλά να καταναλώσουν, επιχειρεί να στείλει τις εικόνες της εξέγερσης στο χθες. Μια κοινωνία video-clip προσπαθεί να εναλλάξει με εικόνες προκάτ χαράς, τις εικόνες του ζόφου, ώστε ν’ ακυρωθεί το νόημα αυτού του ζόφου πριν αποκρυπτογραφηθεί από τους πολίτες και καταστραφεί η εμπεδωμένη ιδέα που υπάρχει για τα γεγονότα και τη μεταξύ τους σχέση. Μήπως, όμως, οι αντικατεστημένες, κούκλες έχουν ήδη εκκινήσει τη διαδικασία μετάβασης σ’ έναν μεταονειρικό κόσμο μεταμορφωμένων αντικειμένων, όπου η νοηματική λειτουργία διεκδικεί ξανά το πρωτείο της έναντι του φαίνεσθαι?

Μπορεί τα εξεγερμένα αγόρια και κορίτσια σκαρφαλωμένα στα αλογάκια του καρουζέλ να γελοιοποιούν τον καπιταλισμό, ενεργοποιώντας την ανατολή μιας υπερρεαλιστικής μεταχριστουγεννιάτικης ουτοπίας, όπου συγκροτούνται νέες μορφές κουλτούρας και ζωής? Μήπως το καρουζέλ γίνεται χώρος πληρούμενος από μια καθολική αίσθηση ελευθερίας και αυτοπραγμάτωσης, που επαναπροσδιορίζει το νόημα των Χριστουγέννων, επιστρέφοντάς το στους αρχέγονους συμβολισμούς του?

Μήπως ο κυκλωτικός χορός των διαδηλωτών ενταφιάζει (έστω και προσωρινά –δεν πειράζει– εμένα μου δημιούργησε μια αισιοδοξία) αυτή τη νεωτερική χυδαιότητα που λάθρα και ανευλαβώς αλλοίωσε και σταδιακά εξαφάνισε το (μπολιασμένο με λαϊκές δοξασίες, μυθικά φορτία και προχριστιανικά συμβολικά συστήματα) μήνυμα των προνεωτερικοΧριστουγέννων? Μπορεί η φάτνη της Βηθλεέμ, βαμμένη κόκκινη από τον θάνατο ενός άλλου θλιβερού αγοριού, φωτισμένη από τις φωτιές κάποιων άλλων φευγάτων παιδιών, αποστερημένη από τα πλαστικά δώρα ύποπτων μάγων και δυσοίωνων γκουρού, να ξανασυμβολίζει την αλλαγή του τρόπου ερμηνείας του πραγματικού? Μήπως, έτσι, επανερχόμαστε στο ζητούμενο των Πρωτουγέννων, ως γέννηση του θανάτου που δεν είναι άλλο από μια διαφορετική σχέση του ατόμου με τον εαυτό του, με τη φύση, την κοινωνία και την κουλτούρα, με τον έτερο?

Μήπως οι λεηλασίες ακριβά κοστολογημένων σάκων κοκακολΑηΒασίληδων, μπροστά σε κάμερες ασφαλείας, αντικατέστησαν τα συνήθη ζαχαρωμένα θεάματα ενός μικροαστικού τηλεοπτικού κοινού, καταγγέλλοντας τη χολυγουντιανοδυτική εκδοχή των Χριστουγέννων? Μήπως η κατάλυση των ορίων του συστήματος ανέτρεψε τη για χρόνια επιβαλλόμενη τάξη των στοιχείων του, που μέσα από μια γελοία πολιτική ορθότητα και την αντίστοιχη σχετικοκρατία αυτού που οι υπερρεαλιστές ονομάζουν «μη αναγκαστική σήμανση, μη δεσμευτική ερμηνεία» μας έτρεφε με γκροτέσκους ΆηΒασίληδες (ακόμη και με τη μορφή της Γούπι Γκολντμπεργκ), α-νόητα ξωτικά (άλα Ντάντλεϊ Μουρ) και φωτεινομύτηδες καταταναλωμεταφέροντες ταράνδους? Μήπως οι βιβλικές (κατά τους τηλεοπτικοαστεροπαρουσιαστές) καταστροφές σηματοδότησαν (όπως και κάθε βιβλική ανατροπή) το πέρασμα σε μία νέα γη (ή έναν νέο ουρανό –ανάλογα με τη θεωρία) την έναρξη της αναζήτησης της δύναμης ανανέωσης των πραγμάτων, της πάλης με τα όρια που πρέπει να ξεπεραστούν?

Μήπως το αναρχικό, ελευθέριο, ανατρεπτικό πνεύμα των Χριστουγέννων που σε λανθάνουσες μορφές επεβίωνε τόσες εκατοντάδες χρόνια ξεπρόβαλε καθώς η οικονομική (και η συνεπακόλουθη κοινωνική κρίση) έσπαζε τη βιτρίνα της κατανάλωσης? Μήπως τα τούβλα των εξεγερμένων οδήγησαν τα Νεωτερικούγεννα στο χθες και να ξανάβγαλαν στον δρόμο το πνεύμα των Χριστουγέννων που αφορά στην καθολική απελευθέρωση του ατόμου από τους κάθε λογής πειθαναγκασμούς, στη συλλογική χειραφέτηση της κοινωνίας από ιδεολογήματα και αμαρτίες και στην επαναμάγευση του Κόσμου.

28 σχόλια:

MenieK είπε...

Πολλά δε θέλει ο άνθρωπος
να 'ν' ήμερος να 'ναι άκακος
λίγο φαΐ λίγο κρασί
Χριστούγεννα κι Ανάσταση
(Ο. Ελύτης)

habilis είπε...

Μάλλον σε κάποια μεγάλα παιδιά αλλά και μεγαλύτερους δεν αρέσει μια στρας πλαστικούρα με καθρευτάκια και γυαλινάκια .
Κάτι σαν άλλοθι φαίνεται .
Η πετυχημένη συνταγή φέτος δεν τους βγήκε.

habilis είπε...

Για μιά οικονομία το :
Κακλαμανοδήμαρχος
μήπως θα ήταν φρονιμότερο να γράφετε :
Κακλανοδήμαρχος?

Nikos Goudanakis είπε...

Αγαπητή φίλη, κάπου πεθαίνουν στ' αλήθεια, άνθρωποι. Όχι ένας δεκαπεντάχρονος αλλά πολλοί και μικρότεροι.

Unknown είπε...

μένη χρόνια πολλά και καλά!
πολύ μα πολύ ωραίο το κείμενο.
όντως, η εξέλιξη και η αφύπνιση από μια τέτοια γιορτή, τόσο πλαστική και σαθρή, φαίνεται να είναι το δέντρο, τα ματ, τα σκουπίδια, οι τερατώδεις ανακοινώσεις και διαλαλήσεις...
ο/η χάμπιλις πολύ χαριτωμένα 'κανόνισε' το ονοματάκι του παιδιού που θέλει τη γιορτή του όπως τη γνώρισε: σαν τον κύριο καβούρη του μπομπ σφουγγαράκη που έλεγε 'λεφτά, λεφτά! λεφτά!'...:)
τι σχέση με την ιστορία της γέννησης του χριστού να έχουν οι 'καλοί χριστιανοί' με πλαστικούρα-χαμόγελο στα πιο κιτς διαβήματα μιας ετοιμοθάνατης συνείδησης...
η άκρα ταπείνωση του ενανθρωπήσαντος θεού που μόνο με τη φιλοξενία ζώων βρίσκει χώρο στην κοινωνία των ανθρώπων, η σφαγή των νηπίων που ακολουθεί εν ονόματί του από την εξουσία που τον θέλει νεκρό (σήμερα η εξουσία πάλι νεκρό τον θέλει, αλλά με το δικό της τρόπο, ως νεκρό και ως άλλοθι!), η φυγή στην ξένη χώρα για να μείνει πάντα ξένος
(και μετά μερικοί συνδυάζουν την πίστη στο χριστό με εθνικά συμφέροντα, και γενικά την πίστη σε μια θρησκεία, χριστιανισμό, ισλάμ, ιουδαισμό ή ανατολικά θρησκεύματα με έννοιες κρατών), αυτά, που είναι η ιστορία του χριστού, ποια σχέση έχουν με το 'χριστουγεννιάτικο χωριό' όπου 'όλα πληρώνονται', ακόμη κι οι φωτο με τους αλητήριους αγιοβασίληδες κλπ...
όσο για τον κύριο γουναδάκη, ναι, δίκιο έχει, αλλά τούτος ο δεκαπεντάχρονος ήταν αφύπνιση σ'αυτή τη χώρα που κοιμάται. που παριστάνει την ευνομούμενη. που διερωτώνται μερικοί γιατί να διαμαρτύρονται τα παιδιά. που οι γονείς τους παριστάνουν τους οραματιστές καταπιέζοντάς τα και εμφυσώντας τους το γήρας από τα μικράτα τους...
η τάξη προστασίας των πολιτών έφερε έναν πολεμοχαρή θάνατο σ'έναν έφηβο. κάτι σημαίνει...
δεν γίνεται αλλιώς.
την καλημέρα μου σε όλους και συγγνώμη για την άγρια, ακατέργαστη και βιαστική φλυαρία μου!

adaeus είπε...

... χρόνια πολλά :)))
Επέστρεψες δριμύτερη!!!!!

Εξαιρετικά (και ευσύνοπτα) όσα είπες!
Αμφιβάλλω όμως αν μπορώ να απαντήσω στα ερωτήματά σου....
Τα γεγονότα που ζήσαμε φέτος το Δεκέμβριο, μόνο ερωτήματα μου γέννησαν... αναπάντητα ίσως...

Δεν ξέρω αν έχουν σχέση με τα Χριστούγεννα, δεν ξέρω αν μπορώ να απομυθοποιήσω τα Χριστούγεννα των παιδιών μας... ξέρω όμως ότι υπάρχει αρκετή σχιζοφρένεια στην όλη ιστορία (και μέσα μας)...
Μην ξεχνάς ότι και μεις οι ίδιοι είμαστε ενίοτε συμμέτοχοι της υφιστάμενης κατάστασης...

Ζώντας όμως σε μια πόλη που συρρέει κατά χιλιάδες στο "the mall", γεμίζει τα πολυκαταστήματα και τα πέριξ χειμερινά θέρετρα (η Εθνική Οδός άκουσα ότι είχε τεράστιο μποτιλιάρισμα χτες)...

φοβάμαι ότι λίγοι διερωτώνται ακόμη...

και ότι ακόμη λιγότεροι εξεγείρονται...

MenieK είπε...

@habilis, σε κάθε εκδοχή του ο ίδιος αηδής δήμαρχος παραμένει

@νίκο, κανένας νεκρός δεν είναι πιο αληθινός από τους άλλους.

@-, καθόλου φλυαρία, απλά συμπλήρωση στις σκέψεις μου :-)

@adaeus, αν και σου είμαι μισοθυμωμένη... ξέρω ότι εσύ αναρωτιέσαι και τελικά ίσως να μην είμαστε τόσο λίγοι :-)

Coco είπε...

νευρωτικά χριστούγεννα όπως και όλα
όσο για μένα άμα φάω απ΄ αυτήν την παραφορτωμένη τούρτα τάχα χριστούγεννα δεν θα μπορώ να κάνω ποδήλατο άρα καλύτερα τουρτοπόλεμος

Penelope είπε...

Aν και αμφιβάλλω για τις απαντήσεις που ίσως δοθούν στα ερωτήματά σου, μου άρεσε πολύ το κείμενο Μένη και σου εύχομαι καλύτερη χρονιά!! (τεςπα) θα δούμε χχ

Orelia είπε...

αυτο δεν ειναι βολές - αμφί -πλευρες
ειναι βολες προς καθε (αρρωστημενη) κατευθυνση της προ-χριστουγενων δομησης μας

αυτο το κειμενο μου εκανε τοση και τετοια εντυπωση οπως του Ε. Αρανιτση που ανεφερες
με συγκλονισε αλλά και μελυτρωσε
περιεργο, σκεφτηκε η τσιγγανα κι αν καπνιζε θαναβε απαραιτητως τσιγαρο για να δωσει χρονο στον εαυτο της να σκεφτει...

island είπε...

Μήπως να τύπωνες τα πόστ σου και να τα πέταγες στους δρόμους της Αθήνας; Αξίζουν να διαβαστούν και από άλλους.

Όσο για το κείμενο του Ελύτη μην ξεχνάμε πως έχουμε μία γαμημένη παράδοση την οποία έχω χρόνια να νιώσω. Και προσπαθούμε να την τηρούμε όσοι μπορούμε. Είναι η σύσφιξη των σχέσεων. Είναι όμως κάτι παραπάνω. Είναι η επαφή με κοντινά πρόσωπα που όλο το χρόνο είναι μακρυνά. Είναι η αντίδραση στην καθημερινή μοναξιά που μας περιβάλει. Και δεν είναι μόνο ατομική μοναξιά αλλά κυρίως πολιτική (όχι με την έννοια του κομματικού). Και ξέρω τί λέω γιατί πριν 2 χρόνια έκανα αλλαγή του χρόνου στο δρόμο. Περιμένοντας μια ξαδέρφη μου να κατέβει από το μαγαζί που χόρευε για να την πάω σε άλλο. Σταμάτησα έναν ταρίφα αμέσως απλά για να πω σε έναν άνθρωπο χρόνια πολλά.

Γι αυτό λοιπόν θα σου ευχηθώ να έχεις μία καλή χρονιά αλλά επειδή η χρονιά θα είναι δύσκολη φέτος το μόνο που μπορώ να πω με σιγουριά είναι να κάνεις μία αλλαγή του χρόνου μαζί με άτομα που αγαπάς. Για αργότερα βλέπουμε. Εδώ θα είμαστε εξάλλου.

Πολλά φιλιά

MenieK είπε...

@coco, νευρωτικούγεννα, χεχεχε

@penelope, αναρωτιέμαι αν υπάρχουν απαντήσεις στα ερωτήματά των ανθρώπων γενικά. Καλή χρονιά και σε σένα

@orelia, εγώ, η τριτοκοσμική, που καπνίζω, λέω ν' ανάψω ένα τώρα για να ευχαριστηθώ τα καλά σου λόγια :-)

@island, αυτή είναι η ελπίδα, τα άτομα που μέσα τους επιβίωνε το πνεύμα των Χριστουγέννων, σε πείσμα της κατανάλωσης και της προκάτ διασκέδασης

Ανώνυμος είπε...

Καλή και πρώτη φορά η επίσκεψή
μου να σου φέρει γούρι
Τα Χριστούγεννα δεν επιθυμούν,
οι καλικάντζαροι, δε ξεχνούν
τα επιφάνεια με το Πάσχα που φέρνουν
και όσοι αμφιβάλλουν
αν έρχονται τα πάθη ή εύκολα θα ζούν.

just me είπε...

...μήπως τα κατεστραμμένα από τις καταλήψεις πανεπιστήμια ακυρώνουν, στο μέτρο που τους αναλογεί, το "αναρχικό, ελευθέριο, ανατρεπτικό (για το αναρχικό κίνημα ανατρεπτικό δεν σήμαινε ποτέ τυφλά καταστροφικό) πνεύμα των σύγχρονων "δεκεμβριανών" μας και ασελγούν (άθελά τους ίσως αλλά το αποτέλεσμα μετράει), πάνω στη μνήμη και στις υποθήκες του θυσιασμένου Αλέξανδρου;

...μήπως το ότι, αυτή τη στιγμή που μιλάμε, δεν είμαστε σύσσωμοι (σύσσωμοι, όμως, όχι ΠΑΜΕ πλατεία) ξανά στους δρόμους για το ασύλληπτα πολλαπλάσιο μακελειό στη "μακρινή" μας Γάζα (αλλά ναι, συμφωνώ, οι νεκροί δεν συμψηφίζονται) και δεν καίμε _αν, πέρα από τον δικό μου πασιφισμό, είναι αναγκαίο να καίμε _ όχι μαγαζιά ενδεχομένως άσχετων (και ενδεχομένως όχι) και εκπαιδευτικά ιδρύματα αλλά πρεσβείες, σημαίνει ότι έχουμε ήδη εντάξει τα αυτάρεσκα αποκαλούμενα νέα δεκεμβριανά μας στο εναλλακτικό λάιφ στάιλ (και αυτό δεν αφορά τα εξεγερμένα παιδιά αλλά εμάς που οικειοποιηθήκαμε τον δικό τους πόλεμο και τα μετατρέψαμε, εκόντα άκοντα, σε «αίροντα τας αμαρτίας ημών»);

... μήπως η κατά καιρούς θεαματική, και εφήμερη, ανατροπή της καθημερινότητας είναι, τελικά, για τους περισσότερους το βολικό μονοπάτι για να γλιτώνουμε από τα ζόρικα της καθημερινότητας της ανατροπής;

(...μήπως, πάλι, κουράστηκα και αποκοιμήθηκα τις επάλξεις της αντίστασης και η τιμωρία μου ήταν να ξυπνήσω γερασμένη συντηρητική καφκική κατσαρίδα, που έχοντας χάσει το όνειρό μέσα στον εφιαλτικό ύπνο της, είναι πια ικανή μόνο να φοβάται και να φοβίζει;)

Oι ερωτήσεις εντελώς ρητορικές και εντελέστατα προσωπικές (δηλαδή ό,τι με κρατάει ξύπνια κάποια βράδια), και σε τίποτα δεν αφορούν τις δικές σου εύγλωττες και εύσχημες διερωτήσεις, που απλώς με τσίγκλισαν αποτελεσματικά για να βγω από την «αιδήμονα» αλλά ανώφελη και, τελικά, επιζήμια _όπως είναι πάντα_ σιωπή μου. Ξέρω, όμως, ότι με συγχωρείς γιατί ξέρεις ότι δεν μου συμβαίνει συχνά :) :) :).

Από καρδιάς καλή χρονιά για σένα και τους αγαπημένους σου!

MenieK είπε...

αγαπητή @Just me, και για να μην μπλεκόμαστε... κατ' αρχάς ο Αλέξανδρος ΔΕΝ είναι θυσιασμένος είναι "παράπλευρη απώλεια" ενός σαθρού συστήματος κι έτσι ΔΕΝ θέτει ΚΑΜΙΑ υποθήκη για το μέλλον, ΔΕΝ βελτιώνει το παρόν και ΔΕΝ ερμηνεύει το παρελθόν....
Κατά δεύτερον, από μια εκπαιδευτικό επίτρεψε την παραφρασμένη ατάκα του Μάη του 68, "το μόνο Πανεπιστήμιο που φωτίζει (τα μυαλά των φοιτητών) είναι αυτό ΠΟΥ ΚΑΙΓΕΤΑΙ..." Σε ΑΥΤΟ το Παν/μιο, με τις μηδενικές υποδομές, κακάσχημο, προχειροχτισμένο, χωρίς εστίες (με όλες τις έννοιες της λέξης), βιβλιοθήκες, χώρους ανάγνωσης, πραγματικά αμφιθέατρα, εργαστήρια και γυμναστήρια που θα το μετέτρεπαν σε δεύτερο (και αγαπημένο) σπίτι των παιδιών (για να περιοριστώ μόνο στα υλικά και να μην πιάσω το θλιβερό ζητηματάκι πανεπιστημιακός δάσκαλος) σε ΑΥΤΑ τα σχολεία (αποθήκες μυαλών και ψυχών) δεν αξίζει πραγματικά κανένας σεβασμός... Κι έτσι καμιά θλίψη δεν μου δημιουργεί η σύληση ενός τόπου αναπλαισίωσης καθεστωτικής γνώσης και παραγωγής νεουπηρετών του συστήματος, όπως καμιά θλίψη δεν μου δημιουργείται για τη λεηλασία του μαγαζιού του "άσχετου" του καημένου του μικρομεσαίου, του ανήμπορου επαγγελματία, ο οποίος τρέφει το σύστημα με την αρπαχτή (του μαϊμουδοτζίν και του κινεζομπιχλιμπιδιού), τη φοροδιαφυγή (της μη απόδοσης του ΦΠΑ και της δήλωσης 3000 ευρώ το χρόνο εισόδημα που σημαίνει μεγαλύτερη επιβάρυνση σε μένα, σε σένα στα παιδιά μου), τους κακοπληρωμένους και ενίοτε ανασφάλιστους εργαζομένους του (που γιγαντώνουν την κοινωνική ανασφάλεια και δημιουργούν στρατιές νεόπτωχων και μετασκλάβων) και με μια σειρά άλλων επωφελειών του από το σύστημα που (παράλληλα με τη βολή του) τρέφουν την αγανάκτηση που του σπάει τη βιτρίνα.
Όπως είπα, δε, και στον Νίκο, κανένας θάνατος δεν έχει μεγαλύτερη αξία από τους άλλους. Κι έτσι, επειδή θυμάμαι πολλές φορές να βγήκαμε στους δρόμους (κι όχι ΠΑΜΕ πλατεία) για τους Παλαιστίνιους, για τους Σέρβους, για τους Κουβανούς, για τους Ιρακινούς, για τους Βουδιστές μοναχούς (ομού μετά των αρκούδων της Βάλιας Κάλντα, των χελωνών του Λαγανά, των μονάχους-μονάχους της Αλλονήσου και των πτεροφαλαινών του Ειρηνικού), δε γίνεται πιο ασήμαντο (ούτε, βέβαια, πιο σημαντικό) το ότι κατεβήκαμε στους δρόμους για το θύμα της διπλανής μας πόρτας. Πιστεύω ότι μας επιτρέπεται να εξεγερθούμε για τον δικό μας νεκρό και να αφήσουμε τους άλλους να εξεγερθούν (που ΔΕΝ τους βλέπω και να πολυεξεγείρονται, ούτε καν να κάνουν τα επίσημα διαβήματα που θα έπρεπε οι ομόθρησκοι και ομόφυλοί τους) και να θρηνήσουν για τους δικούς τους κι εμείς δευτερευόντως να τους συμπαρασταθούμε. Και να ΣΕ πω και κάτι κυνικό, καλή μου, ΔΕΝ αντιλαμβάνομαι, ειλικρινά, γιατί πρέπει να νοιώθω ενοχές για τη μη συμμετοχή μου σε όλες τις σταυροφορίες της παγκοσμιοποίησης...
Τέλος, καμιά σημασία δεν έχει αν κάποιοι χρησιμοποιήσουν τα Νεοδεκεμβριανά για να τονώσουν τα προφίλ τους στα φεϊσμπούκια και τούιτερς, να εξαντλήσουν την επαναστατική ρητορική τους και αφού εκτονώσουν την αιφνίδια αφυπνισμένη συνείδησή τους να επιστρέψουν (αν υποθέσουμε ότι σηκώθηκαν) στα μαξιλάρια του καναπέ... Έστω κι αυτή η συζήτηση αλλάζει κάτι. Μπορεί να μην είναι η 180 στροφή αλλά αναδύθηκε το ζήτημα, συζητείται, υπάρχει. Τα πράγματα είπε ο Μοράν συνεχίζονται τα ίδια χωρίς ποτέ να είναι ίδια.
Υ.Γ. Οι ερωτήσεις γι αυτό γίνονται. Για να δώσουν έναυσμα και αφορμή σε άλλες ερωτήσεις και να γίνει ένας διάλογος που θα έχει ένα νόημα
Υ.Γ.2 Ως συνήθως, σπαστική και κακόβουλη, θεωρώ την κατσαρίδα πολύ (μα πάααααρα πολύ) υπερτιμημένο έργο (όπως και τον δημιουργό της, αλλά επειδή αυτό είναι αιτία λιθοβολισμού στο κέντρο της βλογοπλατείας, δεν το ομολογώ συχνά) και αρνούμαι κάποιον που μονίμως ψάχνεται και ψάχνει στους άλλους κάτι (τι?) να τον δω (ακόμη και να θεωρεί τον εαυτό του) ως θύμα αυτής της (άντε δεν την χαρακτηρίζω) αλληγορίας
Σε φιλώ και παρ' ότι είπα πως κάπως είναι οι ευχές φέτος (και συμπεριλαμβάνω και τη δυσφορία από τα γεγονότα της Γάζας), θέλω να σκέφτομαι το καλύτερο για σένα και όσους θεωρείς δικούς σου :-)

@airgood, σ' ευχαριστώ για τις ευχές

just me είπε...

..ξέρεις γιατί με βλέπω σαν κατσαρίδα (έστω ανώνυμη και όχι την υπερτιμημένη του υπερτιμημένου); Γιατί συμφωνώ και μαζί σου όσο περίπου συμφωνώ με τον εαυτό μου. Αν αυτό δεν είναι εφιαλτική μετάλλαξη, τι άλλο θα μπορούσε να είναι;
:) :) :)

Σε φιλώ κι εγώ, κι ευχαριστώ για τις ευχές σου!

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Σήμερα παραμονή πρωτοχρονιάς αυτό μονάχα:
Καλή σου χρονιά

ritsmas είπε...

Πολλά τα μήπως, αλλα τόσα και τα γιατί. Η νεωτερικότητα ταιριάζει στους εξελιγμένους ανθρώπους, ενώ η προσθήκη του μετα- στις κλασσικές λέξεις, ενδεχομένως να υποδηλοί ότι δεν έχουμε κάτι καινούργιο να δηλώσουμε\\
δεν ξέρω, παλευω με τις σκέψεις , οπως κι εσύ...φιλια και καλή χρονια
Η νατασσα σε απειλησε με ενα γιουτιουμπακι δικό μου ή όχι ;

νατασσΆκι είπε...

Μεταχριστούγεννα ή όχι
εγώ Καλή Χρονιά θα πω τώρα
γεμάτη
πιο δυνατή από τις προηγούμενες
να την αντέξουμε και να μας αντέξει
:)
(και τα υπόλοιπα από κοντά, μαζί με τις άλλες της "συμμορίας", ναι;)

Φιλιά πολλά!

@ Ριτσάκι μας, με έχεις εμένα για άνθρωπο που απειλεί;
Ε;
:pppp

MenieK είπε...

@φωτούλα, σήμερα πρώτη μέρα του καινούργιου χρόνου, μόνο αυτό, καλή χρονιά :-)

@ritsmas, επειδή η εξέλιξη του νεωτερικού ανθρώπου (τουλάχιστον κατά τη δική μου ερμηνεία) προσδιορίζεται από την κατανάλωση, τον ατομισμό και την απολιτική αδιαφορία (προδιαγράφοντας και το τέλος του) ευχαριστώ αλλά ΔΕΝ θα πάρω. Όσο για το μετά- έρχεται όταν τα πράγματα έχουν πάψει να λειτουργούν πλέον και πρέπει να αντικατασταθούν ή να βελτιωθούν.
Καλή είναι η πάλη με τις σκέψεις, αρκεί να νικάνε αυτές... φιλιά και χρόνια καλά και από δω
Το νατασάκι δε με απείλησε, εγώ το απείλησα αν ξεχάσει να μου το στείλει ;-)
Υ.Γ. Ωραίο το μοντάζ του Κωνσταντίνου :-)

@νατασσάκι, όλο υποσχέσεις είσαι... Τουλάχιστον υπόσχεσαι αυτή η χρονιά να είναι καλύτερη από το βρωμοδίσεκτο?

Chris είπε...

Ωραία τα λες. Το θεμα είναι τι είναι το εναλλακτικό των καταναλουγεννων. Θα πρέπει σιγά σιγά να βγει μια ολοκληρωμένη και εφικτή πρόταση διαφορετικά όλες αυτές οι σωστες σκέψεις και αμφισβητήσεις θα πάνε περίπατο.
Ευχομαι η νέα χρονιά να είναι καρποφόρα.
Καλή Χρονιά

Alexis B είπε...

καλή χρονιά, γεμάτη ευτυχία και χαμόγελα μέχρι να σου μείνει κουσούρι!!!!!!!!!

ritsmas είπε...

Καλή χρονια και πάλι.... Με αγάπη και εκτίμηση. Ευχομαι δύναμη για όλους μας. Θα την χρειαστούμε ομαδικά και ατομικά..

Καλε, το γιουτιουμπακι μπουρδα ήταν, εγώ μονον εγω δεν ήμουν, ειχε αλλοιωθεί η φωνή και η φάτσα μου...αλλα δεν βαριέσαι. Ετσι ειναι αυτά τα πραγματα, αυθόρμητα και χύμα\φιλια ριτς

MenieK είπε...

@chris, το αστείο είναι, πώς αυτός είναι ο μόνος τρόπος που έχω να είμαι αισιόδοξη :-)

@alexi, να και ένα καλό κουσούρι που θα έχω, μέσα σε όλα τα χάλια μου ;-)

@ritsmas, άσε τις μετριοφροσύνες, κούκλα ήσουν... Άσε που είχε και ένα σωρό άλλες εικόνες με αναφορές σε παλιότερες εποχές, άσε που ήταν και πάρα μα πάρα πολύ ενδιαφέρον. Το κακό είναι ότι αυτές οι εκπομπές έχουν μηδενική ακροαματικότητα και οι Λάκηδες οι γλυκούληδες και οι Μαρίες οι άσχημες χτυπούν σαραντάρια...
Υ.Γ. και μετά μου λές εμένα για εξελιγμένους ανθρώπους...

Ανώνυμος είπε...

Καλή Χρονιά.
Και Ευτυχισμένη...

(και επί της ουσίας έχω να γράψω μερικά, από ημέρες, όπως και για το προηγούμενο κείμενό σου, αλλά λέω ας το αφήσω -ακόμα- και το αφήνω για πιο ώριμες -δικές μου- συνθήκες)
Χρόνια σου πολλά.

Under The Olive Tree είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
MenieK είπε...

@sotiri, χρόνια πολλά και σε σένα

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.