"H ομορφιά του παρελθόντος είναι το αποτέλεσμα, όχι ο λόγος της νοσταλγίας"
Μ. Foucault

Πέμπτη 30 Αυγούστου 2007

Μάταιες συγκεντρώσεις...

Το σκέπα-
σε - ποιος?


Ήρθε, ήρθε.
Ήρθε μια λέξη, ήρθε.
ήρθε μέσα από τη νύχτα,
ήθελε να φωτίσει, να φωτίσει.

Στάχτη.
Στάχτη. Στάχτη
Νύχτα.
Νύχτα-και-νύχτα. - Στο
μάτι πήγαινε, στο υγρό

("Στρέττο" Paul Celan)

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πόσο, μα πόσο συμφωνώ μαζί σου, δεν φαντάζεσαι!....

Καραμούζα είπε...

31-8-07
Εγώ πάλι διαφωνώ με τον τίτλο σου, πειράζει;

«Τίποτα δεν πάει χαμένο
στη χαμένη μας ζωή»...

Μπορεί εγώ (σίγουρα) κι εσύ (ίσως) να μην προλάβουμε κάποια "ουσιώδη" αλλαγή.

Τα παιδιά μας όμως; Τα έγγόνια μας; Τα δισ-τρις-τετράκις-έγγονά μας;;;

Emilly είπε...

Αντι-Στρέττο

Στάχτη από Νύχτα από Λέξη!
Στάχτη από Νύχτα – Ήρθε!
Στάχτη από Νύχτα Φώς!

Emilly είπε...

Ε, δεν πετυχαίνει! Αλλιώς το έγραψα κι αλλιώς βγήκε. Η κάθε "στάχτη" πρέπει να στοιχίζεται κάτω από το "ά" της προηγούμενης και τότε τα θαυμαστικά που τελειώνουν μαζί σχηματίζουν μια κάθετη γραμμή... για να'ναι στρέττο
;)

MenieK είπε...

Εμιλυ@ υποκλίνομαι στη σύλληψη... Δυστυχώς φταίει το interface του blogger, το ίδιο έκανε και στο ποίημα, όπου οι παύλες του τίτλου έπρεπε να είναι η μία κάτω από την άλλη, αλλά το αντιπαρήλθα γιάτι τελικά (παρότι ο Μαλαρμέ θα διαφωνούσε) το περιεχόμενο με ενδιέφερε περισσότερο.

Αγαπητή/ε Καραμούζα@, (αν και βαριέμαι πια τις ζυμώσεις και με εντυπωσιάζει που εσύ ΔΕΝ τις έχει βαρεθεί ακόμη) χαίρομαι να διαφωνούμε, έτσι δεν παεί χαμένος ο χρόνος μας στο blogoχωριό...

Farinelli@ καλέ μου, μού φαίνεται ο ακτιβισμός (ορθώς) δεν είναι το στύλ μας. Βάλε στη cιdιερα το Abdelazar Suite του Purcel ...

adaeus είπε...

M'αρέσουν οι λέξεις που έρχονται και φωτίζουν τη νύχτα και τη ζωή μας. Μ'αρέσουν και τα υγρά μάτια τη Νύχτα.
Μόνο αυτή η στάχτη, που δεν είναι από τσιγάρα, μου κάθεται στο λαιμό.
Καλή βδομάδα γλυκό μου.