«Αθλητισμός είναι η θεληματική και συνήθης καλλιέργεια της εντατικής μυϊκής προσπάθειας, η οποία στηρίζεται στην επιθυμία της προόδου και που ημπορεί να φθάσει μέχρι τον κίνδυνο» (Βαρώνος -σιγά-τη-μούρη-de Coubertin)
«Αθλητισμός είναι ένας επαναλαμβανόμενος, ρυθμιζόμενος, φυσικός ανταγωνισμός που παράγει έναν αδιαμφισβήτητο νικητή» (Bell, 1987)
«Αθλητισμός είναι ένας επαναλαμβανόμενος, ρυθμιζόμενος, φυσικός ανταγωνισμός που παράγει έναν αδιαμφισβήτητο νικητή» (Bell, 1987)
Διαπνέεται ο αθλητισμός από ανιδιοτέλεια? Υπάρχει το αθλητικό ιδεώδες (υγεία, άμιλλα, καλή φυσική κατάσταση και σωματική βελτίωση, προσωπική ικανοποίηση)? Ποιος έδωσε αυτόν τον ορισμό του αθλητικού ιδεώδους???
Δίνω μόνο δυο ορισμούς του αθλητισμού όπως δημοσιοποιούνται στο Αθλητικό Μανιφέστο, μόνο για λόγους οικονομίας χώρου και όχι γιατί με βολεύουν. Όσους και να αναφέρω θα συγκλίνουν στην άποψη πως ο αθλητισμός πρώτα απ’ όλα είναι ένας ανταγωνισμός. (εξ’ άλλου άθλον σημαίνει βραβείο, άρα αθλητής αυτό που αγωνίζεται για το βραβείο). Ο αθλητισμός, είτε είναι μαζικός και λαϊκός, είτε είναι μαθητικός (να δείτε γονείς να ωρύονται για (και μαζί με) τα καμάρια τους σε σχολικούς αγώνες.... να σας φύγει το κεφάλι!) ταυτίζεται με τον «αγώνα», δεν έχει νόημα χωρίς τη νίκη και την επιβράβευση. Κι αυτό ΔΕΝ είναι απαραίτητα κακό...
Οι ανθρωπολογικές και ιστορικές μελέτες έχουν δείξει ότι τα αθλητικά γεγονότα, κατά κύριο λόγο, ξεκίνησαν ως αναπαραστάσεις συγκρούσεων και συνδέονταν με θρησκευτικές τελετές σε όλες τις πρωτόγονες κοινωνίες. Η ερμηνεία που δίνεται συνήθως, είναι ότι η αθλητική δραστηριότητα είχε θεραπευτικές ιδιότητες εκτόνωσης από την ένταση και την (μη γελιόμαστε εξ' άλλου, εγγενή στην ανθρώπινη φύση) επιθετικότητα ειδικά κατά τα πρώτα στάδια της κοινωνικοποίησης του ανθρώπου. Με λίγα λόγια οι αθλητικές εκδηλώσεις δεν ήταν παρα η μετεξέλιξη των φυσικών συγκρούσεων σε συμβολικές αντιπαραθέσεις και του φυσικού θανάτου του αντιπάλου στον συμβολικό θάνατο του ηττημένου. Στο δίλημμα, αθλητισμός ή πόλεμος οι άνθρωποι προτιμησαν τον πρώτο, φυσικά διαποτισμένο με τα χαρακτηριστικά του δεύτερου και ουχί με τις άμιλες και κατοπινές (συνήθως αστικές και θεολογικά προερχόμενες) σαχλαμάρες. Και μη μου πεί κανείς ότι από τότε εκπολιτιστήκαμε, γιατί θα τον παραπέμψω στον William Golding (και το πολλλλλυαγαπημένο μου, αριστουργηματικό "Lord of the flies") αλλά και στον διανοητή George Steiner οι οποίοι καταδεικνύουν ότι ο πολιτισμός δεν είναι παρα μια πολύυυυυυυ λεπτή φλύδα, που με το παραμικρό σκίζεται και φανερώνει την άγρια υφή της ζωώδους φύσης μας, μια πολύ λεπτή κρούστα στον κρατήρα ενός ηφαιστείου, που με το ζόρι συγκρατεί μια λάβα βαρβαρότητας...
Περιορίζεται η φυσική συμμετοχή των πολιτών εξαιτίας της παρακολούθησης των αγώνων?
Μετατρέπονται οι πολίτες σε παθητικούς δέκτες?
Η κάθαρση φυσικά που παρέχει ο αθλητισμός δεν είναι μια ιδιωτική υπόθεση, δεν αφορά μόνο τους εμπλεκόμενους, αφορά σε όλους τους συμμετέχοντες στην κοινωνική ομάδα. Γίνεται για χάρη και μπροστά σε κάποιον θεατή, ο οποίος όχι μόνο δεν περιορίζεται σε παθητική παρακολούθηση αλλά στην ουσία συμβάλλει ενεργά στην απόφαση του αθλητή για άθληση και στη συμμετοχή του σε (αντ)αγωνίσματα σύμφωνα με τον Σταμίρη. Έτσι, προτού βιαστούμε να αναγάγουμε τον θεατή σε παθητικό δέκτη, ας σκεφτούμε ότι οι φίλαθλοι, από τις πρωτόγονες κοινωνίες ως σήμερα, δημιουργούν και μοιράζονται με τους συμμετέχοντες τον αγώνα, το illusio του αγώνα και βιώνουν την εμπειρία του αθλητισμού μέσω του σώματος του αθλητή. Παίζουν το παιχνίδι μέσα από τη δραστηριότητα του αθλητή και υποτάσσονται στους κανόνες μέσω της πειθάρχησης του αθλητή στους κανόνες του παιχνιδιού που αποδέχονται αμφότεροι. Σύμφωνα με τη θεωρία του Bourdieu, βλέποντας τον «άλλο» να πράττει ή ακούγοντας την ιστορία της πράξης του – στη μετάδοση ένός αθλητικού γεγονότος από τα Μ.Μ.Ε. – ο «εαυτός» ζει δια αντιπροσώπου την εμπειρία κάνοντας τον άλλο ένα μέρος του σε μια στιγμή ταυτοποίησης που μετατρέπει το εγώ στην εικονική δομή του. Το αθλητικό θέαμα συνδέει το σώμα του θεατή με το σώμα του αθλητή, επανασυνδέει το θεατή με τον αθλητισμό, αναδεικνύοντας τη συμβολή του στην πολιτισμική διαδικασία.
Και τα έκτροπα? ο χουλιγκανισμός? η χυδαιολογία?
Μετατρέπονται οι πολίτες σε παθητικούς δέκτες?
Η κάθαρση φυσικά που παρέχει ο αθλητισμός δεν είναι μια ιδιωτική υπόθεση, δεν αφορά μόνο τους εμπλεκόμενους, αφορά σε όλους τους συμμετέχοντες στην κοινωνική ομάδα. Γίνεται για χάρη και μπροστά σε κάποιον θεατή, ο οποίος όχι μόνο δεν περιορίζεται σε παθητική παρακολούθηση αλλά στην ουσία συμβάλλει ενεργά στην απόφαση του αθλητή για άθληση και στη συμμετοχή του σε (αντ)αγωνίσματα σύμφωνα με τον Σταμίρη. Έτσι, προτού βιαστούμε να αναγάγουμε τον θεατή σε παθητικό δέκτη, ας σκεφτούμε ότι οι φίλαθλοι, από τις πρωτόγονες κοινωνίες ως σήμερα, δημιουργούν και μοιράζονται με τους συμμετέχοντες τον αγώνα, το illusio του αγώνα και βιώνουν την εμπειρία του αθλητισμού μέσω του σώματος του αθλητή. Παίζουν το παιχνίδι μέσα από τη δραστηριότητα του αθλητή και υποτάσσονται στους κανόνες μέσω της πειθάρχησης του αθλητή στους κανόνες του παιχνιδιού που αποδέχονται αμφότεροι. Σύμφωνα με τη θεωρία του Bourdieu, βλέποντας τον «άλλο» να πράττει ή ακούγοντας την ιστορία της πράξης του – στη μετάδοση ένός αθλητικού γεγονότος από τα Μ.Μ.Ε. – ο «εαυτός» ζει δια αντιπροσώπου την εμπειρία κάνοντας τον άλλο ένα μέρος του σε μια στιγμή ταυτοποίησης που μετατρέπει το εγώ στην εικονική δομή του. Το αθλητικό θέαμα συνδέει το σώμα του θεατή με το σώμα του αθλητή, επανασυνδέει το θεατή με τον αθλητισμό, αναδεικνύοντας τη συμβολή του στην πολιτισμική διαδικασία.
Και τα έκτροπα? ο χουλιγκανισμός? η χυδαιολογία?
Η ταύτιση του οπαδού με τον παίκτη οδηγεί σε αυξημένο συμβολικό ανταγωνιστικό λόγο. Ο παίκτης προστατεύει τα συμφέροντα του οπαδού μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Και ο οπαδός όμως προστατεύει τα συμφέροντα της ομάδας του στις κερκίδες κάνοντας τη σύγκρουση και εκτός αγωνιστικού χώρου αναπόφευκτη, γιατί ενώ το σώμα του αθλητή αποτινάσει την εξουσία (της πειθάρχησης στους κανόνες και στη (δια)μόρφωση του σώματος από την προπόνηση) που εγκαθίσταται πάνω του μέσα από τη συμμετοχή στο παιχνίδι, το σώμα του φιλάθλου δε βρίσκει τρόπους να απαλλαγεί από αυτή την εξουσία. Ένας αγώνας είναι εκδήλωση μιας μεγάλης φυσικής και ψυχικής ενέργειας. Η δημιουργία της εικόνας είναι πολύ ισχυρή. Δημιουργείται έτσι η αντίφαση με το ότι ο θεατής πρέπει να μείνει μόνο θεατής. Η άσκηση στο έπακρο των δυνατοτήτων του σώματος των αθλητών, δημιουργεί στους θεατές-φιλάθλους την αίσθηση ότι τους αφαιρείται κάτι από το σώμα τους. Έτσι οι φίλαθλοι (στην πλειοψηφία τους νέοι στα πρώτα στάδια κοινωνικοποίησης του σώματός του) το διεκδικούν πίσω με την άσκηση βίας. Μια βία που δεν είναι εγγενής στον αθλητισμό αλλά αποτελεί συνήθως
Και οι δυνατότητες για ξέπλυμα χρήματος? για χρήση αναβολικών? η εξυπηρέτηση των συμφερόντων των εταιρειών και των καπιταλιστών?
Ο αθλητισμός με όλες τις μορφές και εκδηλώσεις του, είναι τμήμα της κοινωνίας, είναι ένα από τα συστατικά της στοιχεία. Είναι απεικόνιση των δομών της, εμπεριέχει στο πλαίσιό του όλα τα χαρακτηριστικά της και φροντίζει ώστε, με την υποταγή τους στο illusio του παιχνιδιού, παίκτες και οπαδοί να τα ενσωματώνουν, να τα ενστερνίζονται. Ο φίλαθλος ενσωματώνει μέσα από την εικόνα και το λόγο το μήνυμα που μεταδίδει ο αθλητής και το οποίο σήμερα δεν είναι παρά το μήνυμα της καπιταλιστικής λογικής. Δεν συμβαίνουν ούτε μεγαλύτερα ούτε μικρότερα οικονομικά σκάνδαλα στον αθλητισμό απ' ότι αλλου. Ξεπλένεται πολύ λιγότερο χρήμα στον αθλητισμό απ' ότι ας πούμε στο χρηματιστήριο. Δεν κυκλοφορούν περισσότερες ουσίες (φυσικά ούτε λιγότερες) απ' ότι σε άλλους χώρους υποχρεωτικής αριστείας (Στο Χάρβαρντ μόνο σε μια χρονιά, το 2002, οι φοιτητές που παραδέχτηκαν ότι κατέφευγαν σε ουσίες για να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους ξεπερνούσε το 22%!!!). Ο αθλητισμός είναι ένα μέσο συμβολικής αναπαράστασης και όπως οι περισσότερες κοινωνικές δραστηριότητες δεν αποβλέπει σε κάποια ριζοσπαστική αλλαγή. Αντίθετα επενεργεί θετικά στην παγίωση των κοινωνικών δομών.
Αυτό είναι το ποστ που θα μισήσει ο Ίνδικτος και η Just me, καθώς είναι γεμάτο αναφορές και παραπομπές, αλλά παραδεχτείτε ότι εγώ δεν έφταιγα... Ένα πανηγυρικό ποστ για την ομάδα μου πήγα να βάλω (η οποία παρεμπιπτόντως ξανανίκησε -όχι παίζουμε!!) και βρέθηκα να αθλητικοκοινωνιολογώ (τραβάτε με κι ας κλαίω...) και πλησιάζουν κι οι γιορτές και μ' αυτά κι μ' αυτά δε μ' αφήνετε να πάθω την χριστουγενοεορτοκαταναλωτική καταθλιψή μου...
- έκφραση τοπικιστικών, εθνοτικών ή θρησκευτικών διαφορών (Στις 8 και 23 Ιουνίου του 1969 δυο ποδοσφαιρικοί αγώνες για την πρόκριση στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου ανάμεσα στις εθνικές ομάδες της Ονδούρας και του Ελ Σαλβαδόρ, κατέληξαν σε ένοπλη σύρραξη ανάμεσα στις δυο χώρες τον επόμενο μήνα για συνοριακές διαφορές. Η σύρραξη αυτή έμελλε να μείνει στην ιστορία ως «ο πόλεμος του ποδοσφαίρου». Το 1971, στη Σκοτία, οι οπαδοί της καθολικής Celtic και της προτεσταντικής Rangers συγκρούστηκαν μετά τη λήξη του μεταξύ τους αγώνα με αποτέλεσμα 66 νεκρούς),
- αντίδραση οπαδών που ανήκουν σε ομάδες πληθυσμού με υψηλά ποσοστά ανεργίας και αλκοολισμού, (χαρακτηριστικό παράδειγμα οι οπαδοί των βρετανικών ομάδων), όπου η ταύτιση με την επιβολή μέσα στον αγωνιστικό χώρο είναι η εξωτερίκευση συσσωρευμένης εχθρότητας, η άρνηση της περιθωριοποίησης, η ύστατη προσπάθεια επιβολής στο κοινωνικό περιβάλλον. Τα επεισόδια είναι συνήθως ίδιας έκτασης στην ήττα, όπου αισθάνονται ότι, μέσα στον αγωνιστικό χώρο αυτή τη φορά, κάποιος τους αποστέρησε την ευκαιρία για μια διέξοδο και στη νίκη όπου με τη διεξαγωγή επεισοδίων δηλώνουν ότι ήταν συμμέτοχοι στην κατακυρίευση και κατίσχυση επί του αντιπάλου, την οποία συνεχίζουν και επεκτείνουν εκτός του γηπέδου.
- διέξοδο των ιδιαίτερα φτωχών κοινωνικών ομάδων και χώρων, με υψηλά επίπεδα αναλφαβητισμού, ιδιαίτερα πληττόμενοι από την περιθωριοποίηση. Για αυτούς η νίκη είναι αυτό που θα τους κάνει υπερήφανους, θα τους κάνει να ξεχωρίζουν από τους άλλους, θα καταγράψει την επιβολή τους πάνω στον ισχυρότερο και πλουσιότερο αντίπαλο. Η ήττα είναι άλλη μια απόδειξη της συμπαιγνίας των κέντρων διαφθοράς εναντίον τους, η απόδειξη ότι ο θεός απόστρεψε τα μάτια του από πάνω τους.
Και οι δυνατότητες για ξέπλυμα χρήματος? για χρήση αναβολικών? η εξυπηρέτηση των συμφερόντων των εταιρειών και των καπιταλιστών?
Ο αθλητισμός με όλες τις μορφές και εκδηλώσεις του, είναι τμήμα της κοινωνίας, είναι ένα από τα συστατικά της στοιχεία. Είναι απεικόνιση των δομών της, εμπεριέχει στο πλαίσιό του όλα τα χαρακτηριστικά της και φροντίζει ώστε, με την υποταγή τους στο illusio του παιχνιδιού, παίκτες και οπαδοί να τα ενσωματώνουν, να τα ενστερνίζονται. Ο φίλαθλος ενσωματώνει μέσα από την εικόνα και το λόγο το μήνυμα που μεταδίδει ο αθλητής και το οποίο σήμερα δεν είναι παρά το μήνυμα της καπιταλιστικής λογικής. Δεν συμβαίνουν ούτε μεγαλύτερα ούτε μικρότερα οικονομικά σκάνδαλα στον αθλητισμό απ' ότι αλλου. Ξεπλένεται πολύ λιγότερο χρήμα στον αθλητισμό απ' ότι ας πούμε στο χρηματιστήριο. Δεν κυκλοφορούν περισσότερες ουσίες (φυσικά ούτε λιγότερες) απ' ότι σε άλλους χώρους υποχρεωτικής αριστείας (Στο Χάρβαρντ μόνο σε μια χρονιά, το 2002, οι φοιτητές που παραδέχτηκαν ότι κατέφευγαν σε ουσίες για να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους ξεπερνούσε το 22%!!!). Ο αθλητισμός είναι ένα μέσο συμβολικής αναπαράστασης και όπως οι περισσότερες κοινωνικές δραστηριότητες δεν αποβλέπει σε κάποια ριζοσπαστική αλλαγή. Αντίθετα επενεργεί θετικά στην παγίωση των κοινωνικών δομών.
Αυτό είναι το ποστ που θα μισήσει ο Ίνδικτος και η Just me, καθώς είναι γεμάτο αναφορές και παραπομπές, αλλά παραδεχτείτε ότι εγώ δεν έφταιγα... Ένα πανηγυρικό ποστ για την ομάδα μου πήγα να βάλω (η οποία παρεμπιπτόντως ξανανίκησε -όχι παίζουμε!!) και βρέθηκα να αθλητικοκοινωνιολογώ (τραβάτε με κι ας κλαίω...) και πλησιάζουν κι οι γιορτές και μ' αυτά κι μ' αυτά δε μ' αφήνετε να πάθω την χριστουγενοεορτοκαταναλωτική καταθλιψή μου...
36 σχόλια:
Σχεδον καθε αθλητικος αγωνας σημερα καταντισε οικονομικη συναλλαγη .Μια αθλητικη βοιομηχανια που θελει παθητικους θεατες πελατες και αγοραστες .Τον αθλητισμο δεν πρεπει να τον βλεπεις οταν εμποδιζει καποιον να τον κανει ...
«Διαπνέεται ο αθλητισμός από ανιδιοτέλεια? Υπάρχει το αθλητικό ιδεώδες (υγεία, άμιλλα, καλή φυσική κατάσταση και σωματική βελτίωση, προσωπική ικανοποίηση)? Ποιος έδωσε αυτόν τον ορισμό του αθλητικού ιδεώδους???»
Η ανθρώπινη λογική και όσοι έχουν φυσική συμμετοχή.
Στον επαγγελματικό αθλητισμό (που όπως φαίνεται υποστηρίζεις με πάθος?) γιατί γίνεται η προπόνηση αν όχι για καλή φυσική κατάσταση…
“…αθλητισμός πρώτα απ’ όλα είναι ένας ανταγωνισμός”
Αυτός που αθλείται μόνος του με ποιόν ανταγωνίζεται και από πού θα πάρει το «έπαθλον»?
«Ξεπλένεται πολύ λιγότερο χρήμα στον αθλητισμό»
«Δεν κυκλοφορούν περισσότερες ουσίες (φυσικά ούτε λιγότερες) απ' ότι σε άλλους χώρους»
Παράξενο? επειδή συμβαίνουν σε άλλες κοινωνικές ομάδες δικαιώνεται η χρήση τους στον αθλητισμό
«Το ποδόσφαιρο εμπεριέχει (συμπτωματικά και όχι εγγενώς) τη βία,
…
Οι αθλητικές συναντήσεις είναι η ευκαιρία για τις μάζες να διακηρύξουν τη συλλογική τους ταυτότητα…»
μάζες: «σύνολα ανθρώπων που κατά τον ίδιο χρόνο υπόκεινται στην ίδια ψυχολογική επίδραση και αντιδρούν ψυχολογικά κατά τρόπο ομαδικώς ομοιόμορφο»
«…αποκτούν ειδικά χαρακτηριστικά που δεν τα εμφανίζουν σα μονάδες ξεκομμένες από το σύνολο»
«Υπάρχουν πολλών ειδών πλήθη. Οι ομοιογενείς και οι πιο οργανωμένοι (θρησκευτικές ομάδες, οπαδοί κομμάτων και οι ετερογενείς όχλοι (φίλαθλοι… σύνολα που καθοδηγούνται από αρχηγούς)»
« Σε αυτό το πλήθος ενταγμένο το άτομο αλλάζει. Η συνείδηση και η προσωπικότητα εξαφανίζεται τα συναισθήματα και οι ιδέες όλων των μονάδων προσανατολίζονται προς την ίδια κατεύθυνση.
…
Βλέπεις δύο ανθρώπους οι οποίοι από διανοητική άποψη διαφέρουν όσο η άβυσσος να έχουν ταυτόσημα ένστικτα πάθη και συναισθήματα»
« … στο άτομο του όχλου εξαφανίζεται η έννοια του αδυνάτου. Ο μεμονωμένος άνθρωπος καταλαβαίνει πως μόνος του δεν μπορεί να πυρπολήσει … ούτε να λεηλατήσει…»
«Δεν έχει συνείδηση για τις πράξεις του»
«Σε έναν όχλο κάθε συναίσθημα κάθε πράξη είναι μεταδοτική σε τέτοιο σημείο που το άτομο θυσιάζει πολύ εύκολα το προσωπικό του συμφέρον στο ομαδικό»
«Όταν το πλήθος αποσυντίθεται συμβαίνει πανικός…
Το κάθε άτομο σκέφτεται μόνο τον εαυτό του διακόπτει τα αμοιβαία αισθήματά του προς τα άλλα άτομα της ομάδας… δεν νοιώθει την παντοδυναμία της ενότητας που του μείωνε τις διαστάσεις του φόβου και το βάζει στα πόδια»
«οι φίλαθλοι, από τις πρωτόγονες κοινωνίες ως σήμερα, δημιουργούν και μοιράζονται με τους συμμετέχοντες τον αγώνα, το illusio του αγώνα και βιώνουν την εμπειρία του αθλητισμού μέσω του σώματος του αθλητή»
????
«Η άσκηση στο έπακρο των δυνατοτήτων του σώματος των αθλητών, δημιουργεί στους θεατές-φιλάθλους την αίσθηση ότι τους αφαιρείται κάτι από το σώμα τους…»
????
Και φυσικά συνδέεται το σώμα του θεατή με το σώμα του αθλητή!
Εξάλλου, αν έπρεπε η οποιαδήποτε ενασχόληση να αφορά μόνο εκείνους που συμμετέχουν, αντίστοιχα:
Τα θέατρα θα ήταν άδεια, γιατί θα παρακολουθούσαν μόνο όσοι είχαν άποψη λόγω φυσικής συμμετοχής, προσωπικής εμπειρίας και γνώσης του πώς είναι να παίζεις ένα ρόλο.
Θα δεχόμασταν άκριτα κάθε κυβερνητική, κομματική, εξουσιαστική διαχείριση από την άγνοιά μας του πώς είναι να κυβερνάς!
Κλπ.
Επίσης, τίποτα από τα κακά παρεπόμενα του άκρως ανταγωνιστικού αθλητισμού δεν αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση, ούτε δικαιώνονται επειδή συμβαίνουν σε άλλες κοινωνικές ομάδες, αλλά αντιστοιχούν στην κοινωνία που συμβαίνουν. Αν «εξυγιάνεις» τον αθλητισμό δε θα πάψουν να χρησιμοποιούνται ουσίες γενικά.
Εξάλλου όλα αυτά δεν είναι η παραδοχή του σωστού. Είναι απλά η παρατήρηση ότι ο αθλητισμός αντικατοπτρίζει την κοινωνία.
Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του ’48 στο Λονδίνο οι Γερμανοί και οι Ιάπωνες είχαν αποκλειστεί. Γιατί άραγε;
Aφού καταλήγουμε ότι ΚΑΙ ο αθλητισμός είναι κομμάτι της κοινωνίας και πως αυτά τα θλιβερά που συμβαίνουν-συμβαίνουν ΠΑΝΤΟΥ..
ας κρατήσουμε εμείς τουλάχιτσον, οι θεατές το επίπεδο όσο πιο ψηλά μπορούμε...
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΜΕΝΙΕΚ
ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΚΕΡΔΙΣΑΜΕ ΞΑΝΑ!!
ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΑΤΗΣΟΥΜΕ ΚΟΡΥΦΗ
ΝΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙ ΤΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ Ψ Η Λ Α !!
συνδέεται το σώμα του θεατή με το σώμα του αθλητή η του ηθοποιού?
Συνδέονται ως σώμα και ψυχή μαζί
"Συνδέεται" ο ψυχισμός του (ευχαρίστηση, θαυμασμός, επιδοκιμασία, αποδοκιμασία...) η πνευματικοτητά του ("η τέχνη και ο αθλητισμός εμπνέει... κανόνες")
...
Χμ...
φυσικά και δεν μίσησα το ποστ για το ότι περιέχει αναφορές και παραπομπές (δεν το μίσησα καθόλου, in the first place), αλλά...
μισώ, ως κοινωνιολογίζουσες και εθελοτυφλούσες, μερικές από τις αναφορές και τις παραπομπές :) για παράδειγμα αυτό το το αθλητικό θέαμα συνδέει το σώμα του θεατή με το σώμα του αθλητή (!), επανασυνδέει το θεατή με τον αθλητισμό, αναδεικνύοντας τη συμβολή του στην πολιτισμική διαδικασία(εγώ πάλι, και να με συγχωρήσει ο Μπουρντιέ, καθόλου δεν καταλαβαίνω πώς συνδέεται η εκ του καναπέως παρακολούθηση με τη φυσική και ενεργητική συμμετοχή)...
Δεν έχω καιρό να επιχειρηματολογήσω, αλλά εμμένω στη θέση μου ότι πέραν των άλλων, σήμερα όταν μιλάμε για αθλητισμό εννούμε ή πρωταθλητισμό (που δεν ταυτίζεται _αντιθέτως_ με την άμιλλα) ή μαζικό αθλητισμό με όρους αθλητικής βίας, χουλιγκανισμού και χειραγώγησης που νόμίζω ότι σύμφυτα με τη σημερινή εικόνα (και ουσία) του μαζικού αθλητισμού _και δυστυχώς, εκτός από τις ακραίες μορφές τους, ευρέως ανεκτά.
(Πάντως αν είχα ΕΝΑΝ λόγο να μισήσω ένα τόσο εμπεριστατωμένο και με τόσο επιχειρήματα στηριγμένο ποστ, αυτός θα ήταν να αναλάβω τον παραδοσιακό ρόλο της καλής συντρόφου και "να στην πω", απαίσια γαβρίνα, για να υποστηρίξω τον καλό μου που ακόμη είναι ΚΙΤΡΙΝΟΣ από το κακό του.
Αλλά δεν...)
:)))
(γκρινιάζω ξε-γκρινιάζω, κατάφερες να με βγάλεις από τη... silence!)
:)))
Παναγία μου....
από πού ν' αρχίσω?
λοιπόν, απαντώ σε ολους συνολικά και για τις αιτιάσεις και για τις συμφωνίες:
Παρ' ότι δεν υπερασπίζομαι με πάθος τον επαγγελματικό αθλητισμό αλλά τον ανταγωνιστικό (τον μόνο δλδ που υπάρχει) αθλητισμό, κανένας δεν αμφισβητεί, ότι υπάρχει μια αθλητική βιομηχανία, η οποία, στην Ελλάδα μόνο, απασχολεί πάνω από 50.000 άτομα (έμμεσα ή άμεσα). Με λίγα λόγια πενήντα χιλιάδες οικογένειες ζουν από τον αθλητισμό και, όσο κι αν εσείς αυτό το βλέπετε αρνητικά, εμένα μου κάνει για επιχείρημα να παραμείνει και να ανθεί ο (επαγγελματικός) αθλητισμός.
Πέρα από την ψυχική κάθαρση που εννοείται με τη σύνδεση του σώματος αθλητή-θεατή, από μελέτες αθλητιατρικής έχει παρατηρηθεί ότι κατά τη διάρκεια παρακολούθησης αθλητικών γενονότων, εκλύεται αδρεναλίνη και ορμόνες σε ικανές ποσότητες ώστε να υπάρχουν ευεργετικές επιδράσεις στην υγεία του θεατή (φυσικά όχι ότι αυτό συγκρίνεται με την επίδραση από τη συμμετοχή σε αθλητικό γεγονός ή σε αθλητική δραστηριότητα). Είναι, επίσης διαπιστωμένο (statistics speaking) ότι αυτοί που παρακολουθούν αθλητικές διοργανώσεις έχουν πολύ περισσότερες πιθανότητες να (και συχνά) συμμετάσχουν οι ίδιοι είτε σε φυσικές δραστηριότητες είτε σε αθλητικά δρώμενα ερασιτεχνικά ή και επαγγελματικά) από αυτούς που ΔΕΝ παρακολουθούν με οποιαδήποτε δικαιολογία (και δεν δράττομαι της ευκαιρίας να ρωτήσω εσάς -τους υπερασπιστές του (ανύπαρκτου) μη-ανταγωνιστικού αθλητισμού- αν "αθλείστε" για να μη θεωρηθώ ότι προβοκάρω τη συζήτηση...), τον αγωνιστικό αθλητισμό...
Να συνεχίσω λέγοντας ότι έχετε μπλέξει κάποιες έννοιες.... Αυτός που αθλείται μόνος τους ΔΕΝ αθλείται... Κάνει μια φυσική δραστηριότητα (ας πούμε jogging, στο πάρκο σαν την Carrie στο Sex and the City, ski στο Aspen σαν την Έλλη Στάη, ή ποδήλατο στους δρόμους του Καστριού σαν τον Γιωργάκη (τι πάει να πει, ποιον Γιωργάκη???). Η παράθεση διασήμων και fictional χαρακτήρων δεν είναι τυχαία, διότι δεν φαντάζομαι ότι, στην Ελλάδα, έχετε πολλούς γνωστούς (φίλους ή γείτονές) σας που συμμετέχουν σε τέτοιες φυσικές δραστηριότητες.
Παράλληλα υπάρχει το παιχνίδι όπου και πάλι υπάρχει νικητής και χαμένος, (ακόμη και στα μήλα που παίζουν τα παιδιά) όπου συμμετέχουν παίκτες ατομικά ή οργανωμένα σε ομάδες αλλά όπου το πλαίσιο διεξαγωγής ΔΕΝ είναι θεσμικό (ξαναγυρνώ για παράδειγμα στα μήλα ή στο κορόιδο, γιατί ακόμα και οι ομάδες των παιδιών που παίζουν για την πλάκα τους μπάσκετ στα γήπεδα της γειτονιάς τους συμμετέχουν σε ανταγωνιστικό αθλητισμό, αφού οι κανόνες διεξαγωγής είναι θεσμικά καθορισμένοι και ο νικητής βγαίνει μέσα από συγκεκριμένη διαδικασία).
Στη συνέχεια υπάρχει η γύμναση, που γίνεται οργανωμένη σε γυμναστήρια, σχολεία, σωφρονιστικά ιδρύματα, ιδρύματα υγείας κ.α. (το καθένα με διαφορετικούς στόχους, αλλά αυτό ας μην το συζητήσουμε γιατί ξεκινά από τη σωματική πειθάρχηση και την τιμωρία και φτάνει στην στρατιωτική ετοιμότητα, την κοινωνική κανονικοποίηση και την αισθητική ομογενοποίηση... πιστέψτε με είναι τεράστια συζήτηση, στην οποία πολλοί κοινωνιολόγοι του σώματος και του αθλητισμού ΔΕΝ έχουν βρει -και δεν προβλέπεται να βρούν σύντομα- άκρη).
Τέταρτον υπάρχει η προπόνηση, η οποία απευθύνεται όχι γενικά στην απόκτηση μιας καλής φυσικής κατάστασης αλλά ειδικά στη δημιουργία σωμάτων ικανών να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις ενός αγώνα
Πέμπτο και τελευταίο υπάρχει ο αθλητισμός, ο οποίος αφορά στην κατάκτηση του "άθλου" (βλέπε τα Πατρόκλου άθλα στην Ιλιάδα και τα Φαιάκων άθλα, στην Οδύσσεια και τα Ολυμπιακού άθλα χθες στο Καραϊσκάκη, ελπίζω να ξεκιτρίνησε ο καλός σου Just, xexexe) αποκλειστικά και μόνο στη νίκη κι αν αυτή συνοδεύεται από την εκμηδένιση του αντιπάλου (όπως της Λάρισσας την επόμενη αγωνιστική) ακόμη καλύτερα...
Την παράθεση των αποσπασμάτων (χωρίς παραπομπή, οφείλω να παρατηρήσω) για το τι είναι όχλος, μάζα και δε συμμαζεύεται δεν την κατάλαβα. Ας υποθέσουμε, ωστόσο και για την οικονομία της συζήτησης, ότι όοοοοολοι οι άνθρωποι μεταβάλλονται σε όχλο με το που πατάνε το πόδι τους στο γήπεδο και συμβάλλουν στο να συμβούν όλα αυτά τα τρομακτικά που αναφέρονται στο σχόλιο, τότε υπάρχουν δυο δίεξοδοι
Κατ' αρχάς το λογικό και που πρέπει να υποστηριχτεί: ότι η λύση δεν είναι να σταματήσει να υπάρχει το γήπεδο και ο αγώνας αλλά να εκλείψουν οι αιτίες που κάνουν τους θεατές όχλο. Γιατί, σύμφωνα με κοινωνιολόγους όπως ο Γκίντενς (που μου έρχεται πρόχειρα στο μυαλό) ή οι Ελίας και Ντάνινγκ (αν σκεφτώ πιο οργανωμένα την κοινωνιολογία του αθλητισμού και του ελεύθερου χρόνου), η δημιουργία του όχλου έχει να κάνει με την ελλειπή παιδεία (κανένα στοιχειωδώς πεπαιδευμένο άτομο δεν μετατρέπεται σε χούλιγκαν -ο Πρετεντέρης εξαιρείται καθώς είναι χούλιγκαν ακόμα και στο παράθυρο σχολιασμού του στο Μέγκα- με το που μπαίνει στο γήπεδο), με την περιθωριοποίηση και την οικονομική δυσπραγία που υφίσταται μια μερίδα του πληθυσμού (αν το άτομο έχει λύσει το βιοποριστικό του πρόβλημα, εντάσσεται κανονικά στο κοινωνικό σύνολο και ΔΕΝ επιδιώκει, απλά και μόνο επειδή η ομάδα του κέρδισε η έχασε να καταστρέψει αυτό που ανήκει σε αυτόν που θεωρεί ότι τον αποκλείει!!) και με την καλλιέργεια εθνικιστικών, θρησκευτικών, φυλετικών και έμφυλων φαντασιώσεων και εντάσεων (το ζήτημα είναι να εκλείψει ο λόγος (discourse) του αλβανού που δε θα γίνει έλληνας ποτέ, του χριστιανού που είναι πάντα ανώτερος από τον μωαμεθανό ή τον βουδιστή ή -ακόμα και από- τον καθολικό χριστιανό -και το ανάποδο, των μαύρων που είναι λίγο πιο πάνω από τον πίθηκο και σαφώς πιο κάτω από τον λευκό και όχι να απαγορευτούν οι ποδοσφαιρικοί αγώνες Ελλάδος Αλβανίας ή Ελλάδος Τουρκίας ή Ελλάδος Ζιμπάμπουε...). Έχω την εντύπωση ότι για άλλη μια φορά μπερδεύετε τον χώρο εκδήλωσης των φαινομένων με τα φαινόμενα αυτά καθεαυτά.
Όσον αφορά δε στη δεύτερη διέξοδο, η οποία προϋποθέτει (όπως και συμβαίνει σχεδόν παντού στον δυτικό πολιτισμό) ότι κανείς δεν σκοπεύει να κάνει κάτι για τα πραγματικά κοινωνικά προβλήματα (ρατσισμό, ανεργία, παιδεία, θρησκοληψία), καλό είναι να ευγνωμονούμε το γήπεδο όπου το "μπετοναρισμένο" πλήθος (η συμμετοχή σε αυτό που ο Freud ονόμαζε την «διάχυση στο Όλο» και που εσείς ονομάζετε όχλο) μπορεί να ξεπρεσάρει κοινωνικές, φυλετικές, πολιτισμικές, οικονομικές εντάσεις αλλιώς αυτά τα (συνήθως) παιδιά θα ξεπρεσάρανε στο δρόμο δημιουργώντας κοινωνικές εντάσεις μη διαχειρίσιμες (βλέπε γκέτο στην Αμερική, παραγκουπόλεις στην Λατινική Αμερική ή την Αφρική, όπου ο νόμος και η κοινωνία έχουν αφήσει εκτός).
Εν πάσει περιπτώση, παρατηρώ ότι ενώ κατηγορείτε εμένα ότι βλέπω μονοδιάστατα και προκρίνω τον επαγγελματικό αθλητισμό, εσείς (οι μη-θεατές και μη-φίλαθλοι του καναπέ και του κακού πρωταθλητισμού) ισοπεδώνετε όλους εμάς που αισθανόμαστε χαρά, πανηγυρίζουμε ακόμα και φανατιζόμαστε με τις ομάδες μας (είτε ερασιτεχνικές, είτε μαθητικές -έπρεπε να με βλέπατε εμένα χθες να υποστηρίζω την ομάδα της κόρης μου στο πρωτάθλημα βόλλευ κοριτσιών Λυκείων Α.Σ.Ι.Σ.- είτε επαγγελματικές) στην καλύτερη περίπτωση ως τουλάχιστον εθελοτυφλούντες στα κακώς κείμενα του αθλητισμού. Στη χειρότερη δε περίπτωση μας ταυτίζεται με τον κάθε (κακώς) περιθωριοποιημένο πιτσιρικά και μας θεωρείτε επιρρεπείς σε παραβατική συμπεριφορά, μη σας πω έτοιμους να δαρθούμε στα γήπεδα ή ακόμη και να κάψουμε και κανένα αυτοκίνητο αν η ομάδα μας χάσει...
"απασχολεί πάνω από 50.000 άτομα"
Πριν από λίγα χρόνια που δεν είχαμε ΠΑΕ και δεν χαριζόντουσαν υπέρογκα ποσά δεν απασχολούντο αυτοί οι άνθρωποι
"κατά τη διάρκεια παρακολούθησης αθλητικών γεγονότων, εκλύεται αδρεναλίνη και ορμόνες"
όπως και στις ταυρομαχίες, στον ιππόδρομο, κοκκορομαχίες, την πάλη (ολυμπιακό άθλημα?)
”Αυτός που αθλείται μόνος…”
εκλύεται αδρεναλίνη και ορμόνες σε ικανές ποσότητες ώστε να υπάρχουν ευεργετικές επιδράσεις στην υγεία του θεατή , ανεβάζει τους σφυγμούς του, «καταναλώνει θερμίδες , επιτυγχάνει καλή φυσική κατάσταση και σωματική βελτίωση, έχει προσωπική ικανοποίηση όπως έχει γραφεί
»….υπάρχει η προπόνηση, η οποία απευθύνεται όχι γενικά στην απόκτηση μιας καλής φυσικής κατάστασης αλλά ειδικά στη δημιουργία σωμάτων ικανών να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις ενός αγώνα»
Μπορούμε να έχομε δημιουργία σωμάτων ικανών να ανταποκριθούν σε ένα αγώνα χωρίς καλή φυσική κατάσταση?
Μη χρησιμοποιείς τη λέξη «μάζα»
Γιατί
- υπάρχει και η ερμηνεία «του όχλου» που γράφεται στο σχόλιο
- γιατί αίσθησή μου είναι ότι είναι μειωτική για τα κοινωνικά κινήματα
παραπομπή: «ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟΤΑΤΑ»
Γιώργος Ευαγγελάτος
Παιδοψυχίατρος
Γιορτάστε, πανηγυρίστε, φωνάξτε για την ομάδα (σας) όσο θέλετε γιατί όμως ανέχεστε (η υποστηρίζετε)
- τη διαγραφή – χάρισμα χρεών των ΠΑΕ
- τη φύλαξη στο εσωτερικό των γηπέδων από την κρατική αστυνομία
- την όχληση των διπλανών σας από τις κραυγές και τους πυροβολισμούς, την αυξημένη ένταση των τηλεοράσεων…
- τους χειροκροτητές των ιδιοκτητών των ΠΑΕ
…
…
…
@τάσο, πραγματικά, έχω την αίσθηση ότι επαναλαμβάνοντας το ίδιο επιχείρημα (όπως το ποιος αθλείται, το ποιος ασκείται και το ποιος συμμετέχει σε μια φυσική δραστηριότητα) δε διαλέγεσαι, όπως επίσης δε διαλέγεσαι καθορίζοντάς μου ποιες λέξεις να χρησιμοποιώ...
Σε όλα τα σχόλια σου οι χαρακτηρισμοί για όσους παρακολουθούν αθλητικά γεγονότα και θεωρούν τους εαυτούς τους οπαδούς ήταν μειωτικότατες, άρα δεν νομίζω ότι νομιμοποιείσαι να θεωρείς μειωτική τη δική μου λέξη "μάζα", η οποία, παρεμπιπτόντως ΔΕΝ αφορούσε σε κανένα κίνημα πολιτών, αλλά στο δικό σου σχόλιο, όπου και οι αναφορές στον (έννοια την οποία, αντίθετα με τον καλό παιδοψυχίατρο, εγώ δεν αποδέχομαι και την οποία θεωρώ ας πούμε ξεπερασμένη ή ελλειπή) όχλο στον οποίο εγώ ΔΕΝ συμπεριλαμβάνω τους αθλοθεατές...
Να μου επιτρέψεις να θεωρώ άλλο πράγμα την καλή φυσική κατάσταση (που ποτέ δεν αμφισβήτησα ότι αποκτιέται με τις φυσικές δραστηριότητες πολύ περισσότερο απ' ότι με την αθλοθέαση, ακόμα και των γεγονότων που με τόση απαξίωση αναφέρεις περιφρονώντας την κουλτούρα και τα έθιμα λαών, χωρίς να μπαίνεις στον κόπο να ασχοληθείς με τη φιλοσοφία που υπάρχει πίσω τους. Αν ρωτάς εμένα όχι μόνο οι ταυρομαχίες ή η πάλη αλλά ακόμη και το σούμο είναι άθλημα σεβαστό και με φιλοσοφία χιλιέτιών πίσω του ή οι κοκορομαχίες και οι κυνοδρομίες, που έλκουν την καταγωγή τους σε θρησκευτικές τελετές και έχουν πολυσχιδή πολιτισμικά συμφραζόμενα) και άλλο πράγμα την προετοιμασία για τον αγώνα μέσω της προπόνησης, η όποια σε περιπτώσεις προχωρά ακόμα και στην στρεβλή ανάπτυξη μυών (βλέπε τους υπεραναπτυγμένους τετρακέφαλους των αθλητών που συμμετέχουν σε δρομικά αθλήματα ή τους υπεραναπτυγμένους ραχιαίους και τους μύες του άνω κορμού στις περιπτώσεις αθλητών που ασχολούνται με την αγωνιστική κολύμβηση...)
Δεν αντιλήφθηκα γιατί το ότι δημιουργήθηκαν 50.000 νέες θέσεις εργασίας με την επαγγελματοποίηση του αθλητισμού είναι αρνητικό, εκτός αν αυτοί οι άνθρωποι θα απασχολούνταν αλλού με μεγαλύτερη δημιουργικότητα και προσωπική ικανοποίηση πράγμα για το οποίο αμφιβάλλω πολύ, ειδικά σε συνθήκες διαρκώς συρικνούμενης αγοράς εργασίας όπως αυτές τις οποίες ζούμε.
Τέλος, η προσπάθεια να λυθούν τα προβλήματα διαφθοράς και κακοδιαχείρησςη του καπιταλισμού αρχής γενομένης από τον αθλητισμό, είναι σαν να προσπαθείς να βγάλεις μια παρανυχίδα από έναν ασθενή με καρκίνο και να το θεωρείς και ζήτημα ζωής ή θανάτου...
Τα χρέη των ΠΑΕ δεν είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα σε μια χώρα όπου οι περισσότερες μεγάλες εταιρείες είναι εισφοροδιαφεύγουσες...
υπάρχουν πολλοί μεγαλοεπιχειρηματίες, μεγαλοδημοσιογράφοι, μεγαλοδικηγόροι, μεγαλόγιατροί, μεγαλομλκες γενικά, που απασχολούν την κρατική αστυνομία για την προσωπική τους φύλαξη χωρίς να είναι ιδιοκτήτες ΠΑΕ....
σε διαβεβαιώ ότι κάθε ένας που χειροκροτά τον Ολυμπιακό ΔΕΝ χειροκροτά απαραίτητα τον Κόκκαλη, δεν συμμεριζέται τους καημούς του Βαρδινογιάννη και μη σου πω σκασίλα του για την οικογενειακή ευτυχία του Ντέμη και την υγεία του Ζαγοράκη...
Τέλος το επιχείρημα για τους πανηγυρισμούς και την τηλεόραση (εντάξει, το ομολογώ, το πιο απρόσμενο απ' όλα) μου θυμίζει αυτούς που διαμαρτύρονται και καλούν την αστυνομία γιατί τα παιδιά παίζουν στις πλατείες στις 3 η ώρα το μεσημέρι και δεν τους αφήνει να κοιμηθούν η μπάλα που χτυπά και οι φωνές τους...ή γιατί κάνουν πάρτυ και δεν κλείνουν το στερεοφωνικό στις 11 (ώρα που ο νόμος θεωρεί ότι αρχίζει η ώρα κοινής ησυχίας....)
ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΟΥΝ ΠΑΡΤΥ!!!!!!!
Εδώ νομίζω ότι αυτή η συζήτηση εξήντλησε τον εαυτό της, μη σου πω και τους/τις συμμετέχοντες/ουσες...
δεν μας εξάντλησες,
μην ανησυχείς καθόλου!
Άναψα τσιγάρο και τα διάβασα ΟΛΑ.
Φυσικά και ΔΕΝ χειροκροτάμε τον Κόκκαλη όταν πηγαίνουμε στον γήπεδο..
Καλησπέρα!
@meniek, πραγματικά, έχω την αίσθηση ότι επαναλαμβάνοντας τα ίδια δε διαλέγεσαι, όπως επίσης δε διαλέγεσαι να χρησιμοποιείς λέξεις που δεν μπορείς να πάρεις πισω
Εσύ χρησιμποποίησες τη λέξη?
Τι αποδίδεις σε μενα?
Τι μπλέκεις τα πάρτυ των παιδιών και τις αστυνομίες?
Για τον επαγγελμτικό αθλητισμό συζητάμε και τον οποίο υπερσποίζεσαι με επιχειρήματα απο τα πλεονεκτήματα του αθλητισμού.
Το post σου αν δεν κάνω λάθος στηρίχτηκε σε σχόλιό μου τι άλλα επιχειρήματα να χρησιμοποιήσω
Και μην ξεχνάς
"Μιά κακή κριτική αξίζει πιό πολύ απο το τίποτε...δε νομίζεις"
Η Meniek μίλησε συγκριτικά.
Μην απομονώνεις αυτά που έγραψε, δες τα συνολικά, εγώ τουλάχιστον, έτσι έκανα.
Είναι άνανδρο στην εποχή της παρανομίας και των συναλλαγών να τα βάζεις με έναν θεσμό που στην τελική, φέρνει ευτυχία σε πάρα πολύ κόσμο. Αγγίζει τα όρια της... θρησκείας.
Και να στο πω και αλλιώς Τάσο
που διάβασα προσεχτικά τα σχόλιά σας...
ΕΔΩ ΠΑΝΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ "ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ ΤΑ BLOGS... ΤΟΝ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ ΔΕΝ ΘΑ ΕΚΑΝΑΝ;"
έχεις να προτείνεις κάτι άλλο;
Γιατί είναι και εξαγώγιμο προϊόν!
Πώς αλλιώς θα υπερασπιζόμαστε κάτι που ανέκαθεν είμαστε καλοί σε αυτό;!
Αυτά.
Μετεωρίτης
Συμφωνώ απόλυτα
Σχολίασα με ένα "συνοπτικό" σχόλιο
Επρεπε να υπερασπίσω στοιχειωδώς αυτά που έγραψα
Δεν βγήκα ποτέ να διαδηλώσω κατά του επαγγελματικού ποδοσφαίρου ούτε θα βγώ στο μελλον.
Συμμετέχω καμμιά φορά σε αγώνες 5χ5 και ο "άλλος" ανευ λόγου "κλωτσάει" στα πόδια η σπρώχνει γιατί έτσι νομίζει ότι είναι το ποδόσφαιρο, η έχει αυτές τις εικόνες από τους αγώνες που βλέπει.
Παρακαλώ αν θέλεις μελέτησε λίγο την άνοδο του αστέρα τρίπολης.
Επιχειρηματίες αγόρασαν μιά μικρή ομαδα , μεγάλες εκτάσεις στο ΔΔ Κολίνες, αγόρασαν τα ζωα των κτηνοτρόφων τους οποίου μετέτερεψαν σε βοσκούς - υπαλλήλους, άνοιξαν μεγάλους δρόμους σε δασικές εκτάσεις, αντλούν μεγάλες ποσότητες νερού απο την κοιλάδα του Ευρώτα, εκτιμώ ότι δημιουργούν σοβαρά οικολογικά προβλήματα στην περιοχή και το σπουδαιότερο είναι ότι τα προιόντα πωλούνται ως "βιολογικά".
Τι είδους "βιολογικά" είναι αυτά που προέρχονται απο εκμεταλλεύσεις ζημιογόνες για το περιβάλλον?
Δεν νομίζω ότι πρέπει να βγούμε και στους δρόμους γιά τον αστέρα τρίπολης όπως κάποιοι βγήκαν για τον ολυμπιακό στο παρελθόν
Σε ευχαριστώ για την "ηπιότητα" των γραπτών σου
Εγω μια καλημέρα πέρασα να πω.Κι αυτό γιατί έχω μια αντίληψη μακράν του ποδοσφαίρου, του γηπεδου γενικότερα. Διαβαζα τις προάλλες ότι η αμερικανική ομαδα μπείζμπολ βρεθηκε τινγκα στα αναβολικά και ότι τα παιδιά στα σχολεία που πανε για να παρακολουθήσουν αυτές τις ομάδες είναι επίσης τινγκα. Θλιβερό.
Σαφώς και ο αθλητισμός ειναι τμήμα της κοινωνίας. Πώς αλλιώς θα μπορούσε να είναι ; Αλλά νομίζω ότι ένα σύννεφο αποπροσανατολισμού τυλίγει τον αθλητισμό γενικότερα. Ποιός ουριος άνεμος θα διώξει το σύννεφο δεν ξέρω. Διατηρώ πολλές αμφιβολίες
ευχες Μενιεκ
τα λεμε
ριτς
Διάβασα το post σου.
Ενδιαφέρων, πολύ ενδιαφέρουσα οπτική γωνία.
Δεν θα πώ όμως τίποτε άλλο παρά μια ζεστή καλησπέρα.
καλημερα Maneik μου..
καλα, εχω υπογραμισει ολες τις αγνωστες λεξεις και θα τις μαθω κυρια!!! (μαρεσει που γραφεις ετσι!!ειναι παντα πολυ ενδιαφερον ειδικα για καποιον σαν εμενα που παλευω με τα ελληνικα!!!)
για τον αθλιτισμο, τι να πω και εγω..εγω το ζω σε πιο amateur επιπεδα αφου και τα δυο μεγαλα μου παιδια ασχολουντε συστηματικα με την κολυμβηση αλλα και σε αυτα τα επιπεδα βλεπεις τι γινεται..δελτια που δεν δινοντε ευκολα για μεταγραφες σε αλλες ομοδες, γονεις πιο πορωμενοι απο τους hooligans στις κερκιδες του ποδοσφαιρου, που λενε τα παιδαι 'μας' και εννοουνε τα δικα τους μονο φυσικα..αρα σε πιο προχωριμενα επιπεδα που το κερδος ειναι πολυ μεγαλο,αστα..
σε φιλω γλυκα και βαζω και εγω την σταμπα μου εδω μεσα...κιτρινη φυσικα!!! :)))
καλημερα!!!
:)
TAΣΟΣ
καλησπέρα, πάντα γράφω "ήπια" και πάντα έχω ανοιχτά τα αυτιά μου΄προσπαθώντας να καταλάβω και να βρω το δίκιο του άλλου.
Για τον ΑΣΤΕΡΑ δεν ξέρω λεπτομέρειες. Τώρα, για τα βιολογικά προϊόντα... ανοίγεις ένα τεράστιο κεφάλαιο, τεράστιο όμως..!
Είναι δουλειά του κράτους και του αρμόδιου φορέα να εγκρίνει τα βιολογικά προϊόντα. Το τοπίο είναι ακόμα συγκεχυμένο στην Ελλάδα (που δεν ξέρουμε τι τρώμε) και επειδή πολύ πρόσφατα εργάστηκα πάνω σε μία καμπάνια (που δεν βγήκε ακόμα στο φως) για την ενημέρωση του κοινού "τι είναι βιολογικό προΪόν ΠΟΠ και τα λοιπά..." διαπίστωσα και με τα ίδια μου τα μάτια ότι κανένας δεν ξέρει τι του γίνεται...
Ποιος όμως φταίει για αυτό;!
Όσο για το άλλο που ανέφερες, το ότι όλοι κλωτσάνε γιατί έτσι νομίζουν ότι γίνεται το παιχνίδι, αυτό δεν έχει να κάνει με μιμητισμό κατά τη γνώμη μου, αλλά με τον χαρακτήρα και τα βιώματα κάποιου.
Μερικά παιδιά είναι πολύ βίαια, άλλα, όχι.
Είναι και θέμα παιδείας...
Χουλιγκανισμοί γίνονται και στα καλύτερα... σαλόνια!
Όπως και στα καλύτερα σχολεία μπορεί να υπάρχουν "κακά" στοιχεία...
Καλησπέρα,
και σε σένα, και στον alexib και σε όλους εδώ!!
ΜΕΝΙΕΚ, γλυκιά μου,
σου έχω στείλει ένα mail!!
Να είστε όλοι καλά!!
@μετεωρίτη μου, είμαι χάλια με πυρετό (τελικά εξαντλήθηκα και σωματικά) κι επιπλέον o mail server μου αποφάσισε ότι πρέπει να του δώσω έναν κωδικό, που ποτέ δεν είχα για να παίρνω τα mail μου (άρα δεν τα παίρνω) Νομίζω εδώ ταιριάζει το ααααααααααααααααααα!!!!! (στείλε το mailάκι στο hotmail, αν δε βαριέσαι).
@ritsmas, καλή μέρα και σε σένα. Γενικά, οι λειτουργίες του καπιταλισμού πραγματώνονται μέσα από τη δημιουργία επίπλαστων συνθηκών (από τη δημιουργία επίπλαστων αναγκών που μας ωθούν στην κατανάλωση, ως τη δημιουργία πλαισιών ανασφάλειας που υποθηκεύουν τις εργασιακές μας συνθήκες).
@tzotza μου, το χειρότερό μου (κι ας παρασύρομαι ενίοτε, η μάνα η φανατίλα...), γονείς στις κερκίδες! Α, πα πα πα Η πόρωση!!!
@τάσο, μια κακή κριτική παραμένει κακή, για όποιον λόγο και αν γράφτηκε. Το πάρτυ και η ένταση της τηλεόρασης έχουν πολύ μεγάλη συνάφεια, κι αφού δεν το κατάλαβες ας στο εξηγήσω. Το να λες ότι σε ενοχλεί η ένταση της τηλεόρασης κάποιων που βλέπουν και πανηγυρίζουν (άρα γιορτάζουν) είναι το ίδιο με το να ζητάς από κάποιον που έχει πάρτυ (γιορτάζει για οποιοδήποτε λόγο) να χαμηλώσει την ένταση της μουσικής. Αν δεν ζητάς το δεύτερο, δεν καταλαβαίνω γιατί να ζητάς το πρώτο. Το ότι παίζεις 5Χ5 σημαίνει πως συμμετέχεις σε ανταγωνιστικό (αυτόν που υπερασπίζομαι και όχι, όπως νομίζεις, τον επαγγελματικό) αθλητισμό αφού παίζεις για τη νίκη. Επιμένω ότι η συζήτηση έχει εξαντλήσει τον εαυτό της ειδικά καθώς μιλάμε σε διαφορετικά επίπεδα, εγώ μιλάω για τον αθλητισμό και εσύ για κάτι που αίρει τις αμαρτίες του καπιταλισμού, όπως φαίνεται και από το τελευταίο σχόλιο, όπου ο Αστέρας Τρίπολης και οι οπαδοί του μπλέκονται με τις (πιθανές) οικολογικές παραβάσεις των ιδιοκτητών του. Για μένα το αν τα προϊόντα που παράγουν είναι βιολογικά ή όχι αφορά τους οπαδούς (αυτούς δλδ που βλέπουν την μπάλα που παίζουν οι παίκτες) του Αστέρα Τρίπολης, μόνο αν οι ιδιοκτήτες του ισχυρίζονται ότι το χορτάρι του γηπέδου είναι βιολογικό, άρα η ομάδα αποδίδει καλύτερα. Εσύ πάλι θεωρείς ότι δεν θα έπρεπε καν να υπάρχει ο Αστέρας Τρίπολης. Δεν είμαστε απλά σε διαφορετικά επίπεδα, σε διαφορετικές χώρες σε διαφορετικές ηπείρους, είμαστε σε διαφορετικούς πλανήτες...
@alexis b, μια ζεστή καλημέρα κι από εδώ
@μετεωρίτη... και ξαφνικά ο server ανένηψε ... Το 'χω το mail σου. Τhnx για την εμπιστοσύνη!!
χα, χα,
καλησπέρα Meniek.
Μια μέρα θα σου πω τι τράβηξα με τα βιολογικά προϊόντα - σου έχω εμπιστοσύνη !
Και αφού μιλάμε για ποδόσφαιρο,
δεν μπορώ παρά να μην καταθέσω την ανησυχία μου για την Τσέλσι, ή μάλλον για την ομάδα μου/μας που θα παίξει με την Τσέλσι...
γρουμφ-γρουμφ (που λέει και το νατασσάκι!).
Καλησπέρα-φιλί!
Ουφ με αγχώσατε... Πολύ ανάλυση... Εγώ γουστάρω να αθλούμαι μόνος ή με παρέα... Γουστάρω να βλέπω ποδόσφαιρο, αλλά πολύ περισσότερο στίβο... Γουστάρω φόρμες και αθλητικά παπούτσια και τα παιδιά μου τα τρέχω να αθληθούν και δεν μ'ενδιαφέρει ο πρωταθλητισμός... Τον αφήνω σε άλλους... Μα πιο πολύ γουστάρω ένα ντέρμπυ Ολυμπιακού - ΠΑΟ... Αντε μη σας στείλω τη συνέντευξή μου στον πρωταθλητή!!!!!
@ Τάσο
Μαζί σου, εκθύμως!
Αλλά, ρέ αδερφέ, τά 'πες όλα. Γιατί δεν άφησες και κάτι για όσους άλλους αντι-α(θ)λητικούς;;;
Όταν (και πρέπει!) να ιδρυθεί το αντι-α(θ)λητικό κόμμα, εγώ πάντως θα σέ προτείνω για πρόεδρο...primus inter pares φυσικά.
Κλαζομένιος
εκθύμως= ολόψυχα
Τι ωραία λέξη, δεν την ήξερα.
αντι-α(θ)λητικούς?
αντίθετους στο επαγγελματικό αθλητισμό και τον αθλητισμό ως θέαμα
Δεν χρειάζεται καινούργιο κόμμα τα υπάρχοντα, τουλάχιστον τα περισσότερα και θεωρητικά, δεν παροτρύνουν τους ψηφοφόρους τους να "εκτονωθούν" βλέποντας "τηλεοπτικό αθλητισμό" αλλά επιθυμούν να καθοδηγήσουν μέσα απο το λαικό κίνημα και τα επι μέρους κινήματα να δρομολολγήσουν την επίλυση των σοβαρών τους προβλημάτων (απασχόληση, συνθήκες εργασίες, αμοιβές, υποβάθμιση περιβάλλοντος, κακές υπηρεσίες εκπαίδευσης - υγείας - πολιτισμού ...)
Χρόνια Πολλά σε όλους εδώ πέρα
Meniek...ελπίζω να είσαι καλά. Σου ευχομαι ολοψυχα καλές γιορτές για σένα και την οικογένεια σου. Ακουγεται συνηθισμενο, αλλά μπορείκαι να μην είναι/
χαιρετω
ριτς
Χαίρομαι που βρήκα εδώ μερικούς άλλους που βάζουν -ή θα ήθελαν να βάζουν- το "θ" σε παρένθεση...
Αλήτικα πράγματα...
Το μόνο που είναι αθλητισμός, είναι ό,τι, τόσο γλαφυρά, περιέγραψες Τάσο.
Τελεία και παύλα.
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!
Τσα!!! επέστρεψε το χαζουχαρούμενο πράσινο ανθρωπάκι της παρέας και τι βρίσκει μπροστά του; Ε τι βρίσκει μπροστά του;
Ευτυχώς που το "πήρα κόκκινα γυαλιά δεν μου άρεσε ποτέ, γιατί θα το έπαιρνα προσωπικά, γιατί όσο και να έχω αποστασιοποιηθεί έχω ακόμα υπολλείμματα πράσινου σκουληκιού μέσα μου εξ ου και συμπαρίσταμαι ολοψύχως στο κίτρινο σκουλήκι της just με "me" πάντα, εάν και μάλλον δεν ήταν αυτή η πρόθεσή της όταν το επέλεγε φαντάζομαι.
Επί της ουσίας του κειμένου παραμένω εκθύμως "τραβάτε κι ας κλαίω και εγώ" και αλλούτελα όπως πάντα.
Επίσης χριστούγεννα χωρίς κατάθλιψη μοιάζουν ανολοκλήρωτα.
Μια αγκαλιά να τολμήσω;;;
Καλησπέρα, πέρασα να αφήσω ευχές, τίς θερμότερες ευχές γιά καλά ευτυχισμένα χριστουγεννα, και γιά χρόνια πολλά, γεμάτα αγάπη υγεία ευτυχεία και χρώματα.
Διορθώστε με αν δεν κατάλαβα καλά, Ατρέα και Κλαζομένιε, αλλά μόλις αποκαλέσατε ένα μεγάλο τμήμα (εμένα συμπεριλαμβανομένης) αλήτες... Δυστυχώς, εγώ αυτό το βρίσκω δογματικό (με τελείως διαφορετικό τρόπο, απ' ότι βρίσκω δογματικά τα λεγόμενα του Τάσου) το θεωρώ σχεδόν προσωπική επίθεση και θα μου επιτρέψετε και να το (σας) αγνοήσω.
@Νερίνα, @Adaeus, @ritsmas, @alexis, @τάσο, αλλά και όλοι οι υπόλοιποι, καλές γιορτές
@ MenieK
Δεν είμαι σίγουρος ποιούς υπονοούν οι παραπάνω, αλλά επειδή και εγώ, αρχαιόθεν, βάζω το "θ" σε παρένθεση, εννοώντας τους α(θ)λητές και παρ-άγοντες για το κονόμι κι όχι βέβαια τους οπαδούς κάποιας ποδοσφαιρικής (καθόλου αθλητικής) ομάδας, θα ρωτήσω πάσαν και πάντα οπαδόν:
ΠΟΙΟΣ αθλείται με τό ποδόσφαιρο;
Αθλούνται οι κραυγάζοντες οπαδοί;
Τί γυμνάζουν; Τις ...φωνητικές τους χορδές;
Φυσικά συντάσσομαι με τον Τάσσο!
Τα παιχνίδια με τη μπάλα σίγουρα είναι άθληση για τα παιδιά αλλά το ότι ο πρωτα(θ)λητισμός προάγει τον αθλητισμό είναι ένα μεγάλο, ένα ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ψέμμα.
Κάτι σαν να λέει κανείς, την σήμερον ημέραν, ότι οι ανά τους αιώνες ιεράρχες προώθησαν τη θρησκεία, ότι οι, ανά τους αιώνες επίσης, αρχηγοί προώθησαν την δημοκρατία...
Ή ακόμα ότι η «πρωτιά» στο σχολείο είναι κίνητρο για μάθηση.
Την αλαζονία μόνον τρέφει. Και την ματαιοδοξία των γονιών...
Ας τό σκεφτούμε βαθύτερα.
Καλή Χρονιά, καλή μου, για σένα, για την οικογένειά σου, για όλους μας.
αγάπη-αφοπλισμός-ειρήνη
Ναπολέων
αγαπημένε μου (το εννοώ) @Ναπολέοντα,
πραγματικά στέκομαι αμφίθυμη... άλλοτε σκέπτομαι ότι είστε ρομαντικοί και ιδεαλιστές και σας σέβομαι, ειλικρινά, ενώ σκέπτομαι ότι κάποτε πρέπει να επισκεφτείτε τον πραγματικό κόσμο. Άλλοτε πάλι σκέπτομαι ότι είστε τα παλαιοκομμουνιστικά απομεινάρια της αλήστου μνήμης δεκαετίας του 70 όπου ο αθλητισμός είχε αντικασταστήσει τη θρησκεία ως όπιο του λαού, οπότε (αυτή τη φορά) σας λυπάμαι και σκέπτομαι ότι κάποια στιγμή καλό θα ήταν να ακούσετε τα επιχειρήματα του άλλου με λιγότερη μισαλλοδοξία.
Γιατί πραγματικά, δεν ξέρω πού είδατε γραμμένο στο ποστ ότι ο πρωταθλητισμός πρόαγει τον αθλητισμό, ξαναδιαβάζω το ποστ μου και δεν βλέπω από ποιο σημείο του συμπεράνατε ότι υπερασπίζομαι τους παράγοντες ή τους επαγγελματίες αθλητές και το κονόμι τους, κοιτάζω ακόμα και μέσα από τις γραμμές (που έκανε και μια ανώνυμη επισκέπτρια του τιμίου τούτου βλόγου) αλλά δεν βλέπω πουθενά στα γραμμένα μου την προώθηση του αθλητισμού, της πίστης ή της ελευθερίας από τους ταγούς τους και δεν καταλαβαίνω το επιχείρημα για τη γύμναση των φωνητικών μου χορδών...
Θα ξαναπώ λοιπόν, και σε σένα, ότι το ζήτημα περιστρέφεται γύρω από το δικαίωμά μου να παρακολουθώ τις οιεσδήποτε αθλητικές συναντήσεις του αγώνες, τα ματς, ως σεβαστή ψυχαγωγία και δραστηριότητα ελεύθερου χρόνου, καθόλου υποδέεστερη σε σχέση με των μη αθλοθεώντων. Εξίσου σεβαστό το ότι εγώ ξελαρυγγιάζομαι στα γήπεδα και τις τηλεοράσεις όπως το ότι εσύ πηγαίνεις θέατρο (χωρις να σε αφορά πως παίρνουν οι θίασοι τις επιχορηγήσεις, το αν ο πρωταγωνιστης παίρνει ναρκωτικά, αν ο σκηνοθέτης πηδάει την πρωταγωνίστρια -ή τον πρωταγωνιστη for what matters- όντας παντρεμένος), ότι άλλος παρακολουθεί live συναυλίες, όπερες και κλασικά ρεσιτάλ (χωρίς να νοιάζεται αν ο conductor δέρνει τη γυναίκα του, αν το συγκρότημα έχει χουλιγκανική συμπεριφορά στα ξενοδοχεία που μένει, αν ο σολίστας είναι αντισημίτης ή αν η σοπράνο σνομπάρει τον τενόρο και την μέτζο), ή ότι άλλοι πηγαίνουν σε εικαστικές εκθέσεις (χωρίς να νοιάζονται για το αν ο Καραβάτζιο ήταν φονιάς, ο Πόλοκ αγοραφοβικός, ή αν ο γκαλερίστας και ο αγοραστής του ξεπλένουν χρήμα) κ.λ.π. Αν μπορείτε να αποστασιοποιηθείτε, από τα πρόσωπα σε οποιοδήποτε καλλιτεχνικό θέαμα δεν αντιλαμβάνομαι γιατί δεν συμβαίνει το ίδιο στο αθλητικό θέαμα. Το ζητούμενο των θεατών είναι πάντα το ίδιο: η ηδονή της θέασης και η ψυχική κάθαρση. Γιατί η δική μου κάθαρση ξελαρυγγιαζόμενη για τον Στολτίδη είναι υποδέεστερη της έκστασης του γέλιου σου στον Νευρικό Εραστή του Γ. Άλλεν?
Θα ξαναπώ επίσης (χωρίς κανέναν υπονοούμενο ψόγο) ότι πραγματικά πιστεύω ότι δεν έχετε συμμετάσχει ποτέ σε κανενός είδους άθλημα αλλιώς θα αντιλαμβανόσασταν το βασικό επίχειρημα του ποστ....
O AΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΣ (τελεία και παύλα). Ότι, συμπαθές πλην εκτός θέματος, και να γράψετε περί ασκήσεως, ανάπτυξης της φυσικής κατάστασης των ασκούμενων, βελτίωσης του χαρακτήρα των συμμετεχόντων σε παιχνίδια ποδοσφαιρικά, μπασκετικά, τενιστικά, μπαντμιντονικά, η ουσία έιναι και παραμένει μία O AΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΣ!!!
Από τα αγοράκια και κοριτσάκια που παίζουν στην αλάνα, τρέχουν σε στίβους, μετρούν πλακάκια σε πισίνες, τους έφηβους και τις νεάνιδες που ανταλλάσουν μπαλιές με ένα δίχτυ ανάμεσά τους και δυο ρακέτες στα χέρια τους, πηδούν σε σκάμματα και μάτες, μέχρι τους επαγγελματίες που κλωτσάνε μια το τόπι και μια τα πόδια των αντιπάλων ο στόχος είναι ένας: Η ΝΙΚΗ.
Αυτό είναι που εξισώνει τον επαγγελματία και τον ερασιτέχνη και είναι αυτό που δίνει στον αθλητισμό την ιδιόμορφη κουλτούρα του: Η ΝΙΚΗ.
Η μονήρης άσκηση, είναι άσκηση και όχι αθλητισμός. Το ότι εγώ έκανα σκι με τον καλό μου είναι μια φυσική δραστηριότητα (που προήγαγε τη φυσική μας κατάσταση, αλλά δεν είμαι σίγουρη και για τον ψυχισμό μας, αφού οι ουρές στα lifts και οι ημιμαθείς στις πίστες, δεν είναι και ότι το καλύτερο για το χιούμορ μου). Αυτό το σκι ες Καλάβρυτα ΔΕΝ είναι άθλημα, αν όμως εγώ ήθελα να νικήσω, συντρίψω, σκίσω τον καλό μου (πολύ εύκολο by the way και γιαυτό δεν το επιχειρώ χεχεχε) τότε αυτομάτως αναγόμαστε σε αθλητές και το σκι μας σε άθλημα.
Σχετικοάσχετο αλλά τώρα που το σκέπτομαι,ο γάμος, γενικά, με τη συνεχή διαπάλη για την επικράτηση, πρέπει να ενταχτεί στα αθλήματα και μάλιστα στα extreme!!
@Ναπολέων, Ατρέα, Κλαζομένιε και λοιποί συγγενείς και φίλοι, ομοϊδεάτες και ομοτράπεζοι... Κακώς αφαιρείτε το θ από τον αθλητισμό. Αφαιρώντας το στερείτε από τον εαυτό σας μια ηδονή. Τέλος πάντων σεβαστό, αλλά να μου επιτρέψετε εγώ να μην το αφαιρώ και να εξακολουθώ να πανηγυρίζω, να χαίρομαι και να ξελαρυγγιάζομαι με τον Θρύλο μου...
Σου εύχομαι μέσα από την ψυχή μου ότι επιθυμείς για σένα και τους δικούς σου
Αγαπημένη μου(*) Άλς, θάλασσα φουρτουνιασμένη, είπες, μάλλον συνέθεσες, τη "μαγική" λέξη:
Αθλοθεώμενος! (στη θέση προφανώς του "φίλαθλου" κλπ).
Εκτός από αποδομίστρια είσαι και λογοπλάστρια! Τό 'χα παρατηρήσει και σε προηγούμενα post... Μπράβο και πάλι μπράβο σου! Έβαλες τη σωστή διάσταση στο θέμα!
ΘΕΑΜΑ οι «αγώνες».
Περισσότερα με την σχόλη της Πρωτοχρονιάς, ή των Φώτων ή...
Νά 'σαι πάντα καλά και το σφρίγος σου να τό διοχετεύεις παντού, πάντα... Όσο αντέξεις ή όσο θεωρήσεις σκόπιμο τέλος πάντων...
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ και πάλι!
α-α-ε
Ν.
(*) Κι εγώ τό εννοώ αλλά είμαι αισιόδοξος ότι ο καλός σου δεν θα μέ "περιποιηθεί", όπως ο άλλος τον Βαρθολομαίο, σε κάνα κεφαλόσκαλο...
@ MenieK
Y.Γ.
Εσύ δεν έχεις αντίστοιχο πρόβλημα. Δεν μέ διεκδικεί καμμιά κυρία αυτήν την περίοδο...
Υ.Γ.(2) Ούτε κύριος...
Πολύ γέλασα... Έτσι, μοναχός μου.
Νά 'σαι καλά! Μ' όλη την οικογένειά σου.
Και το 2008 ΚΑΙ συνέχεια...
α-α-ε
Ν.
Τώρα γιατί εμένα, πρωτοχρονιάτικα, μου κόλλησε η σκέψη: ετυμολογικά τι σχέση μπορεί να έχει το "άθλιον" με το "αθλούμαι"; Εδώ σε θέλω!
Καλή χρονιά σου.
αγαπητέ @heliotypε, το άθλιο και το αθλούμαι και το άθλημα και ο
αθλητής και ο αθλητισμός έχουν ακριβώς την ίδια ετυμολογική ρίζα που είναι το άθλον-βραβείο (να μην ξαναρχίσω ότι ο αθλητισμός είναι ανταγωνιστικός, το λέει και το όνομά του, ε??). Το άθλιο, παραφθορά του άθλου (με τη σειρά του μετάθεση της έννοιας από το βραβείο στην πράξη από την οποία αποκομίζεται το βραβείο-θυμόμαστε, φαντάζομαι όλοι τους άθλους του Ηρακλή -του Ηρακλέως μη σου πω!!!!!), απέκτησε την έννοιά του στον μεσαίωνα, όπου άθλιο/άθλος ήταν όσα (μαρτυρικά) περνούσε κάποιος προκειμένου να ανακηρυχθεί άγιος, άθλησις η διαδικασία βασανισμού και ο άθλιος (αυτός που περνούσε τα άθλα) αρχικά ήταν ο άγιος (που δεν ανήκει σε αυτή τη γη), ο βασανισμένος, που του ανήκει το άθλον/άθλιο (βραβείο) της αγιοσύνης.
Η αρνητική φόρτιση της λέξης είναι ελαφρά μεταγενέστερη, καθώς η λέξη άθλιος αποκτά τη διττή έννοια του αυτός που υφίσταται αλλά και αυτός που υποβάλλει τους άλλους σε άθλια/άθλα και τη συνέχεια μέχρι το σήμερα μπορείς να τη φανταστείς....
@ναπολέοντα, μας λείπει το κεφαλόσκαλο...
όσο για τους αθλοθεώντες (χαίρομαι που σου άρεσε η λέξη), είναι τόσο φίλαθλοι, όσο θεατρόφιλοι οι θεατροθεώντες (το ξέρω ότι εδώ υπάρχει πλεονασμός), κινηματογραφόφιλοι οι κινηματογραφοθεώντες, μουσικόφιλοι οι μουσικοακροώμενοι κ.ο.κ.
Με κάλυψες. Και φαίνεται να έχεις μελετήσει πολύ ετυμολογία. Και δική μου πετριά! Καλή χρονιά κι από εδώ.
Δημοσίευση σχολίου