"H ομορφιά του παρελθόντος είναι το αποτέλεσμα, όχι ο λόγος της νοσταλγίας"
Μ. Foucault

Κυριακή 11 Μαΐου 2008

... She


Μετά από πρόσκληση του πολυαγαπημένου μου Adaeus και της βαζελογατούλας, ήρθε η σειρά μου να παίξω το παιχνιδάκι με τα χειρόγραφα... επειδή όμως σήμερα είναι και η γιορτή της μανούλας, επειδή έχω γυρίσει πολύ απαισιόδοξη κι επειδή θυμόμαστε μόνο τις χαρούμενες εγώ αφιερώνω το χειρόγραφό μου σε όλες τις μανούλες που ξεχνάμε...



























Σας βάζω εδώ και τους κανόνες που είναι απλούστατοι (καλά σε όλα τα βλογοπαίχνιδα είναι) και τους αντιγράφω από τον Adaeusάκο μου:
1. Γράψε
2. Σκάναρε (ή φωτογράφισε… )
3. Πόσταρε.
4. Ειδοποία! Απαραίτητα στο τέλος του ποστ γράψε: για το http://autographcollectors.blogspot.com
5. Προσκάλεσε άλλους 5 ή και περισσότερους blogger να συμμετέχουν. (επίσης απαραίτητα, για να μαζευτούν όσο περισσότερα χειρόγραφα γίνεται)
Και τώρα η θλιβερή στιγμή της επιλογής των επομένων:
  1. θα προσκαλέσω λοιπόν τον Άκη που αλλιώς δε θ' αλλάξει την αναρτησούλα του και μ' εκείνον τον κύριο Μιχάλη θα τη βγάλουμε όλο το 2008
  2. θα ήθελα επίσης να συμμετάσχει η Νερίνα, που ΔΕΝ είναι πια Νερίνα αλλά Φωτούλα γιατί είναι η πρώτη (ο Adaeus δεν πιάνεται, με ταλαιπωρεί από τότε που γεννήθηκα) που με κάλεσε σε παιχνίδι...
  3. θα ζητήσω από τη Μετεωριτούλα, να παίξει (αντί να γράφει για γύρους και τέτοια και να μου ανοίγει την όρεξη ξημερωματιάτικα...) γιατί μου χρωστά ένα παιχνίδι...
  4. θα προσκαλέσω τον habilis (παρότι δεν ξέρω αν παίζει σε τέτοια παιχνίδια) γιατί θα είναι ενδιαφέρον το πώς γράφει κάποιος που στο αβατάρ του κρατά ένα ρόπαλο(!)
  5. και τέλος, επειδή μου είναι αδύνατον να συμμορφωθώ απόλυτα με οποιονδήποτε κανόνα, θα προσκαλέσω την Jo μου. Kαι ναι το ξέρω ότι η Joαννούλα μου δεν έχει blog (κακώς, κάκκιστα) αλλά θα μου στείλει το χειρογραφάκι της με e-mail και θα το αναρτήσω εγώ εδώ (αλλιώς δεν θα της ξαναμιλήσω ΠΟΤΕ.... αλλά ΠΟΤΕ ΛΕΜΕ)

17 σχόλια:

MenieK είπε...

She
May be the face I can't forget
The trace of pleasure or regret
May be my treasure or the price I have to pay
She
May be the song that summer sings
May be the chill that autumn brings
May be a hundred different things
Within the measure of a day

She
May be the beauty or the beast
May be the famine or the feast
May turn each day into a heaven or a hell
She may be the mirror of my dreams
The smile reflected in a stream
She may not be what she may seem
Inside her shell

She
Who always seems so happy in a crowd
Whose eyes can be so private and so proud
No one's allowed to see them when they cry
She
May be the love that cannot hope to last
May come to me from shadows of the past
That I'll remember till the day I die

She
May be the reason I survive
The why and wherefore I'm alive
The one I'll care for through the rough in ready years
Me
I'll take her laughter and her tears
And make them all my souvenirs
For where she goes I've got to be
The meaning of my life is

She

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΑΝΟΥΛΑ ΜΟΥ!!!!!!!!

habilis είπε...

Για την γλυκια μανουλα σημερα!!!Επιφυλασομαι να ορνυθοσκαλισω κατι σε μια πετρα :-]...

gatti είπε...

Ημουν σίγουρη πως μέσα από την συμμετοχή σου θα έδινες το τόσο ιδιαίτερο στίγμα σου! :-*

Σ΄ ευχαριστώ!

Autographcollectors είπε...

Δεν περίμενα κάτι άλλο από σένα...
:):):)

Τέλειο, και το She!

Χρόνια Πολλά ξανά, σήμερα, μαμά με την υπέροχη κόρη!

Φιλάκια πολλά
(μπήκε στη συλλογή)

;)))

Penelope είπε...

Οτι περίμενα από σένα Μενιεκ μου. Μα γιατί είσαι τόσο τέλεια! άφησε και λιγο space και για μας!
p.s όσο για τους 'κανόνες', καπου συναντηθήκαμε

Ανώνυμος είπε...

Χρόνια Πολλά Μανούλα....


Μα καλά......Τα 'χεις παίξει τελείως?????
Αλλά γιατί ρωτάω???

Ανώνυμος είπε...

Espenbaum
Espenbaum, dein Laub blickt weiß ins Dunkel.
Meiner Mutter Haar ward nimmer weiß.
Löwenzahn, so grün ist die Ukraine.
Meine blonde Mutter kam nicht heim.
Regenwolke, säumst du an den Brunnen?
Meine leise Mutter weint für alle.
Runder Stern, du schlingst die goldne Schleife.
Meiner Mutter Herz ward wund von Blei.
Eichne Tür, wer hob dich aus den Angeln?
Meine sanfte Mutter kann nicht kommen.


Με πολλή - πολλή αγάπη...

Der Espenbaum - Αργιολεύκη
Paul Celan
1920 - 1970

Υ.Γ. Γιατί χαίρομαι (και σ' ευχαριστώ για αυτό) που μου μαθαίνεις πράγματα.....

Ανώνυμος είπε...

Ουπς....

Η Αγριολεύκη...

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Ανώνυμος είπε...

Αφόύ σβήσεις το διπλό σχόλιο (που έστειλα κατά λάθος)...
Πάρε κι αυτό...

http://www.fa-kuan.muc.de/CELAN.HTML

Υ.Γ. Sorry για την κατάχρηση (πάλι... Δώσε θάρρος στο χωριάτη κλπ. κλπ...)

mamma είπε...

Καταπληκτικό το ποίημα. Κάτι τέτοια διαβάζω και προσπαθώ να τελειώνω γρήγορα με τα βλαμμένα εσωτερικά μου, να χαρώ τη μανούλα μου, εγώ η αχάριστη, όσο την έχω κοντά μου!
Υπέροχο αφιέρωμα στις μανούλες.

Alexis B είπε...

Αντε τώρα να αφήσεις σχόλιο με αυτές τίς φωτό.
Θα πώ απλά μιά καλημέρα

MenieK είπε...

@habilis, θα περιμένουμε ...

@gatti, εγώ σ' ευχαριστώ για την πρόσκληση :)

@Autographcollectors, μάζευε εσύ, να μας κάνεις διάσημους βάζοντάς μας στο στο γκίνες :)

@penelope, μου φαίνεται η Αλβιώνα (και η νοσταλγία), αντί να σε κάνει πιο αποστασιοποιημένη σε κάνει όλο και πιο ελληνοπληθωρική :)
Υ.Γ.Ευχαριστώ αλλά πολύ απέχω ακόμα και απ' το καλό (και ΔΕΝ είμαι μετριόφρων)

@jo, ναι τα 'χω παίξει τελείως, αλλά το ζήτημα είναι να παίξεις εσύ το παιχνίδι κι άσε τα καλοπιάσματα με τα υπέροχα αυθεντικά ποιήματα...

@mamma, μεγαλύτερη εφεύρεση από τη μανούλα ΔΕΝ υπάρχει ότι issues και να έχεις μαζί της... Ίσως καμιά φορά σου πω τα δικά μου μαζί της, (βέβαια, τώρα που το σκέπτομαι, το ενδιαφέρον θα είναι όταν θα λένε τα παιδιά μας τα issues τους μαζί μας!!!!)

@alexi, μια ζεστή καλημέρα και σ' εσένα :)

just me είπε...

Οι ευχές είναι, έτσι κι αλλιώς, διαχρονικές, οπότε δεν πειράζει που είναι λίγο καθυστερημένες, φαντάζομαι (αλλά είναι πολλές...)

Για όλα τα άλλα (με ξέρεις, εγώ συνήθως γράφω "εξυπνάδες" αυτός είναι ο τρόπος μου να διαχειρίζομαι τα πράγματα με συναισθηματική οικονομία, αλλά σήμερα θα κάνω... σπατάλες) :

Με συγκίνησες πολύ, βαθιά. Να είσαι καλά, φίλτατη!

habilis είπε...

Κατι δεν μου βγαινει με τα παιχνιδια.Λες να ειμαι βαρια αρωστος?

MenieK είπε...

@just, ναι σε ξέρω και σ' ευχαριστώ

@habilis, τι έγινε? δεν χαράζεται η πέτρα με ρόπαλο?

adaeus είπε...

H μανούλα σου και η μανούλα μου και να τις θυμάμαι παρέα να λένε και να λένε με φωνές σχετικά σκληρές και καθημερινές (από τη γιαγιά το πήραν) και αν έψαχνες τις λέξεις και την ατμόσφαιρα θα ανακάλυπτες την απίστευτη αγάπη, ομόνοια, συμπαράσταση που όμοιά τους δεν ξανάδα από τότε...Συνεννοούνταν με νεύματα και βλέμματα... Και συγκινούμαι ρε γμτ... ΠΟΛΥ...
και για τις άλλες μανούλες του κόσμου.. και γιατί γράφεις τέτοια ποστ που να σε πάρει!