Ο γιός της σκοτώθηκε πριν έξι μήνες.
Τώρα κάθε πρωϊ που ανοίγει την πόρτα της
είναι ένα πένθος. Νομίζεις πως βλέπεις,
έξω από χρόνο και χώρο το πένθος.
Το βράδυ το ίδιο
Σπρώχνει την πόρτα
σα να σωριάζεται. Μπαίνει τρεκλίζοντας,
ανάβει το φως. Η μαύρη της μπόλια
είναι λυμένη. Οι άκρες της κρέμονται
ως κάτου το πάτωμα. Στον τοίχο, αντίκρυ της,
η εικόνα ταράζεται. Η Παναγία τη βλέπει,
τρέμουν τα χέρια της, θα της φύγει θαρρείς, θα της πέσει το βρέφος της.
Τα χείλη της σφίγγονται, η κόκκινη
μαντήλα της παίζει. Θέλει να την
βοηθήσει, αλλά -το σπίτι είναι έρημο.
Δεν έχει σε ποιον ν' αφήσει
σ' αυτόν τον κόσμο για μια στιγμή το παιδί της
Νικηφόρος Βρεττάκος
8 σχόλια:
γιατί αυτή η δολοφονία έχει άλλο ένα θύμα: τη μάνα
αυτή τη μάνα σκέφτομαι από την πρώτη στιγμή.
Πώς θα αντέξει;
..............
;(
Πόση εντύπωση μου έχει κάνει αυτή η μάνα! Αυτή η οικογένεια. Ούτε ένας συγγενής δεν βγήκε στα κανάλια.
Πόση αξιοπρέπεια! Πόσος βουβός θρήνος...
Oταν χάνεις το παιδί σου τα έχεις χάσει όλα .
Εχεις χάσει τη γη κάτω από τα πόδια σου .
Δεν υπάρχει τίποτα να πατήσεις ...
@νατασάκι, @gatti, @newmanifesto, @habilis, δεν υπάρχουν λόγια...
Πράγματι δεν υπάρχουν λόγια... φιλιά στις μανάδες.
ο βρεττάκος.
ευχαριστώ εσένα που τον έφερες μπρος μας.
πού να αφήσει το βρέφος της...
Δημοσίευση σχολίου