... ηλιοτρόπια...

Η άνοιξη είναι ωραία τρα λα λα!

Αν παραβλέψεις ότι ο Μάρτης (που είναι γδάρτης και κακός παλουκοκαύτης) μας μούλιασε εφέτος και δε μας αφήνει να φορέσουμε το ολοκαίνουργιο πουκάμισο μεσ' στο λέλουδο και την κλάρα (άσχετο: όταν περάσει τούτη η μόδα κι επιστρέψουμε στα γνωστά καλά καφέ και μαύρα μας, όλ' αυτά τα χρωματουλιά ΜΕ λέτε τι θα τα κάμουμε? Τες παν! επιστρέφω στην άνοιξη)...
Η άνοιξη είναι ωραία τρα λα λα!
Αν ξεπεράσεις την απαισιοδοξία που διασπείρει ο ισχυρισμός του Τ.S. Eliott ότι ο Απρίλης είναι ο σκληρότερος μήνας, αφού τι ξέρει αυτός από μεσογειακή άνοιξη? Σε μια έρημη χώρα διαβιούσε....
Η άνοιξη είναι ωραία τρα λα λα!
Αν λησμονήσεις ότι ο Μάης (που μας έφτασε εμπρός βήμα ταχύ) αντί να είναι ο μήνας των λουλουδιών γίνεται ο μήνας των μεγάλων σφαγών σε Γυμνάσια και Λύκεια κι όπου αντί να πλέκουμε στεφάνια, συλλέγουμε τα μαργαριτάρια ανεπαρκών μαθητών ανέτοιμων καθηγητών...
Κι αφού τεκμηριώσαμε το ευωχές της άνοιξης ερχόμαστε στο δια ταύτα:
Η άνοιξη είναι ωραία τρα λα λα! πλην όμως είναι και η εποχή της (ωχ!) κηπουρικής...
Και καλά όταν έχεις κήπο. Καλείς τον επαγγελματία, τον σουλουπώνει, κουρεύει και τους καλλωπιστικοί θάμνοι (καθότι καλλιτέχνης) στρόγγυλους και μένεις εσύ να αναρωτιέσαι πότε φύτρωσε το γλειφιτζούρι στη μέση του γκαζόντος (το γκαζόν του γκαζόντος -κλίνεται κατά το παρόν) και τέλος πάντων ζείς εσύ καλά και ο επαγγελματίας καλύτερα (και πλουσιότερα). Αν όμως έχεις βεραντούλα με γλάστρες? Ποιον να καλέσεις χωρίς να ρεζιλευτείς σε φίλους γνωστούς (και φυσικά τον επαγγελματία)???
Αρχικά επιστρατεύεις τον καλόνε σου... Μια - δυο - τρεις... ε, στο 19 ήρθε κι έγκωσε ο χριστιανός. Τα στήλωσε και έκαμε τη μεγάλη εξέγερση
-Αν θες γλάστρες μόνη σου....
Στην αρχή το παίρνεις αψήφιστα (έλα, μωρέ, θα του περάσει -ΑΜ, ΔΕ!!)
Μετά το παίρνεις γαλύφικα (έλα, γλυκέ μου, δες πόσα άλλα κάνω εγώ στο σπίτι -ΤΙΠΟΤΑ)
Μετά το παίρνεις πατριωτικά (έλα, καλέ μου, αφού ο Κακλαμάνης βραβεύει τα πράσινα μπαλκόνια -Μένουμε ΧΑΛΑΝΔΡΙ κι επιπλέον ΔΕΝ ΤΟΝ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ)
Μετά το παίρνεις παρακλητικά (έλα, μωρό μου, καν' το για το χατήρι μου και θα δεις εγώ -Γιατί τόσα χρόνια για ποιανού το χατήρι το κάνει? Και ΤΙ ακριβώς είδε???)
Και τέλος το παίρνεις πεισματικά (θα το κάνω μόνη μου και ΔΕΝ θα σου ξανμιλήσω ΠΟΤΕ -Αμήν και πότε!!)
Κι έτσι εμπλέκεσαι στη χαρωπή διαδικασία κηπουρική βεράντας, για να καταλάβεις από το πρώτο βήμα, που είναι η επίσκεψη στο φυτώριο, πόσο ανεπαρκής είσαι γι αυτό που ανέλαβες...
Μπαίνεις, λοιπόν, στο φυτώριο και βρίσκεσαι να περνάς ανάκριση πρώτου (μη σε πω και δεύτερου και τρίτου) βαθμού, από τον φυτωριοϊδιοκτήτη για το αν στο μπαλκόνι σου έχει ήλιο, πού έχει ήλιο, πότε έχει ήλιο, πού το πιάνει ο αγέρας, πότε το πιάνει ο αγέρας, πού είναι ο βοριάς, αν πιάνει πάγος, πότε πιάνει πάγος, αν το βράδυ πέφτει υγρασία, πόση υγρασία, πού έχει περισσότερη υγρασία, πόσα τετραγωνικά είναι το μπαλκόνι, πόσες παλιές γλάστρες έχεις, ώστε να υπολογίσει πόσες ακόμα πρέπει να προστεθούν για να είναι κατανεμημένα τα φυτά σωστά σε ζαρντινιέρες, μεγάλες γλάστρες, μεσαίες γλάστρες και μικρά γλαστράκια που θα μπουν σε πολλαπλά σταντ, στο τραπέζι και σε σημεία που δε φανταζόσουν ότι πηγαίναν γλάστρες... Σε περίπτωση, δε, που αποτολμήσεις να διακόψεις την ανάκριση -καλέ, εγώ τρεις τέσσερις γλαστρούλες ήθελα να βάλω- το βλέμα απαξίωσης του φυτωριούχου θα σε πείσει ότι αφού δεν έχεις εμπεδώσει από τη Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Κηπουρικής το κεφάλαιο περί αστικής κηπουρικής, κακώς κάκιστα τρώς το χρόνο του...
Ας υποθέσουμε τώρα, ότι ανταπεξήλθες ηρωικά στην ανάκριση και ο καλός φυτοεπαγγελματίας αποφάσισε ότι ΔΕΝ είσαι χαμένη υπόθεση και συνεχίζει να ασχολείται μαζί σου... Τα δυσκολότερα έρχονται.
Ο αξιολογότατος ανθοπωλητής θεωρεί ότι για να φτιάξεις τις γλαστρούλες σου πρέπει να μάθεις να ξεχωρίζεις τη φοβερή gryllotalpa-vulgaris (την ποια?), που είναι έντομο από την calceolaria herbeohybrida (ορίστε?) που είναι φυτό και φοβερή λιχουδιά για την πρώτη. Πρέπει να μπορείς να τον παρακολουθήσεις να αραδιάζει
φυτά που είναι φυλλώδη και φυτά που είναι ανθοφόρα,
φυτά που θέλουν ίσκιο, φυτά που θέλουν ήλιο και φυτά που θέλουν ίσκιο επτά με οχτώ και ήλιο έντεκα με μία (τη νύχτα, νομίζω),
φυτά που θέλουν κρύο, φυτά που θέλουν ζέστη και φυτά που θέλουν κρύο Ιούνιο και Ιούλιο και Δεκέμβριο πρέπει να τα έχεις σε θερμοκρασία 36 βαθμών Κελσίου,
φυτά που θέλουν απάγκιο και φυτά που κάνουν απάγκιο στα άλλα φυτά (οι εθελοντές των φυτών ένα πράγμα),
φυτά που θέλουν παρέα και φυτά που είναι παντελώς αντικοινωνικά (ΣΕ λέει η αφελάνδρα με την πεπερόμια, οι καλύτερες φίλες, αντίθετα η καλαγχόη με τη γλωξίνια ούτε κουβέντα δεν αλλάζουν)
φυτά που θέλουν πολύ νερό και φυτά που θέλουν σπάνιο πότισμα και φυτά που πίνουν το νερό τους τρεις με πέντε από πηγή Αθαμανικών Ορέων με 14 άλατα και 22 ιχνοστοιχεία αλλιώς μουτρώνουν και δε βλέπεις άνθος ούτε για δείγμα.
Οι διαμαρτυρίες σου - καλιέ, εγώ δυο μαργαρίτες και δυο ζουμπούλια ήθελα να βάλω η χριστιανή- αντιμετωπίζονται με το υποτιμητικό βλέμα του ανθοεπιστήμονα, ο οποίος έχει ήδη σχεδιάσει τη βεράντα σου και είναι απολύτως πεπεισμένος ότι είναι μια ασήμαντη λεπτομέρεια η διαφωνία σου.
Κι έφτασε η αποφράς ώρα που θεωρείς ότι έληξες τα ζητήματα... Η προηγούμενη κακή στιγμή έχει περάσει, ο φυτοεπαγγελματίας σε έχει συγχωρήσει που τόλμησες να φτάσεις στο μαγαζί του χωρίς να είσαι συνδρομήτρια στο "Urban gardening for Total Idiots" (για τουλάχιστον 36 τεύχη) και το εντόπιο "Μπαλκόνι Φυτά και ο Άσχετος Κηπουρός" και θεωρεί ότι έχει καλύψει τα γνωστκά σου κενά. Έχεις περάσει και από το ταμείο, όπου κοιτώντας την απόδειξη στα χέρια σου αναρωτιέσαι μην τυχόν και αγόρασες μετοχές στο φυτώριο (και στην Mosanto, μη σε πω) και τώρα πρέπει να φορτώσεις τις αγορές οι οποίες πέρα από τα φυτά, περιλαμβάνουν:

• Αρκετό χώμα για να ξεκινήσεις δική σου χωματουργική επιχείρηση "Μπαζώνονται ρέματα Ο Μήτσος"

• Γλάστρες, πιατάκια, ζαρντινιέρες και σταντ ικανά να αναζωογονήσουν τις παρακμάζουσες κεραμοποιείες του Αμαρουσίου και τέλος

• Τόσα υγρά, στερεά και αέρια λιπάσματα και εντομοκτόνα και με τόσες οδηγίες (μία κουταλιά του γλυκού μπλε λίπασμα τρεις με πέντε το απόγευμα και μισή κουταλιά της σούπας πράσινο λίπασμα δώδεκα με μία το βράδυ, μισό ψέκασμα από το κόκκινο εντομοκτόνο το πρωί, πρό ποτίσματος και εν τέταρτο του ψεκάσματος από το άσπρο εντομοκτόνο το απόγευμα μετά το πότισμα) που σε κάνουν να αναρωτιέσαι ΠΩΣ ΣΤΟ ΔΑΙΜΟΝΑ η ογδοντάχρονη γιαγιά σου βάζει στο χέρι της στη σακούλα του σουπερμάρκετ που περιέχει τα εκατοντάδες φάρμακά της και πιάνει το σωστό φάρμακο στη σωστή ώρα και παίρνει τη σωστή δόση.

Η φόρτωση, λοιπόν, είναι απλή αν έχεις φορτηγό, έστω ένα αγροτικό. Είναι όμως εξαιρετικά πολύπλοκη αν έχεις ένα απλό Ι.Χ. Εγώ κοίτα να δεις έχω Ι(ιιιι).Χ(χχχχ). ... μικρό.... ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΟ... Στο δεύτερο σακί χώμα απλά ΔΕΝ υπήρχε πορτμπαγκάζ (ελληνιστί σκευοφόρος). Για καλή μου τύχη, βέβαια, είναι σχεδόν συναρμολογούμενο. Οπότε, όσοι από εσάς είδατε ένα κίτρινο Πούντο (εκεί!) κάμπριο να περνά ανθισμένο και καταπράσινο στους δρόμους του Χαλανδρίου, μπορείτε να ησυχάσετε, δεν μετατρέπει η κρίση τα αμάξια σε κινούμενες γλάστρες. Εγώ το μετέτρεψα σε "Μεταφοραί Φυτών ο Χρηστάρας" και αυτό για μια και μόνη φορά (του χρόνου θα πάω με νταλίκα στο φυτώριο, να 'χω και την αξιοπρέπειά μου).
Και τώρα στέκομαι στο μπαλκόνι, με εκατοντάδες γλάστρες, γλαστράκια, φυτά και φυτάκια, λιπάσματα και εντομοκτονάκια και αναρωτιέμαι ποιον ψυχολογικό εκβιασμό να χρησιμοποιήσω για να επανέλθουμε στην τάξη και να φυτέψει τα φυτά ο (που νογά) καλός μου, αλλιώς τα βλέπω να θνήσκουν εντός δεκαημέρου από τη φύτευση....