"H ομορφιά του παρελθόντος είναι το αποτέλεσμα, όχι ο λόγος της νοσταλγίας"
Μ. Foucault

Σάββατο 28 Μαρτίου 2009

... ηλιοτρόπια...

Η άνοιξη είναι ωραία τρα λα λα!
Αν παραβλέψεις ότι ο Μάρτης (που είναι γδάρτης και κακός παλουκοκαύτης) μας μούλιασε εφέτος και δε μας αφήνει να φορέσουμε το ολοκαίνουργιο πουκάμισο μεσ' στο λέλουδο και την κλάρα (άσχετο: όταν περάσει τούτη η μόδα κι επιστρέψουμε στα γνωστά καλά καφέ και μαύρα μας, όλ' αυτά τα χρωματουλιά ΜΕ λέτε τι θα τα κάμουμε? Τες παν! επιστρέφω στην άνοιξη)...
Η άνοιξη είναι ωραία τρα λα λα!
Αν ξεπεράσεις την απαισιοδοξία που διασπείρει ο ισχυρισμός του Τ.S. Eliott ότι ο Απρίλης είναι ο σκληρότερος μήνας, αφού τι ξέρει αυτός από μεσογειακή άνοιξη? Σε μια έρημη χώρα διαβιούσε....
Η άνοιξη είναι ωραία τρα λα λα!
Αν λησμονήσεις ότι ο Μάης (που μας έφτασε εμπρός βήμα ταχύ) αντί να είναι ο μήνας των λουλουδιών γίνεται ο μήνας των μεγάλων σφαγών σε Γυμνάσια και Λύκεια κι όπου αντί να πλέκουμε στεφάνια, συλλέγουμε τα μαργαριτάρια ανεπαρκών μαθητών ανέτοιμων καθηγητών...
Κι αφού τεκμηριώσαμε το ευωχές της άνοιξης ερχόμαστε στο δια ταύτα:
Η άνοιξη είναι ωραία τρα λα λα! πλην όμως είναι και η εποχή της (ωχ!) κηπουρικής...
Και καλά όταν έχεις κήπο. Καλείς τον επαγγελματία, τον σουλουπώνει, κουρεύει και τους καλλωπιστικοί θάμνοι (καθότι καλλιτέχνης) στρόγγυλους και μένεις εσύ να αναρωτιέσαι πότε φύτρωσε το γλειφιτζούρι στη μέση του γκαζόντος (το γκαζόν του γκαζόντος -κλίνεται κατά το παρόν) και τέλος πάντων ζείς εσύ καλά και ο επαγγελματίας καλύτερα (και πλουσιότερα). Αν όμως έχεις βεραντούλα με γλάστρες? Ποιον να καλέσεις χωρίς να ρεζιλευτείς σε φίλους γνωστούς (και φυσικά τον επαγγελματία)???
Αρχικά επιστρατεύεις τον καλόνε σου... Μια - δυο - τρεις... ε, στο 19 ήρθε κι έγκωσε ο χριστιανός. Τα στήλωσε και έκαμε τη μεγάλη εξέγερση
-Αν θες γλάστρες μόνη σου....
Στην αρχή το παίρνεις αψήφιστα (έλα, μωρέ, θα του περάσει -ΑΜ, ΔΕ!!)
Μετά το παίρνεις γαλύφικα (έλα, γλυκέ μου, δες πόσα άλλα κάνω εγώ στο σπίτι -ΤΙΠΟΤΑ)
Μετά το παίρνεις πατριωτικά (έλα, καλέ μου, αφού ο Κακλαμάνης βραβεύει τα πράσινα μπαλκόνια -Μένουμε ΧΑΛΑΝΔΡΙ κι επιπλέον ΔΕΝ ΤΟΝ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ)
Μετά το παίρνεις παρακλητικά (έλα, μωρό μου, καν' το για το χατήρι μου και θα δεις εγώ -Γιατί τόσα χρόνια για ποιανού το χατήρι το κάνει? Και ΤΙ ακριβώς είδε???)
Και τέλος το παίρνεις πεισματικά (θα το κάνω μόνη μου και ΔΕΝ θα σου ξανμιλήσω ΠΟΤΕ -Αμήν και πότε!!)
Κι έτσι εμπλέκεσαι στη χαρωπή διαδικασία κηπουρική βεράντας, για να καταλάβεις από το πρώτο βήμα, που είναι η επίσκεψη στο φυτώριο, πόσο ανεπαρκής είσαι γι αυτό που ανέλαβες...
Μπαίνεις, λοιπόν, στο φυτώριο και βρίσκεσαι να περνάς ανάκριση πρώτου (μη σε πω και δεύτερου και τρίτου) βαθμού, από τον φυτωριοϊδιοκτήτη για το αν στο μπαλκόνι σου έχει ήλιο, πού έχει ήλιο, πότε έχει ήλιο, πού το πιάνει ο αγέρας, πότε το πιάνει ο αγέρας, πού είναι ο βοριάς, αν πιάνει πάγος, πότε πιάνει πάγος, αν το βράδυ πέφτει υγρασία, πόση υγρασία, πού έχει περισσότερη υγρασία, πόσα τετραγωνικά είναι το μπαλκόνι, πόσες παλιές γλάστρες έχεις, ώστε να υπολογίσει πόσες ακόμα πρέπει να προστεθούν για να είναι κατανεμημένα τα φυτά σωστά σε ζαρντινιέρες, μεγάλες γλάστρες, μεσαίες γλάστρες και μικρά γλαστράκια που θα μπουν σε πολλαπλά σταντ, στο τραπέζι και σε σημεία που δε φανταζόσουν ότι πηγαίναν γλάστρες... Σε περίπτωση, δε, που αποτολμήσεις να διακόψεις την ανάκριση -καλέ, εγώ τρεις τέσσερις γλαστρούλες ήθελα να βάλω- το βλέμα απαξίωσης του φυτωριούχου θα σε πείσει ότι αφού δεν έχεις εμπεδώσει από τη Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Κηπουρικής το κεφάλαιο περί αστικής κηπουρικής, κακώς κάκιστα τρώς το χρόνο του...
Ας υποθέσουμε τώρα, ότι ανταπεξήλθες ηρωικά στην ανάκριση και ο καλός φυτοεπαγγελματίας αποφάσισε ότι ΔΕΝ είσαι χαμένη υπόθεση και συνεχίζει να ασχολείται μαζί σου... Τα δυσκολότερα έρχονται.
Ο αξιολογότατος ανθοπωλητής θεωρεί ότι για να φτιάξεις τις γλαστρούλες σου πρέπει να μάθεις να ξεχωρίζεις τη φοβερή gryllotalpa-vulgaris (την ποια?), που είναι έντομο από την calceolaria herbeohybrida (ορίστε?) που είναι φυτό και φοβερή λιχουδιά για την πρώτη. Πρέπει να μπορείς να τον παρακολουθήσεις να αραδιάζει
φυτά που είναι φυλλώδη και φυτά που είναι ανθοφόρα,
φυτά που θέλουν ίσκιο, φυτά που θέλουν ήλιο και φυτά που θέλουν ίσκιο επτά με οχτώ και ήλιο έντεκα με μία (τη νύχτα, νομίζω),
φυτά που θέλουν κρύο, φυτά που θέλουν ζέστη και φυτά που θέλουν κρύο Ιούνιο και Ιούλιο και Δεκέμβριο πρέπει να τα έχεις σε θερμοκρασία 36 βαθμών Κελσίου,
φυτά που θέλουν απάγκιο και φυτά που κάνουν απάγκιο στα άλλα φυτά (οι εθελοντές των φυτών ένα πράγμα),
φυτά που θέλουν παρέα και φυτά που είναι παντελώς αντικοινωνικά (ΣΕ λέει η αφελάνδρα με την πεπερόμια, οι καλύτερες φίλες, αντίθετα η καλαγχόη με τη γλωξίνια ούτε κουβέντα δεν αλλάζουν)
φυτά που θέλουν πολύ νερό και φυτά που θέλουν σπάνιο πότισμα και φυτά που πίνουν το νερό τους τρεις με πέντε από πηγή Αθαμανικών Ορέων με 14 άλατα και 22 ιχνοστοιχεία αλλιώς μουτρώνουν και δε βλέπεις άνθος ούτε για δείγμα.
Οι διαμαρτυρίες σου - καλιέ, εγώ δυο μαργαρίτες και δυο ζουμπούλια ήθελα να βάλω η χριστιανή- αντιμετωπίζονται με το υποτιμητικό βλέμα του ανθοεπιστήμονα, ο οποίος έχει ήδη σχεδιάσει τη βεράντα σου και είναι απολύτως πεπεισμένος ότι είναι μια ασήμαντη λεπτομέρεια η διαφωνία σου.
Κι έφτασε η αποφράς ώρα που θεωρείς ότι έληξες τα ζητήματα... Η προηγούμενη κακή στιγμή έχει περάσει, ο φυτοεπαγγελματίας σε έχει συγχωρήσει που τόλμησες να φτάσεις στο μαγαζί του χωρίς να είσαι συνδρομήτρια στο "Urban gardening for Total Idiots" (για τουλάχιστον 36 τεύχη) και το εντόπιο "Μπαλκόνι Φυτά και ο Άσχετος Κηπουρός" και θεωρεί ότι έχει καλύψει τα γνωστκά σου κενά. Έχεις περάσει και από το ταμείο, όπου κοιτώντας την απόδειξη στα χέρια σου αναρωτιέσαι μην τυχόν και αγόρασες μετοχές στο φυτώριο (και στην Mosanto, μη σε πω) και τώρα πρέπει να φορτώσεις τις αγορές οι οποίες πέρα από τα φυτά, περιλαμβάνουν:
  • Αρκετό χώμα για να ξεκινήσεις δική σου χωματουργική επιχείρηση "Μπαζώνονται ρέματα Ο Μήτσος"
  • Γλάστρες, πιατάκια, ζαρντινιέρες και σταντ ικανά να αναζωογονήσουν τις παρακμάζουσες κεραμοποιείες του Αμαρουσίου και τέλος
  • Τόσα υγρά, στερεά και αέρια λιπάσματα και εντομοκτόνα και με τόσες οδηγίες (μία κουταλιά του γλυκού μπλε λίπασμα τρεις με πέντε το απόγευμα και μισή κουταλιά της σούπας πράσινο λίπασμα δώδεκα με μία το βράδυ, μισό ψέκασμα από το κόκκινο εντομοκτόνο το πρωί, πρό ποτίσματος και εν τέταρτο του ψεκάσματος από το άσπρο εντομοκτόνο το απόγευμα μετά το πότισμα) που σε κάνουν να αναρωτιέσαι ΠΩΣ ΣΤΟ ΔΑΙΜΟΝΑ η ογδοντάχρονη γιαγιά σου βάζει στο χέρι της στη σακούλα του σουπερμάρκετ που περιέχει τα εκατοντάδες φάρμακά της και πιάνει το σωστό φάρμακο στη σωστή ώρα και παίρνει τη σωστή δόση.
Η φόρτωση, λοιπόν, είναι απλή αν έχεις φορτηγό, έστω ένα αγροτικό. Είναι όμως εξαιρετικά πολύπλοκη αν έχεις ένα απλό Ι.Χ. Εγώ κοίτα να δεις έχω Ι(ιιιι).Χ(χχχχ). ... μικρό.... ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΟ... Στο δεύτερο σακί χώμα απλά ΔΕΝ υπήρχε πορτμπαγκάζ (ελληνιστί σκευοφόρος). Για καλή μου τύχη, βέβαια, είναι σχεδόν συναρμολογούμενο. Οπότε, όσοι από εσάς είδατε ένα κίτρινο Πούντο (εκεί!) κάμπριο να περνά ανθισμένο και καταπράσινο στους δρόμους του Χαλανδρίου, μπορείτε να ησυχάσετε, δεν μετατρέπει η κρίση τα αμάξια σε κινούμενες γλάστρες. Εγώ το μετέτρεψα σε "Μεταφοραί Φυτών ο Χρηστάρας" και αυτό για μια και μόνη φορά (του χρόνου θα πάω με νταλίκα στο φυτώριο, να 'χω και την αξιοπρέπειά μου).
Και τώρα στέκομαι στο μπαλκόνι, με εκατοντάδες γλάστρες, γλαστράκια, φυτά και φυτάκια, λιπάσματα και εντομοκτονάκια και αναρωτιέμαι ποιον ψυχολογικό εκβιασμό να χρησιμοποιήσω για να επανέλθουμε στην τάξη και να φυτέψει τα φυτά ο (που νογά) καλός μου, αλλιώς τα βλέπω να θνήσκουν εντός δεκαημέρου από τη φύτευση....


17 σχόλια:

MenieK είπε...

...
Ήταν προς το τέλος της ζωής του,
όταν ο κόσμος μονολογούσε βλέποντάς τον να περνάει:
Του Αναξίμανδρου του μένουν το πολύ τρία με τέσσερα ηλιοτρόπια να μαδήσει.
ήταν σ' εκείνο το κομματάκι του χρόνου λίγο πριν το θάνατο,
όταν ο Αναξίμανδρος ανακάλυψε τη λύση του αινίγματος του χρόνου....
(Γκ. Μπακέρο: Ο Μαρσέλ Προυστ κ άνει βαρκάδα στον κορινθιακό κόλπο)

Ανώνυμος είπε...

Ολα καλά
μα η μύτη μου έμεινε παραπονεμένη
δίχως γεύση μυρωδιάς απορημένη

Καλώς σε βρήκα!

Stratos Bacalis είπε...

Να έρθω εγώ? Είμαι ακριβός όμως...

penelope είπε...

Ελα μωρε τι τους θέλεις και τους παρακαλάς κάνε όλη τη δουλειά μόνη σου να έχεις και ολη την ευχαρίστηση δική σου. Εγώ παλιά τα έβαζα στη σχάρα στο ποδήλατο δυο δύο .. τέλεια λέμε και χωρίς υποχρεώσεις ;)

Coco είπε...

το πίσω μπαλκόνι είναι κρανίου τόπος για διάφορους λόγους...
η μπρος βεράντα, βγήκα σήμερα και είδα μες τη μέση την παλιά πλυντηριάρα των πιάτων που πρέπει να κατεβάσουμε κάτω απ΄τον 5ο... τα πιάτα εξάλλου τα πλένουμε παραδοσιακά με τα χέρια...
διαβάζοντας το εμπνευσμένο σου ποστ μου ήρθε η έμπνευση!
θα το κάνω γλάστρα!!
θα βάλω ένα μαρούλι στη μέση και φακή γύρω γύρω να βόσκει ο χελώνος!!


α, μου άρεσε πολύ το ποιήμα του Μπακέρο

Orelia είπε...

έλα βρε!
μενετε χαλανδρι;;;
γρηγορα να βγω να φιαξω το μπαλκονι μ' μη μας δειτε απεριποίητους εσείς οι ..μπλκονοοικολόγοι..
ενας δρόμος μας χωριζει
ποτέ δεν ξέρεις..!

αυτο σου: ....τα μαργαριτάρια ανεπαρκών μαθητών ανέτοιμων καθηγητών..., μου άρεσε πολύ πάρα πολύ... και τα υπόλοιπα όλα βεβαιως :))

καλη Κυριακή νάχετε

habilis είπε...

Χτές πέρασα απο ένα φυτωριο τυχαία δεν τσίμπισα όμως .
Σήμερα είχε κηπουρική.Εβγαλα οοολες τις γλάστρες από το κλουβί τους ,ενα πλαστικό αυτοσχέδιο θερμοκήπιο ,ένεκα πού τον χειμωνιάτηκο πόγο τον έχω πληρώσει ακριβά τα προηγούμενα χρόνια .
Τα άπλωσα και τα επιθεώρησα .Ενα μπένζαμην μας άφησε χρόνια και ένα δενδρολύβανο είναι να το κλένε και οι ρέγκες ,θα το επισκευάσω όμως .
Οι απώλειες του χειμώνα ασήμαντες .

Εχω θρηνίσει μαζικές απώλειες φυτών και δεν σκοπεύω να το ξανακάνω.Από πάγο ,από λίπασμα ,από φουσκή .
Ο φίλος μου ο Πάνος [γεωπόνος] κάθε φορά που εβλεπε το φυτώριο μου με δούλευε .
-Θα σου φέρω γρέζι από μηχανουργειο να φυτέψης ,ούτε πότισμα δεν θέλει.

Τέλος παντων το παλεύω .
Οτι αιθαλές αντέχει,σε γλάστρα ,2 ελιές που κάνανε στην γλάστρα ελιες και μετά γέννησαν 2 αγριελιές,δεν μασάνε από τίποτα και δεν θέλουν τίποτα .Φοίνικες μεγαλώνουν σαν τρελά και όλα από την μαμά τους ,κανένας φοινικας σε κανονικό χώμα δεν θα σας πει οχι για τα παιδάκια που σπέρνει .οι ρίζες του έχουν μία δύναμη φοβερή γιά μία γλάστρα .Κάκτοι ,όχι μινιον , αυτοί που γίνονται θηρία μαζί με τα αγκάθια τους [δεν μασάνε από τίποτα],γαμώ την επιθετικοτητά τους ,ακόμα βγάζω βελονάκια από τα χέρια μου .
Η λεμονιά μου κάνει κόλπα θα αρχίσει να μοσχοβολάει σε κανα μήνα με τα άνθη της ,δεν έχω φάει ακόμα λεμόνι ,στήν λαική τα ακουμπάω .
Εχω και άλλα σκληρά αλλά δεν θέλω να τα παραλέω.
Τα μπένζαμην τα κακόμοιρα μέσα έξω στό σπίτι το παλεύουν ,δεν λένε όμως όχι .
Τα σκληρά γιούκα [όχι αυτά με την τεράστια ρίζα] τα μόνα που τα κάνεις ότι θέλεις ,το μόνο που θέλουν είναι να τα βγάζεις και έξω .
Ολα τα φυτά ανθύζουν ,όλα όμως δεν ευοδιάζουν ,το καλυτερό μου να χαιδεύω μια λεβάντα ,έναν βασιλικό ,μια ματσουράνα ,και μετά να μυρίζω το χέρι μου και να τα έχω.

Υ.Γ.

ritsmas είπε...

Μου ηρεσε το λογοπαίγνιον με τον Ελιοτ και την Ερημη Χώρα. Από παιδί, για κάποιο ανεξήγητο λόγο πίστευα ότι ο Απρίλης ειναι ο σκληρότερος μήνας του χρόνου. Ακόμη και τωρα το πιστεύω παρ ότι εχει πια μπει η άνοιξη και οι μυρουδιές με πνίγουν.

από χωματουργικές και κηπουρικές μόνο τα απολύτως απαραίτητα κι αυτά με το ζόρι.

νατασσΆκι είπε...

να μου κάνετε τη χάρη και οι δυο σας: ο Απρίλιος είναι ο Καλύτερος μήνας του χρόνου, ορίστε μας!
(και όσοι έχουν γενέθλια τον Απρίλη είναι οι καλύτεροι, αλλά δεν το κάνω θέμα :ppp)

Λοιπόν, έχω να δηλώσω:
*του ξαναμίλησες! :p

*έπρεπε να μου το πεις πριν: Θα σου έλεγα όσα σου είπε ο φυτωριούχος χωρίς τις πολλές λεπτομέρειες (άντε να σε έστελνα στο γούγλη το πολύ πολύ), θα σε πήγαινα σε φίλο που έχει φυτώριο και θα μας έδινε ότι θέλαμε χωρίς πολλά πολλά και θα σου έφερνα και το φορτηγάκι να τα μεταφέρεις -άσε που θα σε βοηθούσα και στο φύτεμα, χο!
:))))

Φιλιά, καλή βδομάδα -θέλω φωτογραφίες! :)))

νατασσΆκι είπε...

αααα, ξέχασα: το ποίημα στο πρώτο σου σχόλιο, από τα πιο όμορφα που ακούσαμε :)

Alexis B είπε...

Πιάστικα καλέ.
Αχ ούχ. μόνο που το διάβασα θέλω ξεκούραση. Τα' παιξα λέμε.
Πάρε και εσύ κάκτους όπως εγώ, να ξεμπερδεύεις.
Φυτό και το ένα φυτό και το άλλο.
Ασα που άμα ξέρεις φτιάχνεις και τεκίλα!!!!!!!!
Καλή εβδομάδα

Sophia είπε...

XAXAXA, για αυτό κι εγώ αφήνω την άγρια φύση να κάνει τον κήπο γύρω από το σπίτι, της κολάσεως από τα χρώματα, και το μόνο χώμα που ρίχνω και βοτανίζω διακριτικά, είναι στις φραουλιές και στην ρόκα!!!
;-D

mamma είπε...

"Έχεις περάσει και από το ταμείο, όπου κοιτώντας την απόδειξη στα χέρια σου αναρωτιέσαι μην τυχόν και αγόρασες μετοχές στο φυτώριο"

Δεν ξέρω για το φυτώριο, πάντως "στο περιβόλι τ΄ουρανού" δυό τοίχοι είναι δικοί σου :-P

MenieK είπε...

airgood, καλώς ήρθες :-)

@strato, έλα εσύ (να σε δούμε, μη νομίζεις :-Ρ) και όπως είδες, με τις αμοιβές, είμαστε λαρτζ!!!

@penelope, δεν είναι ότι δεν θέλω, είναι που δεν μπορώ :-)

@coco, να ξεκινήσουμε καμπάνια. Αντί για ανακύκλωση, τα παλιά ηλεκτρικά να τα κάνουμε γλάστρες. Το ποίημα το ερωτεύτηκα από την Κυριακή που το ακούσαμε στον Ιανό... Θα έσκαγα αν δεν έβρισκα το βιβλίο

@orelia, είμαστε γειτόνισες? Να κανονίσουμε καφέ στην Εμινέ :-)

@habilis, μου φαίνεσαι εντελώς επαγγελματίας, μήπως είσαι κι εσύ διαθέσιμος, σαν τον Στράτο?

@ritsmas, Απρίλης, aprire, ανοίγω, (στα ελληνικά, είναι ο Απρίλης που έκανε το έαρ=Άνοιξη), δύσκολο να ανοιχτείς στο καινούργιο...
Κι επιπλέον κάθε γέννα (που προοιωνίζεται το άνοιγμα του Απρίλη στον γονιμοποιητικό οίστρο εντόμων, φυτών και ζώων) είναι εξαιρετικά σκληρή

@νατασσάκι, Νεξτ γίαρ!! όσο για τον περί ου ο λόγος, την πάτησε (χεχε)...
Υ.Γ. Γι αυτό το έβαλα για να σκάσεις από τη ζήλια σου, που εγώ το έχω πια κι εσύ (κι ας το σημείωσες) ΔΕΝ το έχεις
:-ΡΡΡ

@alexi, εγώ να δεις πόσο πιάστηκα... Τόσο που σκέφτομαι ότι οι κάκτοι δεν είναι καθόλου κακή ιδέα (φτάνει να βρεθεί αυτός που θα τους φυτεύσει, διότι εγώ είναι βέβαιον ότι θα γεμίσω αγκάθια, και δουλειά ΔΕΝ θα κάμω) :-)

@sophia, έχεις κήπο? ΕΧΕΙΣ ΚΗΠΟ???? (σε μισούμε θανάσιμα -καθ' ότι σε ζηλεύουμε θανάσιμα)

@mamma, αυτός που είχε τη φωτό του Τσιτσάνη κι αυτός που είχε τις ριγοϋφαντές (δεν μπορώ να σας περιγράψω τη φρίκη που παθαίνω με αυτές τις κοκκινομαυρομπλε) κουρτίνες

νατασσΆκι είπε...

νομίζεις ότι δεν το έχω, χο χο χο!
Εκείνη τη νύχτα, λίγο πριν πλαγιάσει,
ο Μαρσέλ Προυστ φώναζε ξαναμμένος στο δωμάτιό του:
«Μητέρα, φέρτε μου κι άλλο χαρτί, φέρτε μου όσο χαρτί μπορείτε.
Θα αρχίσω ένα νέο κεφάλαιο στο έργο μου.
Θα του δώσω τον τίτλο: "Στον ίσκιο των ανθισμένων κοριτσιών"».

(και το έχω και σε βίδεον σε απαγγελία, και δεν σημείωνα εγώ, η Ριτς είναι του γραπτού! ;) )

Μουτς!
:)

**αφού είναι δικοί μας οι τοίχοι, να αλλάξουμε τις κουρτίνες, χο!

Stratos Bacalis είπε...

Αυτό είδα και είπα να προτείνω να σας νοικοκυρέψω τη βεράντα, ότι είστε λαρτζ με τις αμοιβές... εγώ θέλω 600 τη βδομάδα, όχι τη μέρα, να συννενοούμεθα... :-P

MenieK είπε...

@νατασσάκι,
ναι, αλλά εσύ έχεις μόνο το ποιήμα που το κατέβασες ιντερνετικώς. Εγώ έχω το βιβλίο, δερματόδετο και με τον Σαούλ δίπλα στον Προυστ... Να!

@strato,
έλα εσύ και το οικονομικό θα το βρούμε :-)