...πολύτιμο γκολ....

Όπως είναι γνωστό, παλαιόθεν, το τίμιο τούτον βλόγον έχει ένα σωρό σακατιλίκια, ενα εκ των οποίων το ποδόσφαιρο και εν δεύτερο η κοινωνική προσφορά προς το γυναικείο φύλο, όποτε αυτό περνά μαύρες ποδοσφαιρομέρες όπως οι τωρινές.

Βλέπετε αισίως φτάσαμε στη φάση των δεκάεξι του Μουντιάλ 2010 που αγωνίζονται να γίνουν οκτώ (και συνεχίστε να διαιρείτε δια δύο) και επειδή, κόρες αντιποδοσφαιρικές, όσο και να αντισταθήκατε στη φάση των ομιλων και όσο και αν μετά από καυγάδες κατορθώσατε να σύρετε τον καλό σας στο σινεμά, στο μπαρ ή στο γιαπωνέζικο για σούσι και επειδή ήρθε η ώρα που φοβόσασταν (Ο καλός σας θα ριζώσει στον καναπέ και κάθε σας παραίνεση να μετακινηθεί θα αντιμετωπίζεται με τρόμο, απορία και επιθετικότητα) είναι η στιγμή να σας βοηθήσωμεν.
Κατ' αρχάς ξεχάστε τα διλήμματα, τριλήμματα και τετραλήμματα (μη σας πω) τύπου:
Θα τον σκοτώσω (Γιατί? ποιος ο λόγος, να φάτε τα νιάτα σας σε γκαρσονιέρα άνευ θέας και ανέσεων στον Κορυδαλλό τη στιγμή που μπορείτε να φάτε τα εισοδήματά του και να τον πονέσετε περισσότερ)
Θα τον χωρίσω (Γιατί? Ποιος ο λόγος να μπείτε στη διαδικασία ψαξίματος για τον επόμενο που θα είναι μια ρέπλικα με την ίδια ακριβώς νοοτροπία)
Θα βγω με τις φίλες μου (Γιατί? Ποιος ο λόγος εξόδου με όλους τους άντρες καρφωμένους στις οθόνες?)
Θα δω το σήριαλ στην άλλη τηλεόραση (Γιατί? Ποιος ο λόγος ΚΑΙ να σου την έχει σπάσει ΚΑΙ να έχει κατσικωθεί στην πλάσμα, αφήνοντάς σε στη μικρή της κουζίνας ΚΑΙ να τον αφήσεις ήσυχο????)
ΟΟΟΟΧΙ και πάλι ΟΧΙ....
Η επιλογή είναι μια αλλά με διττό σκοπό :
Αν είσθε υπάνδρος από εικοσαετίας (τουλάχιστον) ήρθε η ώρα (με τη βοήθεια μας) να του κάνετε τη ζωή κόλαση, να τον κάνετε να επαναπροσδιορίσει τις προτεραιότητές του όσον αφορά στο δίλημμα ποδόσφαιρό ή Sex and the City νο 438 και να τον κάνετε να σας δει με άλλο μάτι (κατά προτίμηση γουρλωμένο). Αν έχει, δε, κανονίσει να δει το ματς παρέα με (όλα τα υπόλοιπα ρεμάλια που αποκαλεί) φίλους (κι εσείς βγάζετε φλύκταινες όταν ανοίγει η πόρτα και τους συναπαντάτε σκεπτόμενη την αποκατάσταση και ανακαίνιση που θα χρειαστεί το καθιστικό, ει μη και η κουζίνα, μετά την μπυροπιτσοσουβλακοκατάσταση ) ήρθε η ώρα (πάντα με την πολύτιμη αρωγή μας) να τους ξεφορτωθείτε για πάντα.
Αν πάλι είσθε στα πρώτα έτη της συμβίωσης, εκεί όπου τα ελαττώματα είναι ακόμα μεταμφιεσμένα σε χαριτωμενιές, εκεί όπου όλες οι δραστηριότητες γίνονται από κοινού, εκεί που το γούτσου-γούτσου, αναγορεύεται στον μόνο κώδικα επικοινωνίας, αγνοήστε τα πικρόχολα σχόλια και, χρησιμοποιώντας τις πολύτιμες συμβουλές μας, εντυπωσιάστε τον, κάντε τον να μακαρίσει την τύχη του που βρήκε την τέλεια γυναίκα, αυτή με την οποία θα μοιραστεί τη ζωή του ακομα και την ποδοσφαιρική.
Η λύση είναι απλή και δοκιμασμένη....
Πρώτον, ΚΑΤΣΙΚΩΘΕΙΤΕ ΔΙΠΛΑ του στον καναπέ (αχ, βρε μωρούλι μου, κάνε λίγο χώρο να δω κι εγώ το ματς) αν, δε, υπάρχουν (όπως προείπαμε) και φίλοι, σπρώξτε τους με θράσος και αποφασιστικότητα (Μητσούλη, κάνε λίγο χαρά μου να καθήσω δίπλα στον άνθρωπό μου, δεν μπορώ να βλέπω μπάλλα με ξένους) και δεύτερον (και κυριότερο): ΕΚΦΡΑΣΤΕ ΑΠΟΨΗ και μάλιστα υπερασπιστείτε τη με τη σιγουριά του κατόχου της απόλυτης γνώσης....
Πώς θα το κάνετε? Απλά, απλούστατα με τις έξι συν 1 κλισέ, αλάνθαστες και μη επιδεχόμενες καμία αμφισβήτηση εκφρασούλες που θα επιβεβαιώσουν τις ποδοσφαιρικές σας γνώσεις (Βέβαια καλό είναι να έχετε μια πρώτη έστω εικόνα περί του τι ακριβώς εστί ποδόσφαιρο και να μη διερωτάσθε αν η μπάλα είναι στρογγυλή, γι αυτό σας παραπέμπουμε στα μαθήματα που έλαβαν χώρα εδώ ακριβώς πριν από δυο χρόνια επ' ευκαιρία του Πανευρωπαϊκού πρωταθλήματος ). Φράσεις που θα ανατρέψουν για πάντα την εικόνα που έχει ο καλός σας, οι φίλοι του και το ανδρικό γένος εν συνόλω για το τι συνιστά την παρακολούθηση ενός αγώνα ποδοσφαίρου και το πού μπορεί να φτάσει μια γυναίκα προκειμένου να περάσει το δικό της:
Η έκφραση νούμερον ένα αφορά στο στήσιμο και την ανάπτυξη του παιχνιδιού της ομάδας (προφανώς και κατά προτίμηση, αυτή που έχει δηλώσει ότι υποστηρίζει) και την ξεστομίζετε πέντε λεπτά αφ' ότου έχει γίνει η σέντρα και ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΩΣ (προσέξτε το αυτό είναι σημαντικό) όταν τη μπάλα κατέχει η αντίπαλη ομάδα:
-Καλά, ΔΕΝ μπορώ να καταλάβω, τι σόι στήσιμο είναι αυτό, ούτε ζώνη ούτε μαν του μαν παίζουν....
Εδώ, λογικά, ο καλός σας γυρνά όλο απορία να σας κοιτάξει, και (αν το έχετε πει με τη δέουσα πειθώ) τα ρεμάλια μένουν με την μπουκιά από την πίτσα στο στόμα. Στα απορημένα βλέμματα συνεχίζετε απτόητη:
-Μα ΔΕΝ τους βλέπεις? Αν έπαιζαν ζώνη θα κρατούσαν καλύτερα τους χώρους τους μες στο γήπεδο και αν έπαιζαν μαν του μαν έπρεπε να μαρκάρουν στενότερα και όχι με τα μάτια.
Αυτό το τελευταίο το " και όχι με τα μάτια", έχει μεγάλη επιτυχία, αν η ομάδα που παίζει είναι η δική μας εθνική, οποιαδήποτε λατινοαμερικανική, οι μεσογειακές (στην ευρεία τους έννιοια περιλαμβάνοντια και οι Πορτογάλοι), αλλά αποφύγετέ το αν παίζουν Γερμανοί Ολλανδοί (ειδικά σ΄αυτούς με τίποτα, κοριτσια, διότι ΚΑΙ μαρκάρουν ΚΑΙ κρατούν τους χώρους τους και ενίοτε σκοτώνουν), Άγγλοι και γενικώς κεντροευρωπαϊκές και βόρειες ομάδες.
Κλισεδάκι νούμερον δύο, το οποίον θα καθορίσει και τη σοβαρότητα με την οποία θα σας αντιμετωπίσει η ομήγυρις (ομού μετά του καλού σας) στη συνέχεια, και γι αυτό πρέπει να ειπωθεί με την κατάλληλη φωνή (άχρωμη και λίγο blasé), και αφορά στην τεχνική της ομάδας. Το καλύτερο σημείο του αγώνα για να ειπωθεί, είναι λίγο πριν τη λήξη του ημιχρόνου, αν το σκορ είναι ισόπαλο, ή λίγο αφ' ότου ξεκινήσει το δεύτερο ημίχρονο σε περίπτωση ήττας και απαραιτήτως να έχουν μόλις χάσει την μπάλλα:
-Θέλουν και να κερδίσουν... Μα, αγάπη μου, χωρίς κοντρόλ ΟΥΤΕ ντρίμπλα μπορούν να κάνουν ΟΥΤΕ πάσα...
Εδώ, ο καλός σας (που δεν του φτάνει η σκασίλα του έχει και σας), έχει κάνει το πρώτο βήμα προς τη μετάνοια για όλες τις φορές που είδε ποδόσφαιρο και σας αγνόησε, τα δε ρεμάλια, έχουν αρχίσει να στριφογυρίζουν άβολα στους καναπέδες. Μην τους αφήσετε να πάρουν ανάσα... Αμά τη διαπιστώσει της δυσφορίας συμπληρώστε ακάθεκτη:
-Μα καλά, δεν τους βλέπετε,? ούτε να βρεθούν μεταξύ τους δεν μπορούν, πώς θέλουν να περάσουν μπροστά???
Η εκφρασούλα με μικρή παραλλαγή μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σε περίπτωση που η ομάδα προηγείται, κατά προτίμηση στο μέσο του ημιχρόνου όπου έχει σημειωθεί το γκολ που τους έβαλε μπροστά, απλά αντικαταστήστε το "Θέλουν και να κερδίσουν¨με το "Απορώ πώς κερδίζουν" και το "πώς θέλουν να περάσουν μπροστά???" με το "μου λέτε πώς πέρασαν μπροστά???"
Και καθώς η επιτυχία σας προδιαγράφεται στον ορίζοντα, ήρθε η ώρα για την ατάκα νούμερον τρία η οποία φυσικά πρέπει να αφορά στον τερματοφύλακα (σύνηθες θύμα της κριτικής των απανταχού ποδοσφαιροθεατών και ποδοσφαιροκριτικών). Η κατάλληλη στιγμή για την εκφορά της ατάκας, είναι μετά από κόρνερ, ή φάουλ (όρα παραπάνω λινκ σε περίπτωση που η ορολογία είναι άγνωστη), όπου έχει αποτύχει να την μπλοκάρει (ενίοτε έχει αποτύχει και να την ακουμπήσει, προσγειωνόμενος πάνω σε δικούς και εχθρικούς παίκτες) και αφού βεβαιωθείτε ότι η φάση έχει τελειώσει ανώδυνα, γιατί αλλιώς οποιαδήποτε παρατήρηση είναι επικίνδυνη για τη σωματική σας ακεραιότητα:
-ΔΕΝ υπάρχει περίπτωση! Ο Βάντσικ ή ο Σαργκάνης (έτσι έχετε καλύψει και τους βάζελους και τους γάβρους, πράγμα που σημαίνει το 99% των ελλήνων φιλάθλων) θα είχαν καθαρίσει τη φάση κι ούτε γάτα ούτε ζημιά, Ήταν τερματοφύλακες άρχοντες στην περιοχή τους, βρε αδερφέ ...
Εδώ, τα πράγματα για τον καλόν σας έχουν αρχίσει να ζορίζουν, οι δε κολλητοί έχουν αρχίσει να βρίσκουν την μπύρα ζεστή και την πίτσα παγωμένη. Κόρες, ήρθε η ώρα να τους δώσετε καίριο πλήγμα συμπληρώνοντας, δήθεν ανέμελα:
-Παραδεχτείτε το πάντως, από τότε που δεν παίζουν ο Σμάιχελ και ο Καν και με τον Μπουφόν τραυματία, δεν υπάρχουν ούτε εντυπωσιακές αποκρούσεις, ούτε επιτυχημένες έξοδοι ...
Η ζυγαριά έχει σαφώς γείρει υπέρ σας, ο καλός σας έχει αρχίσει να σκέφτεται ότι τελικά το σινεμά και τα "γράμματα στην Ιουλιέττα" δεν ήταν και τόση κακή ιδέα, ενώ τα ρεμάλια αναρωτιούνται, ποιανού πρόταση ήταν να δούν το ματς σπίτι σας και γιατί δέχτηκαν. Είστε περίπου στο μέσο της μάχης και έχει έρθει η ώρα να εντείνετε την επίθεση, άρα έχει έρθει η ώρα για το σχόλιον νούμερον τέσσερα, το οποίον θα το μάθετε την επαύριον (παρ' ότι oι συνέχειες αντίκεινται στην ιδεολογία του βλόγου) καθ' ότι το ποστάκιον βγαίνει υπερβολικά μεγάλο ακόμη και για μένα...