... αποχαιρέτα τη...

Κοιτάζω πολύ προσεκτικά το χθεσινό ψήφισμα των Γερμανών χριστιανοδημοκρατών για την εθελοντική αποχώρηση μιας χώρας από το ευρώ χωρίς ταυτόχρονη αποχώρησή της από την Ε.Ε. (όπως αυτό παρουσιάζεται στον ελληνικό και τον διεθνή τύπο).

Φυσικά δεν είμαι οικονομολόγος κι ούτε μπορώ να εκφέρω κρίσεις γύρω από ζητήματα οικονομίας. Κοινωνιολογικές background έχω ή καημένη. Ωστόσο, έχω μια αίσθηση από χθες, η οποία σήμερα υπό το φως των εξελίξεων στα spread (αυτό πότε σταμάτησε να σημαίνει το αλειμμένο βούτυρο στο ψωμάκι μου ΔΕΝ το κατάλαβα) δανεισμού της Ιταλίας, της Ισπανίας αλλά και χωρών της Ε.Ε. με αξιολόγηση τρία άλφα (σαν τα όσπρια ένα πράγμα), με έκανε να ανησυχώ πολύ... πάρα πολύ...

Δεν νομίζω, λοιπόν αδέρφια, συμπολίτες, συνχρεωκοπημένοι και συν-συμβάλλοντες στην έξοδο της χώρας από τη στενωπό (το αδιέξοδο, το τούνελ, και οποιοδήποτε άλλο από το οποίο κατά καιρούς μας βγάζουν οι πολιτικές μας ηγεσίες).

Με το ψήφισμά τους, οι Γερμανοί, του CDU με τη γνωστή μεθοδικότητα και απαρέγκλιτη στοχοπροσήλωσή τους δεν μου φαίνεται να προετοιμάζουν την έξοδό της Ελλάδος ή οποιασδήποτε άλλης (απειλούμενης με χρεωκοπία) χώρας από το Ευρώ. Μου φαίνεται ότι προετοιμάζουν τη ΔΙΚΗ τους έξοδο.

Και μου φαίνεται ότι οι (περίφημες) αγορές το ξέρουν, ή το ψυχανεμίζονται (όσο μπορούν να ψυχανεμιστούν οι αγορές) γι αυτό έπεσαν πάνω στο ευρώ και τις χώρες τους με τέτοια λυσσαλέα επιθετικότητα προσπαθώντας να αποκομίσουν όσο το δυνατόν περισσότερα κέρδη από τον θάνατο ενός ονείρου, που δεν αφορούσε στη νομισματική και οικονομική ένωση μεμονωμένων και ασύνδετων κρατών, αλλά την οικοδόμηση μιας κοινότητας λαών.