"H ομορφιά του παρελθόντος είναι το αποτέλεσμα, όχι ο λόγος της νοσταλγίας"
Μ. Foucault

Τετάρτη 5 Σεπτεμβρίου 2007

Περί ασύμμετρης πολιτικής...

H αληθεια είναι ότι σιχαίνομαι τα πολιτικά (ή έστω πολιτικίζοντα) πόστ, αν και θεωρώ, ως συνεπής μεταμοντερνίστρια (λέμε τώρα), ότι κάθε πράξη (με την αριστοτελική έννοια) και κάθε λέξη μας είναι στη ρίζα της πολιτική. Έτσι, (υπομονετικά, ήσυχη ήσυχη στη γωνίτσα μου και αγνοώντας την επικαιρότητα) περίμενα να καταλαγιάσει ο θόρυβος (η εμμονή, θα μπορούσα να πω) με την περίφημη «ασύμμετρη απειλή» για να θέσω το (όχι πολιτικό αλλά κοινωνιολογικό) ερώτημά μου.
Ήταν, τελικά, απλώς μια ανοησία ή μια βαθιά πολιτική τοποθέτηση σε απόλυτη συνέπεια με την (ενίοτε ακραία) φιλοσοφία του ανεμοθύματος Πολύδωρα και της παράταξής του (και όχι μόνο)? Και αν ναι, τότε γιατί πυροδότησε μια σειρά από παρόμοιες δηλώσεις περισσότερο(?) σοβαρών ή μάλλον αποδεκτών από το εκλογικό σώμα (κάτι σαν mainstream) πολιτικών?
Μήπως, αντιλαμβανόμενες ότι πλέον βρισκόμαστε (όπως λέει ο Hauser) σε μια κοινότητα πολιτική χωρίς πολιτικά υποκείμενα να τη συστήσουν, τέτοιου είδους δηλώσεις χρησιμεύουν στη δημιουργία ενός φασματικού «λαού», μιας χιμαιρικής «κοινότητας» η ομοιογένεια της οποίας διασφαλίζεται από την αντίθεσή της με ότι είναι έξω (και ακόμα χειρότερα, διαφορετικό από) αυτή?
Μήπως, ο δεξιοφιλοσοφίζων Πολύδωρας, και οι συν αυτώ, ως πιστοί οπαδοί της νιτσεϊκής (μπορεί να το είπε και κανένας Metternich πριν από αυτόν, αλλά πάντως αυτός το έκανε μότο) ότι η πολιτική είναι η συνέχιση του πολέμου, η εσωτερίκευσή του, ο εγκλεισμός του μέσα σε αντιτρομοκρατικά οχυρώματα που περικλείουν τον «λαό», επιδιώκει να διασφαλίσει το απυρόβλητο (το στράτευμα οφείλει τυφλή/άκριτη υπακοή στον στρατηγό), ως ο μόνος ικανός να διεξάγει τον πόλεμο?
Μήπως, η διαρκής υπενθύμιση αοράτων (άρα τρομακτικότερων) απειλών και επιτιθέμενων επιτυγχάνει σ’ ένα πρώτο επίπεδο τη μετατροπή του «πολίτη» (και πάλι με την αριστοτελική έννοια) και του καντιανού «ελεύθερου ανθρώπου» (άνδρα, αλλά θ’ αφήσω προς το παρόν τα φεμινιστικά μου στην άκρη!!) σε μέλος του λαού-μάζας?
Και, αναρωτιέμαι τώρα εγώ, μήπως, σ’ ένα δεύτερο επίπεδο, και με τη βοήθεια των ρητορικών για τη μεγαλοσύνη του έθνους και της (ως περιούσιου λαού) υπεροχής του, έναντι των (πεισματικά αφανών) οχτρών, επιτυγχάνει ταυτόχρονα το ντρεσάρισμα αυτής της μάζας (α, ρε έρμε Nietzsche τι σου έμελε να πάθεις σήμερα!!) ως «σκυλιών φυλάκων» (της υπό διαρκή επίθεση εξουσίας) αναπτύσσοντας το πολεμικό τους ένστιχτο και καλλιεργώντας τη διάθεσή τους για το αίμα (πάντα του Άλλου)?
Και έτσι, οδηγούμαι και στο τελικό (και πιο τρομακτικό) ερώτημά μου: Μήπως αυτό που ακούσαμε και είδαμε δεν είναι παρά άλλη μια προσπάθεια ώστε ο πολίτης να υποβιβαστεί από το (πλατωνικό) πολιτικό ζώο στο (εύκολα διαχειρίσιμο, ανίκανο να κρίνει, έτοιμο να υποταχθεί και να νοιώσει ευγνωμοσύνη) ζώο?

5 σχόλια:

adaeus είπε...

Και το σκέφτηκε αυτό ο Πολύδωρας μόνος του? Χλωμό το κόβω. Το αυτό και για τις πολιτικές παρατάξεις. Αυτοί είναι ικανοί μόνο για να αδυνατούν να σβήσουν τις φωτιές.

just me είπε...

"Tο πρόβλημα μου με τις κόρες μου είναι ότι έχουν απεριόριστο θαυμασμό για μένα κι αυτό δεν μου αρέσει. Γιατί, αν έχουν εμένα ως πρότυπο, μπορεί να μη βρίσκουν κάποιον σαν εμένα και να δυστυχήσουν"
(από συνέντευξη του Ανδρός στο περιοδικό Life & Sytle, τεύχος Απριλίους 2006, περήφανη αναδημοσίευση στο σάιτ του Ανδρός, www.polydoras.gr)

Καλή μου MenieK, άσε τον Hauser και τον Nietzche, και άνοιξε γρήγορα τον Freud και την Κρίστεβα, πριν μας πιάσει αδιάβαστες ο Ανήρ!
:)))

Καλή σου μέρα

MenieK είπε...

Just me@ γλυκιά μου, τι να σου πει η ψυχανάλυση του ψυχρού βορειοευρωπαίου (και επιπλέον Εβραίου) Freud, ή η σημειωτική της γαλλοεκπαιδευθείσης (και επιπλέον γυναίκας) Kristeva για την πληθωρική προσωπικότητα του υπερηφανοαρχαιοορθόδοξου Πολύδωρα? Τι να καταλάβουν αυτοί από την πρωτεϊκή φλόγα που κατακαίει τον ανδρα (μοι ένεπε...)?

Adaeus@ μου (ο τόνος στο μου), κατ' αρχάς είναι πολύ πονηρότεροι από ότι τους θεωρούμε (αλλιώς δεν εξηγείται πώς τόσα χρόνια κοροϊδεύουν τόσο κόσμο) και εν συνεχεία, αυτό που λέω είναι ότι η "ασύμμετρη απειλή" εντάσσεται σε ένα γενικότερο πολιτικό πλαίσιο το οποίο, αν μου επιτρέπεις, πιστεύω ότι ΝΑΙ! ΚΑΙ το σκέφτονται (ακριβώς έτσι) ΚΑΙ το υλοποιούν (με μεγάλη συνέπεια)...

Καραμούζα είπε...

@ MenieK

Τό "πλαίσιο" έχει τραγουδηθεί:

"Να δείς που κάποτε
θα μάς πούνε και μαλάκες,
να δείς που κάποτε
θα μάς πούνε και χαζούς"

Και μάλιστα έχει κάνει λάθος χρόνο ο στιχουργός: Έβαλε Μέλλοντα αντί Παρακείμενο.

Ναπoλέων είπε...

@ Just you

Είδες τί μάς έκανες;;;

Την προκάλεσες και μάς ξεφούρνισε το επελαύνον έκδυτο αρσενικό, μετά (κ)αφροίνου και ανθέων...

«Άχ! πού 'σαι νιότη (μου), πού 'λεγες...»

Κι άντε τώρα εγώ να βρω ισάξια, εφάμιλλη, έστω παραπλήσια, ανταγωνιστική εικόνα για το επελαύνον θηλυκό...

@ Just you
(και λοιπούς ...συγγενείς)

Μπορείτε να μέ βοηθήσετε;

Θα σάς τό ανταποδώσω με αρκετές ευήθεις εξυπνάδες στα blog σας, ώς τα Χριστούγεννα...

αγάπη - αφοπλισμός - ειρήνη
Ναπολέων

Υ.Γ. για την παμφίλτατη Meniek/Marea/als

Πιάνεται αυτή η «πάσσα» στο παιχνίδι σου;;;
Ή τσάμπα ...κλώτσησα;;;