"H ομορφιά του παρελθόντος είναι το αποτέλεσμα, όχι ο λόγος της νοσταλγίας"
Μ. Foucault

Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2008

Who's afraid of the big bad game????



Σε μια προσπάθεια να με εκδικηθεί, γιατί σαραντατρία χρόνια τώρα, δεν τον αφήνω ήσυχο, ο παλιοAdaeus με κάλεσε στο παιχνίδι της απόλυτης αυτοέκθεσης καθώς πρέπει να ομολογήσεις:
1ον: ότι κοτζάμ γαϊδούρα/γάιδαρος σου αρέσουν τα καρτούνς... και ΔΕΝ πηγαίνεις στο σινεμά (δήθεν) να συνοδέψεις τα ανηψάκοπαιδάκια σου, ούτε έχεις κάνει πλούσιο το Dvdάδικο της γειτονιάς σου νοικιαζοαγοράζοντας μικυμάους (ξαναδήθεν) για τα μούλικα (αν υπάρξει κανείς/μια που θεωρήσει αυτή την έκφραση ατόπημα πολιτικής ορθότητας, θα του δανείσω τη Ν. ένα Σ/Κ ... ή καλύτερα θα τον υποχρεώσω να πάρει τη θέση μου στο σχολείο για ένα διήμερο και ΤΟΤΕ θα το ξανασυζητήσουμε...) που κλαίει στο σπίτι, αλλά γιατί τα βλέπεις με τον καλό/καλή σου μεταμεσονύχτια προβολή όταν ο/η τσόγλανος (στους διαμαρτυρόμενους για την έκφραση συνιστώ να σταθούν ένα τέταρτο σε διάλειμμα έξω από τα κάγκελα παιδικού σταθμού ή να καθήσουν με την εφημερίδα τους σε παγκάκι πλατείας κυριευμένης -μιλάμε μόνο πειρατική σημαία δεν σηκώνουν- από πιτσιρίκια της ηλικιακής κατηγορίας 10-2 ετών, κατά προτίμηση με ποδήλατο και δη με βοηθητικές ρόδες με τα οποία κάνουν απίστευτες παντιές...) έχει αποκοιμηθεί και (επειδή, ευτυχώς, όπως όλα τα παιδιά που μόλις αποκοιμηθούν μετατρέπονται σε λευκά γατιά Αγκύρας -εντελώς κουφά μιλάμε...) δεν μπορεί να ακούσει και να αντιληφθεί τη γελοιότητα αυτών που (χωρίς να το ρωτήσουν) το έφεραν στον κόσμο και (σα να μην έφτανε αυτό) έχουν αναλάβει τη διαπαιδαγώγηση και την προετοιμασία του για τις δυσκολίες της ζωής (με τα γνωστά επιτυχημένα αποτελέσματα που βλέπουμε γύρω μας -αν και ποτέ στο σπίτι μας...).
2ον: αφού, λοιπόν, εξευτελιστείς ανά το ιντερνετοσύμπαν, για τις διαστροφικές καρτουνοπαρακολουθοσυνήθειές σου, στη συνέχεια σου ζητούν να φτάσεις στον πάτο, αποκαλύπτωντας το παιδικό σου τραύμα, που σε κάνει να ταυτίζεσαι με τον ήρωα του καρτούν σου
Για παράδειγμα
  • έχεις το σύνδρομο της υποταγμένης γυναίκας, αν σ' αρέσει η Σταχτομπούτα,
  • δεν έχεις την απαραίτητη αυτοεκτίμηση, αν σου αρέσει ο Ντόναλντ Ντάκ,
  • δεν έχεις καλλιεργήσει τις επικοινωνιακές σου ικανότητες αν σου αρέσει ο Ροζ Πάνθηρας,
  • είσαι επιθετικός αν σου αρέσει ο κακός κογιότε ή έχεις σύνδρομο καταδίωξης αν σου αρέσει ο Road Runner,
  • έχεις το σύνδρομο του υπεραλτρουισμού, αν σου αρέσει ο Σούπερμαν
  • κι είσαι απλά ηλίθιος, αν σου αρέσουν τα Πόκεμον....
Λοιπόν, ιντερνετοψυχανάλυτές πιάστε δουλειά... εμένα το αγαπημένο μου είναι η Φαντασία (του 1940 όχι η πρόσφατη του 2000) του Ντίσνευ, και μάλιστα (χωρίς να περιφρονώ τα υπόλοιπα -αισιόδοξα και χιουμοριστικα-μέρη της), το εφιαλτικό προτελευταίο κομμάτι, όπου εικονογραφείται (νομίζω τέλεια) "Η νύχτα στο φαλακρό βουνό" του Μουσόργκσκι.
Κι επειδή οι περισσότεροι από εσάς παθαίνετε ένα nervus collapsus, όταν η κλασική μουσική είναι σε υπερβολική δόση, επαναφέρω τις ισορροπίες σας, με ένα βιντεάκι, όπου η σκηνή παίζεται με μουσική υπόκρουση το Children of the grave των Black Sabbath

Φυσικά, όπως όλα τα blogoπαίχνιδα, δεν τελειώνει παρά όταν βρεθούν οι ατυχείς που παίρνουν την πάσσα για να το συνεχίσουν.... Εγώ νομίζω ότι έχω ενοχλήσει αρκετούς (ήδη η Μετεωρίτης, ούτε που μπαίνει στο blog μου, από φόβο μην της έρθει καμιά πάσα για blogoπαίχνιδο στο κεφάλι, -actually ούτε στο δικό της μπαίνει- αλλά τι κατάλαβε? γλίτωσε από τα παιχνίδια κι έπεσε στα σκληρά... αφού παντρεύεται!!), αλλά δε μου πάει καρδιά να το σταματήσω... κι έτσι θα προσκαλέσω το νατασσάκι και την tzotza (σκεπτόμενη ότι αφού έχουν παιδάκια θα τα χρησιμοποιήσουν ως άλλοθι και δε θα παραεκτεθούν) να πιάσουν την πάσα και να συνεχίσουν το παιχνιδάκι:
Ποίο είναι το αγαπημένο μου καρτούν?

15 σχόλια:

Alexis B είπε...

Καλέ και εμένα που μου αρέσει, μάλλον θα έλεγα είναι ό ήρωάς μου, ο duffy duck???????
Τί είμαι????
Όχι θέλω να μου πείς τί είμαι????

gatti είπε...

Meniek, ΣΕ ΠΑΩ λέμε! Κι εμένα μου αρέσει ΠΟΛΥ η φαντασία, η παλιά του 1940 και όχι η ...βελτιωμένη έκδοση.
Η νύχτα στο "Φαλακρό Βουνό" είναι κάπως άγριο κομμάτι. Παρόλο που μου αρέσει μου δημιουργεί μια ανησυχία, ωστόσο ντύνει μουσικά ένα από τα πιο ωραία μέρη της "Φαντασίας". Πάντα, όμως αναρωτιόμουν πώς είναι δυνατόν να το βλέπουν πιτσιρίκια χωρίς να φοβούνται.

Οσο για το καρτούν που μου αρέσει, με έβαλες πραγματικά σε σκέψεις, γιατί ΛΑΤΡΕΥΩ το Coyote...

Λες να είμαι επιθετική; Εχω δώσει την δική μου εκδοχή, εδώ:
http://gatti-squared.blogspot.com/2007/09/coyote.html
(δεν έχω καταφέρει ακόμα να δίνω link σε σχόλια...)


Πολλά φιλιά!

mamma είπε...

Καλημέρα!
Έχω τρεις αγαπημένους ήρωες, δεν μπορώ να τους ξεχωρίσω: ο δικαστής Ντρεντ (είμαι βαριά γιατρέ μου;), ο spiderman και ο Ντάφυ Ντακ.
Κι αν οι άλλοι δύο δεν ακούνε, να πω ότι μια μικρή αδυναμία στο Ντάφυ την έχω (γουατς απ ντακ;;;;)

MenieK είπε...

@alexi, φίλος μου?

@gatti, η αλήθεια είναι ότι το παιχνίδι έχει μια αμφισημία. Μπορείς να γράψεις τόσο ποιος είναι ο αγαπημένος ήρωάς σου (εγώ αμφιταλαντεύτηκα ανάμεσα στα σχέδια του tex avery -και όλης της σχολής των looney tunes- και τον Κανονιξούλη -καθώς ο Asterix είναι από τις αγαπημένες μου αναφορές) όσο και ποια ολοκληρωμένη ταινία ή βιβλίο προτιμάς. Εγώ προτίμησα τη δεύτερη εκδοχή (για να εκτεθώ λιγότερο)
Εγώ με τη συνδρομή των σωμάτων έκτακτης ανάγκης (βλέπε Νατασσάκι) κάτι έχω αρχίσει να μαθαίνω με blogoκόλπα, αλλά αντιλαμβάνομαι τις δυσκολίες για κάτι τόοοοσο προωθημένο όπως το λινκ (αυτά είναι μεταπτυχιακά για μένα χεχε). Πάω να δω τι έγραψες (ξέρεις με τον κλασικό τρόπο...)

@mamma, αυτό με τον Ντρέντ, να το προσέξετε κυρία μου να το προσέξετε (σας μιλώ ως Κασάνδρα Άντερσον τώρα)... Αλλά πάλι γιατί δεν εκπλήσσομαι??????

Stratos Bacalis είπε...

Cartoon εννοούμε τα κόμικς εν γένει ή μόνο κινούμενα σχέδια?

νατασσΆκι είπε...

Τώρα, αν πω, όπως η jo, ότι εγώ το περίμενα τι θα σου αρέσει, θα ακουστώ κάπως;
Αλλά η Φαντασία δεν είναι παιδική ταινία -μόνο!
:))
Και η μουσική της! Μ' αυτήν κάναμε "εισαγωγή" στην κλασσική μουσική εκπαίδευση του αστερΆκη -την υπόλοιπη μουσική του εκπαίδευση, την είχαμε ξεκινήσει πιο πριν, με Λιλιπούπολη, και νανούρισμα με Ξυλούρη (τώρα πώς τα συνδιάζουμε όλα αυτά, άβυσσος! )

Και βέβαια θα παίξω -ανερυθρίαστα, εντελώς!- και θα κλέψω μάλλον, γράφοντας για παραπάνω από 1.. Χμ...


Καλημέρα, Καλή Κυριακή!!!!

adaeus είπε...

Πως νόμιζα εγώ ότι σχολίασα... Η μήπως αποφάσισα να μη σχολιάσω γιαυτό το παλιο-adaeus... Τέλος πάντων, σε συγχωρώ γιατί έκανες πολύ καλές επιλογές :)

Ioannis Skordopoutsoglou είπε...

Μου κάνεις ζημιά τώρα το ξέρεις; Φφφφφ...Θα καταλάβεις τι εννοώ αν σου πω ότι τα Χριστούγεννα έκανα δώρο στον εαυτό μου την εγκυκλοπέδια της Marvel όπου έχει αλφαβητικά όόόόόόλους τους ήρωες της. Έχω στο σπίτι επίσης συλλογή με όλες τις ταινίες που βασίζονται σε κόμικ ή σε graphic novel (π.χ. Sin City, 300, Constantine, V for Vendetta) κλπ. Family guy, South Park, Καμπαμαρού...Να ξεκαθαρίσουμε επίσης ότι άλλο Cartoon και άλλο 3d animation έτσι;Δηλαδή, το "Τρίο της Μπελβίλ" (Πραγματικά Γ Α Μ Α Τ Ο) είναι καρτούν. Τα Σρεκ είναι 3d animation και επομένως μπορεί να μας είναι συμπαθής αλλά όχι και της κατηγορίας μας. Μπαμπούλας ΑΕ κλπ είναι επίσης 3d animation. Δε γίνεται να συνεχίσω αποκλείεται θα καώ...

MenieK είπε...

@sandman, ειλικρινά, δεν ξέρω... Για μένα όλα ανήκουν στην κατηγορία καρτούνς, αλλά απ' ότι διαβάζω στον Ioanni...., υπάρχουν ένα σωρό κατηγορίες και παρακατηγορίες... μπορούμε οπότε να αποδώσουμε την πρόσκληση με ευρύτητα πνεύματος...

@νατασάκι μου, είμαι βέβαιη ότι τα συνδυάσατε υπέροχα... κι είμαι επίσης βέβαιη ότι (με ζαβολιές ή χωρίς) το ποστ σου θα είναι υπέροχο :)

@adaeus, ΕΣΥ???? ΕΣΥ με συγχωρείς?????? Δεν είμαστε με τα καλά μας... ΕΓΩ πρέπει να σκεφτώ αν θα σε συγχωρήσω... χεχε και μουτς

@Ioanni κ.λ.π., μα βρε παιδί μου...24 χαρακτήρες ψευδώνυμο... ούτε οι χαρακτήρες της Μάρβελ τόσοι πολλοί... (Btw, το τρίο της Μπελβίλ, είναι ΤΟ αποδομιστικό καρτούν)

Ναπoλέων είπε...

1.3.08
Καλημέρα
Καλές Απόκριες
Καλό Μήνα
Καλή Σαρακοστή
Καλό Πάσχα
Καλή Ψήφο
Καλές Διακοπές
Καλό Χειμώνα
Έ!... και ...Καλά Χριστούουουγεννα!
Ν.
------------
Y.Γ.
Αυτόν τον απαίσιο φόντο, που κάνει τόσο δυσκολοδιάβαστα τα γραφτά σου, ο Ανταίος σού τόν συνέστησε ή κάποιος χειρότερος εχθρός σου;;;

MenieK είπε...

@ναπολέων, ευπρόσδεκτες και οι ευχές και η κριτική, μας έλειψες τόσον καιρό...

@ritsmas μουουουου, που ήσουουουουν μου έλειψες πολύ πολύ πολύ πολύ....

adaeus είπε...

Παιχνιδάκι σε καλεί :)

Μετεωρίτης είπε...

χα, χα, χααα!!!!

Καλησπέραααα!

Αμ, που να βρω χρόνο, μάτια μου, να μπω στα βλόγια; Εδώ ψάχνουμε προσκλήσεις, γραμματοσειρές για προσκλήσεις, ποιους να καλέσουμε, ποιους να αποφύγουμε έντεχνα (γεια σου Θανάση Παπακωνσταντίνου, έντεχνε!), εδώ, ουφφφ, ψάχνουμε φουστάνι, σακάκι, παντελόνι, τιράντες, γιρλάντες, κάποιον να με βάψει, να με χτενίσει, να με κουρέψει, να τον κουρέψω (αν με κάνει σκατά) να, να, μπάχαλο!!

Παρόλα αυτά, εγώ μπήκα σε blog και μάλιστε επέλεξα εσάς, κυρία μου, ως πρώτη επίσκεψη και με τι χαρά έπεσα πάνω στους αγαπημένους μου ήρωες, δηλαδή... ένας είναι ο ήρωας και σόρι, αλλά επικοινωνιακά σκίζω (μόλις επικοινώνησα με έναν ντελιβερά, μια χαρά, συνεννοηθήκαμε χάρμα σου λέω) και...
ΡΟΖ ΠΑΝΘΗΡΑΣ
ΡΟΖ ΠΑΝΘΗΡΑΣ
ΡΟΖ ΠΑΝΘΗΡΑΣ
FOREVER !!!!!!!!!!

Δεν υπάρχει πιο γλυκός, πιο λατρεμένος ήρωας από τον πανθηρακο μου!! Που, ο κακομοίρης, δεν έβλαψε ποτέ κανέναν, κάθεται ήσυχα-ήσυχα και είτε μία... μύγα τον παρενοχλεί, είτε κάτι άλλο... επαναλαμβάνω, το ίδιο συμβαίνει και με μένα, πάντα κάθομαι στα αυγά μου ήσυχη-ήσυχη και όλο κάποιος θα έρεθι να ζουζουνίσει δίπλα μου! Δεν έχω αγαπήσει ποτέ τόσο πολύ άλλο ήρωα... Γελούσα (και γελάω ασταμάτητα), άφησε που η μουσική επένδυση ήταν σούπερ (ίσως η πιο πετυχημένη ever) και γενικά, ΠΑΡΕ ΠΙΣΩ ΑΥΤΟ που είπες για την επικοινωνιακή μου απαυτή, μια χαρά δημοσιοσχεσίτισσα είμαι-ντάξει;

Μούλικα, ναι, ναι, συμφωνώ, αν και η Ν. κάτι μου λέει πως είναι μια χαρά παιδί...

Όσο για την Πενέλοπε - παπί, δυστυχώς, θα συμφωνήσω μαζί σου, πρώτον γιατί όντως ο Χαβιέ ήταν πολύ κακό παιδί στην ταινία που ανέφερες και δεύτερον, ναι, η Πενέλοπε είναι μια κούκλα, απλά, μου την έσπασε γιατί τα είχε φτιάξει με ΟΛΟΥΣ τουσ συμπρωταγωνιστές της και τώρα να, μάλλον θα παντρευτεί τον καλύτερο!

Καλά,
κι εγώ τον καλύτερο πανρεύομαι-θα μου πεις-αλλά ο δικός μου ΔΕΝ έχει Οσκαρ και αυτό είναι ένα θέμα.

Θέλω κρασί (λευκό) και δεκαπέντε πιάτα τουλάχιστον μπροστά μου να μοσχομυρίζουν-να δίνει η μάνα και του παιδιού να μην δίνει...
Περιμένω νέα (εντωμεταξύ, ας πάρουμε ένα ακόμα κρασάκι γιατί το ξεπάτωσα-άσπρο πάτο εννοούσα.

ΑΥΤΟΣ Ο ΑΝΤΑΕΟΥΣ (!!!!!!!!)
όλο παιχνίδια στήνει! Κρουπιέρης να ήταν...

φιλάκια ΜΕΝΙΕΚ!!

Μετεωρίτης είπε...

(και φυσικά το "πανρεύομαι" παραπέμπει κα΄που αλλού-κάπου εντελώς αλλού-κάτι σαν την τουαλέρα της mamma, χα, χα, χαααα!!

ορίστε,
με πονοκέφαλο μπήκα, με κέφι βγήκα, βρε, λες να κατασκηνώσω εδώ να μου φύγει και η μυωπία-να γλιτώσω τα λέιζερ;!)

MenieK είπε...

@μετεωρίτη, αυτό δεν είναι σχόλιο, παιδί μου, αυτό είναι χείμαρος... πού να πρωτοαπαντήσω??? Δεν απαντώ κι εγώ σε τίποτα, άσε που ακόμα δε συνήλθα από τις μπύρες και περπατώ σαν τον ήρωά σου (θυμάσαι το κουτσό βηματάκι όταν τελειώνε το καρτούν?)...