... ψήνονταν στον πυρετό...

Είναι απίστευτο, ότι 60 - 80 εκατομμύρια φιλικά (για τον άνθρωπο) μικρόβια ζουν σε κάθε τετραγωνικό εκατοστό του δέρματός μας. Δυστυχώς, κάποιο από αυτά αποφάσισε να αυτονομηθεί, να αφήσει τις φιλικότητες και τις αηδίες και να περάσει σε εχθροπραξίες κατακυριεύοντας πολύ περισσότερο ζωτικό χώρο, απ' ότι του αναλογεί. Και καθώς με βρήκε απροετοίμαστη, με κατατρόπωσε το άθλιο....

Το καλό με τις ιώσεις είναι ότι σε βάζουν σε μια διαδικασία γνωριμίας με το σώμα σου... Το κακό είναι ότι το κάνουν με επώδυνο τρόπο.
Εγώ, για παράδειγμα, εξ' αιτίας της ίωσής μου, έμαθα ότι το ανθρώπινο σώμα είναι ένας εξαιρετικά πολύπλοκος μηχανισμός στον οποίο βρίσκονται 206 οστά, 600 μυς και περισσότερες από 1200 μυοσκελετικές ενώσεις. Το κακό είναι ότι το έμαθα διότι πονούσαν όλα αυτά τα κόκαλα από το πιο μικρό που (δεν θυμάμαι πώς στην οργή λέγεται και ΔΕΝ είμαι το νατασσάκι για να τρέχω στους Γούγληδες αλλά ξέρω ότι σίγουρα) βρίσκεται στο αυτί μας, ως το μηριαίο που είναι το πιο μεγάλο. Βεβαιώθηκα, επίσης, τόσο για τον αριθμό των μυών, καθώς από τον μικροσκοπικό stapedius (κάνω την έξυπνη τώρα) στο κέντρο του αυτιού ως τον μέγα ραχιαίο, που είναι ο μεγαλύτερος, ήταν όλοι απολύτως (και ανεπανόρθωτα) πιασμένοι, όσο και για τον αριθμό των ενώσεων, αφού όλες έκαναν αυτόν τον ήχο σκουριασμένης πόρτας σε κάθε μου (επώδυνη) κίνηση.
Βέβαια, αυτή η ίδια ίωση με έβαλε και σε μια διαδικασία αμφισβήτησης των πληροφοριών που συλλέγεις. Για παράδειγμα έμαθα ότι (πάντα σύμφωνα με τους επιστημόνους) κατά μέσο όρο ο άνθρωπος ανοιγοκλείνει τα βλέφαρα του μέσα σε μια μέρα 9365 φορές. Ωστόσο, έχω βάσιμες υποψίες ότι αυτή η πληροφορία είναι λαθεμένη, καθώς τις τελευταίες μέρες αυτή η λειτουργία είναι πρακτικά αδύνατη. Τα βλέφαρά μου, τα οποία ζυγίζουν πάνω από 100 κιλά (κι ας έρθουν οι ανατόμοι να με διαψεύσουν) το καθένα, παραμένουν πεισματικά στο κλειστό (ρίψατε σημείωμα στη χαραμάδα και θα επικοινωνήσουμε σύντομα μαζί σας).
Ταυτόχρονα, μέσω της ίωσης, διαπιστώνεις ότι οι μετατροπές των συνθηκών λειτουργίας, αυτού του εξαιρετικού μηχανισμού, δημιουργεί αρκετές απρόσμενες βλάβες. Με τη θερμοκρασία μου, για παράδειγμα, να πηγαινοέρχεται στους 39^ο C, είναι σίγουρο ότι έκαιγα πολύ περισσότερο από τους 100.000 νευρώνες, που υποτίθεται ότι χάνονται κατά μέσον όρο καθημερινά από τον ανθρώπινο εγκέφαλο. Αυτό σημαίνει ότι από τους 100.000.000 νευρώνες, που (σύμφωνα με έγκυρες έρευνες) περιέχει ο ανθρώπινος (λέμε τώρα) εγκέφαλός μου, πρέπει να έχω ένα σοβαρό έλλειμμα, το οποίο εξηγεί το ακίνητο και απλανές βλέμμα της αγελάδας, με το οποίο κοιτώ τους γύρω μου, και τον απίστευτο πονοκέφαλο, που κάνει αδύνατη την παρακολούθηση οποιασδήποτε συζήτησης περιέχει συλλήψεις συνθετότερες της (υπερβατολογικά απόλυτης) έννοιας του ΘΡΥΛΟΥ.
Αυτή η απώλεια νευρώνων πρέπει να φταίει για τις αδιανόητες εμμονές, που με κατακυριεύουν, όπως το να προσπαθώ να επιβεβαιώσω κατά πόσο το ανθρώπινο σώμα έχει 45 μίλια νεύρα. Ακόμη, βέβαια, δεν έχω κατορθώσει να τα μετρήσω, καθώς είναι ένα κουβάρι στα πάτωμα, μπροστά στον καναπέ μου όπου τα διάφορα μέλη του σώματός μου τα αναζητούν και προσπαθούν να τα ξεμπερδέψουν, μπας και κατορθώσουν να υλοποιήσουν έστω κάποιες απλές κινήσεις, όπως να σηκώθεί το χέρι μου και να απαντήσει στο τηλέφωνο που (χειροτερεύοντας τον πονοκέφαλό μου) χτυπά δαιμονισμένα ή να κατορθώσουν τα πόδια μου να φτάσουν στο νεροχύτη, ώστε τα χέρια μου να γεμίσουν ένα ποτήρι νερό από τη βρύση και να καταπιώ (προσπαθώντας να καταπολεμήσω τον πονοκέφαλό μου) ένα παυσίπονο.
Η ίωση είναι ο καλύτερος τρόπος για να διαπιστώσεις πόσο σημαντικές είναι ικανότητες του ανθρώπινου οργανισμού που συνήθως θεωρείς αυτονόητες. Για παράδειγμα από τις 50.000 διαφορετικές μυρωδιές, που υποτίθεται ότι αντιλαμβάνεται η ανθρώπινη μύτη εγώ αυτή τη στιγμή αντιλαμβάνομαι... καμία...! Τσιγάρο, ποτό, τα αθλητικά της Ν., η άμμος της γάτας, τα σουβλάκια που τρώνε αυτοί οι σπαστικοί (και παντελώς απρόθυμοι να μου συμπαρασταθούν, ως οικογένεια) δίπλα μου, η (παντελώς αηδία, παρ' όλες τις καλές προθέσεις της μαμάς μου) κοτόσουπα που τρώω εγώ, ε! όλα μια μυρωδιά... Τη μυρωδιά της αρρώστιας.
Μια ιώση χρησιμεύει επίσης για να αποκτήσεις εμπειρίες άλλων μορφών ζωής. Για παράδειγμα από τα 5-8 λίτρα αέρα που (πάντα σύμφωνα με έγκυρους επιστημονικούς κύκλους) ένας άνθρωπος εισπνέει κάθε λεπτό, είναι ζήτημα αν εγώ κατορθώνω να προσλάβω τα μισά. Γεγονός που με κάνει να ακούγομαι σαν τη Λάση μετά από πολύωρο κυνήγι γάτας.
Η ίωση, παρεμπιπτόντως, μπορεί να κάνει τους γύρω σου ευτυχισμένους για απροσδόκητους λόγους. Για παράδειγμα, καθώς οι μύες που χρησιμοποιεί ο άνθρωπός για να προφέρει μια και μόνο λέξη είναι 72 και επειδή (το εμπεδώσαμε) οι δικοί μου πονάνε φριχτά, περιορίζομαι (προς μεγάλη ικανοποίηση τόσο της Ν. όσο και του Μ. ) σε ήχους όπως μμμμμ! γκγκγκγκγ! που, όσο να πεις, παραπάνω από άντε πέντε, άντε δέκα μύες δε θα χρειάζονται. Αυτό περιορίζει σημαντικά την επικοινωνία μέσ στο σπίτι, αλλά αυξάνει την ηρεμία και τη δυνατότητα να εκλείψουν διάφορες παρεξηγήσεις.
Άσχετα από την ίωση πάντως, το συκώτι του μέσου ανθρώπου ζυγίζει περίπου δύο κιλά, αλλά το δικό σας πρέπει να είναι αρκετά βαρύτερο, τόση ώρα που σας το πρήζω. Γι αυτό λέω να την κάνω σιγά σιγά, με περιμένουν θερμόμετρα, ασπιρίνες και μια αρκετά θυμωμένη Ν. καθώς δεν ευοδώνονται οι προσπάθειές της να κολλήσει και να γλυτώσει κανα δυο μέρες σχολείο...